Στα 40 λεπτά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στην Ολομέλεια χρησιμοποίησε έξι φορές τη λέξη «μεταρρύθμιση» και τέσσερις τη λέξη «συντήρηση». Δεν αιφνιδίασε κανέναν με την επιλογή του να προβάλει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ως βήμα προόδου, διεκδικώντας για την κυβέρνησή του αυτόν τον ρόλο. Ακόμα και με προσωπικούς τόνους (ενδεικτική η αναφορά στη «μακαρίτισσα μητέρα» του που έλεγε ότι «κανείς δεν έπαθε ποτέ τίποτα από πολλή αγάπη»), ο Μητσοτάκης είχε ανάγκη τα 40 λεπτά για να φτάσουν τα μηνύματά του προς πολλαπλές κατευθύνσεις: στους βουλευτές του ενόσω για πρώτη φορά σε παρέμβασή του ως Πρωθυπουργού υπήρχαν κενά έδρανα στην πτέρυγα της ΝΔ, στο συντηρητικό ακροατήριο, στην Εκκλησία κ.α. Επρόκειτο για άλλη μία άσκηση ισορροπίας του Μητσοτάκη ανάμεσα στην παραδοσιακή βάση της ΝΔ και στο φιλελεύθερο, κεντρώο ακροατήριο που συνέβαλε στο εκλογικό 41%....

Aπό "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 16/02/24

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Θα γραφτεί στην ιστορία: ο νόμος για τον γάμο των ομοφύλων ήλθε στη Βουλή από μια συντηρητική παράταξη, από μια κεντροδεξιά κυβέρνηση, όχι από την Πρώτη Φορά Αριστερά που δεν έλαβε σχετική πρωτοβουλία όταν είχε την ευκαιρία. Και η ισότητα των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών με εκείνα των ετερόφυλων (εξαιρουμένης της παρένθετης κύησης) έγινε πράξη χάρις στις προσπάθειες του Κυριάκου Μητσοτάκη και των στενών του συνεργατών, που αγνόησαν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, ξεκαθάρισαν τα όρια παρεμβάσεων της Εκκλησίας, εργάστηκαν σκληρά για να μεταπείσουν όσους από τους αντιρρησίες βουλευτές δεν είχαν παρωπίδες, αλλά στο τέλος έκαναν αυτό που έπρεπε.

Ο Πρωθυπουργός είπε χθες στη Βουλή πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Οτι ο γάμος δεν είναι τίποτα άλλο από το επιστέγασμα της αγάπης δύο ανθρώπων που επιλέγουν να συμπορευτούν. Οτι ευτυχισμένα παιδιά μπορούν να μεγαλώνουν και με γονείς του ίδιου φύλου, αρκεί να υπάρχουν αγάπη και στοργή. Οτι τα θέματα των δικαιωμάτων είναι θέματα αρχής. Και ότι πολίτες διαφορετικών ταχυτήτων δεν ταιριάζουν στη δημοκρατία μας και στον πολιτισμό μας.

Ακουγες τον Μητσοτάκη κι ύστερα τον Σαμαρά και νόμιζες ότι οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν όχι μόνο σε διαφορετικές εποχές, όχι μόνο σε διαφορετικά κόμματα, αλλά και σε διαφορετικούς κόσμους.

Tι σχέση όμως έχουν όλα αυτά με το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα; Πώς πέρασε ο Πρωθυπουργός από έναν λόγο που ήταν μνημείο φιλελευθερισμού σε μια επίθεση εναντίον των ελλήνων ευρωβουλευτών που συνέβαλαν με την ψήφο τους στην υιοθέτηση ενός κειμένου από τον πιο δημοκρατικό θεσμό της Ευρώπης; Πώς γίνεται ο πολιτικός που μιλά με τόσο ζεστά και συγκινητικά λόγια για τις δοκιμασίες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας να χρησιμοποιεί ένα τόσο σκληρό λεξιλόγιο για εκείνους που του ζητούν να τηρήσει την υπόσχεσή του να χυθεί άπλετο φως σε ένα μεγάλο σκάνδαλο; Είναι προδότες και ανθέλληνες όσοι καταθέτουν στα ευρωπαϊκά όργανα για τις υποκλοπές, για τα Τέμπη ή για την Πύλο; Δεν είναι οικογένειά μας η Ευρώπη;

Αφορμή για τη νέα έκρηξη ήταν η κατάταξη της Ελλάδας από τον Economist στις πιο ανεπτυγμένες δημοκρατίες του κόσμου. Το βασικό κριτήριο που χρησιμοποίησε το περιοδικό ήταν βέβαια η κατάσταση της οικονομίας. Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, γιατί οι έπαινοι του Economist δεν μπορεί να συμβαδίζουν με την κριτική του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου; Και πότε θα σταματήσει η κυβέρνηση – όχι μόνο αυτή, όλες το ίδιο έκαναν – να επικαλείται τον ξένο Τύπο όταν τη συμφέρει και να τον καταγγέλλει όταν αποκαλύπτει τα pushbacks ή τις παρακολουθήσεις;

Στο μόνο πράγμα που είχε δίκιο χθες ο Σαμαράς ήταν πως πρέπει να ακούμε τη συνείδησή μας. Κι αυτό δεν ισχύει φυσικά μόνο για τα ομόφυλα ζευγάρια. Ούτε μόνο για τους πολιτικούς.

