Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 31/03/ |
ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΑΠΑΡΣΕΝΟΥ
Ο συνεργάτης σας Παύλος Παπαδόπουλος, παρουσιάζοντας την κριτική σκιαγραφία του χαρακτήρα του Ανδρέα Παπανδρέου που επιχειρεί ο Μόντι Στερνς, Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα (1981-1985), στο νεοεκδοθέν βιβλίο του «Gifted Greek: The enigma o Andreas Papandreou» («Καθημερινή», 28.3.21), αναφέρεται μεταξύ άλλων και στην ικανότητα του Ανδρέα Παπανδρέου να «αφοπλίζει» τους συνομιλητές του, όπως τη βίωσαν και οι Αμερικανοί υπουργοί Εξωτερικών Αλεξάντερ Χέιγκ και Τζορτζ Σουλτς στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους με τον Ελληνα πρωθυπουργό. Ο Στερνς, που ήταν παρών στις συναντήσεις, σημειώνει ότι και οι δυο τους βρήκαν τον Παπανδρέου πιο «λογικό και ευέλικτο» από τη δημόσια εικόνα του επικίνδυνου αντιαμερικανού που επικρατούσε γι’ αυτόν στην Ουάσιγκτον στην πρώτη θητεία του Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Ο Στερνς γράφει επίσης ότι μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του «Competition and its Regulation» το 1954, η φήμη του Παπανδρέου ως διακεκριμένου οικονομολόγου είχε τόσο καθιερωθεί, ώστε πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια προσπαθούσαν να τον δελεάσουν, κάτι που κατάφερε τον επόμενο χρόνο το Μπέρκλεϊ, προσφέροντάς του έδρα τακτικού καθηγητή, με την ενθουσιώδη υποστήριξη του συναδέλφου του στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα Ουόλτερ Χέλερ, που αργότερα υπηρέτησε στον Λευκό Οίκο επί Τζον Κένεντι ως πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων. Ηταν μάλιστα διαδεδομένη η άποψη ότι ο Παπανδρέου έστησε στο Μπέρκλεϊ την καλύτερη οικονομική σχολή της Αμερικής, όταν έγινε κοσμήτωρ το 1957, σε ηλικία 38 ετών.
Εδειξε δε τέτοια επιτυχία στην προσέλκυση νέων ταλέντων στη σχολή του, περιλαμβανομένων και μερικών λαμπρών οικονομολόγων από το Χάρβαρντ, ώστε ο πρύτανής του Μακτζόρτζ Μπάντι, που αργότερα διορίσθηκε σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Κένεντι, έλεγε ότι «κάθε φορά που λάμπει ο ήλιος στο Μπέρκλεϊ, είναι μια σκοτεινή μέρα στο Κέμπριτζ (της Βοστώνης, όπου έχει την έδρα του το Χάρβαρντ). Τρεις από τους καθηγητές που ο Παπανδρέου προσέλαβε στο Μπέρκλεϊ βραβεύθηκαν αργότερα με Νομπέλ στα Οικονομικά και οκτώ εξελέγησαν στην αναγνωρισμένου κύρους Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ. Ο Παπανδρέου ήλθε από το Μπέρκλεϊ στην Ελλάδα το 1959 με ετήσια άδεια, για να μελετήσει την ελληνική οικονομία και να ιδρύσει ένα κέντρο οικονομικών ερευνών έπειτα από πρόσκληση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Παραιτήθηκε οριστικά από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο τέλος του 1962, για να ακολουθήσει η ανάμειξή του στην πολιτική, and the rest is history.
Ο συνεργάτης σας Παύλος Παπαδόπουλος, παρουσιάζοντας την κριτική σκιαγραφία του χαρακτήρα του Ανδρέα Παπανδρέου που επιχειρεί ο Μόντι Στερνς, Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα (1981-1985), στο νεοεκδοθέν βιβλίο του «Gifted Greek: The enigma o Andreas Papandreou» («Καθημερινή», 28.3.21), αναφέρεται μεταξύ άλλων και στην ικανότητα του Ανδρέα Παπανδρέου να «αφοπλίζει» τους συνομιλητές του, όπως τη βίωσαν και οι Αμερικανοί υπουργοί Εξωτερικών Αλεξάντερ Χέιγκ και Τζορτζ Σουλτς στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους με τον Ελληνα πρωθυπουργό. Ο Στερνς, που ήταν παρών στις συναντήσεις, σημειώνει ότι και οι δυο τους βρήκαν τον Παπανδρέου πιο «λογικό και ευέλικτο» από τη δημόσια εικόνα του επικίνδυνου αντιαμερικανού που επικρατούσε γι’ αυτόν στην Ουάσιγκτον στην πρώτη θητεία του Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Ο Στερνς γράφει επίσης ότι μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του «Competition and its Regulation» το 1954, η φήμη του Παπανδρέου ως διακεκριμένου οικονομολόγου είχε τόσο καθιερωθεί, ώστε πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια προσπαθούσαν να τον δελεάσουν, κάτι που κατάφερε τον επόμενο χρόνο το Μπέρκλεϊ, προσφέροντάς του έδρα τακτικού καθηγητή, με την ενθουσιώδη υποστήριξη του συναδέλφου του στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα Ουόλτερ Χέλερ, που αργότερα υπηρέτησε στον Λευκό Οίκο επί Τζον Κένεντι ως πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων. Ηταν μάλιστα διαδεδομένη η άποψη ότι ο Παπανδρέου έστησε στο Μπέρκλεϊ την καλύτερη οικονομική σχολή της Αμερικής, όταν έγινε κοσμήτωρ το 1957, σε ηλικία 38 ετών.
Εδειξε δε τέτοια επιτυχία στην προσέλκυση νέων ταλέντων στη σχολή του, περιλαμβανομένων και μερικών λαμπρών οικονομολόγων από το Χάρβαρντ, ώστε ο πρύτανής του Μακτζόρτζ Μπάντι, που αργότερα διορίσθηκε σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Κένεντι, έλεγε ότι «κάθε φορά που λάμπει ο ήλιος στο Μπέρκλεϊ, είναι μια σκοτεινή μέρα στο Κέμπριτζ (της Βοστώνης, όπου έχει την έδρα του το Χάρβαρντ). Τρεις από τους καθηγητές που ο Παπανδρέου προσέλαβε στο Μπέρκλεϊ βραβεύθηκαν αργότερα με Νομπέλ στα Οικονομικά και οκτώ εξελέγησαν στην αναγνωρισμένου κύρους Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ. Ο Παπανδρέου ήλθε από το Μπέρκλεϊ στην Ελλάδα το 1959 με ετήσια άδεια, για να μελετήσει την ελληνική οικονομία και να ιδρύσει ένα κέντρο οικονομικών ερευνών έπειτα από πρόσκληση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Παραιτήθηκε οριστικά από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο τέλος του 1962, για να ακολουθήσει η ανάμειξή του στην πολιτική, and the rest is history.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου