Μπαινοβγαίνουν κάποιοι και έρχονται και φεύγουν εκατομμύρια από το Μαξίμου; Τι λες τώρα. Τι κάνουν τα εκατομμύρια στο Μαξίμου; Μόνα τους περπατάνε, όχι. Κάποιοι τα μεταφέρουν. Είναι αυτοί που μπαινοβγαίνουν - το είπε ο ίδιος. Συγγνώμη, υπάρχει εισαγγελέας στη χώρα; Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, εννοώ. Και στέκεται ατάραχος μπροστά σε μια τέτοια καταγγελία; Εγώ νομίζω ότι πρέπει σήμερα κιόλας να κληθεί ο Τζανακόπουλος να καταθέσει τα σχετικά στοιχεία. Γιατί αυτοβούλως δεν τον βλέπω... Και μια ερώτηση: τα εκατομμύρια είναι πραγματικά ή πέτσινα; Γιατί υπάρχει και το προηγούμενο της Novartis, όπου οι κουκουλοφόροι «μάρτυρες» του ΣΥΡΙΖΑ, διαβεβαίωναν ότι ο Φρουζής είχε πάει στον πρωθυπουργό Σαμαρά με μια τροχήλατη τσάντα με 2 εκατ. ευρώ, και μετά αποδείχθηκε «μούφα» το όλο θέμα, και ο Σαμαράς έχει ορκιστεί ότι «θα τους πάει... αίμα»!....

'Εξι προβολές στην σκιά της χθεσινής ημέρας στη Βουλή....

"ΤΑ ΝΕΑ", 31/03/21

Στον εισαγγελέα ολοταχώς

Δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερα σοβαρή ανάλυση για να εκτιμήσει κάποιος ότι οι επιλογές του «Λεγάμενου» για τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, επί της προτάσεως της ΝουΔου για τις ευθύνες του Νίκου Παππά στο σκάνδαλο με τις τηλεοπτικές άδειες στο σκέλος της συμμετοχής στον σχετικό «διαγωνισμό» του Χρ. Καλογρίτσα, ήταν επιλογές για να λασπώσει τη Βουλή. Και δεν διαψεύστηκαν. Τόσο ο Τζανακόπουλος, όσο και ο Πολάκης... στάθηκαν στο ύψος τους, υπηρέτησαν με αυταπάρνηση την επιλογή του «Λεγάμενου» να το κάνει ροντέο, μήπως και καταφέρει να πνιγεί η εικόνα του στησίματος που έγινε με τον «διαγωνισμό». Δεν τα κατάφεραν καλά βέβαια, και επιπλέον, φοβάμαι ότι θα μπλέξει άσχημα και το κόμμα της χαράς, με τα όσα είπε ένας εκ των δύο. Και δεν εννοώ φυσικά τον Πολάκη και τις περί χοίρων, λάσπης και λοιπών αναφορών που έκανε - έκαστος στο είδος του, και ο Λουμίδης στους καφέδες!

Θα αναφερθώ σε μια... κορώνα που πέταξε αυτό το μπρουτάλ αγόρι Τζανακόπουλος, προκειμένου να υποστηρίξει τη «γραμμή»: «Βοά ο τόπος για το ποιοι μπαινοβγαίνουν στο Μαξίμου, για τα εκατομμύρια ευρώ που έρχονται και φεύγουν. Θα έχετε χρόνο τα σκεφτείτε καλά για να απολογηθείτε όταν έρθει η ώρα...».

Μπαινοβγαίνουν κάποιοι και έρχονται και φεύγουν εκατομμύρια από το Μαξίμου; Τι λες τώρα. Τι κάνουν τα εκατομμύρια στο Μαξίμου; Μόνα τους περπατάνε, όχι. Κάποιοι τα μεταφέρουν. Είναι αυτοί που μπαινοβγαίνουν - το είπε ο ίδιος.

Συγγνώμη, υπάρχει εισαγγελέας στη χώρα; Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, εννοώ. Και στέκεται ατάραχος μπροστά σε μια τέτοια καταγγελία; Εγώ νομίζω ότι πρέπει σήμερα κιόλας να κληθεί ο Τζανακόπουλος να καταθέσει τα σχετικά στοιχεία. Γιατί αυτοβούλως δεν τον βλέπω...

Και μια ερώτηση: τα εκατομμύρια είναι πραγματικά ή πέτσινα; Γιατί υπάρχει και το προηγούμενο της Novartis, όπου οι κουκουλοφόροι «μάρτυρες» του ΣΥΡΙΖΑ, διαβεβαίωναν ότι ο Φρουζής είχε πάει στον πρωθυπουργό Σαμαρά με μια τροχήλατη τσάντα με 2 εκατ. ευρώ, και μετά αποδείχθηκε «μούφα» το όλο θέμα, και ο Σαμαράς έχει ορκιστεί ότι «θα τους πάει... αίμα»!

Kolotumba

Μεταξύ των υπερασπιστών αυτού του αγαθού και τιμίου ανδρός που ακούει στο όνομα Νίκος Παππάς, ήταν χθες και ο Γιαννάκης ο Ραγκούσης, ο φίλος μου. Ο Γιάννης λοιπόν έθεσε τη Βουλή ενώπιον ενός... κολοσσιαίου ερωτήματος. Το παραθέτω ως έχει, για να μη θεωρηθεί ότι τον λογοκρίνω τον φίλο μου, τον αδερφό μου, Γιάννη, και δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, τις οποίες ως γνωστόν απεχθάνομαι μετά βδελυγμίας: «Είναι προσωπική και ανθρώπινη αθλιότητα αυτό που κάνετε. Που ανεβαίνετε στο βήμα με πολιτικά επιχειρήματα, μιλάτε για το κατά πόσον σας άρεσε ή όχι ο νόμος Παππά και ζητάτε τη σύσταση όχι εξεταστικής, αλλά προανακριτικής επιτροπής».

Μερικά χρόνια πριν όμως, ο Γιάννης εμφανιζόταν πεπεισμένος ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει, με αφορμή το θέμα αυτό... σικελικές (μαφιόζικες δηλαδή) εμπνεύσεις!!

Ας δούμε λοιπόν τι έλεγε τον Οκτώβριο του 2015 αμέσως μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες ο Γιαννάκης ο φίλος σου. Διαβάζω από σχετική ανάρτησή του στο Facebook που είναι ο κλασικός ρουφιάνος που όλοι γνωρίζουμε:

«Διεκδικώντας για τον εαυτό της μία κλειστή πολιτική ομάδα το δικαίωμα να διαχειριστεί δημόσια περιουσία εκατομμυρίων ευρώ (αναφερόταν στις τηλεοπτικές άδειες και τον αριθμό τους) ερήμην του κοινοβουλίου, της κοινωνίας, μέσα σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας αυτό συνιστά απολυταρχική επιλογή σικελικής έμπνευσης, που με βεβαιότητα θα καταστεί σταδιακά ποινικά ελεγκτέα».

Ποιος να του το 'λεγε του κακομοίρη Γιάννη, ότι έπειτα από πέντε-έξι χρόνια, θα ανέβαινε στο βήμα της Βουλής να υπερασπιστεί τον Παππά και τον ΣΥΡΙΖΑ με τις... σικελικές εμπνεύσεις, και να κονταροχτυπηθεί με αυτά που υποστήριζε τότε.

Αλλά τι να γίνει, άμα αλλάζεις τα κόμματα σαν τα πουκάμισα υπάρχει αυτός ο φόβος...

Συντροφικοί καβγάδες

Πω... πω... νεύρα, ο Θανάσης. Ο Καρτερός ο Θανάσης. Για τον Γιάνη με ένα νι Βαρουφάκη, το άλλοτε «ουάου αγόρι» της ΠΦΑ, στον οποίο ο Θανάσης και τα άλλα παιδιά ανέπεμπαν ύμνους και παιάνες τον καιρό που μας οδηγούσε ολοταχώς στα βράχια - ως ειδικός διαπραγματευτής χρεοκοπίας του «Λεγάμενου». Γράφαμε εμείς, «μάζεψέ τον, δεν βλέπεις τι κάνει;», αλλά ο «Λεγάμενος» αγρόν ηγόραζε, και όταν δεν τον ηγόραζε, τον έδινε να παίξει μπαλίτσα ο Θανασάκης και να βρίζει σκαιότατα όλους εμάς τους υπόλοιπους που αποτολμούσαμε να πούμε το αυτονόητο - ότι ο Γιάνης με ένα νι, ένα υπερτιμημένο νούμερο είναι και τίποτε περισσότερο. Ιδού όμως, που έχει ο καιρός γυρίσματα, και ο Θανασάκης σερβίρει στους αναγνώστες της «Αυγής» μαρουλάκια περί του Γιάνη, με ένα νι - στις ίδιες σελίδες που κάποτε τον αποθέωνε. Αντιγράφω, από το σχετικό, χθεσινό του πόνημα:

«Υπόδειγμα του είδους (των "πρώην" της Αριστεράς) ένας κάποτε Γιάννης που κάποτε πιστέψαμε και συμπαθήσαμε και που ήθελε να τον γράφουμε με έναν νι αλλά Του αξίζει να τον γράφουμε με τέσσερα. Τουλάχιστον. Για να ξεχωρίζει όπως είναι το όνειρό του. Ενα γιατί αποδείχθηκε Νάνος πολιτικός σε όλη του τη διαδρομή. Αναξιόπιστος, φραμπαλάς, φιγουρατζής, επικίνδυνος. Ενα γιατί αποδείχθηκε Νοσηρός, από άποψη φαντασίας, σοβαρότητας, ειλικρίνειας, ακόμα και φιλικών ανθρώπινων σχέσεων. Ενα απλώς γιατί πρόκειται για Νούμερο πρωταγωνιστής σε μία επιθεώρηση που γράφει κάθε μέρα ο ίδιος. Και ένα τελευταίο μάλλον εις διπλούν γιατί εξακολουθεί να μας βγάζει όλους, με πρώτο τον Τσίπρα, Νενέκους και τον εαυτό του Νικηταρά (...) ίσως του αξίζει ένα τελευταίο νι. Οχι επί της ουσίας. Αυτό απαντήθηκε. Αλλά επί των νεύρων. Να πάρτα Γιάννη να μη σου χρωστάμε»!

Τσ... τσ... τσ... μα είναι πράγμα αυτό, να πλακώνονται δημόσια σύντροφοι, το πάλαι στην αυλή του «Λεγάμενου»; Πώς το αντέχει...

Μαύρη κωμωδία

Σου λένε σε όλους τους τόνους ότι οι ειδικοί είναι εκείνοι οι οποίοι θα αποφασίσουν για το τι πρέπει να συμβεί σε σχέση με το lockdown. Είναι οι ειδικοί οι οποίοι υποτίθεται εξετάζουν τα δεδομένα, τα αναλύουν και εν συνεχεία προχωρούν σε εκτιμήσεις για το τι πρέπει να συμβεί. Και τους ακούς διότι ειδικοί είναι δεν είναι τίποτε καφενόβιοι τύποι, οι οποίοι λένε το μακρύ τους και το κοντό τους.

Αλλά πλακώνονται και αυτοί. Διαβάζω χθες στο Facebook (για την ακρίβεια στο Διαδίκτυο το διάβασα) ότι έγινε κανονικό πάρτι με δύο εκ των ειδικών, έναν γιατρό από την Αμερική και έναν γιατρό από τη Γενεύη της Ελβετίας να πλακώνονται. Ελληνες και οι δύο πλακώθηκαν για το τι πρέπει να γίνει με δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Ο ένας να υποστηρίζει ότι πρέπει να ανοίξουν όλα και να βγει ο κόσμος έξω και ο άλλος το δεύτερο, να υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό σε αυτή τη φάση καθότι θα εκτοξεύσει τους δείκτες της πανδημίας.

Και πες τώρα ότι εγώ είμαι κυβέρνηση. Τι κάνω; Ποιον εκ των δύο ακολουθώ; Τον γιατρό από την Αμερική ή τον γιατρό από τη Γενεύη; Διότι υπάρχει και το άλλο: να πάρω εγώ τις αποφάσεις και να αγνοήσω τους ειδικούς ή να δώσω την ευκαιρία σε εκείνους να αποφασίσουν για το τι πρέπει να γίνει;

Ο,τι και να γίνει πάντως, ένα είναι σίγουρο: η υπόθεση θα πάρει τη μορφή κωμωδίας στην τηλεόραση. Μαύρης κωμωδίας, δε.

"ΤΑ ΝΕΑ", 31/03/21

Ο συναινετικός εχθροπαθής

Το πρωί, στη Βουλή, έστειλε τον Πολάκη να πλακωθεί, το απόγευμα εμφανίστηκε συναινετικός - και μ' ένα παράπονο γιατί ο Πρωθυπουργός τον άφησε μόνο του. Αλλά μετά ξανάρχισε το γνωστό βιολί της λαϊκιστικής εχθροπάθειας: αντιπολίτευση για την κυβερνητική πολιτική στην πανδημία εργαλειοποιώντας τους νεκρούς και επίθεση κατά του Τύπου επειδή οι λειτουργοί του τολμούν να μην υποστηρίζουν τις επιλογές του. Τα όσα είπε, χθες, ο Αλέξης Τσίπρας μπορούσαν να πείσουν μόνο άσχετους με τα ζητήματα που αντιμετωπίστηκαν χθες στο Κοινοβούλιο. Διότι, κατά τα άλλα, διαστρέβλωσε απολύτως τις πραγματικότητες που περιέγραψε.


Ισχυρίστηκε ότι η συζήτηση για τον Νίκο Παππά είναι πολιτική δίωξη κατά του ΣΥΡΙΖΑ, κατά των ιδεών του. Οι αντιδημοκρατικές ιδέες του και η προσπάθεια υλοποίησής τους προξένησαν μεγάλη ζημιά στον τόπο - αλλά ήδη αποδοκιμάστηκαν στις τελευταίες εκλογές. Κανείς δεν υφήρπασε την ψήφο των πολιτών σε εκείνες τις εκλογές. Αντίθετα, οι πολίτες καταδίκασαν την πολιτική και την οικονομική στασιμότητα, την εξουθένωση της μεσαίας τάξης, την αποτυχία του κόμματος της Αριστεράς να συγκροτήσει αφήγημα εξόδου από την κρίση, στην οποία άλλωστε το ίδιο είχε οδηγήσει τη χώρα, υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο υπό την πίεση των γεγονότων και, κυρίως, λόγω της ανάγκης να βρεθεί χρηματοδότηση για την ελληνική οικονομία.

Ο πρόεδρος Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνησή του πολεμούσε τη διαπλοκή μίντια και πολιτικών. Οσο κι αν προσπαθεί εκ των υστέρων να χρυσώσει το χάπι, η ουσία είναι ότι επιχείρησε με αθέμιτους τρόπους να ελέγξει το τοπίο του Τύπου, χάρτινου και ηλεκτρονικού, κατασκευάζοντας ένα ευνοϊκό πεδίο για εκείνον και το κόμμα του. Το επιχείρησε επειδή δεν γνώριζε τις θεσμικές αντοχές της δημοκρατίας, εξαιτίας των οποίων απέτυχε. Η χθεσινή κοινοβουλευτική διαδικασία αφορούσε μία μόνο από τις πτυχές εκείνης της πολιτικής επιλογής που στράβωσε. Φυσικά, το θεσμικό οπλοστάσιο της δημοκρατίας θα είναι η καταφυγή του Νίκου Παππά στην προσπάθειά του να αποσείσει τις κατηγορίες που τον βαραίνουν - και θα ήταν χρήσιμο να μην επιχειρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα μια φορά να το παρακάμψει.

Θύμα της διαστρέβλωσης που επιχειρεί ο πρόεδρος Τσίπρας, προκειμένου να προσοικειωθεί τα πράγματα στα οποία αναφέρεται, να τα φέρει στα μέτρα του, είναι και η ιστορική αποτίμηση γεγονότων του πολιτικού παρελθόντος μας, όπως η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου σε Ειδικό Δικαστήριο το 1989. Για ακόμα μια φορά, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θυσίασε την αναφορά στη συμβολή της Αριστεράς (και ιδίως του τότε Συνασπισμού) στην παραπομπή και στην προσπάθεια να στηρίξει τις κατηγορίες. Ψαρεύοντας, όπως πάντα, στα θολά νερά, προτιμά να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Ανδρέα και όχι με τους πολιτικούς προγόνους του.

Είναι ο τρόπος του Αλέξη Τσίπρα. Κατασκευάζει άλλες πραγματικότητες και βασίζει την πολιτική παρουσία του στη βάση αυτών των κατασκευών. Κάπως έτσι ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης, ακραιφνείς αντίπαλοι, είναι είδωλα της Αριστεράς του. Ετσι υπήρξε αντιμνημονιακός με μνημόνιο, αντιδεξιός με εταίρο τον Καμμένο. Ετσι, η (ανύπαρκτη στον διαγωνισμό για τα τεστ) Ζίμενς είναι το σύμβολο της δεξιάς διαπλοκής. Ο Πολάκης ταιριάζει με τη συναίνεση. Ολα είναι μια σούπα που προσφέρεται για διαμαρτυρία. Από άγνοια ή από στρεψοδικία; Τι σημασία έχει; Ο Οργουελ έλεγε ότι η άγνοια είναι δύναμη. Και η στρεψοδικία, δύναμη είναι κι αυτή.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει, τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπισαν και οι μνημονιακές κυβερνήσεις της περιόδου 2011-2014. Οι πολίτες βίωναν μια ζοφερή κατάσταση και αγανακτούσαν, όμως δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν πόσο ζοφερότερη θα ήταν η κατάσταση εάν δεν λαμβάνονταν τα μέτρα που έκαναν τη ζωή τους ζοφερή. Πάντα το βίωμα επικρατεί όταν συγκρούεται με το «τι θα γινόταν αν…». Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα.

Βέβαια, υπήρξε και λάθος στην κυβερνητική επικοινωνιακή τακτική. Η διαρκής μετάθεση του χρόνου έλευσης της κανονικότητας προσέθεσε στην αβεβαιότητα και θυμό. Ουδείς υποχρέωσε υπουργούς να δίνουν υποσχέσεις για τις οποίες δεν ήταν σίγουροι. Από τα Χριστούγεννα πήγαμε στην Καθαρά Δευτέρα, μετά στο Πάσχα, και τώρα ακούμε πως το καλοκαίρι τελικά θα ζήσουμε ξένοιαστα τη ζωή μας.

Η κυβέρνηση έχει μπροστά της τρία δεδομένα: την άρτια οργάνωση των εμβολιασμών, την επικείμενη άνοδο της θερμοκρασίας και την κούραση των πολιτών. Με αυτά, ας πάρει τις αποφάσεις της.

Από την άλλη πλευρά, ύστερα από ένα χρόνο πανδημίας και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και τι δεν πρέπει για να την αντιμετωπίσει. Ο ρόλος του κράτους-χωροφύλακα εξέλιπε, καθώς εξαντλήθηκαν όλοι οι συνδυασμοί πολιτικών που είχε στη διάθεσή του.

Ηρθε η ώρα της ευθύνης των πολιτών. Οι επιχειρηματίες των λιανικού εμπορίου και της εστίασης να γνωρίζουν τις συνέπειες που θα προκληθούν στους πελάτες τους, στο προσωπικό τους, στους ίδιους και στις επιχειρήσεις τους εάν δεν τηρήσουν με αυστηρότητα τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Και η Ελληνική Αστυνομία αντί να ελέγχει τα sms των πολιτών, να κάνει αυστηρούς ελέγχους για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων.

Η αγορά πρέπει να ανοίξει, οι πολίτες να μετακινούνται ελεύθερα και σταδιακά να επανέλθει η ζωή μας στους κανονικούς ρυθμούς. Επιτέλους, να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη για τη ζωή του.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 31/03/21

στο ακαταλόγιστο. Από αυτή την άποψη και ασχέτως λούμπεν προσωπικού ύφους και ήθους, ο Πολάκης είναι ο γνήσιος ιδεολογικός εκφραστής του ΣΥΡΙΖΑ. Η δημοκρατία δεν υπάρχει χωρίς τον καταλογισμό ευθυνών. Το καθεστώς που αποπειράθηκε να οργανώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκε στην ενοχή των αντιπάλων του και στη δική του «αθωότητα». Και όταν είσαι «αθώος» δεν δίνεις λόγο σε κανένα. Ετσι σχεδίαζε να καταλάβει το νομισματοκοπείο, έτσι έκλεισε τις τράπεζες, έτσι προσπάθησε να ελέγξει την ενημέρωση και έτσι παρ’ ολίγον να καταστρέψει το σημαντικότερο επίτευγμα της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, την ευρωπαϊκή μας ένταξη. Δεν απολογήθηκε ποτέ για όλα αυτά. Γιατί; Γιατί δεν του ζητήθηκε.

Η Ν.Δ., όταν κέρδισε τις εκλογές, επέλεξε την οδό της ήπιας προσαρμογής στη δημοκρατική ομαλότητα. Ισως κάποιοι εκεί πέρα να πίστεψαν ότι ο Τσίπρας, με την κατάλληλη ανατροφή, θα μπορούσε να ενταχθεί στο δημοκρατικό τόξο και να παρασύρει και το κόμμα του. Γι’ αυτό δεν καταλόγισε τις ευθύνες της τετραετίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το εξέλαβε ως αδυναμία. Και πολιτεύθηκε στην αντιπολίτευση με το θράσος του ακαταλόγιστου που τον διέκρινε ως κυβέρνηση. Εχουν κρατήσει πολλά διδάγματα από τον σταλινισμό που θαυμάζουν. Εκείνο που μας αφορά περισσότερο, όμως, είναι η περιφρόνηση στους κανόνες του πολιτεύματος που εμείς αποκαλούμε δημοκρατία και αυτοί «αστική δημοκρατία». Ετσι, έχουν το θράσος να ζητούν να σταματήσει η Βουλή τη λειτουργία της όσο δεν τους επιτρέπεται να τα σπάσουν με την ησυχία τους. Ο δε Φίλης να επιμένει ότι όσοι συμμετέχουν στον διαγωνισμό για τα rapid test είναι ένοχοι συνεργασίας με τη Ζίμενς, μέχρι να αποδείξουν ότι δεν είναι. Σε τι διαφέρει από τη συνωμοσία της Νοβάρτις και σε τι διαφέρει από τον Πολάκη;

Ηταν λάθος η ανεκτικότητα της Ν.Δ.; Κατά τη γνώμη μου, ναι. Νομίζω ότι δεν είμαι ο μόνος που θα ήθελα να ξέρω πώς φθάσαμε να κλείσουν οι τράπεζες το 2015 και πόσο κοντά βρεθήκαμε στον Τρίτο Κόσμο. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα χάσουν το θράσος του ακαταλόγιστου. Θα συνεχίσουν να παραβαίνουν τα μέτρα κατά του κορωνοϊού για να κατηγορούν την κυβέρνηση για πλημμελή εφαρμογή τους. Θα τρίζουν τα δόντια για να σωθεί ο Παππάς και ο ίδιος ο Τσίπρας. Ομως εμείς οι υπόλοιποι θα καταλάβουμε ότι το ακαταλόγιστο είναι ασύμβατο με τη δημοκρατία. Ετσι, για τα επόμενα 200 χρόνια.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"', 31/03/21

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 31/03/21

"ΕΣΤΙΑ", 31/03/21