Με βάση τα δικά μου λειψά εικαστικά κριτήρια η «Ευγνωμονούσα Ελλάς» είναι χειρότερος πίνακας από την «Ευλογία»: σαν να έβαλε ο Μακρυγιάννης τον Παναγιώτη Ζωγράφο να αντιγράψει πίνακα του Ντελακρουά. Αλλά μου φαίνεται πως τον αγάπησαν Ανδρέας Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς για τους ίδιους λόγους που αγαπούν τα ΛΟΑΤΚΙ τον τωρινό: αισθάνονταν μέρος του, ότι βρίσκονταν μεταξύ των γνωστών προσωπικοτήτων του 1821 που πάνω από τα κεφάλια τους υπερίπταται με ανοιχτά τα χέρια νέα κόρη πάλλευκα ντυμένη - δεν μπορούσε παρά να τους ευγνωμονεί η υπεριπτάμενη Ελλάς, δηλαδή εμείς, που μας έκαναν τη χάρη να μας κυβερνούν. Οι αγωνιστές όμως, είτε την προσκυνούν γονατισμένοι αποθέτοντας μπροστά της ό,τι πολυτιμότερο είχαν (λείες), είτε όρθιοι την κοιτούν με σεβασμό και κατάνυξη - μου φαίνεται ότι οι οπλαρχηγοί ευγνωμονούν την Ελλάδα που τους έδωσε τιμές και αξιώματα, αυτό ζωγράφισε ο Βρυζάκης. Ο απόγονος αγωνιστή όμως που παρήγγειλε τον πίνακα, προφανώς για να δοξάσει εικονιζόμενο πρόγονό του, θεώρησε υποτιμητικό να μας ευγνωμονεί. Άλλαξε τον τίτλο, κάνοντάς τον κατάλληλο και για πρωθυπουργούς....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: αυτοί που επενέβησαν στον πίνακα αισθάνονται μέρος του, διεκδικούν την ευλογία της εκκλησίας και την ένταξή τους στο πάνθεο των οπλαρχηγών.

Δηλώνουν δηλαδή θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις συγγενικές με αυτές των επικριτών τους, οι οποίοι όμως βυθισμένοι στο αντριλίκι τους πιστεύουν ότι «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι φαλλικόν». Οι δε ΛΟΑΤΚΙ διεκδικούν αφενός άμφια και φουστανέλες - λογικό, έχουν κάτι το ερμαφρόδιτο-, αφετέρου γιαταγάνια και πατερίτσες, εντασσόμενοι την αγωνιστικό-θρησκευτική αφήγηση. Σαν να θέλουν η pride parade να γίνει στρατιωτική παρέλαση.

Η σχετική συζήτηση μου θύμισε τον πολύ γνωστότερο πίνακα του Βρυζάκη «Η Ελλάς ευγνωμονούσα» που τον εγκατέστησε στο Μέγαρο Μαξίμου πίσω από το γραφείο του ο Ανδρέας Παπανδρέου - και προκλήθηκε σκάνδαλο αντίστοιχο με το τωρινό όταν ο Γιώργος Παπανδρέου τον κατέβασε το 2009. Το έθνος και τη θρησκεία δεν μπορούσε παρά να σώσει ο Αντώνης Σαμαράς που επανέφερε τον πίνακα και ετέθη υπό την σκέπη του κατά τα δυόμιση έτη της πρωθυπουργίας του.

Με βάση τα δικά μου λειψά εικαστικά κριτήρια η «Ευγνωμονούσα Ελλάς» είναι χειρότερος πίνακας από την «Ευλογία»: σαν να έβαλε ο Μακρυγιάννης τον Παναγιώτη Ζωγράφο να αντιγράψει πίνακα του Ντελακρουά. Αλλά μου φαίνεται πως τον αγάπησαν Ανδρέας Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς για τους ίδιους λόγους που αγαπούν τα ΛΟΑΤΚΙ τον τωρινό: αισθάνονταν μέρος του, ότι βρίσκονταν μεταξύ των γνωστών προσωπικοτήτων του 1821 που πάνω από τα κεφάλια τους υπερίπταται με ανοιχτά τα χέρια νέα κόρη πάλλευκα ντυμένη - δεν μπορούσε παρά να τους ευγνωμονεί η υπεριπτάμενη Ελλάς, δηλαδή εμείς, που μας έκαναν τη χάρη να μας κυβερνούν.

Οι αγωνιστές όμως, είτε την προσκυνούν γονατισμένοι αποθέτοντας μπροστά της ό,τι πολυτιμότερο είχαν (λείες), είτε όρθιοι την κοιτούν με σεβασμό και κατάνυξη - μου φαίνεται ότι οι οπλαρχηγοί ευγνωμονούν την Ελλάδα που τους έδωσε τιμές και αξιώματα, αυτό ζωγράφισε ο Βρυζάκης. Ο απόγονος αγωνιστή όμως που παρήγγειλε τον πίνακα, προφανώς για να δοξάσει εικονιζόμενο πρόγονό του, θεώρησε υποτιμητικό να μας ευγνωμονεί. Άλλαξε τον τίτλο, κάνοντάς τον κατάλληλο και για πρωθυπουργούς.

"ΕΣΤΙΑ", κύριο θέμα, 22/03/21