Ο Κασσελάκης κέρδισε και τον ίσκιο του προκατόχου του, που έπαιξε το πολιτικό του κεφάλαιο ως υποβολέας µιας «εκκαθάρισης», χωρίς, όπως αποδείχθηκε, να έχει το σχέδιο ή την ισχύ να την επιβάλει. Αυτό που δεν κέρδισε ο νέος πρόεδρος είναι εσωκοµµατική ηρεµία. Τα περισσότερα ηγετικά στελέχη επέλεξαν να κρατήσουν τις µύτες τους και να παρατείνουν την ανοχή τους προς το πρόσωπό του, επειδή φοβήθηκαν ότι µπορούσε να αντλήσει νέα νοµιµοποίηση από ένα ακροατήριο διαπαιδαγωγηµένο στον λαϊκισµό και να τους προσπεράσει εντελώς. Ανάµεσα στις κεφαλές της παλαιάς φρουράς δεν βρέθηκε ούτε ένας να ανταγωνιστεί τον αδέξιο δηµαγωγό. Το πρόσωπο πίσω από το οποίο επιχείρησαν να στοιχιστούν δικαίωνε πανηγυρικά την αντισυστηµική συνθηµατολογία του νέου προέδρου κατά του κοµµατικού κατεστηµένου....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ",27/02/24

TΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ


∆εν το χόρταινες. Με κριτήρια σόου µπιζ, το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα µείνει αλησµόνητο σε όσους είχαν την τύχη να το παρακολουθήσουν. Ολοι ασχολούνται µε µας, είπε µία βουλευτίνα του· άρα, δεν τελειώσαµε. Παρερµήνευσε έτσι σαν αποδοχή τη θεαµατικότητα· σαν πολιτικό ενδιαφέρον τη σκανδαλοθηρική περιέργεια.

Ο αµύητος θεατής δεν έχει χρόνο να σπαταλήσει για να παρακολουθήσει τι είπε η Πολιτική Γραµµατεία για το ερωτηµατολόγιο του προέδρου, πώς του έδειξε την έξοδο ο τέως, πώς επιχείρησε ως µαριονετίστας να ορίσει τη διάδοχο του διαδόχου του, γιατί µαταιώθηκε άρον άρον το στρατήγηµα, που κινδύνευε να εκπυρσοκροτήσει εις βάρος των εµπνευστών του. Αυτός ο θεατής µένει µόνο µε την εικόνα. Και η εικόνα ήταν ενός σπαρασσόµενου κόµµατος που έχει ταλέντο µόνο στον αυτοκτονικό αυτοσχεδιασµό. ∆εν σπαράσσεται ατάκτως. Σπαράσσεται φαντασµαγορικώς.

Κωµικά τερπνό και γι’ αυτό πολιτικά αλγεινό, το θέαµα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για απολογισµούς. Θα µπορούσε πρόχειρα να πιστέψει κανείς ότι, εσωκοµµατικά, ο Κασσελάκης βγήκε από το συνέδριο πιο ισχυρός απ’ ό,τι µπήκε. Τον προκάλεσαν, ανταποκρίθηκε στην πρόκληση και µετά απέσυραν την πρόκληση ευσχήµως. Το σώµα του συνεδρίου φάνηκε να αντέδρασε στην απόπειρα έξωσης του νεοεκλεγέντος, που έγινε αντιληπτή ως συµπαιγνία κορυφής. Το «βρείτε αντίπαλο και πάµε» κέρδισε την πλατεία.

Ο Κασσελάκης κέρδισε και τον ίσκιο του προκατόχου του, που έπαιξε το πολιτικό του κεφάλαιο ως υποβολέας µιας «εκκαθάρισης», χωρίς, όπως αποδείχθηκε, να έχει το σχέδιο ή την ισχύ να την επιβάλει.

Αυτό που δεν κέρδισε ο νέος πρόεδρος είναι εσωκοµµατική ηρεµία. Τα περισσότερα ηγετικά στελέχη επέλεξαν να κρατήσουν τις µύτες τους και να παρατείνουν την ανοχή τους προς το πρόσωπό του, επειδή φοβήθηκαν ότι µπορούσε να αντλήσει νέα νοµιµοποίηση από ένα ακροατήριο διαπαιδαγωγηµένο στον λαϊκισµό και να τους προσπεράσει εντελώς. Ανάµεσα στις κεφαλές της παλαιάς φρουράς δεν βρέθηκε ούτε ένας να ανταγωνιστεί τον αδέξιο δηµαγωγό. Το πρόσωπο πίσω από το οποίο επιχείρησαν να στοιχιστούν δικαίωνε πανηγυρικά την αντισυστηµική συνθηµατολογία του νέου προέδρου κατά του κοµµατικού κατεστηµένου.

Κερδισµένος στο Τάε Κβον Ντο δεν σηµαίνει όµως γενικώς κερδισµένος. Το τηλεοπτικό κοινό είχε την ευκαιρία να δει όχι µόνο τις σαπισµένες σχέσεις µεταξύ των «συντρόφων»· είδε και τον ίδιο τον πρόεδρο για πρώτη φορά επί σκηνής για πάνω από µία ώρα, να περισυλλέγει τις φράσεις του από τα κράσπεδα της ασυναρτησίας. Είδε το ύφος – και τις συναυλιακές χειρονοµίες προς την προσφιλή του γαλαρία.

Τα εσωκοµµατικά του τρόπαια δεν µετρούν εκτός κόµµατος. Στο συνέδριο φάνηκε ο Κασσελάκης. Φάνηκε όµως και το κόµµα που δεν µπορεί να απαλλαγεί από αυτόν, επειδή δεν έχει καλύτερο.