Γενικώς μιλώντας, πάντως, και με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλούς σκελετούς στο ντουλάπι της διακυβέρνησής του, έχω την αίσθηση ότι η κυβέρνηση κακώς προσπαθεί να φαίνεται διαλλακτική και να μη σηκώνει τους τόνους απέναντι στις πολιτικές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είναι κράμα γκρίνιας, καταστροφολογίας, ηθικολογικής επίκρισης με πολλά ψέματα και μισές αλήθειες και τακτικές υγειονομικού σαμποτάζ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα τέσσερα χρόνια. Για ένα εξάμηνο τυχοδιωκτικά, διακινδυνεύοντας τη σχέση της χώρας με τον δυτικό κόσμο, τους ισχυρούς συμμάχους μας. Και το επόμενο διάστημα επιδιώκοντας την παλινόρθωση του κρατισμού και του πελατειακού κράτους. Υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να αλλάξει. Θα μετατρεπόταν σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και θα κέρδιζε επάξια τη θέση του ενός πόλου όταν θα είχαν αποκατασταθεί οι συνθήκες ενός νέου δικομματισμού. Κάτι τέτοιο, όμως, όπως αποδεικνύεται, είναι ξένο προς τον χαρακτήρα του, τις αντιλήψεις του για την πολιτική. Προϋποθέτει συναινέσεις, όχι μια μόνιμη συγκρουσιακή διάθεση. Κι οι συναινέσεις προϋποθέτουν δουλειά: δημοκρατικές αρχές, διάθεση αναθεώρησης, σοβαρές επεξεργασίες, κοστολογημένες προτάσεις... Κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εμπεδώσει....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/03/21

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/03/21

Διερευνώντας την αριστερή διαπλοκή

Η σημερινή (χθεσινή) μέρα αναμένεται γεμάτη ένταση και νεύρα. Διότι ελήλυθεν η ώρα και, επιτέλους, η προανακριτική της Βουλής θα ασχοληθεί με την υπόθεση του πρώην υπουργού Νίκου Παππά, τη γνωστή ως ΣΥΡΙΖΑ Channel.

Ως γνωστόν, ο επιχειρηματίας Χρήστος Καλογρίτσας έχει κατηγορήσει τον Νίκο Παππά ότι είχε ρόλο «οργανωτή» στο σχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες, με σκοπό «την εξυπηρέτηση των συμφερόντων που εκπροσωπούσε και ενδεχομένως τη χειραγώγηση ενός μέσου μαζικής ενημέρωσης και τον επηρεασμό του τηλεοπτικού κοινού». Η εισαγγελική έρευνα, λόγω της οποίας η υπόθεση παραπέμφθηκε αμελλητί στη Βουλή για να αποφασίσει τα περαιτέρω, έχει προσκρούσει και στην κωδική ονομασία «White House» και σε πρόσωπο της τότε εξουσίας με το καλλιτεχνικό «White Porscha». Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο πρώην υπουργός για δωροληψία πολιτικών αξιωματούχων και παράβαση καθήκοντος είναι πολύ σοβαρές, αλλά προφανώς μένει να πειστεί η επιτροπή αν ευσταθούν ή όχι. Σε μερικές ώρες θα ξέρουμε. Στον ΣΥΡΙΖΑ η αναψηλάψηση της ειδικής σχέσης που είχε αναπτύξει με τα ΜΜΕ και των προσπαθειών του για έλεγχο και χειραγώγησή τους είναι ένα ενοχλητικό θέμα. Ενα θέμα που του κάνει ζημιά, επειδή αποκαλύπτει τον αυταρχικό χαρακτήρα του και τις μεθοδεύσεις του. Γι' αυτό και ο εκνευρισμός είναι μεγάλος. Και γι' αυτό ήδη ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας καλλιεργεί συνθήκες όξυνσης, μιλώντας για «ειδικά δικαστήρια» και «πολιτική δίωξη»: η θυματοποίηση είναι ένα αγαπημένο μοτίβο που πάντα το χρησιμοποιεί η Αριστερά.

Αλλά εν προκειμένω είναι προφανές ότι η δικαιοσύνη είναι δημοκρατική διαδικασία. Μια υπόθεση διαπλοκής με αντικείμενο συγκεκριμένα ΜΜΕ συζητείται, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, αν θα διερευνηθεί δικαστικά. Η βασική καταγγελία κατά του Παππά προέρχεται όχι από ταξικούς εχθρούς αλλά από ένα πρόσωπο που συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ - και διαπιστωμένα είχε βρεθεί στους διαπλεκόμενους κύκλους της διακυβέρνησής του. Κι αυτό είναι ένα δεδομένο που δεν μπορεί να το παραγράψει κανένας, ασχέτως της έκβασης που θα έχει η αυριανή συνεδρίαση.

Γενικώς μιλώντας, πάντως, και με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλούς σκελετούς στο ντουλάπι της διακυβέρνησής του, έχω την αίσθηση ότι η κυβέρνηση κακώς προσπαθεί να φαίνεται διαλλακτική και να μη σηκώνει τους τόνους απέναντι στις πολιτικές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είναι κράμα γκρίνιας, καταστροφολογίας, ηθικολογικής επίκρισης με πολλά ψέματα και μισές αλήθειες και τακτικές υγειονομικού σαμποτάζ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα τέσσερα χρόνια. Για ένα εξάμηνο τυχοδιωκτικά, διακινδυνεύοντας τη σχέση της χώρας με τον δυτικό κόσμο, τους ισχυρούς συμμάχους μας. Και το επόμενο διάστημα επιδιώκοντας την παλινόρθωση του κρατισμού και του πελατειακού κράτους.

Υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να αλλάξει. Θα μετατρεπόταν σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και θα κέρδιζε επάξια τη θέση του ενός πόλου όταν θα είχαν αποκατασταθεί οι συνθήκες ενός νέου δικομματισμού. Κάτι τέτοιο, όμως, όπως αποδεικνύεται, είναι ξένο προς τον χαρακτήρα του, τις αντιλήψεις του για την πολιτική. Προϋποθέτει συναινέσεις, όχι μια μόνιμη συγκρουσιακή διάθεση. Κι οι συναινέσεις προϋποθέτουν δουλειά: δημοκρατικές αρχές, διάθεση αναθεώρησης, σοβαρές επεξεργασίες, κοστολογημένες προτάσεις... Κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εμπεδώσει.

Ενα τέτοιο κόμμα, οφείλεις να το εκθέτεις συνεχώς και συστηματικά. Περιγράφοντας με ωμότητα ό,τι, αντικειμενικά, προκαλούν οι πολιτικές του: αποσταθεροποίηση και μπάχαλο, κοινωνική ένταση και μίσος. Και σήμερα, όπως και χθες.