Δύο ποσοστά «στοιχειώνουν» την παράταξη, το εθνικό 40,56% του περασμένου Ιουνίου και το 33,12% των ευρωεκλογών του 2019. Κομματικά και κυβερνητικά στελέχη ομολογούν ότι το μίνιμουμ όριο είναι το 33% ενώ κάποιοι τοποθετούν τον πήχη υψηλότερα, στο 35%. Κοινή δείχνει η παραδοχή ότι δεν αρκεί η πρωτιά. Η μεγαλύτερη δυνατή ψαλίδα από τον δεύτερο και ο περιορισμός της… σκορπισμένης ψήφου δεξιότερα της ΝΔ θεωρούνται κομβικά ζητούμενα...

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

 

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 24-25/02/24

Τα τρία άγχη του Μαξίμου

Τρίμηνο «διορθώσεων» ενόψει ευρωεκλογών επιθυμεί ο Πρωθυπουργός n Με τον άτυπο πήχη στο 33% βάζει μπροστά την επιχείρηση «Κέντρο» με... δεξιά «φροντίδα»


ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ



Την επιχείρηση «Κέντρο» αλλά με εντατική… δεξιά «φροντίδα» θα βάλει σε εφαρμογή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφότου ψηφιστεί και ο νόμος για τα ΑΕΙ που αναμένεται να είναι στις 8 Μαρτίου η τελευταία μέχρι τις ευρωεκλογές «εμβληματική» κίνηση, που θα μεταφερθεί στην προεκλογική ρητορική, με εξαίρεση το σχέδιο για το Δημογραφικό (Μάιος) και τις αποφάσεις για τον κατώτατο μισθό (Μάρτιος). 

Ο στόχος της ΝΔ μέχρι την 9η Ιουνίου είναι σαφής: η μέγιστη συσπείρωση του 41% έναν χρόνο μετά. Το πολιτικό αφήγημα επίσης αποκρυσταλλώνεται: αφορά ένα μήνυμα «αλλαγών», εξού και η αγωνία του Μαξίμου να ξεπεράσει ως τότε το σημερινό περιβάλλον πίεσης και να προλάβει «διορθώσεις» στις επιπτώσεις από συμπεριφορές και επιλογές που οδηγούν σε αποστασιοποίηση σημαντικά ακροατήρια. 

Σαφές είναι και το χρονοδιάγραμμα: ο οργανωτικός μηχανισμός έχει κινητοποιηθεί για στοχευμένες περιοδείες ενώ το συνέδριο της ΝΔ στις 5-7 Απριλίου στο Ζάππειο θα αποτελέσει αφετηρία της εκστρατείας. Εκείνο που δεν διατυπώνεται με σαφήνεια είναι ο πήχης, υπό τον φόβο εγκλωβισμού της ΝΔ σε υπεραισιόδοξες έως αυτάρεσκες εκτιμήσεις. «Το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα» λέει γενικόλογα ο Μητσοτάκης. Η αποστροφή του μαρτυρά την προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης του σκηνικού φθοράς αλλά και την αναγνώριση ότι, παρά την κατακερματισμένη αντιπολίτευση, δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι η πορεία της ΝΔ προς την ευρωκάλπη δεν θα είναι σε κακοτράχαλο δρόμο.

Δύο ποσοστά «στοιχειώνουν» την παράταξη, το εθνικό 40,56% του περασμένου Ιουνίου και το 33,12% των ευρωεκλογών του 2019. Κομματικά και κυβερνητικά στελέχη ομολογούν ότι το μίνιμουμ όριο είναι το 33% ενώ κάποιοι τοποθετούν τον πήχη υψηλότερα, στο 35%. Κοινή δείχνει η παραδοχή ότι δεν αρκεί η πρωτιά. Η μεγαλύτερη δυνατή ψαλίδα από τον δεύτερο και ο περιορισμός της… σκορπισμένης ψήφου δεξιότερα της ΝΔ θεωρούνται κομβικά ζητούμενα. 

Εξού και θεωρήθηκε μονόδρομος να δοθεί εκ νέου ισχυρός παραταξιακός χαρακτήρας στον προεκλογικό αγώνα. Ο χαρακτηρισμός «εθνική κάλπη» που έδωσε ο Μητσοτάκης για τις ευρωπαϊκές εκλογές μαρτυρά μέρος της γαλάζιας στρατηγικής. Και η αποστροφή ότι την 9η Ιουνίου δεν θα στηθεί μια «κάλπη αδιάφορη, ούτε κάλπη διαμαρτυρίας» επιβεβαιώνει ότι η αποφυγή προσδιορισμού εκλογικού πήχη συνδέεται με συγκεκριμένες ανησυχίες.

Η δυσφορία της βάσης. Δημοσκοπικά η ΝΔ διακρίνει τάσεις απώλειας της συσπείρωσής της και όσο κι αν κανένας δεν τροφοδοτείται μαζικά από τις κυβερνητικές απώλειες, είναι εμφανές το σκηνικό πίεσης. Αυτό «λύνει» πλέον και γαλάζιες φωνές δυσφορίας. Βουλευτές στρέφονται ονομαστικά κατά πρωθυπουργικών συμβούλων και υπουργών χρεώνοντάς τους καθυστερήσεις ή ατυχείς χειρισμούς. Αλλοι εκφράζουν προσωπικές πικρίες καρφώνοντας «ευνοημένους», όπως θεωρούν, συναδέλφους τους. Ορισμένοι διατυπώνουν προβληματισμό για την ιδεολογικο-πολιτική τροχιά της παράταξης, αμφισβητώντας, όχι την πρωτοκαθεδρία του Μητσοτάκη, αλλά τη στρατηγική προσήλωσης στο Κέντρο. Με άλλα λόγια σε περιβάλλον πίεσης μεγαλώνει, όχι μόνο η γαλάζια… φαγωμάρα έστω και off the record, αλλά κυρίως η αγωνία ότι σωρεύεται βουβά η δυσαρέσκεια. «Να θυμηθούμε τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών;» διερωτάται με νόημα βουλευτής του θεσσαλικού κάμπου.

«Σκιές» και απρόοπτα. Ακόμα και ο νόμος για τα ΑΕΙ που δίνει ευκαιρία συσπείρωσης της ΚΟ της ΝΔ έχει οδηγήσει σε καταστάσεις που δυσκολεύουν την κυβέρνηση πολιτικά και επιχειρησιακά: στο φόντο φοιτητικών αντιδράσεων, καταλήψεων και χαμένων εξεταστικών, καταγράφονται αντιστάσεις πανεπιστημιακών έως ενστάσεις συνταγματολόγων. 

Υπάρχουν δύο «κεντρικές» ανησυχίες: τυχόν δυσάρεστα απρόοπτα σε μια στιγμή έντασης θα μετέφεραν αυτομάτως το εκρηκτικό κλίμα έξω από την πανεπιστημιακή αυλή, ενώ ξορκίζονται οι «σκιές» σε βασικά σημεία του γαλάζιου αφηγήματος, όπως ήταν από το 2019 ο «νόμος και τάξη» στα ανώτατα ιδρύματα. Ο κίνδυνος «θολής» εικόνας σε κεντρικές δεσμεύσεις έως την ευρωκάλπη δεν αφορά μόνο την εκπαίδευση, αλλά ευρύτερα το αίσθημα ασφάλειας, τη δημόσια Υγεία, το εισόδημα των πολιτών. Θέματα που στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται ήδη το αρνητικό πρόσημο των πολιτών στους κυβερνητικούς χειρισμούς.

Ρευστότητα. Επισήμως οι κυβερνητικοί επιμένουν ότι δεν βλέπουν αξιόπιστη προοπτική από την αντιπολίτευση. Ούτε διακρίνουν «πραγματικά απειλητικό» ρεύμα στα δεξιά της κυβέρνησης. Με τα λόγια του Μάκη Βορίδη «δεν υπάρχει περιθώριο για να μετακινηθεί ψηφοφόρος δεξιά της ΝΔ αν κάνει τις σωστές σταθμίσεις». Στην πραγματικότητα, κάθε φορά που οι γαλάζιοι εκπέμπουν μηνύματα κατά της έκφρασης διαμαρτυρίας στην κάλπη σκέφτονται τη ρευστότητα στα δεξιά. Ο Μητσοτάκης συνειδητά σκιαγραφεί τη συνύπαρξη δύο «κόσμων» στη ΝΔ των δικών του ημερών. Η επιστράτευση του κομματικού μηχανισμού αφορά, όπως έλεγε προ ημερών, παλιούς αγωνιστές και νέους φίλους της ΝΔ, όσους «δημιούργησαν το πλατύ ποτάμι του προοδευτικού εκσυγχρονισμού»