Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", το κομματικό δελτίο
της "ΑΥΓΗΣ", την "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
και τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ/Secret"
της "ΑΥΓΗΣ", την "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
και τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ/Secret"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/03/17 |
Ο Κριτικός Φίλος
Tου Τάκη Θεοδωρόπουλου
Στα παλιά εκείνα χρόνια την εκπαίδευση την καταδυνάστευαν οι λεγόμενοι «επιθεωρητές». Ανθρωποι βλοσυροί και ουδόλως ευπροσήγοροι έμπαιναν μέσα στην τάξη και κατέγραφαν. Την ημέρα εκείνη, θυμούνται όσοι έζησαν τον καιρό εκείνο, η τάξη είχε βάλει τα καλά της, ο καθηγητής είχε το σχετικό τρακ, οι δε μαθητές δεν τολμούσαν να βγάλουν κιχ. Ο καιρός εκείνος έχει απαθανατισθεί στο περίφημο ανέκδοτο με το σκουλήκι. Η τάξη είχε διδαχθεί το σκουλήκι, ο επιθεωρητής ρώτησε κάποιον μαθητή για τον ελέφαντα, αυτός είπε ότι η προβοσκίδα του ελέφαντα είναι σαν το σκουλήκι και άρχισε να μιλάει για το σκουλήκι. Δεν ξέρω αν το ανέκδοτο διδάσκεται στα εργαστήρια σπουδών των κομματικών στελεχών, πάντως αποτελεί υπόδειγμα της κυρίαρχης πολιτικής ρητορείας. Μετά ήρθαν τα χρόνια της απελευθέρωσης από τους δυνάστες. Οι επιθεωρητές έπεσαν θύματα στον αγώνα του ΠΑΣΟΚ κατά της Δεξιάς. Η Ελλάδα κάλπαζε στη λεωφόρο της προόδου και οι βλοσυροί επιθεωρητές αντικαταστάθηκαν από τους σχολικούς συμβούλους. Αυτοί ήσαν άνθρωποι φιλικοί προς το περιβάλλον, ευπροσήγοροι, χαμογελαστοί και βοηθούσαν τους καθηγητές να βοηθούν τους μαθητές στην αποστήθιση γνώσεων.
Το προοδευτικό γκαλόπ, όμως, στη χώρα μας δεν σταματάει ποτέ. Με το βλέμμα καρφωμένο στο μέλλον, σε αυτόν τον υπέροχο ορίζοντα που χαράζει για τους γόνους του ελληνισμού η «Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» –ο Θεός να σε φυλάει, παιδί μου, με τέτοιο όνομα– έκρινε πως ο τίτλος του σχολικού συμβούλου είναι ξεπερασμένος. Και τον αντικατέστησε με τον «Κριτικό Φίλο». Σας παρακαλώ. Η υπόθεση είναι σοβαρή και δεν αντιλαμβάνομαι τη θυμηδία που σας έχει καταλάβει. Τι σημαντικότερο από ένα φίλο ο οποίος σου ασκεί κριτική; Αρκεί να είναι καλοπροαίρετη και εποικοδομητική. Αυτού του τύπου η κριτική ακόμη και στον σταλινισμό ήταν αποδεκτή. Δεδομένου δε ότι η Αρχή με το όνομα που εμπνέει αισιοδοξία και εμπιστοσύνη προκρίνει ως κυρίαρχη μορφή αξιολόγησης των εκπαιδευτικών την «αυτοαξιολόγηση», ο «Κριτικός Φίλος» θα εξηγεί στους εκπαιδευτικούς πώς να κάνουν την αυτοκριτική τους, η οποία ακόμη και επί σταλινισμού εθεωρείτο ως η ύψιστη μορφή κριτικής. Με τούτα και με κείνα θα βγει κάνας Ντάισελμπλουμ να πει ότι στις χώρες του Νότου η εκπαίδευση προωθείται διά της αυτοϊκανοποιήσεως, όμως τέτοιοι είναι αυτοί οι Βόρειοι. Μπερδεύουν τις λέξεις και τις έννοιες.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς. Την οργουελιανή Νεογλώσσα που εφευρίσκει διατυπώσεις για να ακυρώσει την πραγματικότητα, την οποία υποτίθεται περιγράφει; Ή την απύθμενη κουτοπονηριά; Διότι όλ’ αυτά υποτίθεται ότι γίνονται επειδή η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι μνημονιακή υποχρέωση. Το καλύτερο το άφησα για το τέλος: τα μαθησιακά αποτελέσματα δεν θα αποτελούν κριτήριο αξιολόγησης. Επιτέλους. Ηρθε ο καιρός να αποσυνδεθεί η εκπαίδευση από τη μάθηση, που την καταδυναστεύει από αρχαιοτάτων χρόνων. Κερδάμε παντού.
"Η ΑΥΓΗ", 24/03/17
Συλλογική υπόθεση η διοίκηση των σχολείων
Θέση υπέρ του νόμου “Μπαλτά - Κουράκη” και της ψηφοφορίας των διευθυντών των σχολείων από τους Συλλόγους Διδασκόντων παίρνει το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ρυθμίσεις του νόμου αυτού “σημαίνουν στην ουσία τους ότι την πιο έγκυρη άποψη για την αξία ενός διευθυντή σχολείου έχουν όσοι συνεργάζονται άμεσα μαζί του, δηλαδή οι συνάδελφοί του στους συλλόγους διδασκόντων - διδασκουσών” τονίζουν.
Ο επίμαχος νόμος 4327/15, εναντίον του οποίου είχαν προσφύγει -και δικαιώθηκαν- στο ΣτΕ η Πανελλήνια Ένωση Διευθυντών Εκπαίδευσης και 57 διευθυντές σχολείων, ακυρώθηκε προ ημερών, προκαλώντας νέο “πονοκέφαλο” στο υπουργείο Παιδείας, που καλείται να λύσει άμεσα με νέα ρύθμιση το πώς θα γίνουν οι νέες κρίσεις το καλοκαίρι. Προς ώρας εξετάζεται ο διορισμός ως “υπηρεσιακών” των υπαρχόντων διευθυντών.
Την ίδια ώρα, εκπαιδευτικοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στέλνουν σαφές μήνυμα για τη θέση τους στο υπουργείο Παιδείας, υπερασπιζόμενοι την ψήφιση του νόμου επί της τότε πολιτικής ηγεσίας: “Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έπραξε το αυτονόητο προκειμένου να υλοποιήσει τη δομική θέση της Αριστεράς, αλλά και του εκπαιδευτικού κινήματος από την εποχή της μεταπολίτευσης, ότι η διοίκηση όλων των εκπαιδευτικών μονάδων και υπηρεσιών, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, πρέπει να είναι συλλογική υπόθεση”.
Μάλιστα ασκούν κριτική τόσο στις προηγούμενες κυβερνήσεις -για “όργια παρεμβάσεων και αλλεπάλληλες νομοθετικές τροποποιήσεις”, “διορισμένα συμβούλια” και “απευθείας διορισμούς ημετέρων σε θέσεις στελεχών”- όσο και στο ΣτΕ: “Λίγη αυτοσυγκράτηση και αιδώ θα περίμενε κανείς από τους αρχιτέκτονες των συστημάτων επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που θεωρούν, μαζί με το ΣτΕ, πως ένα διορισμένο στην πλειοψηφία του Υπηρεσιακό Συμβούλιο έχει τα εχέγγυα μιας δικαιότερης και αντικειμενικότερης κρίσης από τον Σύλλογο Διδασκόντων του κάθε σχολείου, που έχει τυχαία σύνθεση”.
Το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι ο ρόλος του διευθυντή του σχολείου “δεν είναι ο ρόλος ενός διοικητικού μάνατζερ”, και υπερασπίζεται την ακυρωθείσα διαδικασία της ψηφοφορίας υποστηρίζοντας παράλληλα ότι “ο εκδημοκρατισμός της διοίκησης δεν σταματά στην επιλογή των στελεχών, αλλά πρέπει να διαπεράσει σταδιακά το σύνολο των αρμοδιοτήτων και να καθορίσει τον νέο τους ρόλο, με επίκεντρο την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του συλλόγου διδασκόντων και διδασκουσών”.
Στα "σκαριά" η αυτοαξιολόγηση
Αυξημένες αρμοδιότητες στους Συλλόγους Διδασκόντων προβλέπει, πάντως, η διαδικασία της αποτίμησης του έργου της σχολικής μονάδας -αλλιώς αυτοαξιολόγηση- εισήγηση επί της οποίας ετοιμάζει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, κατ’ εντολή του υπουργού Παιδείας. Παράλληλα, υπό επεξεργασία βρίσκεται ο συνολικός τρόπος αξιολόγησης των στελεχών της εκπαίδευσης. Πρόκειται για περίπου 20.000 στελέχη από διευθυντές σχολείων και επάνω, που θα κριθούν για το έργο τους. Κάτι τέτοιο δεν αφορά βέβαια τους εκπαιδευτικούς, όπως διαβεβαιώνεται. Άμεσος στόχος του σχεδιασμού είναι να συμμετέχουν ανώνυμα στις όποιες διαδικασίες για τον σχεδιασμό και την αποτίμηση του έργου των σχολείων. Μακροπρόθεσμος στόχος να αυξηθεί η αυτονομία των σχολικών μονάδων, κάτι το οποίο προτείνουν τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και η ανεξάρτητη αρχή ΑΔΙΠΠΔΕ.
