"Η ιστορία του Νίκου Μπελογιάννη αποτελεί μία σελίδα ηρωϊσμού, μία σκοτεινή σελίδα εκείνων των ταραγμένων χρόνων, μία σελίδα της πρόσφατης ιστορίας που δεν έχει βγει όλη στο φως, δεν έχει μελετηθεί.Όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μετά τον εμφύλιο δεν έχουν εντρυφήσει σε αυτήν, ώστε να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη διαχωρισμού, μεταξύ ημετέρων και μη. Δεν είμαι σε θέση να πω γιατί πήγε ο Πρωθυπουργός και είπε ότι "αυτά τα χώματα είναι δικά τους και δικά μας", προκαλώντας το ΚΚΕ επ' αυτού. Θεωρώ, όμως, ότι τα κατάλοιπα του εμφυλίου σε αυτή τη χώρα δεν έχουν εκλείψει και μού προξενεί πολύ μεγάλη, όσο και αρνητική, εντύπωση, αλγεινή ακόμη, ότι αυτές οι σελίδες άκρατου προσωπικού ηρωϊσμού, όπως και σκοτεινών σημείων, αντί να αποτελούν ένα κομμάτι που ενώνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις στην αντιμετώπιση των προβλημ άτων που σήμερα αντιμετωπίζουμε, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως διαχωριστική γραμμή. Δεν μπορώ να κάνω σχόλιο, αλλά το μόνο που μπορώ να εκφράσω είναι μία μελαγχολία που αισθάνομαι τέτοιες στιγμές, για εκείνες τις εξαιρετικές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας μας, τις οποίες οι πολίτες αγνοούν και οι πολιτικοί μας, όπως και πολλοί από τους ακαδημαίκούς μας, πανεπιστημιοακούς δασκάλους κ.ο.κ. , καθώς, ακόμη και σήμερα, δεν θέλουν να βγουν όλα στην επιφάνεια, στο φως"

TOΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
 ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΤΟΥ Τ/Ο ΣΤΑΘΜΟΥ "Blue Star" ME 
TH ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΛΙΝΑ ΚΛΕΙΤΟΥ

Δευτέρα, 27 Μαρτίου 2017, ώρα 21:00-21:30

Γιά την εξέλιξη αφ΄ενός στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, με αφορμή και το αναδειχθέν θέμα με τη ΔΕΗ, με το αφήγημα αφ' ετέρου περί "κόκκινων γραμμών", ως την ώρα που καταρρίφθηκε:

"Από τα μεγαλύτερα και θηριωδέστερα προβλήματα αυτής της διαπραγμάτευσης, είναι η μείωση του αφορολογήτου και η επιπλέον περικοπή των συντάξεων, τα οποία και θα "σημαδέψουν" αυτόν τον ταλαιπωρημένο πληθυσμό γιά πολλά χρόνια ακόμη, δεν ξέρουμε γιά πόσο μετά το 2019. Κατά ένα μυστηριώδη τρόπο και απροσδιόριστο λόγο, αυτά τα προβλήματα έχουν εκλείψει τεχνηέντως από το προσκήνιο, ουδείς συζητεί γιά αυτά και η Κυβέρνηση, χωρίς να το λέγει αλλά αυτό φαίνεται, έχει παραδοθεί άνευ όρων και στα δύο αυτά θέματα, στη μείωση του αφορολόγητου και τη νέα περικοπή των συντάξεων, να το ξαναπούμε. Αφού έχει φύγει, ας το πούμε έτσι.., αυτός ο επιπλέον ογκόλιθος εις βάρος του πληθυσμιού αυτής της χώρας, έχουμε κολλήσει τώρα στα εργασιακά, ενώ, αίφνης, προσετέθη και η ΔΕΗ. Αυτή η κυβέρνηση δεν διαθέτει δικαιολογία να διατηρεί ανεπίλυτο το θέμα με τη ΔΕΗ, διότι η μερική απ οκρατικοποίηση της Επιχείρησης αυτής δεν αποτελει μνημονιακό θέμα, αλλά δέσμευση προς την ΕΕ εδώ και αρκετό χρόνο, που προσετέθη στην "ύλη" των Μνημονίων και από την διαπραγμάτευση γιά την προηγούμενη αξιολόγηση. 

Αυτή η Κυβέρνηση ώφειλε να καταλήξει, έχοντας στη διάθεσή της όλο τον απαραίτητο χρόνο, σε ένα σχέδιο γιά το πού το πάει με τη ΔΕΗ, τί ακριβώς θέλει και πώς το θέλει, τί μπορεί να κάνει. Σήμερα, είμαστε σε ένα χάος, να μην γνωρίζει η Κυβέρνηση τί να  κάνει με τη ΔΕΗ, τί θα ιδιωτικοποιήσει από αυτήν και πώς, τί θα δώσει και  τί δεν θα δώσει. Να σημειώσουμε δε σχετικώς, όπως και επιπροσθέτως, ότι με μεγάλη ευκολία έδωσαν τα δίκτυα και την διανομή του ρεύματος, επιλογή που θεωρώ βασικ ό λάθος, διαστάσεων εθνικής ζημίας. Και τώρα τσακώνονται εάν θα είναι τα υδροηλεκτρικά που θα δώσουν και ποιός θα αναλάβει την αξιοποίηση των λιγνιτικών μονάδων και άλλα συναφή. Είναι απαράδεκτα πράγματα, το θέμα με τη ΔΕΗ έπρεπε να έχει λυθεί εδώ και πολύ καιρό. Αλλά, εδώ,έχουμε να κάνουμε με μία Κυβέρνηση, η οποία αποδεικνύει αφ΄εαυτής ότι δεν είναι σε θέση, όπως και ότι δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει επί της ουσίας, τα σοβαρά και μεγάλα μεταρρυθμιστικά θέματα αυτής της χώρας, που δεν αποτελούν μνημονιακές μόνον υποχρεώσεις. Εις ό,τι αφορά τα εργασιακά, ομολογώ ότι αδυνατώ να αντιληφθώ τί γίνεται, διότι, μέ μία αγορά εργασίας που εκ των πραγμάτων έχει καταρρεύσει και δεν φαίνεται να παίρνει τα επάνω της, συζητούν γιά την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Γιά ποιούς και από ποιούς.... Είναι αστεία πράγματα. Βεβαίως υπάρχει ένας σοβαρός λόγος, ότι πρέπει να "χωνευθεί" το πολύ μεγάλο και απολύτως αρνητικο, που δεν άλλο από το δύσπεπτο της εν εξελίξει διαπραγμάτευσης, που έχει οδηγήσει στη μείωση του αφορολογήτου και σε νέα περικοπή των συντάξεων, ήγουν η συντριβή, άλλη μία φορά, του πληθυσμού αυτής της χώρας. 

Το ότι  δεν κλείνει αυτή τη στιγμή η αξιολόγηση, αυτό  δεν οφείλεται στην τόσο σθεναρή -ούτως ειπείν...-αντίδραση αυτής της κυβέρνησης,  εδώ έχει καταπιεί τήν κάμηλο και γιά τα δύο προηγούμενα μεγάλα θέματα και στήνει οδοφράγματα γιά τα εργασιακά και τη ΔΕΗ...Θεωρώ, ότι ένας μεγάλος ανασταλτικός παράγων γιά να κλείσει η συμφωνία είναι ακριβώς το ΔΝΤ, το οποίο περιμένει τα επίσημα στοιχεία από τη Eurostat επί της πορείας της Ελληνικής οικονομίας, ώστε να αποφασίσει όχι εάν θα παραμείνει στο πρόγραμμα-αυτό Μέρκελ και Λαγκάρντ περίπου το έχουν λύσει- συνεπώς έχουν λυθεί τα χέρια του ΔΝΤ, αλλά αναλόγως με τα στοιχεία που θα έχει, συνεπώς και γιά τις απορρέουσες προοπτικές της Ελληνικής οικονομίας που θα έχει, ώστε εάν χρειασθεί-και μάλλον θα απαιτηθεί-να επιβάλει νέα πρόσθετα μέτρα, ώστε "να βγει" ο Π/Υ του 2018 και το ΔΝΤ να είναι σε θέση να δικαιολογήσει την παρουσία του στη χώρα. Και δεν είναι τυχαίο σε σχέση με όλα αυτά, ότι είχαμε σήμερα αυτήν την ομοβροντία αρνητικών εκτιμήσεων γιά την Ελληνική οικονομία, τόσο από τον κ. Λιαργκόβα, τον Διοικητή της ΤτΕ κ. Στουρνάρα, προ ολίγων ημερών από τον πρώην Διοικητή της ΤτΕ κ. Γ. Προβόπουλο, από τη City Bank. Κι ας προσθέσω εκείνη τη φράση του "απεχθούς" κ. Τόμσον στο London School of Economics, προ ολίγων ημερών, που είπε μία αλήθεια, ότι κάθε φορά που μιλάς στους πολιτικούς γιά μεταρρυθμίσεις πηδάνε μέχρι τα ταβάνια, πλην όμως είναι απολύτως πρόθυμοι-όπως και το κάνουν- γιά περικοπές μισθών και συντάξεων. 

Οι ώρες είναι πολύ δύσκολες, η αξιολόγηση δεν μπορεί να προχωρήσει κι αυτό θα το πληρώσουν πολύ ακριβά οι ίδιοι οι πολίτες, οι οποίες δεν ανήκουν στα ρετιρέ, δεν απασχολούνται στο Δημόσιο ή δεν έχουν εργασία, δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Επ' αυτών, κατά την άποψή μου, το σύνολο του πολιτικού κόσμου θα πρέπει να κάποτε καθήσει γύρω από ένα τραπέζι, αφήνοντας τα μνημονιακά και τα συναφή, και να συζητήσουν γιατί δεν έχουν προχωρήσει οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και δεν έχουν μειωθεί επί της ουσίας ορισμένες κρατικές δαπάνες, και, αντιθέτως, ελλείψει αυτών, εξακολουθούν να προχωρούν σε περικοπές μισθών και συντάξεων"

Γιά το νέο παραλήρημα Ερντογάν εν όψει του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου, φθάνοντας στο σημείο να απαιτεί την αποκαθήλωση δύο ποδοσφαιριστών της Γαλατά - Σεράι, επειδή τούς θεωρeί υποστηρικτές του Γκιουλέν, ενώ απαγόρευσε και την κυκλοφορία του περιοδικού "Elle", πού το πάει, εάν μαζεύονται τα πράγματα:

"Αυτό εξαρτάται, πώς θα προχωρήσει με τους Ευρωπαίους. Η πολιτική έχει πολλολεσμα ﷽﷽﷽﷽τικπικίναι ΄βασικό ελί κ. ΣτουρνκΝ

ύς τρόπους να εκδηλώνεται και να αυτο-ανατρέπεται. Το βασικό είναι ότι, όσο οξύνεται αυτή η ρητορική του κ. Ερντογάν, τόσο εκδηλώνει τον προσωπικό του φόβο γιά το πραγματικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το οποίο, πολύ πιθανόν, θα είναι κατώτερο των προσδοκιών του, ανεξαρτήτως του εξαιρετικού αποτελέσματος που θα ανακοινωθεί επισήμως, με τρόπο διθυραμβικό. Αντιλαμβάνομαι, ότι υπάρχει ένας φόβος από πλευράς Ερντογάν, ότι δεν θα αναδειχθεί ο απόλυτος και αναμφισβήτητος ηγέτης στη θέση του Προέδρου της Τουρκίας. Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε την ελληνική πλευρά να τα παρακολουθεί όλα αυτά με κάποια απάθεια, λες και δεν μάς ενδιαφέρουν τα θέματα αυτά, ενώ μάς ενδιαφέρουν απολύτως, αλλά, δυστυχώς, στην κατάσταση όπου είναι η χώρα μας, δεν μπορεί να αντιδράσει. 

Αν, γιά οποιοδήποτε λόγο, ο κ. Ερντογάν καταγγείλει μονομερώς αυτήν την κουτσή-προβληματική συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας γιά το μεταναστευτικό, αυτοί που θα φάνε όλο το πρόβλημα στο κεφάλι, θα είμαστε εμείς-η Ελλάδα- στα Ανατολικά μας νησιά, δίχως να προσβλέπουμε σε βοήθεια από κανέναν. Να υπενθυμίσουμε σχετικώς και την τελευταία-δακρύβρεκτη, θα την έλεγα- συνέντευξη του κ. Μουζάλα στο "Spiegel", ο οποίος παρεκάλεσε τους Ευρωπαίους ηγέτες να μην εφαρμόσουν το Δουβλίνο, δηλαδή να μην επαναπροωθήσουν στην Ελλάδα όσους μετανάστες στις λοιπές Ευρωπαϊκές χώρες δεν έτυχαν ασύλου, γεγονός που σημαίνει ότι πρέπει να επιστρέψουν στη χώρα πρώτης εισδοχής τους, δηλαδή τη δική μας. Εάν λάβουμε υπ' όψη ότι όσοι επιστρέφονται από την Ελλάδα στην Τουρκία, διότι δεν έχουν λάβει άσυλο, είναι ελάχιστοι, αστείος ο αριθμός, αντιλαμβανόμαστε ότι μία διένεξη ΕΕ-Τουρκίας με κορωνίδα το μεταναστευτικό, οδηγεί τη χώρα μας σε δεινή θέση. Σε πολιτικό επίπεδο  δεν είμαστε σε σταθερή θέση, με την οικονομική μας κατάσταση και τα Μνημόνια κ.ο.κ., ώστε να ορθώσουμε ανάστημα στην ΕΕ και να απαιτήσουμε μία ρύθμιση ουσιαστική και λογική, ενώ, από την άλλη πλευρά, δεν είμαστε καν σε θέση να αντιμετωπίσουμε τον κ. Ερντογάν και στο μεταναστευτικό, την στιγμή μάλιστα που επιδιώκει να αλωνίζει στο Αιγαίο, καταπατώντας καθημερινώς εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και όμως μένουμε στα αυγά μας, διότι είμαστε συνεπείς και συνετοί, όπως ορθώς το πράττουμε, διότι αυτή την στιγμή δεν εννοούμε να φθάσουμε τα πράγματα στα άκρα. Πάντως το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο γιά την Ελλάδα και ουδείς γνωρίζει σήμερα πώς θα εξελιχθεί"

Γιά το κλίμα στην Αμαλιάδα κατά τα εγκαίνια του Μουσείου Νίκος Μπελογιάννης και την φραστική αντιπαράθεση Τσίπρα-Κουτσούμπα, στην τελετή αποκαλυπηρίων της προτομής του, την εκδηλωθείσα ενδο-αριστερή αντίθεση:

"Η ιστορία του Νίκου Μπελογιάννη αποτελεί μία σελίδα ηρωϊσμού, μία σκοτεινή σελίδα εκείνων των ταραγμένων χρόνων, μία σελίδα της πρόσφατης ιστορίας που δεν έχει βγει όλη στο φως, δεν έχει μελετηθεί.Όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μετά τον εμφύλιο  δεν έχουν εντρυφήσει σε  αυτήν, ώστε να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη διαχωρισμού, μεταξύ ημετέρων και μη. Δεν είμαι σε θέση να πω γιατί πήγε ο Πρωθυπουργός και είπε ότι "αυτά τα χώματα είναι δικά τους και δικά μας", προκαλώντας το ΚΚΕ επ' αυτού. Θεωρώ, όμως, ότι τα κατάλοιπα του εμφυλίου σε αυτή τη χώρα δεν έχουν εκλείψει και μού προξενεί πολύ μεγάλη, όσο και αρνητική, εντύπωση, αλγεινή ακόμη, ότι αυτές οι σελίδες άκρατου προσωπικού ηρωϊσμού, όπως και σκοτεινών σημείων, αντί να αποτελούν ένα κομμάτι που ενώνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις στην αντιμετώπιση των προβλημ άτων που σήμερα αντιμετωπίζουμε, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως διαχωριστική γραμμή.  Δεν μπορώ να κάνω σχόλιο, αλλά το μόνο που μπορώ να εκφράσω είναι μία μελαγχολία που αισθάνομαι τέτοιες στιγμές, για εκείνες τις εξαιρετικές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας μας, τις οποίες οι πολίτες αγνοούν και οι πολιτικοί μας, όπως και πολλοί από τους ακαδημαίκούς μας, πανεπιστημιοακούς δασκάλους κ.ο.κ. , καθώς, ακόμη και σήμερα, δεν θέλουν να βγουν όλα στην επιφάνεια, στο φως"

28/03/17