"ΤΑ ΝΕΑ", κύριο θέμα, 16/02/24

                                                   "ΤΑ ΝΕΑ", 16/02/24


Μια ριψοκίνδυνη άσκηση ισορροπίας
από τον Μητσοτάκη

Με τη 40λεπτη ομιλία του στη Βουλή προσπάθησε να καθησυχάσει την παραδοσιακή βάση της ΝΔ, το φιλελεύθερο κεντρώο ακροατήριό του και την Εκκλησία

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ

Στα 40 λεπτά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στην Ολομέλεια χρησιμοποίησε έξι φορές τη λέξη «μεταρρύθμιση» και τέσσερις τη λέξη «συντήρηση». Δεν αιφνιδίασε κανέναν με την επιλογή του να προβάλει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ως βήμα προόδου, διεκδικώντας για την κυβέρνησή του αυτόν τον ρόλο. Ακόμα και με προσωπικούς τόνους (ενδεικτική η αναφορά στη «μακαρίτισσα μητέρα» του που έλεγε ότι «κανείς δεν έπαθε ποτέ τίποτα από πολλή αγάπη»), ο Μητσοτάκης είχε ανάγκη τα 40 λεπτά για να φτάσουν τα μηνύματά του προς πολλαπλές κατευθύνσεις: στους βουλευτές του ενόσω για πρώτη φορά σε παρέμβασή του ως Πρωθυπουργού υπήρχαν κενά έδρανα στην πτέρυγα της ΝΔ, στο συντηρητικό ακροατήριο, στην Εκκλησία κ.α. Επρόκειτο για άλλη μία άσκηση ισορροπίας του Μητσοτάκη ανάμεσα στην παραδοσιακή βάση της ΝΔ και στο φιλελεύθερο, κεντρώο ακροατήριο που συνέβαλε στο εκλογικό 41%.

«Ψαλμοί με αριστερές γροθιές και προσευχές με αντικοινοβουλευτικά συνθήματα δεν ταιριάζουν», τόνισε, έχοντας μιλήσει αρχικά για χρήσιμη και αναγκαία μεταρρύθμιση. «Οι μεταρρυθμίσεις», είπε, «αντιτάσσουν στον άδικο διαχωρισμό τον δίκαιο εκσυγχρονισμό». Επειτα μίλησε για απλή και ανθρώπινη πρωτοβουλία απέναντι στην «υπαρκτή» κοινωνική πραγματικότητα. «Στο όνομα της ισότητας των πολιτών», σημείωσε, «παρέχει σε όλους και σε όλες το δικαίωμα του πολιτικού γάμου και στο όνομα της προστασίας των παιδιών διαφυλάσσει τα δικά τους δικαιώματα». Και με αυτόν τον τρόπο οριοθέτησε τρεις στόχους της πρωτοβουλίας που προκάλεσε επισήμως τις πρώτες επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη ρωγμές στη γαλάζια ΚΟ: να αντιμετωπιστεί «με τόλμη» μια ανισότητα, να προστατευθούν «αυτονόητα» δικαιώματα παιδιών, να αποδοθεί «δικαιοσύνη» στην καθημερινότητα των ομοφυλοφίλων. «Να καταστούν επιτέλους «ορατοί» γύρω μας άνθρωποι ως τώρα «αόρατοι»», όπως επεσήμανε.

Επίκληση στην ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ

Ο Πρωθυπουργός, παίρνοντας τον λόγο πεντέμισι ώρες πριν από τον Αντώνη Σαμαρά, θέλησε να προκαταλάβει μέρος των τοποθετήσεων του μεσσήνιου πολιτικού, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΝΔ και σε όσα… δεν φέρνει ο νόμος, μεταξύ άλλων αλλαγές στην παρένθετη κύηση. Απευθυνόμενος ειδικότερα σε όσους ανησυχούν «από τον δικό μας χώρο» για τον πυρήνα της ιδεολογίας της ΝΔ, επικαλέστηκε την ιδρυτική διακήρυξη της παράταξης: «Να θεωρεί πάντα όλους τους πολίτες όχι μόνο ίσους έναντι των νόμων αλλά και με ίσα δικαιώματα. Να συντηρεί από την παράδοση μόνο όσα ο χρόνος απέδειξε χρήσιμα. Να προχωρά με τολμηρά και ασφαλή βήματα στις νέες και διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες». Και με την αποστροφή ότι «η λύση δεν βρίσκεται στην τυφλή άρνηση καταστάσεων και πραγματικότητας, όσο στην άρση των αρνητικών επιπτώσεων που τη συνοδεύουν» έφερε στο προσκήνιο τη… μάχη της συντήρησης και της προόδου. «Μη συγχέουμε τη συντήρηση με την οπισθοδρόμηση», είπε, προσπαθώντας να αναδείξει τη «συντηρητική» ΝΔ ως «αληθινά προοδευτική» παράταξη.

Στο μήνυμά του προς την Εκκλησία επέλεξε εκ νέου ήπιους τόνους. «Για να το πω λαϊκά: ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς», είπε, επαναλαμβάνοντας πάντως την εκτίμηση ότι δεν θα διαταραχθούν οι σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας. Και απευθυνόμενος στο δεξιότερο ακροατήριο είπε ότι κατανοεί όσους έχουν στο μυαλό τους «την παραδοσιακή έννοια της οικογένειας», αλλά εστίασε στην προστασία των παιδιών και την ανάγκη άρσης διακρίσεων. Εξού και διαχώρισε τις επιφυλάξεις από τις «εύλογες ανησυχίες» και τον λόγο μισαλλοδοξίας.

Ο Μητσοτάκης επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την αντιπαράθεση για το κράτος δικαίου και το πρόσφατο ψήφισμα – καταδίκη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά και για την ψηφοφορία στο νομοσχέδιο. «Σχεδόν δάκρυσα με το ενδιαφέρον σας για τη συνοχή της ΚΟ της ΝΔ», είπε ειρωνικά στον Σωκράτη Φάμελλο και κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι επί ημερών του δεν προχώρησε σε ισότητα στον γάμο. «Η αλήθεια έχει όνομα: Πάνος Καμμένος. Ησασταν σε μια ισορροπία «τρόμου» με τον λαϊκιστή εταίρο σας. Επρεπε να έρθει μια κεντροδεξιά φιλελεύθερη παράταξη να την υλοποιήσει», είπε. Στο ΠΑΣΟΚ και στον Νίκο Ανδρουλάκη χρέωσε «εκκωφαντική σιωπή» υπό τον φόβο ότι θα «ενοχλήσουν ένα μέρος του παραδοσιακού κομματικού ακροατηρίου».

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ


Εγραφα χθες, με αφορμή το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια που αναμενόταν να ψηφιστεί χθες το βράδυ, ότι μπορώ να κατανοήσω τις συντηρητικές αντιρρήσεις. Κατανοώ ότι οι κοινωνίες δεν είναι ομοιόμορφες, ότι οι άνθρωποι δεν είναι υποχρεωμένοι να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, γι’ αυτό άλλωστε οι αποφάσεις λαμβάνονται κατά πλειοψηφία. Η χθεσινή ημέρα, πάντως, παρότι πολλοί βουλευτές αποστασιοποιήθηκαν από τα κόμματά τους επειδή διαφώνησαν με την κεντρική επιλογή τους, ενίσχυσε τον κοινοβουλευτισμό, επειδή έδειξε ότι οι ατομικές συνειδήσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία. Κι είναι χρήσιμο να εκφράζονται.

Φυσικά, ανάμεσα στις συντηρητικές απόψεις που καταγράφηκαν υπήρξαν και κάποιες προσχηματικές. Περιπτώσεις όπως π.χ. ο Πολάκης ή ο Ευριπίδης Στυλιανίδης (δύο από τα πρόσωπα που δεν υπερψήφισαν, παρά την κεντρική επιλογή των κομμάτων τους) περισσότερο δήλωση αντιπαράθεσης έκαναν παρά εξέφρασαν μια θέση που θα μπορούσε να συζητηθεί. Ψαράδες ψήφων στην περιοχή των περίκλειστων ιδεών και των περίκλειστων κοινωνιών, έμειναν να απευθύνονται στους ψηφοφόρους τους. Ο ένας χρησιμοποιεί ως ασπίδα τους συντηρητικούς ορεσίβιους, ο άλλος σε περιοχή με μειονότητα ζει και αναπαράγεται σε έναν παλαιοκομματικό κομματικό σωλήνα της Ακροδεξιάς, που συμπεριλαμβάνει ρουσφέτια και θρησκόληπτη εθνικοφροσύνη.

Δυστυχώς, στην κατηγορία αυτών των πολιτικών βρέθηκε και ο Αντώνης Σαμαράς, που αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει στη Βουλή για να δικαιολογήσει την άρνησή του να υπερψηφίσει. Το έκανε ουσιαστικά διαγράφοντας την ίδια την κυβερνητική πολιτεία του, όταν σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της χώρας φέρθηκε με ωριμότητα και προσπάθησε να μείνει η χώρα στον κεντρικό πυρήνα της Ευρώπης – πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Χθες, ήταν σαν να μην έχει υπάρξει εκείνη η περίοδος. Σαν ο μεσσήνιος πολιτικός να έρχεται από τα παλιά, από την περιοχή της Πολιτικής Ανοιξης, τότε που έκανε αντιμητσοτακική πολιτική (κατά του Μητσοτάκη πατρός) με το όνομα της Μακεδονίας και τον Συμπιλίδη. Τι έμεινε από τα λάβαρα που για δεκαετίες κουνούσε; Τίποτα, αποδείχτηκαν σημαίες ευκαιρίας.

Ανάλογη σημαία ευκαιρίας κούνησε χθες στο Κοινοβούλιο. Το ζουμί της ομιλίας του είναι μνημείο εξαπλούστευσης και στρέβλωσης. «Κύριοι της κυβέρνησης δεν κάνετε έτσι στροφή στο Κέντρο», είπε. «Δεν είναι Κέντρο η ανατροπή της οικογένειας. Δεν είναι Κέντρο η κατάργηση της μάνας και του πατέρα. Δεν είναι εκσυγχρονισμός η θεωρία των 69 φύλων. Δεν είναι μεταρρύθμιση η προσχώρηση στην κουλτούρα της αποδόμησης των πάντων. Ολα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την παράταξή μας και τις ιδέες μας που είναι φιλελεύθερες, πατριωτικές, δυτικές, ευρωπαϊκές αλλά δεν μιμούνται την κάθε ακρότητα που μας έρχεται από έξω».

Κατανοώ ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν μπορεί να καταλάβει ότι το νομοσχέδιο δεν συνιστά ανατροπή της οικογένειας αλλά διεύρυνση της έννοιάς της. Οτι, αν εμβάθυνε λίγο, την κατάργηση «της μάνας και του πατέρα» για την οποία μιλάει θα μπορούσε να την αναζητήσει καθημερινά στο αστυνομικό δελτίο. Η επίκληση εκ μέρους 69 φύλων απλώς αναπαράγει έναν ολίγον χυδαίο συνειρμό και τίποτ’ άλλο. Και η ομιλία του περιέχει πολλή κινδυνολογία αντί για προσπάθεια κατανόησης της πραγματικότητας. Πάντως, ό,τι εκείνος θεωρεί ακρότητα, για τον δυτικό κόσμο είναι κανονικότητα.

Μέσα σ’ όλα, ο Αντώνης Σαμαράς άφησε και την μπηχτή του για τις σχέσεις με την Τουρκία. Ελπίζω ο Μητσοτάκης να κατάλαβε ότι αδίκως του εκχώρησε την Πελοπόννησο στις αυτοδιοικητικές εκλογές – με τους ιδιότυπους κομματικούς φίλους. Απέδειξε ακόμα μια φορά ότι έρχεται από το παρελθόν.

Η λίστα του «Economist»

Πριν από λίγο καιρό, τα γνωστά χαλκεία μάς είχαν ζαλίσει για κάποια λίστα κάποιων Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα που κατέτασσαν την Ελλάδα στην 108η θέση του Παγκόσμιου Δείκτη της Ελευθερίας του Τύπου, καταλαμβάνοντας την τελευταία θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα κριτήρια αυτής της κατάταξης δεν ήταν σαφή, αλλά δεν είχαν και καμία σημασία. Κάπως έτσι συκοφαντούνταν η χώρα έξω, ενώ μέσα ενορχηστρωνόταν η αντιπολίτευση. Χθες, μάθαμε ότι στην ετήσια έκθεση «Democracy Index» για το 2023, ο «Economist» κατέταξε την Ελλάδα στην κατηγορία της «πλήρους δημοκρατίας», για πρώτη φορά μετά το 2008.

Η χώρα μας μάλιστα βρίσκεται μία κατηγορία πάνω από τις ΗΠΑ και κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπως η Ιταλία, το Βέλγιο και η Πορτογαλία, που λογίζονται ως «ελαττωματικές δημοκρατίες». Η χώρα μας είναι εικοστή ανάμεσα σε 167 χώρες. Ο κατάλογος συντάσσεται με συγκεκριμένους κανόνες τα τελευταία 18 χρόνια. Και δείχνει ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα διευρύνεται, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο, που κατρακυλά. Επίσης, τις χειρότερες επιδόσεις για τη δημοκρατία η Ελλάδα τις είχε επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Αλλά βέβαια, που θα έλεγαν και οι διάφοροι κομμουνιστογενείς, τι είναι ο «Economist»; Ενα όργανο του προκεχωρημένου καπιταλισμού δεν είναι;