ΑΔΙΠΔΔΕ: Αυτοαξιολόγηση χωρίς γονείς και μαθητές
Ενώ όμως με την αυτοαξιολόγηση το υπουργείο εξετάζει το πώς θα ενεργοποιηθούν μαθητές, αλλά και σύλλογοι γονέων στη σχολική κοινότητα, με την ετήσια έκθεσή της η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΔΔΕ) διαφωνεί με το να έχουν ρόλο. Ακόμη, προτείνει όπως έγινε γνωστό «Πυρηνικά» Προγράμματα Σπουδών (core curriculum), αλλαγή του ρόλου των Σχολικών Συμβούλων σε αυτό των “κριτικών φίλων”, παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια ως προαπαιτούμενο, αξιολόγηση δόκιμων εκπαιδευτικών προς μονιμοποίηση, στήριξη και ανατροφοδότηση νεοδιόριστων εκπαιδευτικών, ενδοσχολική υπηρεσιακή ανέλιξη των εκπαιδευτικών και ορισμό συντονιστή ειδικότητας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Η έκθεση της ΑΔΙΠΔΔΕ, που μιλά για “κοινότητες μάθησης” δεν απέχει από τις σχετικές εισηγήσεις του ΟΟΣΑ στη μεταβατική έκθεσή του για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τα χρόνια της κρίσης (που αποκάλυψε η “Α” στις 12/2/2017). Αλλά και στην τελευταία έκθεσή του (Going for Growth) για τις συνολικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα ο οργανισμός συστήνει σχολεία σταδιακά πιο αυτόνομα. Μιλά όμως και για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, κάτι που μέχρι σήμερα δεν ήταν στην ατζέντα των συζητήσεων...
ΜΙΝΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
"ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ/Secret", 24/03/17
Tου Τάκη Θεοδωρόπουλου
Στα παλιά εκείνα χρόνια την εκπαίδευση την καταδυνάστευαν οι λεγόμενοι «επιθεωρητές». Ανθρωποι βλοσυροί και ουδόλως ευπροσήγοροι έμπαιναν μέσα στην τάξη και κατέγραφαν. Την ημέρα εκείνη, θυμούνται όσοι έζησαν τον καιρό εκείνο, η τάξη είχε βάλει τα καλά της, ο καθηγητής είχε το σχετικό τρακ, οι δε μαθητές δεν τολμούσαν να βγάλουν κιχ. Ο καιρός εκείνος έχει απαθανατισθεί στο περίφημο ανέκδοτο με το σκουλήκι. Η τάξη είχε διδαχθεί το σκουλήκι, ο επιθεωρητής ρώτησε κάποιον μαθητή για τον ελέφαντα, αυτός είπε ότι η προβοσκίδα του ελέφαντα είναι σαν το σκουλήκι και άρχισε να μιλάει για το σκουλήκι. Δεν ξέρω αν το ανέκδοτο διδάσκεται στα εργαστήρια σπουδών των κομματικών στελεχών, πάντως αποτελεί υπόδειγμα της κυρίαρχης πολιτικής ρητορείας. Μετά ήρθαν τα χρόνια της απελευθέρωσης από τους δυνάστες. Οι επιθεωρητές έπεσαν θύματα στον αγώνα του ΠΑΣΟΚ κατά της Δεξιάς. Η Ελλάδα κάλπαζε στη λεωφόρο της προόδου και οι βλοσυροί επιθεωρητές αντικαταστάθηκαν από τους σχολικούς συμβούλους. Αυτοί ήσαν άνθρωποι φιλικοί προς το περιβάλλον, ευπροσήγοροι, χαμογελαστοί και βοηθούσαν τους καθηγητές να βοηθούν τους μαθητές στην αποστήθιση γνώσεων.
Το προοδευτικό γκαλόπ, όμως, στη χώρα μας δεν σταματάει ποτέ. Με το βλέμμα καρφωμένο στο μέλλον, σε αυτόν τον υπέροχο ορίζοντα που χαράζει για τους γόνους του ελληνισμού η «Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» –ο Θεός να σε φυλάει, παιδί μου, με τέτοιο όνομα– έκρινε πως ο τίτλος του σχολικού συμβούλου είναι ξεπερασμένος. Και τον αντικατέστησε με τον «Κριτικό Φίλο». Σας παρακαλώ. Η υπόθεση είναι σοβαρή και δεν αντιλαμβάνομαι τη θυμηδία που σας έχει καταλάβει. Τι σημαντικότερο από ένα φίλο ο οποίος σου ασκεί κριτική; Αρκεί να είναι καλοπροαίρετη και εποικοδομητική. Αυτού του τύπου η κριτική ακόμη και στον σταλινισμό ήταν αποδεκτή. Δεδομένου δε ότι η Αρχή με το όνομα που εμπνέει αισιοδοξία και εμπιστοσύνη προκρίνει ως κυρίαρχη μορφή αξιολόγησης των εκπαιδευτικών την «αυτοαξιολόγηση», ο «Κριτικός Φίλος» θα εξηγεί στους εκπαιδευτικούς πώς να κάνουν την αυτοκριτική τους, η οποία ακόμη και επί σταλινισμού εθεωρείτο ως η ύψιστη μορφή κριτικής. Με τούτα και με κείνα θα βγει κάνας Ντάισελμπλουμ να πει ότι στις χώρες του Νότου η εκπαίδευση προωθείται διά της αυτοϊκανοποιήσεως, όμως τέτοιοι είναι αυτοί οι Βόρειοι. Μπερδεύουν τις λέξεις και τις έννοιες.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς. Την οργουελιανή Νεογλώσσα που εφευρίσκει διατυπώσεις για να ακυρώσει την πραγματικότητα, την οποία υποτίθεται περιγράφει; Ή την απύθμενη κουτοπονηριά; Διότι όλ’ αυτά υποτίθεται ότι γίνονται επειδή η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι μνημονιακή υποχρέωση. Το καλύτερο το άφησα για το τέλος: τα μαθησιακά αποτελέσματα δεν θα αποτελούν κριτήριο αξιολόγησης. Επιτέλους. Ηρθε ο καιρός να αποσυνδεθεί η εκπαίδευση από τη μάθηση, που την καταδυναστεύει από αρχαιοτάτων χρόνων. Κερδάμε παντού.
"Η ΑΥΓΗ", 24/03/17
Συλλογική υπόθεση η διοίκηση των σχολείων
Θέση υπέρ του νόμου “Μπαλτά - Κουράκη” και της ψηφοφορίας των διευθυντών των σχολείων από τους Συλλόγους Διδασκόντων παίρνει το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ρυθμίσεις του νόμου αυτού “σημαίνουν στην ουσία τους ότι την πιο έγκυρη άποψη για την αξία ενός διευθυντή σχολείου έχουν όσοι συνεργάζονται άμεσα μαζί του, δηλαδή οι συνάδελφοί του στους συλλόγους διδασκόντων - διδασκουσών” τονίζουν.
Ο επίμαχος νόμος 4327/15, εναντίον του οποίου είχαν προσφύγει -και δικαιώθηκαν- στο ΣτΕ η Πανελλήνια Ένωση Διευθυντών Εκπαίδευσης και 57 διευθυντές σχολείων, ακυρώθηκε προ ημερών, προκαλώντας νέο “πονοκέφαλο” στο υπουργείο Παιδείας, που καλείται να λύσει άμεσα με νέα ρύθμιση το πώς θα γίνουν οι νέες κρίσεις το καλοκαίρι. Προς ώρας εξετάζεται ο διορισμός ως “υπηρεσιακών” των υπαρχόντων διευθυντών.
Την ίδια ώρα, εκπαιδευτικοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στέλνουν σαφές μήνυμα για τη θέση τους στο υπουργείο Παιδείας, υπερασπιζόμενοι την ψήφιση του νόμου επί της τότε πολιτικής ηγεσίας: “Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έπραξε το αυτονόητο προκειμένου να υλοποιήσει τη δομική θέση της Αριστεράς, αλλά και του εκπαιδευτικού κινήματος από την εποχή της μεταπολίτευσης, ότι η διοίκηση όλων των εκπαιδευτικών μονάδων και υπηρεσιών, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, πρέπει να είναι συλλογική υπόθεση”.
Μάλιστα ασκούν κριτική τόσο στις προηγούμενες κυβερνήσεις -για “όργια παρεμβάσεων και αλλεπάλληλες νομοθετικές τροποποιήσεις”, “διορισμένα συμβούλια” και “απευθείας διορισμούς ημετέρων σε θέσεις στελεχών”- όσο και στο ΣτΕ: “Λίγη αυτοσυγκράτηση και αιδώ θα περίμενε κανείς από τους αρχιτέκτονες των συστημάτων επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που θεωρούν, μαζί με το ΣτΕ, πως ένα διορισμένο στην πλειοψηφία του Υπηρεσιακό Συμβούλιο έχει τα εχέγγυα μιας δικαιότερης και αντικειμενικότερης κρίσης από τον Σύλλογο Διδασκόντων του κάθε σχολείου, που έχει τυχαία σύνθεση”.
Το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι ο ρόλος του διευθυντή του σχολείου “δεν είναι ο ρόλος ενός διοικητικού μάνατζερ”, και υπερασπίζεται την ακυρωθείσα διαδικασία της ψηφοφορίας υποστηρίζοντας παράλληλα ότι “ο εκδημοκρατισμός της διοίκησης δεν σταματά στην επιλογή των στελεχών, αλλά πρέπει να διαπεράσει σταδιακά το σύνολο των αρμοδιοτήτων και να καθορίσει τον νέο τους ρόλο, με επίκεντρο την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του συλλόγου διδασκόντων και διδασκουσών”.
Στα "σκαριά" η αυτοαξιολόγηση
Αυξημένες αρμοδιότητες στους Συλλόγους Διδασκόντων προβλέπει, πάντως, η διαδικασία της αποτίμησης του έργου της σχολικής μονάδας -αλλιώς αυτοαξιολόγηση- εισήγηση επί της οποίας ετοιμάζει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, κατ’ εντολή του υπουργού Παιδείας. Παράλληλα, υπό επεξεργασία βρίσκεται ο συνολικός τρόπος αξιολόγησης των στελεχών της εκπαίδευσης. Πρόκειται για περίπου 20.000 στελέχη από διευθυντές σχολείων και επάνω, που θα κριθούν για το έργο τους. Κάτι τέτοιο δεν αφορά βέβαια τους εκπαιδευτικούς, όπως διαβεβαιώνεται. Άμεσος στόχος του σχεδιασμού είναι να συμμετέχουν ανώνυμα στις όποιες διαδικασίες για τον σχεδιασμό και την αποτίμηση του έργου των σχολείων. Μακροπρόθεσμος στόχος να αυξηθεί η αυτονομία των σχολικών μονάδων, κάτι το οποίο προτείνουν τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και η ανεξάρτητη αρχή ΑΔΙΠΠΔΕ.
ΑΔΙΠΔΔΕ: Αυτοαξιολόγηση χωρίς γονείς και μαθητές
Ενώ όμως με την αυτοαξιολόγηση το υπουργείο εξετάζει το πώς θα ενεργοποιηθούν μαθητές, αλλά και σύλλογοι γονέων στη σχολική κοινότητα, με την ετήσια έκθεσή της η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΔΔΕ) διαφωνεί με το να έχουν ρόλο. Ακόμη, προτείνει όπως έγινε γνωστό «Πυρηνικά» Προγράμματα Σπουδών (core curriculum), αλλαγή του ρόλου των Σχολικών Συμβούλων σε αυτό των “κριτικών φίλων”, παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια ως προαπαιτούμενο, αξιολόγηση δόκιμων εκπαιδευτικών προς μονιμοποίηση, στήριξη και ανατροφοδότηση νεοδιόριστων εκπαιδευτικών, ενδοσχολική υπηρεσιακή ανέλιξη των εκπαιδευτικών και ορισμό συντονιστή ειδικότητας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Η έκθεση της ΑΔΙΠΔΔΕ, που μιλά για “κοινότητες μάθησης” δεν απέχει από τις σχετικές εισηγήσεις του ΟΟΣΑ στη μεταβατική έκθεσή του για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τα χρόνια της κρίσης (που αποκάλυψε η “Α” στις 12/2/2017). Αλλά και στην τελευταία έκθεσή του (Going for Growth) για τις συνολικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα ο οργανισμός συστήνει σχολεία σταδιακά πιο αυτόνομα. Μιλά όμως και για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, κάτι που μέχρι σήμερα δεν ήταν στην ατζέντα των συζητήσεων...
ΜΙΝΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
 |
| "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου", 24/03/17 |
"ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ/Secret", 24/03/17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου