Από "ΤΑ ΝΕΑ"
Αντικομμουνισμός:
Επειδή έχουν γραφτεί τα μύρια όσα για τη δήλωση του Αδωνη Γεωργιάδη περί κομμουνισμού, βρήκα το ηχητικό απόσπασμα και το άκουσα προσεκτικά. Λέει ο Γεωργιάδης: «Οπου κυβέρνησε η κομμουνιστική Αριστερά, ήταν αντιδημοκρατική και επέβαλε ολοκληρωτισμό».
Ο Γεωργιάδης δεν έμεινε στην ολόσωστη διατύπωσή του. Είπε και μερικές υπερβολές. Είπε, π.χ., ότι «υπάρχουν χώρες που σε βάζουν φυλακή αν πεις ότι είσαι κομμουνιστής». Η αλήθεια είναι ότι σε χώρες όπως η Πολωνία ή η Αλβανία, όπου οι μνήμες είναι ζωντανές, ο κομμουνισμός είναι ένας εφιάλτης - αλλά δεν γνωρίζω καμία χώρα, ιδίως του δυτικού κόσμου, όπου να φυλακίζεσαι για τις ιδέες σου. Επ' αυτού, ο Γεωργιάδης υπερέβαλε.
Στην Ελλάδα, οι τάσεις αποστροφής προς τον κομμουνισμό δεν ακολουθούν τον υπόλοιπο κόσμο. Η αιτία εντοπίζεται στη μετεμφυλιακή περίοδο και στη δικτατορία, όπου οι διώξεις των κομμουνιστών από το κράτος συνέβαλαν στην κατασκευή ενός ιδιότυπου μαρτυρολογίου. Αριστερός, ίσον διωγμένος, ίσον καλός. Αυτό το μαρτυρολόγιο, ωστόσο, στη μεταπολίτευση χρησίμευσε ιδιαίτερα σε στελέχη των κομμουνιστικών κομμάτων για την ανέλιξή τους στο Δημόσιο, στην εκπαίδευση και στον συνδικαλισμό. Κάπως έτσι, ένας καταληψίας βρίσκεται στην κορυφή της κρατικής εξουσίας. Και ενώ η χώρα γκρεμίζεται, αυτός και οι φίλοι του επικαλούνται κάποιο αόρατο «ηθικό πλεονέκτημα».
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 26/10/16 |
Αντικομμουνισμός:
"Ενστάσεις", του Ηλία Κανέλλη
Επειδή έχουν γραφτεί τα μύρια όσα για τη δήλωση του Αδωνη Γεωργιάδη περί κομμουνισμού, βρήκα το ηχητικό απόσπασμα και το άκουσα προσεκτικά. Λέει ο Γεωργιάδης: «Οπου κυβέρνησε η κομμουνιστική Αριστερά, ήταν αντιδημοκρατική και επέβαλε ολοκληρωτισμό».
Στο συγκεκριμένο έχει απόλυτο δίκιο. Η Σοβιετική Ενωση ήταν ένα καταστατικά αυταρχικό καθεστώς, που δίωξε απηνώς τους διαφωνούντες, ήδη από εποχής Λένιν. Οι δορυφορικές χώρες «του σιδηρού παραπετάσματος» υπήρξαν εξίσου αυταρχικές. Στην Ανατολική Γερμανία αναπτύχθηκε ευρύτατο δίκτυο χαφιεδισμού χάρη στη διαβόητη Στάζι. Οι προσπάθειες δημοκρατικής μεταρρύθμισης σε χώρες όπως η Ουγγαρία ή η Τσεχοσλοβακία καταπνίγηκαν με τα σοβιετικά τανκς. Η Αλβανία ήταν βυθισμένη στην απομόνωση και τη φτώχεια. Ο μεγάλος λιμός, ένα μόνο επεισόδιο της κομμουνιστικής διακυβέρνησης στην Κίνα, κόστισε 45 εκατ. νεκρούς. Ο Τσαουσέσκου της Ρουμανίας ήταν ένας ιδιότυπος δικτάτορας. Η Κούβα και η Β. Κορέα ακόμα προσφέρουν τη δυνατότητα της αυτοψίας για όποιον θα ήθελε να δει τα επιτεύγματα του κομμουνισμού σήμερα.
Ο Γεωργιάδης δεν έμεινε στην ολόσωστη διατύπωσή του. Είπε και μερικές υπερβολές. Είπε, π.χ., ότι «υπάρχουν χώρες που σε βάζουν φυλακή αν πεις ότι είσαι κομμουνιστής». Η αλήθεια είναι ότι σε χώρες όπως η Πολωνία ή η Αλβανία, όπου οι μνήμες είναι ζωντανές, ο κομμουνισμός είναι ένας εφιάλτης - αλλά δεν γνωρίζω καμία χώρα, ιδίως του δυτικού κόσμου, όπου να φυλακίζεσαι για τις ιδέες σου. Επ' αυτού, ο Γεωργιάδης υπερέβαλε.
Στην Ελλάδα, οι τάσεις αποστροφής προς τον κομμουνισμό δεν ακολουθούν τον υπόλοιπο κόσμο. Η αιτία εντοπίζεται στη μετεμφυλιακή περίοδο και στη δικτατορία, όπου οι διώξεις των κομμουνιστών από το κράτος συνέβαλαν στην κατασκευή ενός ιδιότυπου μαρτυρολογίου. Αριστερός, ίσον διωγμένος, ίσον καλός. Αυτό το μαρτυρολόγιο, ωστόσο, στη μεταπολίτευση χρησίμευσε ιδιαίτερα σε στελέχη των κομμουνιστικών κομμάτων για την ανέλιξή τους στο Δημόσιο, στην εκπαίδευση και στον συνδικαλισμό. Κάπως έτσι, ένας καταληψίας βρίσκεται στην κορυφή της κρατικής εξουσίας. Και ενώ η χώρα γκρεμίζεται, αυτός και οι φίλοι του επικαλούνται κάποιο αόρατο «ηθικό πλεονέκτημα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου