Από την "ΕΣΤΙΑ"
"ΕΣΤΙΑ", 27/10/16
Το brand name “Aριστερά»
Tου Αθανάσιου Κοσμόπουλου
Σχεδόν μισό αιώνα κοινωνικών-πολιτικών συγκρούσεων και συνταγματικών εκτροπών διήρκεσε ή διαδικασία ενηλικίωσης τής σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας, κατορθώνοντας να μεταβεί σέ ένα επίπεδο πολιτικής καί κοινωνικής αποδοχής τών ατομικών καί κοινωνικών ελευθεριών όλων τών πολιτών. Πλην όμως, μολονότι σεισμικές εξελίξεις έλαβαν χώρα στην υπόλοιπη Ευρώπη, καί δή μετά το Ί989 καί τήν συνακόλουθη πτώση του (άν)ύπαρκτου σοσιαλισμού, ή Αριστερά στή χώρα παρέμεινε πολιτικά κυρίαρχη, μέ τό κύριο αφήγημα νά τονίζει τήν ανικανότητα της ελληνικής κοινωνίας νά αϋτοπροστατευθεί καί νά τήν αντιμετωπίσει σέ ιδεολογικό επίπεδο.
Ή έμπάκτωση δημοκρατικής συνειδήσεως σέ όλους τους πολίτες είναι γεγονός, πλην όμως ή δημοκρατική συνείδηση δέν είναι αποτέλεσμα ενός Συντάγματος, όσο γλαφυρά καί άν αποτυπώνονται σέ αυτό οι φιλελεύθερες προθέσεις του, άλλά τής διαμόρφωσης μιας πολιτικής κουλτούρας κοινωνικο-πολιτικής ενσωμάτωσης καί αποδοχής των διαφορετικών καί αντιθετικών τάσεων πού τή συνθέτουν, όπως έχει εύστοχα παρατηρήσει ο Ν. Διαμαντούρος ήδη άπό τό 1984.
Οι διαφορετικές στρατηγικές προσαρμογής καί επαναπροσδιορισμού πολιτικών φορέων καί οργανώσεων σέ μιά δημοκρατική Ελλάδα, μέλος της Εύρωπαΐκής 'Ενωσης καί κοινωνό τών Ιδεών του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, επέτρεψαν τή διαμόρφωση ενός «κενού χώρου» στήν πολιτικο-κοινωνική σκακιέρα. Αυτός ό «κενός χώρος» παρατηρείται κυρίως σέ ιστορικές περιόδους μεγάλων κοινωνικών, πολιτικών, οίκονομικών καί πολιτισμικών αλλαγών καί εξελίξεων, τόσο σέ εθνικό, όσο καί σέ διεθνές περιβάλλον, καθώς τμήματα του πληθυσμού αδυνατούν ή αρνούνται νά κατανοήσουν καί νά προσαρμοστούν στά δεδομένα της νέας πραγματικότητας, επιζητώντας τήν παραμονή στήν υπάρχουσα κατάσταση ή, ακόμη, καί τήν οπισθοδρόμηση σέ καταστάσεις παρελθοντικές πού τούς εξασφαλίζουν αίσθημα ασφάλειας, σέ αντίθεση μέ τό αίσθημα αβεβαιότητας ενός νέου καί άγνωστου κόσμου.
Ετσι, στην Ελλάδα δέν εμφανίζεται «δεξιό» κόμμα, στήν Ιδεολογική του αποτύπωση, επίσημα καί ξεκάθαρα. Υπάρχουν είτε κεντροδεξιές έκδοχές ή ακροδεξιές αποκλίσεις. Αυτό δέ κυρίως προέκυψε λόγω μιας ανεξήγητης καί αναιτιολόγητης ενοχικής στάσεως τής Δεξιάς, πλήρως υποταγμένης στό επιθετικό μάρκετινγκ τής Αριστεράς.
Ή Αριστερά, άπό τήν άλλη πλευρά, είχε, καί έχει, σταθερά ώς κεντρικό στόχο νά ανασύρει, είτε εμφανώς είτε σιωπηρώς, μνήμες του εμφυλίου 1945-1949 καί τής επταετίας 1967-1974,όπου, σύμφωνα μέ αυτήν, τά αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα συνεχίζουν νά υπάρχουν, έστω καί μεταλλαγμένα στην σημερινή συγκυρία, καί γι’ αυτό είναι απαραίτητη ή συνέχιση του «εμφυλίου» πολέμου μέ άλλα μέσα
Διαμορφώνει καί οικοδομεί έτσι ένα μυθοπλαστικό σενάριο πώλησης διαφημιστικού προϊόντος πού ανασύρει στον καταναλωτή-πολίτη τή φρίκη τής διχόνοιας καί τής σύγκρουσης, μέ «εκδικητή» καί «λυτρωτή” τόν «αριστερό», όπου, έν καιρώ δημοκρατίας, επιθυμεί νά μεταφέρει αυτόν τόν καταναλωτή-πολίτη στίς δεκαετίες τού 1940. Έτσι επιβιώνει στην μάταιη προσπάθεια της γιά νά υπάρξει, σέ μιά νησίδα (Ελλάδα), τήν στιγμή κατά τήν οποία όλο τό γειτονικό ευρωπαϊκό περιβάλλον είναι άπό αδιάφορο ώς απολύτως εχθρικό άπέναντί της.
Σέ αυτό τό μυθοπλαστικό σενάριο τής Αριστεράς, οι «εχθροί» αποκόπτονται άπό τό υπόλοιπο περιβάλλον, απομονώνονται καί αναδεικνύονται ώς «οι υπέρτατοι εχθροί του λαού καί του έθνους». Οι πολιτικές εκτιμήσεις, διαπιστώσεις καί κριτικές περί τής υφισταμένης καταστάσεως, πού μπορεί κανείς νά συναντήσει σέ δημόσιες συζητήσεις, περιπλέκονται μέ συνθηματολογίες του παρόντος καί του παρελθόντος, ιστορικά γεγονότα έκτός χωρο-χρονικού πλαισίου, καί εικόνες (μεταφορικά καί πραγματικά {πίνακες-κάδρα}) μιας άλλης παλαιότερης εποχής.
Σέ αυτή τήν κρίσιμη γιά τήν 'Ελλάδα καί τήν Ευρώπη συγκυρία, είναι περισσότερο άπό αναγκαίο νά διαμορφωθεί ένας επιθετικός «πωλησιακός σχεδιασμός» μέ όρους μάρκετινγκ, ό οποίος θά διασαλπίσει τόν γνήσιο δεξιό ιδεολογικό λόγο. μέ σύγχρονες καί ρεαλιστικές ορίζουσες, προκειμένου καί στην Ελλάδα νά έχει ή Αριστερά τήν θέση πού έχει στον υπόλοιπο κόσμο. Μέ τόν τρόπο αυτό θά ισχυροποιηθεί ή δημοκρατία απέναντι σέ κάθε δυνητικό κίνδυνο...
*Νομικός-Συγγραφεύς
"ΕΣΤΙΑ", 27/10/16
Το brand name “Aριστερά»
Tου Αθανάσιου Κοσμόπουλου
Σχεδόν μισό αιώνα κοινωνικών-πολιτικών συγκρούσεων και συνταγματικών εκτροπών διήρκεσε ή διαδικασία ενηλικίωσης τής σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας, κατορθώνοντας να μεταβεί σέ ένα επίπεδο πολιτικής καί κοινωνικής αποδοχής τών ατομικών καί κοινωνικών ελευθεριών όλων τών πολιτών. Πλην όμως, μολονότι σεισμικές εξελίξεις έλαβαν χώρα στην υπόλοιπη Ευρώπη, καί δή μετά το Ί989 καί τήν συνακόλουθη πτώση του (άν)ύπαρκτου σοσιαλισμού, ή Αριστερά στή χώρα παρέμεινε πολιτικά κυρίαρχη, μέ τό κύριο αφήγημα νά τονίζει τήν ανικανότητα της ελληνικής κοινωνίας νά αϋτοπροστατευθεί καί νά τήν αντιμετωπίσει σέ ιδεολογικό επίπεδο.
Ή έμπάκτωση δημοκρατικής συνειδήσεως σέ όλους τους πολίτες είναι γεγονός, πλην όμως ή δημοκρατική συνείδηση δέν είναι αποτέλεσμα ενός Συντάγματος, όσο γλαφυρά καί άν αποτυπώνονται σέ αυτό οι φιλελεύθερες προθέσεις του, άλλά τής διαμόρφωσης μιας πολιτικής κουλτούρας κοινωνικο-πολιτικής ενσωμάτωσης καί αποδοχής των διαφορετικών καί αντιθετικών τάσεων πού τή συνθέτουν, όπως έχει εύστοχα παρατηρήσει ο Ν. Διαμαντούρος ήδη άπό τό 1984.
Οι διαφορετικές στρατηγικές προσαρμογής καί επαναπροσδιορισμού πολιτικών φορέων καί οργανώσεων σέ μιά δημοκρατική Ελλάδα, μέλος της Εύρωπαΐκής 'Ενωσης καί κοινωνό τών Ιδεών του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, επέτρεψαν τή διαμόρφωση ενός «κενού χώρου» στήν πολιτικο-κοινωνική σκακιέρα. Αυτός ό «κενός χώρος» παρατηρείται κυρίως σέ ιστορικές περιόδους μεγάλων κοινωνικών, πολιτικών, οίκονομικών καί πολιτισμικών αλλαγών καί εξελίξεων, τόσο σέ εθνικό, όσο καί σέ διεθνές περιβάλλον, καθώς τμήματα του πληθυσμού αδυνατούν ή αρνούνται νά κατανοήσουν καί νά προσαρμοστούν στά δεδομένα της νέας πραγματικότητας, επιζητώντας τήν παραμονή στήν υπάρχουσα κατάσταση ή, ακόμη, καί τήν οπισθοδρόμηση σέ καταστάσεις παρελθοντικές πού τούς εξασφαλίζουν αίσθημα ασφάλειας, σέ αντίθεση μέ τό αίσθημα αβεβαιότητας ενός νέου καί άγνωστου κόσμου.
Ετσι, στην Ελλάδα δέν εμφανίζεται «δεξιό» κόμμα, στήν Ιδεολογική του αποτύπωση, επίσημα καί ξεκάθαρα. Υπάρχουν είτε κεντροδεξιές έκδοχές ή ακροδεξιές αποκλίσεις. Αυτό δέ κυρίως προέκυψε λόγω μιας ανεξήγητης καί αναιτιολόγητης ενοχικής στάσεως τής Δεξιάς, πλήρως υποταγμένης στό επιθετικό μάρκετινγκ τής Αριστεράς.
Ή Αριστερά, άπό τήν άλλη πλευρά, είχε, καί έχει, σταθερά ώς κεντρικό στόχο νά ανασύρει, είτε εμφανώς είτε σιωπηρώς, μνήμες του εμφυλίου 1945-1949 καί τής επταετίας 1967-1974,όπου, σύμφωνα μέ αυτήν, τά αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα συνεχίζουν νά υπάρχουν, έστω καί μεταλλαγμένα στην σημερινή συγκυρία, καί γι’ αυτό είναι απαραίτητη ή συνέχιση του «εμφυλίου» πολέμου μέ άλλα μέσα
Διαμορφώνει καί οικοδομεί έτσι ένα μυθοπλαστικό σενάριο πώλησης διαφημιστικού προϊόντος πού ανασύρει στον καταναλωτή-πολίτη τή φρίκη τής διχόνοιας καί τής σύγκρουσης, μέ «εκδικητή» καί «λυτρωτή” τόν «αριστερό», όπου, έν καιρώ δημοκρατίας, επιθυμεί νά μεταφέρει αυτόν τόν καταναλωτή-πολίτη στίς δεκαετίες τού 1940. Έτσι επιβιώνει στην μάταιη προσπάθεια της γιά νά υπάρξει, σέ μιά νησίδα (Ελλάδα), τήν στιγμή κατά τήν οποία όλο τό γειτονικό ευρωπαϊκό περιβάλλον είναι άπό αδιάφορο ώς απολύτως εχθρικό άπέναντί της.
Σέ αυτό τό μυθοπλαστικό σενάριο τής Αριστεράς, οι «εχθροί» αποκόπτονται άπό τό υπόλοιπο περιβάλλον, απομονώνονται καί αναδεικνύονται ώς «οι υπέρτατοι εχθροί του λαού καί του έθνους». Οι πολιτικές εκτιμήσεις, διαπιστώσεις καί κριτικές περί τής υφισταμένης καταστάσεως, πού μπορεί κανείς νά συναντήσει σέ δημόσιες συζητήσεις, περιπλέκονται μέ συνθηματολογίες του παρόντος καί του παρελθόντος, ιστορικά γεγονότα έκτός χωρο-χρονικού πλαισίου, καί εικόνες (μεταφορικά καί πραγματικά {πίνακες-κάδρα}) μιας άλλης παλαιότερης εποχής.
Σέ αυτή τήν κρίσιμη γιά τήν 'Ελλάδα καί τήν Ευρώπη συγκυρία, είναι περισσότερο άπό αναγκαίο νά διαμορφωθεί ένας επιθετικός «πωλησιακός σχεδιασμός» μέ όρους μάρκετινγκ, ό οποίος θά διασαλπίσει τόν γνήσιο δεξιό ιδεολογικό λόγο. μέ σύγχρονες καί ρεαλιστικές ορίζουσες, προκειμένου καί στην Ελλάδα νά έχει ή Αριστερά τήν θέση πού έχει στον υπόλοιπο κόσμο. Μέ τόν τρόπο αυτό θά ισχυροποιηθεί ή δημοκρατία απέναντι σέ κάθε δυνητικό κίνδυνο...
*Νομικός-Συγγραφεύς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου