Ολα ξεκίνησαν από την ερώτηση του συναδέλφου μου αν θα μπορούσε να διαδεχθεί τον «Λεγάμενο», έστω και υπό προϋποθέσεις, και η απάντησή του ήταν λίγο-πολύ η ακόλουθη: Οταν θα έρθει αυτή η στιγμή, θα πρέπει να αναζητήσουμε κάποιον από τη νεότερη γενιά, εγώ είμαι αρκετά μεγαλύτερός του. Μην κρατήσετε την αναπνοή σας, έως τότε, όπως λένε και οι Αγγλοι, γιατί θα αργήσει πολύ αυτή η στιγμή. Οταν μου το ανέφεραν όλο αυτό, περί της αναφοράς Τσακαλώτου στο θέμα-ταμπού για τον ΣΥΡΙΖΑ, να πω την αλήθεια μου προβληματίστηκα. Μετά αναζήτησα και είδα τη συνέντευξη και κατέληξα: το αυτονόητο είπε ο κ. Τσακαλώτος. Παρά το γεγονός ότι ο «Λεγάμενος» έχει, σε θεωρητική τουλάχιστον βάση, ένα προσδόκιμο παρουσίας στην πολιτική μπροστά του, που μπορεί να εκτείνεται έως και 25 χρόνια, που λέει ο λόγος, είναι σαφές ότι αν στις προσεχείς εκλογές χάσει και πάλι από τον Μητσοτάκη, δύσκολα θα καταφέρει να παραμείνει στη θέση του. Θα εκδιωχθεί - αν δεν καταλάβει από μόνος του ότι πρέπει να παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας τη σχετική ευθύνη...

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/03/21

Η χαλάρωση μπορεί να περιμένει

Οι επιμελείς αναγνώστες της στήλης θα ενθυμούνται τον σκεπτικισμό με τον οποίο είχα αντιμετωπίσει τις διαρροές ένθεν κακείθεν ότι όπου να 'ναι χαλαρώνουν τα μέτρα και στις 29 Μαρτίου θα έχουμε το άνοιγμα του λιανικού εμπορίου. Οπως δείχνουν τα πράγματα και δεδομένης της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί, νομίζω ότι είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα η υπόθεση ότι τα καταστήματα θα ανοίξουν, υπό προϋποθέσεις, στις 12 Απριλίου, παρά νωρίτερα.

Με τα νοσοκομεία να ασφυκτιούν, το τελευταίο που (θα πρέπει να) απασχολεί είναι πότε θα ανοίξουν τα καταστήματα, και πολύ περισσότερο η εστίαση. Θλίβομαι για τους ανθρώπους - τους επιχειρηματίες - και το τι τους έχει βρει, άλλα αυτό που προέχει είναι να ελεγχθεί η πανδημία, όχι το πώς θα λειτουργήσει η οικονομία.

Και θυμάμαι πάντα μια φράση που μου είχε πει πριν από καιρό ανώτατος πολιτειακός παράγων, «μεταξύ τού να "πέσει" η χώρα και του να "πέσει" η οικονομία, είναι προφανές ότι θα προτιμηθεί η διάσωση της χώρας».

Και πού και πού, όλοι εμείς που γκρινιάζουμε για τα μέτρα και την καραντίνα (έστω και αυτή τη χλιαρή...), να ρίχνουμε και καμιά ματιά στο εξωτερικό, να βλέπουμε τι συμβαίνει. Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αυστρία, σκανδιναβικές χώρες. Ο Μακρόν, σου λέει, ανέβαλε την επίσκεψη στην Ελλάδα για τον εορτασμό των 200 ετών από την Επανάσταση του '21, διότι τα νούμερα έχουν χτυπήσει κόκκινο στη χώρα, παρά το γεγονός ότι έχει επιβάλει αυστηρό lockdown τεσσάρων εβδομάδων.

Εμείς που, ως γνωστόν, ομφαλοσκοπούμε από το πρωί ως το βράδυ, θεωρούμε ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου με 2.500 κρούσματα...

