"...Αν οι αιτήσεις κρινόταν απαράδεκτες, η βαριά σκιά της συνταγματικής αμφισβήτησης θα έμενε για μετά τις 13 Ιανουαρίου. Κι μαζί της ένας πολύ μολυσμένος αέρας. Η σοφία της απόφασης βρίσκεται στο ότι συντέμνει κατά πολύ τον χρόνο που θα πλανάται αυτός ο μολυσμένος αέρας. Το δηλητήριο στην ατμόσφαιρα εισήγαγαν από νωρίς τα κανάλια, διεκδικώντας τη συνέχιση της ανομίας στην οποία διαβιούν επί δύο και πλέον δεκαετίες. Πέτυχαν πολλά, τελικά μάλιστα παρέσυραν όχι μόνο την αντιπολίτευση αλλά και μεγάλο αριθμό ανησυχούντων φανατικών φιλοευρωπαίων στο δίλημμα «κανάλια» - «αντικανάλια», μακριά από τα «Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο» ή τους όρους υλοποίησης του τρίτου Μνημονίου, που όλοι ψήφισαν..."

ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ "ΑΥΓΗΣ"-1420(69)

                                                       "Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 23/10/16

Η σοφία μιάς απόφασης

Του Γιάννη Ζ. Δρόσου

Την περασμένη εβδομάδα το ΣτΕ έκρινε ότι παραδεκτώς ασκήθηκαν οι 23 αιτήσεις ακυρώσεως των καναλιών που δεν αφορούσαν την προκήρυξη της δημοπρασίας, αλλά τις εξουσιοδοτικές διατάξεις βάσει των οποίων αυτή προκηρύχθηκε. Η κρίσιμη συζήτηση για τα ζητήματα συνταγματικότητας που έθεσαν άλλες αιτήσεις ακυρώσεως είχε αρχικά προσδιοριστεί για τις 16 Σεπτεμβρίου, αλλά αναβλήθηκε για τις 13 Ιανουαρίου 2017. Το ΣτΕ όμως θέλησε να επισπεύσει την ουσιαστική του κρίση για το θέμα.

Όποια κι αν παραμένει η νομική μου άποψη για ζητήματα παραδεκτού, το δικαστήριο έκρινε και η κρίση αυτού φέρει τον σεβασμό που αρμόζει στην ισχύ δεδικασμένου που τη συνοδεύει. Πέραν τούτου, έχει και μια σολομώντεια σοφία: Κλείνει το θέμα τώρα. Θυμίζω: Ο σοφός Σολομών δεν έλυσε το θέμα νομικά, το έλυσε σοφά.

Κατ' αρχάς, η κρίση αυτή δεν επηρεάζει καθόλου την πραγματική κατάσταση σήμερα, αφού τα χρήματα της πρώτης δόσης καταβλήθηκαν και δεν αναμενόταν καταβολή άλλων, ενώ η διαδικασία αδειοδότησης συνεχίζεται κανονικά. Η εκκρεμότητα περί τη συνταγματικότητα υπάρχει εξ υπαρχής και δεν εμπόδισε το ΣτΕ να αποφανθεί -μέχρι σήμερα 33 φορές!- ότι η δημοπρασία πρέπει να προχωρήσει και μάλιστα γρήγορα. Προχθές, δηλαδή μετά την παραπάνω κρίση του, το ΣτΕ συζήτησε άλλες δύο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων. Αν ούτε αυτές γίνουν δεκτές (ούτε άλλες 4 ή 5 που αναμένεται να συζητηθούν τις προσεχείς ημέρες), θα έχει αρθεί κάθε τυπικό εμπόδιο για τη χορήγηση των τεσσάρων αδειών.

Αν οι αιτήσεις κρινόταν απαράδεκτες, η βαριά σκιά της συνταγματικής αμφισβήτησης θα έμενε για μετά τις 13 Ιανουαρίου. Κι μαζί της ένας πολύ μολυσμένος αέρας. Η σοφία της απόφασης βρίσκεται στο ότι συντέμνει κατά πολύ τον χρόνο που θα πλανάται αυτός ο μολυσμένος αέρας.

Το δηλητήριο στην ατμόσφαιρα εισήγαγαν από νωρίς τα κανάλια, διεκδικώντας τη συνέχιση της ανομίας στην οποία διαβιούν επί δύο και πλέον δεκαετίες. Πέτυχαν πολλά, τελικά μάλιστα παρέσυραν όχι μόνο την αντιπολίτευση αλλά και μεγάλο αριθμό ανησυχούντων φανατικών φιλοευρωπαίων στο δίλημμα «κανάλια» - «αντικανάλια», μακριά από τα «Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο» ή τους όρους υλοποίησης του τρίτου Μνημονίου, που όλοι ψήφισαν. Καθοριστικά μεγάλος χρόνος ειδήσεων στα ιδιωτικά κανάλια αναλώνεται σε ανταλλαγές φιλοφρονήσεων και βεβαιοτήτων -scratch my back and I’ll scratch yours- σοβαροπρεπών σχολιαστών με κομψής οργής παρουσιάστριες, συνήθως παχυλά ασχέτων τουλάχιστον με τις νομικές/θεσμικές διαστάσεις του ζητήματος. Εμφανίζουν την (εξηγήσιμη) αδίστακτη υπεράσπιση των συμφερόντων των εργοδοτών τους ως δήθεν «αντικειμενική και επί ίσοις όροις ενημέρωση».

Στις αίθουσες του ΣτΕ το δηλητήριο ξεκίνησε ως δικομανική υστερία. Τρία δικόγραφα αρκούσαν για τη μεγαλύτερης σημασίας συνταγματική αντιδικία μεταπολιτευτικά, ίσως και μεταπολεμικά, αυτή για τη συνταγματικότητα του Μνημονίου. Εβδομήντα πέντε έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα (και συνεχίζονται) για το θέμα των καναλιών. Οι μεθοδευμένες επιθέσεις στη Δικαιοσύνη ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο -«μειωμένης αξιοπιστίας» τους είπαν, «υπηρέτριες» τους είπαν κ.λπ. κ.λπ.-, για να γίνουν γλοιώδης κολακεία, εν πολλοίς από τα ίδια μέσα και πρόσωπα, μετά την απόφαση να εξετάσει το ΣτΕ τώρα κάτι που έτσι κι αλλιώς θα εξέταζε τρεις μήνες αργότερα.

Η προβοκάτσια

Τη χαριστική βολή στη μόλυνση του αέρα έφερε δημοσίευση του «Βήματος» στις 16 Οκτωβρίου και σχετική ανάρτηση του ιστότοπου «Ζούγκλα». Το «Βήμα» μας πληροφόρησε για «ωμό εκβιασμό» -από ποιον;- δικαστή που «αντιτάχθηκε» -πού; Πότε; Πώς;- «με ατράνταχτα επιχειρήματα» «στην εισήγηση περί συνταγματικότητας του νόμου». Την επομένη το θέμα έφτασε στη Βουλή και επωνύμως στη δημοσιότητα από τον βουλευτή που το ανέδειξε και αφορούσε και ένα σοβαρό θέμα νομιμότητας, όχι προσωπικής φύσης. Στη συνέχεια, γνώρισε μεγάλη (και εν πολλοίς αηδιαστική) δημοσιότητα. Ο αρμόδιος υπουργός έκανε ό,τι είχε νομική υποχρέωση να κάνει: Ζήτησε να διερευνηθούν από τα αρμόδια όργανα τόσο το μη προσωπικό θέμα της καταγγελίας όσο και το ζήτημα της παραβίασης προσωπικών δεδομένων, που μάλιστα φέρεται να έγινε -αν αποδειχτεί ότι έγινε- περί το τέλος του 2014, ώστε να επιβληθούν, αν αποδειχθεί ότι συντρέχει λόγος, οι προβλεπόμενες κυρώσεις. Με δικαιολογημένη οργή αντέδρασαν στην ασχημία αυτή και οι ενώσεις δικαστών.

Πρόκειται για ένα επιδέξιο «στήσιμο» (θυμίζει λίγο, ως μεθοδολογία, το «στήσιμο» που επιχειρήθηκε στις αρχές Ιουλίου, μια - δυο μέρες πριν από την αρχική δικάσιμο των αιτήσεων ακυρώσεως με τη δήθεν καταγγελία του διαγωνισμού από την επιστολή Έτνιγκερ). Η προβοκάτσια θα μπορούσε ίσως να βρει πιο επιδέξια απάντηση. Παραμένει ωστόσο γεγονός ότι τόσο η αντιπολίτευση, όσο και κοόρτεις ολόκληρες ανησυχούντων περί την τάξη και ηθική, αποκρύπτοντας το ποιοι, πώς και πότε ξεκίνησαν το θέμα, επιρρίπτουν ανενδοίαστα ευθύνη σε εκείνους που περισσότερο βλάπτονται από την προβοκάτσια, δηλαδή την κυβερνητική προσπάθεια ολοκλήρωσης του διαγωνισμού. Με προφανή σκοπό να επηρεάσουν τις διασκέψεις του δικαστηρίου. Έτσι ο μολυσμένος αέρας έγινε πυκνότερος.

Η σολομώντεια απόφαση είναι σοφή επειδή φέρνει την ουσιαστική νομική απάντηση -η πολιτική έχει δοθεί από καιρό- όσο γίνεται νωρίτερα, ώστε να μη φέρει η μόλυνση ανήκεστες βλάβες στο δημοκρατικό και δικαιοκρατικό θεσμικό μας οικοδόμημα.

- Ο Γ. Δρόσος, είναι καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών