Από "ΤΑ ΝΕΑ"
Από την καλή και από την ανάποδη
Της Αγγελικής Κ. Καραγεώργου
Από την καλή...
Την περασμένη Τετάρτη, στη Διάσκεψη των Προέδρων, πραγματοποίησε την τέταρτη προσπάθεια για τη σύσταση του ΕΣΡ. Η λίστα των προτεινόμενων από τον Νίκο Βούτση προσώπων βρήκε πράγματι τη μεγαλύτερη δυνατή ανταπόκριση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Απορρίφθηκε ωστόσο για λόγους timing. Γιατί όμως ο Πρόεδρος της Βουλής επιδίωξε τόσο αυτή τη συναίνεση; Πρώτον, για να στείλει ένα θετικό μήνυμα στο ΣτΕ, ότι την ύστατη στιγμή η κυβέρνηση αγωνίζεται για τη συγκρότησή του. Από αυτή την επιμονή προέκυψε και η δυσφορία του για τους χειρισμούς του υπουργού Επικρατείας, όταν το βράδυ της προ-προηγούμενης Παρασκευής κατατέθηκε η τροπολογία για το «μαύρο» στα κανάλια. Ο Βούτσης θεώρησε ότι έτσι εκτίθεται η κυβέρνηση. Για όσους γνωρίζουν άλλωστε, ο ίδιος δεν εκτελεί απλώς χρέη Προέδρου του Κοινοβουλίου. Βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τον Πρωθυπουργό και συμμετέχει στο κέντρο λήψης αποφάσεων, στις συσκέψεις δηλαδή που γίνονται στο Μέγαρο Μαξίμου - ακόμα και για θέματα που δεν άπτονται των αρμοδιοτήτων του.
Δεύτερον - και όχι λιγότερο σημαντικό -, το ζήτημα είναι προσωπικό. Του «χρεώνεται» δηλαδή ότι ενώ θα μπορούσε να είχε συγκροτηθεί ΕΣΡ από την πρώτη στιγμή - το περασμένο φθινόπωρο - εκείνος σεβάστηκε τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. Εναν σεβασμό που, όπως λέγεται, ποτέ δεν εισέπραξε πίσω. Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ανέτρεψε οποιαδήποτε συνεννόηση είχε υπάρξει επί των ημερών του μεταβατικού προέδρου της ΝΔ Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Αυτός είναι όμως ο χαρακτήρας του Βούτση. Με έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης, είναι τόσο υπομονετικός όσο και μειλίχιος. Ετοιμος ανά πάσα στιγμή να συζητήσει οποιαδήποτε διαφορετική πρόταση και να εμπιστευθεί τον συνομιλητή του. Το κυριότερο όμως στοιχείο που τον διακρίνει είναι πως από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα Προέδρου προσπαθεί να πετύχει τις μεγαλύτερες δυνατές συναινέσεις σε μια γκάμα θεμάτων. Στην Ολομέλεια προσπαθεί, όσο μπορεί, να είναι ένας «Πρόεδρος όλων των βουλευτών» και όχι μόνο των συριζαίων. Γι' αυτό και όταν ανεβαίνει στην έδρα δεν τους χαρίζεται εύκολα. Οταν για παράδειγμα διακόπτεται η ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκείνος δεν διστάζει να προχωρά σε ονομαστικές συστάσεις προς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η κίνηση, αν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, δεν ακολουθήθηκε από πολλούς προκατόχους του στον προεδρικό θώκο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το βράδυ της προπερασμένης Παρασκευής ακούστηκαν φωνές έξω από το γραφείο του Προέδρου της Βουλής. Ο λόγος; Επειδή ανατράπηκε ο - συνεννοημένος με τον Πρωθυπουργό - αρχικός προγραμματισμός: να κατατεθεί η επίμαχη διάταξη αμέσως μετά τη νέα αποτυχία συγκρότησης του ΕΣΡ. Το ναυάγιο ήταν προδιαγεγραμμένο άλλωστε, δεδομένης της επίμονης άρνησης της ΝΔ.
Η ένταση εκείνης της νύχτας, λένε κάποιοι, έμοιαζε περισσότερο με οικογενειακό καβγαδάκι και λιγότερο με κόντρα δύο πρωτοκλασάτων κυβερνητικών στελεχών. Κι αυτό επειδή τέτοια χαρακτηριστικά έχει η σχέση του Νίκου Βούτση πρωτίστως με τον Αλέξη Τσίπρα και δευτερευόντως με τον Νίκο Παππά. Ας μην ξεχνάμε ότι Βούτσης, ως υπεύθυνος της νεολαίας του ΣΥΝ, ήταν ο πολιτικός μέντορας του τότε νεαρού Αλέξη και της γενιάς που γαλουχήθηκε στο κόμμα την τριετία 1994-1997.
...και από την ανάποδη
Αν στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη το σακάκι του Προέδρου της Βουλής τού έπεφτε - κατά δήλωσή του - στενό, στον Νίκο Βούτση πέφτει μάλλον μακρύ. Το συμπέρασμα δεν αφορά την αγαπημένη του συνήθεια να σφίγγει με τα δάχτυλά του το περίσσευμα από τα μανίκια του, όπως κάνουν οι έφηβοι. Μεταφορικά είναι η χύμα διάσταση που δίνει κάποιες φορές στο αξίωμά του. Εντάξει, έχει προϊστορία σε αυτό. «Ετσι τους γ@μ... εγώ ρε μ@λ...» είχε πει από τα υπουργικά έδρανα στην πρώτη θητεία της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης προς τον τότε σύντροφο Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Με ανάλογη χαλαρότητα έχει μιλήσει - χωρίς τη χρήση ύβρεων - από το μικρόφωνο κοινοβουλευτικής επιτροπής. Ειδικότερα, πριν από περίπου έναν χρόνο είχε αναφερθεί εκτενώς στις εντυπώσεις που του άφησε η κατ' ιδίαν συνάντηση του με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, νομίζοντας πως η συνεδρίαση δεν είχε αρχίσει ακόμα να μεταδίδεται. Οι αναφορές του τότε είχαν αναπαραχθεί τάχιστα από ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και όταν ο Βούτσης, αμέσως μετά το τέλος της επιτροπής, μπήκε στην αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών αρχικώς ισχυρίστηκε ότι οι δηλώσεις του ήταν «ατύχημα». Στη συνέχεια όμως, έβγαλε ένα πρωτόγνωρα αυταρχικό πρόσωπο. Εμμέσως πλην σαφώς, απείλησε τους δημοσιογράφους να μην τον αναγκάσουν να χρησιμοποιήσει «κατασταλτικά μέσα», δηλαδή να σταματήσει τη μετάδοση των συνεδριάσεων από το κλειστό κύκλωμα. Πράγμα αδιανόητο!
Ηταν ένα πρώτο κακό δείγμα γραφής και σίγουρα όχι το τελευταίο που πραγματοποιήθηκε στις συζητήσεις του με δημοσιογράφους. Ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετώπισε τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες κατά την πρωτοχρονιάτικη κοπή της πίτας είναι ακόμα ένα τέτοιο παράδειγμα. Πρώτα τους ευχήθηκε να μη μείνουν άνεργοι και μετά σε πηγαδάκι με τηλεοπτικούς συντάκτες - όταν του εξέφρασαν την ανησυχία τους για το άγνωστο μέχρι τότε νομοθέτημα της κυβέρνησης για τις τηλεοπτικές άδειες - τους απάντησε «καλά κάνετε και ανησυχείτε».
Ολα τα παραπάνω βεβαίως είναι λεπτομέρειες μπροστά στη μνημονιακή πιρουέτα που έκανε ο κατά τ' άλλα βγαλμένος από στα σπλάγχνα της Αριστεράς Νίκος Βούτσης. Με ευκολία έχει υπερασπιστεί τις μνημονιακές επιταγές σαν να πρόκειται για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ στα δύσκολα συχνά έχει επιλέξει να βαφτίσει το κρέας ψάρι. Ως Πρόεδρος ουδέποτε έχει αντισταθεί στις απαιτήσεις της κυβέρνησης που παραβιάζουν τον Κανονισμό της Βουλής. Εξαίρεση αποτελεί μόνο η τροπολογία για το μαύρο στα κανάλια - σ.σ.: κατατέθηκε με κανονικές διαδικασίες. Αυτήν όμως την πολέμησε όχι για να μη μείνουν άνεργοι 2.000 εργαζόμενοι αλλά για να μη χαλάσει το προφίλ της κυβέρνησης ενόψει της απόφασης του ΣτΕ. Ο Βούτσης έχει συντμήσει ίσως όσο κανένας άλλος Πρόεδρος τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Επί των ημερών του, για παράδειγμα, ένα νομοσχέδιο που ακολουθεί τις διαδικασίες του επείγοντος ουσιαστικά σημαίνει του κατεπείγοντος. Το σχέδιο νόμου μένει μία ημέρα στην αρμόδια επιτροπή - όπου πραγματοποιούνται τρεις συνεδριάσεις - και αμέσως μετά εισάγεται στην Ολομέλεια. Νέος Πρόεδρος, νέα ήθη, θα μπορούσε να πει κανείς. Ωστόσο είναι απορίας άξιον πώς ο Βούτσης του 2012 θα αξιολογούσε διαδικασίες σαν τις σημερινές. Πιθανότατα στην καρέκλα της εξουσίας εύκολα ξεχνά κανείς τι συνιστά «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα».
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 24/10/16 |
Από την καλή και από την ανάποδη
Της Αγγελικής Κ. Καραγεώργου
Από την καλή...
Την περασμένη Τετάρτη, στη Διάσκεψη των Προέδρων, πραγματοποίησε την τέταρτη προσπάθεια για τη σύσταση του ΕΣΡ. Η λίστα των προτεινόμενων από τον Νίκο Βούτση προσώπων βρήκε πράγματι τη μεγαλύτερη δυνατή ανταπόκριση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Απορρίφθηκε ωστόσο για λόγους timing. Γιατί όμως ο Πρόεδρος της Βουλής επιδίωξε τόσο αυτή τη συναίνεση; Πρώτον, για να στείλει ένα θετικό μήνυμα στο ΣτΕ, ότι την ύστατη στιγμή η κυβέρνηση αγωνίζεται για τη συγκρότησή του. Από αυτή την επιμονή προέκυψε και η δυσφορία του για τους χειρισμούς του υπουργού Επικρατείας, όταν το βράδυ της προ-προηγούμενης Παρασκευής κατατέθηκε η τροπολογία για το «μαύρο» στα κανάλια. Ο Βούτσης θεώρησε ότι έτσι εκτίθεται η κυβέρνηση. Για όσους γνωρίζουν άλλωστε, ο ίδιος δεν εκτελεί απλώς χρέη Προέδρου του Κοινοβουλίου. Βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τον Πρωθυπουργό και συμμετέχει στο κέντρο λήψης αποφάσεων, στις συσκέψεις δηλαδή που γίνονται στο Μέγαρο Μαξίμου - ακόμα και για θέματα που δεν άπτονται των αρμοδιοτήτων του.
Δεύτερον - και όχι λιγότερο σημαντικό -, το ζήτημα είναι προσωπικό. Του «χρεώνεται» δηλαδή ότι ενώ θα μπορούσε να είχε συγκροτηθεί ΕΣΡ από την πρώτη στιγμή - το περασμένο φθινόπωρο - εκείνος σεβάστηκε τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. Εναν σεβασμό που, όπως λέγεται, ποτέ δεν εισέπραξε πίσω. Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ανέτρεψε οποιαδήποτε συνεννόηση είχε υπάρξει επί των ημερών του μεταβατικού προέδρου της ΝΔ Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Αυτός είναι όμως ο χαρακτήρας του Βούτση. Με έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης, είναι τόσο υπομονετικός όσο και μειλίχιος. Ετοιμος ανά πάσα στιγμή να συζητήσει οποιαδήποτε διαφορετική πρόταση και να εμπιστευθεί τον συνομιλητή του. Το κυριότερο όμως στοιχείο που τον διακρίνει είναι πως από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα Προέδρου προσπαθεί να πετύχει τις μεγαλύτερες δυνατές συναινέσεις σε μια γκάμα θεμάτων. Στην Ολομέλεια προσπαθεί, όσο μπορεί, να είναι ένας «Πρόεδρος όλων των βουλευτών» και όχι μόνο των συριζαίων. Γι' αυτό και όταν ανεβαίνει στην έδρα δεν τους χαρίζεται εύκολα. Οταν για παράδειγμα διακόπτεται η ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκείνος δεν διστάζει να προχωρά σε ονομαστικές συστάσεις προς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η κίνηση, αν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, δεν ακολουθήθηκε από πολλούς προκατόχους του στον προεδρικό θώκο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το βράδυ της προπερασμένης Παρασκευής ακούστηκαν φωνές έξω από το γραφείο του Προέδρου της Βουλής. Ο λόγος; Επειδή ανατράπηκε ο - συνεννοημένος με τον Πρωθυπουργό - αρχικός προγραμματισμός: να κατατεθεί η επίμαχη διάταξη αμέσως μετά τη νέα αποτυχία συγκρότησης του ΕΣΡ. Το ναυάγιο ήταν προδιαγεγραμμένο άλλωστε, δεδομένης της επίμονης άρνησης της ΝΔ.
Η ένταση εκείνης της νύχτας, λένε κάποιοι, έμοιαζε περισσότερο με οικογενειακό καβγαδάκι και λιγότερο με κόντρα δύο πρωτοκλασάτων κυβερνητικών στελεχών. Κι αυτό επειδή τέτοια χαρακτηριστικά έχει η σχέση του Νίκου Βούτση πρωτίστως με τον Αλέξη Τσίπρα και δευτερευόντως με τον Νίκο Παππά. Ας μην ξεχνάμε ότι Βούτσης, ως υπεύθυνος της νεολαίας του ΣΥΝ, ήταν ο πολιτικός μέντορας του τότε νεαρού Αλέξη και της γενιάς που γαλουχήθηκε στο κόμμα την τριετία 1994-1997.
...και από την ανάποδη
Αν στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη το σακάκι του Προέδρου της Βουλής τού έπεφτε - κατά δήλωσή του - στενό, στον Νίκο Βούτση πέφτει μάλλον μακρύ. Το συμπέρασμα δεν αφορά την αγαπημένη του συνήθεια να σφίγγει με τα δάχτυλά του το περίσσευμα από τα μανίκια του, όπως κάνουν οι έφηβοι. Μεταφορικά είναι η χύμα διάσταση που δίνει κάποιες φορές στο αξίωμά του. Εντάξει, έχει προϊστορία σε αυτό. «Ετσι τους γ@μ... εγώ ρε μ@λ...» είχε πει από τα υπουργικά έδρανα στην πρώτη θητεία της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης προς τον τότε σύντροφο Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Με ανάλογη χαλαρότητα έχει μιλήσει - χωρίς τη χρήση ύβρεων - από το μικρόφωνο κοινοβουλευτικής επιτροπής. Ειδικότερα, πριν από περίπου έναν χρόνο είχε αναφερθεί εκτενώς στις εντυπώσεις που του άφησε η κατ' ιδίαν συνάντηση του με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, νομίζοντας πως η συνεδρίαση δεν είχε αρχίσει ακόμα να μεταδίδεται. Οι αναφορές του τότε είχαν αναπαραχθεί τάχιστα από ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και όταν ο Βούτσης, αμέσως μετά το τέλος της επιτροπής, μπήκε στην αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών αρχικώς ισχυρίστηκε ότι οι δηλώσεις του ήταν «ατύχημα». Στη συνέχεια όμως, έβγαλε ένα πρωτόγνωρα αυταρχικό πρόσωπο. Εμμέσως πλην σαφώς, απείλησε τους δημοσιογράφους να μην τον αναγκάσουν να χρησιμοποιήσει «κατασταλτικά μέσα», δηλαδή να σταματήσει τη μετάδοση των συνεδριάσεων από το κλειστό κύκλωμα. Πράγμα αδιανόητο!
Ηταν ένα πρώτο κακό δείγμα γραφής και σίγουρα όχι το τελευταίο που πραγματοποιήθηκε στις συζητήσεις του με δημοσιογράφους. Ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετώπισε τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες κατά την πρωτοχρονιάτικη κοπή της πίτας είναι ακόμα ένα τέτοιο παράδειγμα. Πρώτα τους ευχήθηκε να μη μείνουν άνεργοι και μετά σε πηγαδάκι με τηλεοπτικούς συντάκτες - όταν του εξέφρασαν την ανησυχία τους για το άγνωστο μέχρι τότε νομοθέτημα της κυβέρνησης για τις τηλεοπτικές άδειες - τους απάντησε «καλά κάνετε και ανησυχείτε».
Ολα τα παραπάνω βεβαίως είναι λεπτομέρειες μπροστά στη μνημονιακή πιρουέτα που έκανε ο κατά τ' άλλα βγαλμένος από στα σπλάγχνα της Αριστεράς Νίκος Βούτσης. Με ευκολία έχει υπερασπιστεί τις μνημονιακές επιταγές σαν να πρόκειται για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ στα δύσκολα συχνά έχει επιλέξει να βαφτίσει το κρέας ψάρι. Ως Πρόεδρος ουδέποτε έχει αντισταθεί στις απαιτήσεις της κυβέρνησης που παραβιάζουν τον Κανονισμό της Βουλής. Εξαίρεση αποτελεί μόνο η τροπολογία για το μαύρο στα κανάλια - σ.σ.: κατατέθηκε με κανονικές διαδικασίες. Αυτήν όμως την πολέμησε όχι για να μη μείνουν άνεργοι 2.000 εργαζόμενοι αλλά για να μη χαλάσει το προφίλ της κυβέρνησης ενόψει της απόφασης του ΣτΕ. Ο Βούτσης έχει συντμήσει ίσως όσο κανένας άλλος Πρόεδρος τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Επί των ημερών του, για παράδειγμα, ένα νομοσχέδιο που ακολουθεί τις διαδικασίες του επείγοντος ουσιαστικά σημαίνει του κατεπείγοντος. Το σχέδιο νόμου μένει μία ημέρα στην αρμόδια επιτροπή - όπου πραγματοποιούνται τρεις συνεδριάσεις - και αμέσως μετά εισάγεται στην Ολομέλεια. Νέος Πρόεδρος, νέα ήθη, θα μπορούσε να πει κανείς. Ωστόσο είναι απορίας άξιον πώς ο Βούτσης του 2012 θα αξιολογούσε διαδικασίες σαν τις σημερινές. Πιθανότατα στην καρέκλα της εξουσίας εύκολα ξεχνά κανείς τι συνιστά «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου