Τετάρτη 24 Μαρτίου 2021

Δεν ξέρω αν η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να είναι με τους επαναστάτες που έβγαιναν καθημερινά στους δρόμους για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα, την ανατροπή του νόμου που προβλέπει αστυνομία στα πανεπιστήμια, την αντίσταση στην «αυταρχική» κυβέρνηση (τη «χούντα») Μητσοτάκη, ή διάφορες επετειακές λαοσυνάξεις, λες και δεν έχουμε άγριο λοκντάουν. Οι τελετές θρησκευτικού ζηλωτισμού της Αριστεράς, πάντως, συνέβαλαν στο αποτέλεσμα - και πλέον έρχεται η ώρα της απόδοσης λογαριασμού. Το ξέρουν πια καλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, πάνω από μια καταστροφή η πολιτική σύγκρουση είναι σφοδρή - και όταν τα πράγματα γίνουν λίγο καλύτερα, την ώρα ενός απολογισμού, η κυβέρνηση δεν θα διστάσει να αποδώσει ευθύνες στην αντιπολίτευση. Μόνη της, άλλωστε, η αντιπολίτευση καλλιέργησε το κλίμα - ό,τι έσπειρε θα θερίσει. Οπως καταλαβαίνει κανείς, δηλαδή, αυτό που εξαχνώθηκε οριστικά είναι το επιχείρημα της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά - προς το Κέντρο. Η ανευθυνότητα, ουσιαστικά η υπονόμευση των αντοχών ενός ζορισμένου συστήματος υγείας, με ομήρους τους πολίτες της χώρας, τις δραστηριότητές τους και τις ζωές τους, πληρώνεται. Και δεν θα αργήσει το ταμείο....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/03/21

Το χάος δεν βοήθησε τον ΣΥΡΙΖΑ\

Μετά τη δραματική κορύφωση της πανδημίας και τις επιπτώσεις της στην αντοχή του συστήματος υγείας, από χθες φαίνεται ότι οι συγκεντρώσεις δεν είναι ο πρώτος στόχος των δυνάμεων της Αριστεράς - και σίγουρα του ΣΥΡΙΖΑ. Το υγειονομικό σαμποτάζ, ηθελημένο ή εξ αντανακλάσεως, σε μεγάλο βαθμό πέτυχε, το μαρτυρούν οι ΜΕΘ - αλλά τα επιδιωκόμενα οφέλη δεν θα έλθουν απ' αυτό ούτε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ούτε σε κανένα άλλο κόμμα.

Ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύτηκαν οι δυνάμεις που ομνύουν στην πολιτική δυναμική «του δρόμου» μπορεί να δημιουργεί κοινωνικά προβλήματα (εν προκειμένω έχει συμβάλει, ίσως αργότερα μάθουμε και σε ποιον βαθμό, στο κρασάρισμα του συστήματος υγείας), αλλά δεν προικίζει με ψήφους τους οπαδούς του. Απ' αυτή την άποψη, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο με των πολιτικών επιλογών του 2008, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ κρύφτηκε πίσω από τον δυναμισμό των καταστροφέων του κέντρου της πόλης, της διάλυσης του εμπορίου της και του κοινωνικού ιστού της. Οταν κατάλαβε ότι το αποτέλεσμα των επιλογών του τού έπαιρνε αντί να του φέρνει ψήφους ήταν αργά. Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, με χαρακτηριστικά τότε της παλαιάς ανανεωτικής δημοκρατικής Αριστεράς, και με πολύ καλές επιδόσεις στις δημοσκοπήσεις ήταν αποτέλεσμα εκείνης της πολιτικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναμπήκε στο παιχνίδι του δρόμου αργότερα, μετά τη δημιουργία αντιμνημονιακού ρεύματος λαϊκιστικής (και έντεχνα διοχετευμένης) αγανάκτησης, όταν η υπόσχεση της βίας ως εκδίκηση για την κατάρρευση του επιπέδου της ζωής των πολιτών είχε αποκτήσει ρεύμα. Για πολύ καιρό έπαιξε έξυπνα το παιχνίδι του μέσα-έξω στα βίαια κινήματα. Στην ουσία, και λόγω της φύσης της οργάνωσής του στις συγκεντρώσεις, στον αντίποδα των σκληρών στρατοκρατικού τύπου μπλοκ του ΚΚΕ, λειτουργούσε ως ξενιστής των μπαχαλάκηδων, που κάποια στιγμή έβγαιναν από το πλήθος για να παίξουν πόλεμο με τα ΜΑΤ, να γράψουν συνθήματα και να προκαλέσουν ζημιές. Οταν οι βάνδαλοι το παράκαναν, ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε αποστάσεις. Αλλά κατά τα άλλα, η ψυχή του ήταν μαζί τους - αφού το χάος που προκαλούσαν ήταν η προϋπόθεση για να καρπούται μεγάλο τμήμα της αγανάκτησης.

Δεν ξέρω αν η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να είναι με τους επαναστάτες που έβγαιναν καθημερινά στους δρόμους για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα, την ανατροπή του νόμου που προβλέπει αστυνομία στα πανεπιστήμια, την αντίσταση στην «αυταρχική» κυβέρνηση (τη «χούντα») Μητσοτάκη, ή διάφορες επετειακές λαοσυνάξεις, λες και δεν έχουμε άγριο λοκντάουν. Οι τελετές θρησκευτικού ζηλωτισμού της Αριστεράς, πάντως, συνέβαλαν στο αποτέλεσμα - και πλέον έρχεται η ώρα της απόδοσης λογαριασμού. Το ξέρουν πια καλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, πάνω από μια καταστροφή η πολιτική σύγκρουση είναι σφοδρή - και όταν τα πράγματα γίνουν λίγο καλύτερα, την ώρα ενός απολογισμού, η κυβέρνηση δεν θα διστάσει να αποδώσει ευθύνες στην αντιπολίτευση. Μόνη της, άλλωστε, η αντιπολίτευση καλλιέργησε το κλίμα - ό,τι έσπειρε θα θερίσει.

Οπως καταλαβαίνει κανείς, δηλαδή, αυτό που εξαχνώθηκε οριστικά είναι το επιχείρημα της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά - προς το Κέντρο. Η ανευθυνότητα, ουσιαστικά η υπονόμευση των αντοχών ενός ζορισμένου συστήματος υγείας, με ομήρους τους πολίτες της χώρας, τις δραστηριότητές τους και τις ζωές τους, πληρώνεται. Και δεν θα αργήσει το ταμείο.

Αλλος για το Κέντρο

Το Κέντρο είναι μια πολύφερνη νύφη - ακόμα και σήμερα, που μεγάλο μέρος του συμπλέει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εν πολλοίς επειδή του το παραχώρησε το σημερινό ΚΙΝΑΛ. Οσοι, μάλιστα, είναι προβλεπτικοί προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, την ημέρα της εκ νέου διεκδίκησής του. Εντός του ΚΙΝΑΛ, ετοιμάζεται ο Ανδρέας Λοβέρδος. Εκτός, δεσπόζει ο Κύκλος, think tank επί παντός επιστητού τού Βαγγέλη Βενιζέλου. Χθες, εμφανίστηκε μια ακόμα κίνηση, υπό τον Θεόδωρο Παπαθεοδώρου, πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Αχαΐας, με την επωνυμία «Δυναμική Κοινωνία».

Η νέα κίνηση θέτει εξαρχής το θέμα της επόμενης μετά την πανδημία ημέρας: οι μεταρρυθμίσεις και η δοσολογία τους, η κοινωνική συνοχή και ο εκσυγχρονισμός. «Τα κύρια θέματα που ανέδειξε η συγκυρία», λέει η σύντομη διακήρυξή της, «είναι: η δημόσια υγεία στον καιρό της βιοπολιτικής διακινδύνευσης, η εκπαιδευτική ανασυγκρότηση, η επενδυτική καινοτομία, η πράσινη ανάπτυξη, το ψηφιακό άλμα στην εργασία, το κοινωνικό κράτος».

Τέτοιες κινήσεις έχουν μέλλον συνδυαστικά. Κάποια στιγμή η δυναμική τους διαμορφώνεται από τη σοβαρότητα, την πυκνότητα και το εύρος των παρεμβάσεών τους, από τα στελέχη που τις στηρίζουν, σε συνδυασμό με την ενδεχόμενη μεταρρυθμιστική κόπωση ή τη φθορά της κυβέρνησης και τη συνέχιση της αυτοκαταστροφικής πολιτικής του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Ο ειρηνικός πόλεμος για το Κέντρο τώρα αρχίζει.