Και μας έχει φάει η αγωνία για το «πότε θα ανοίξει η εστίαση»...

Περί υπευθυνότητας...

Μεταφέρω κείμενο που βρήκα στο Διαδίκτυο (θα αναφέρω στο τέλος πού - διότι προηγείται το κείμενο) και αφορά τη στάση όλων απέναντι στον κορωνοϊό. Για την ακρίβεια, τη στάση που πρέπει όλοι να έχουμε αυτή την ώρα που βρίσκεται σε έξαρση η πανδημία. Και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι:

«Επειδή ο ιός μάς απειλεί όλες κι όλους, φροντίζουμε να ενημερώνονται όλες κι όλοι. Η γνώση θα μας σώσει.

Δείχνουμε υπευθυνότητα απέναντι σε όλες και όλους. Μένουμε στο σπίτι, πηγαίνουμε στα καταστήματα για τα απολύτως απαραίτητα. Δείχνουμε ψυχραιμία και δεν φορτωνόμαστε προϊόντα χωρίς λόγο, στερώντας τα από τους γύρω μας. Τηρούμε όλα τα μέτρα προφύλαξης.

Μένουμε στο σπίτι αλλά έχουμε τον νου μας και στους διπλανούς μας, που γνωρίζουμε ότι είναι μόνοι ή/και έχουν ανάγκη. Μερικές φορές μια απλή κουβέντα, το ότι τους δείχνουμε ότι νοιαζόμαστε κάνει τη διαφορά στην απομόνωση.

Φροντίζουμε να είμαστε διαθέσιμες και διαθέσιμοι, ανοιχτές και ανοιχτοί στην επικοινωνία, αυτή ή αυτός που θα είναι επόμενη ή επόμενος που θα χρειαστεί βοήθεια μπορεί να είναι ο εαυτός μας».

Δεν είναι εξαιρετικό; Λοιπόν το αλίευσα στο commonality.gr το διαδικτυακό «όργανο» του Ευκλείδη Τσακαλώτου, και όσων τέλος πάντων στοιχίζονται πίσω του, κάτω από... ομπρέλες ή από... ταμπέλες τύπου «53+»!!

Αυτό το «Μένουμε σπίτι» και οι αναφορές στην «υπευθυνότητα απέναντι σε όλες και όλους» είναι που βγάζουν μάτι, την ώρα που δεν έχει ακόμη στεγνώσει το μελάνι από τα καλέσματα των συριζαίων για τον μακελάρη Κουφοντίνα και τη διαμαρτυρία απέναντι στη λεγόμενη αστυνομοκρατία!

Καλό;

Ο «Λεγάμενος» και η διαδοχή

Φυσικά θα ερωτηθώ τι γύρευα στο commonality.gr. Μια συνέντευξη γύρευα, αυτή που παραχώρησε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στον τηλεοπτικό σταθμό ITV των Ιωαννίνων. Οπου εμμέσως πλην σαφώς άγγιξε ένα ευαίσθητο για τον ΣΥΡΙΖΑ θέμα, αυτό της διαδοχής στην ηγεσία του κόμματος, προς αντικατάσταση του «Λεγάμενου». Η συνέντευξη δόθηκε την περασμένη Τετάρτη 17 Μαρτίου, στον συνάδελφο κ. Ντόκα και συζητήθηκε αρκετά στα Γιάννενα, αλλά όχι στην Αθήνα. Ολα ξεκίνησαν από την ερώτηση του συναδέλφου μου αν θα μπορούσε να διαδεχθεί τον «Λεγάμενο», έστω και υπό προϋποθέσεις, και η απάντησή του ήταν λίγο-πολύ η ακόλουθη:

Οταν θα έρθει αυτή η στιγμή, θα πρέπει να αναζητήσουμε κάποιον από τη νεότερη γενιά, εγώ είμαι αρκετά μεγαλύτερός του.

Μην κρατήσετε την αναπνοή σας, έως τότε, όπως λένε και οι Αγγλοι, γιατί θα αργήσει πολύ αυτή η στιγμή.

Οταν μου το ανέφεραν όλο αυτό, περί της αναφοράς Τσακαλώτου στο θέμα-ταμπού για τον ΣΥΡΙΖΑ, να πω την αλήθεια μου προβληματίστηκα. Μετά αναζήτησα και είδα τη συνέντευξη και κατέληξα: το αυτονόητο είπε ο κ. Τσακαλώτος. Παρά το γεγονός ότι ο «Λεγάμενος» έχει, σε θεωρητική τουλάχιστον βάση, ένα προσδόκιμο παρουσίας στην πολιτική μπροστά του, που μπορεί να εκτείνεται έως και 25 χρόνια, που λέει ο λόγος, είναι σαφές ότι αν στις προσεχείς εκλογές χάσει και πάλι από τον Μητσοτάκη, δύσκολα θα καταφέρει να παραμείνει στη θέση του. Θα εκδιωχθεί - αν δεν καταλάβει από μόνος του ότι πρέπει να παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας τη σχετική ευθύνη...

Ως εδώ!

Με τον Κώστα Βαξεβάνη δεν έχω τίποτε που να με συνδέει. Κόντρες είχαμε κατά καιρούς, και εξακολουθούμε να έχουμε, και κατά τα φαινόμενα θα έχουμε και στο μέλλον. Μέσα από γραπτά κείμενα, και μερικές φορές μέσω των Social media. Κάνει τη δουλειά του, κάνω τη δική μου, κανείς μας δεν υποχρέωσε τον άλλον ποτέ να εκθειάσει τη δουλειά αυτή. Εχω πολλές επιφυλάξεις για τον τρόπο που αντιμετωπίζει και παρουσιάζει τα θέματα μέσα από τα ΜΜΕ που ελέγχει, και ξέρω καλά πως τις ίδιες επιφυλάξεις έχει κι αυτός για τα δικά μου θέματα και το πώς τα προσεγγίζω. Αυτό όμως δεν μου απαγορεύει να υπογραμμίσω σε όλους τους δυνατούς τόνους ότι είναι επιεικώς απαράδεκτη η δίωξη σε βάρος του, μετά εντάλματος συλλήψεως δε, απ' αφορμή δημοσιεύματά του με βάση καταγγελία κάποιου ότι βασανίστηκε στη ΓΑΔΑ.

Δίωξη η οποία ήρθε μάλιστα μετά από μηνυτήρια αναφορά αστυνομικών που υπηρετούν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών. Καταλαβαίνω την «ιερή οργή» των αστυνομικών, αλλά ως εκεί. Υπάρχει η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ., η οποία θα μπορούσε να επιληφθεί της καταγγελίας, και υπάρχει και ο αρμόδιος εισαγγελέας να διατάξει έρευνα επί της καταγγελίας αυτής.

Η αστυνομία (που δεν έχει και «λευκό» μητρώο, εδώ που τα λέμε) δεν μπορεί να αντιδικεί με δημοσιογράφους και έντυπα. Είναι δομή της πολιτείας, και η πολιτεία έχει θεσμούς για να ελέγχει ό,τι αφορά τις δομές της. Ούτε μπορεί να παίρνει «προσωπικά» τα θέματα και να μηνύει δημοσιογράφους.

Και μια γενική παρατήρηση: επειδή και εγώ κατά το παρελθόν έχω υποστεί τη βάσανο της σύλληψης μετά από μηνυτήρια αναφορά του Καμμένου για δημοσίευμά μου σε αυτήν εδώ τη στήλη, δηλώνω ότι έφτασε πια η στιγμή να αλλάξει όλο αυτό το πλέγμα με τα εξώδικα, τις αγωγές, τις μηνύσεις, τα εντάλματα συλλήψεως που αφορούν δημοσιεύματα. Ως εδώ. Κανείς δεν κερδίζει στοχοποιώντας τον Τύπο και τους ανθρώπους του. Και σίγουρα όχι η ελευθεροτυπία. Ούτε η Δημοκρατία...