 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/03/21 |
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΘΑΝΑΣΗ Π. ΝΙΑΡΧΟ
Θα αναγνωρίζατε στο παιδί που υπήρξατε αυτό που είστε σήμερα ή πιστεύετε πως κάποια στιγμή άλλαξε ο προσανατολισμός σας, καταπλήσσοντας ακόμη κι εσάς τον ίδιο...
Αδιαμφησβήτητα η παιδική ηλικία αποτελεί σημείο αναφοράς στη ζωή κάθε ανθρώπου, επηρεάζοντας δραστικά την εξελικτική του πορεία προς την ενηλικίωση και την ωριμότητα. Εχω πολλές αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία, με τις περισσότερες να αφορούν γεγονότα από την καθημερινότητά μου σε σχέση με τους γονείς μου, τα παιχνίδια μου, τις αγωνίες μου, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες και τις προσπάθειές μου για τους μικρούς και μεγαλύτερους στόχους μου. Ολα γίνονταν πάντα με γνώμονα να εξελιχθώ σε κάτι καλύτερο από αυτό που ήμουν. Εάν κάτι με εκπλήσσει από την παιδική μου ηλικία, είναι ότι διαχρονικά με συνόδευαν δύο βασικά χαρακτηριστικά. Η σταθερότητα που είχα σε ορισμένα θέματα και η αναπλαισίωση που είχα σε κάποια άλλα. Η σταθερότητα αυτή αποτυπώνεται στο ότι από μικρό με διέκρινε πάθος για ό,τι κάνω και με συνέπαιρνε καθετί με το οποίο καταπιανόμουν. Αθλητισμός, μαθήματα, χόμπι: έβαζα πάθος, δύναμη, πίστη και αφιερωνόμουν. Βεβαίως, πολλές φορές αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αμελώ άλλα πράγματα, όμως ό,τι έθετα ως στόχο το πετύχαινα.
Η σταθερότητα σε αξίες και ιδανικά, αλλά και η αναπλαισίωση σε ό,τι έχει να κάνει με την εξέλιξή μου είναι τα δύο στοιχεία του χαρακτήρα που συντροφεύουν την πορεία μου.
Ποιο είναι το πρώτο λογοτεχνικό - αμιγώς - βιβλίο που διαβάσατε; Το βιβλίο αυτό το επιλέξατε μόνος σας ή σας το είχε κάνει δώρο συγγενικό σας πρόσωπο;
Είχα την ευτυχία οι γονείς μου να έχουν τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Ο πατέρας μου, πολύ ρεαλιστής, πρακτικός, δραστήριος και αποτελεσματικός, έβλεπε πάντα τη μεγάλη εικόνα και ήταν φύσει αισιόδοξος ό,τι και να συνέβαινε. Η μητέρα μου, περισσότερο εγκεφαλική και συναισθηματική, πάντα με περιέβαλλε με την ανάγκη να διατηρώ ισορροπία μεταξύ της υπερβολικής πίεσης του πατέρα μου για δράση και της δικής της θέλησης να ασχοληθώ με κάτι περισσότερο πνευματικό. Ηταν εκείνη η οποία τροφοδοτούσε την αγάπη και την περιέργειά μου για γνώση, δίνοντάς μου διάφορα βιβλία για ανάγνωση. Πολλά και με ποικιλία είναι τα αναγνώσματα τα όποια με συντρόφευσαν. Από «Τα μυστικά του βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα μέχρι όλα τα βιβλία του Ισαάκ Ασίμοφ, σχετιζόμενα με το μέλλον και τη ρομποτική.
Δύο βιβλία ξεχωρίζω - τελείως διαφορετικά μεταξύ τους - αλλά με κοινό παρονομαστή. Το πρώτο είναι το «Ενα παιδί μετράει τ' άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη και το δεύτερο ο «Παύλος Μελάς», της γυναίκας του, Ναταλίας Δραγούμη. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο η πίστη σ' έναν μεγαλύτερο σκοπό από το προσωπικό «εγώ» του πρωταγωνιστή. Πίστη στο «εμείς», πίστη για μόρφωση, πίστη για εξέλιξη, πίστη σε ένα όραμα, αγάπη για την πατρίδα και σκληρή δράση, έτσι ώστε όλα αυτά να επιτευχθούν.
Ποια μορφή τέχνης (λογοτεχνία, θέατρο, κινηματογράφος, μουσική, ζωγραφική) αισθάνεστε πως θα έκανε τη ζωή σας να φαντάζει λειψή, σε περίπτωση που την είχατε στερηθεί;
Αν και είμαι άνθρωπος της δράσης που δεν αφήνει δευτερόλεπτο να πάει χαμένο, πιστεύω ότι ο κινηματογράφος είναι αυτό που πραγματικά θα μου έλειπε εάν δεν μπορούσα να το απολαμβάνω. Λειτουργεί σαν πηγή έμπνευσης, στρέφοντας την προσοχή μου σε πολλαπλές οπτικές και παραδείγματα, ώστε να δημιουργήσω νέες επιλογές για δράση. Βλέποντας μια ταινία, το μυαλό μου λειτουργεί συνεχώς, ψάχνοντας να βρω ιδέες, λύσεις, εναλλακτικές, έτσι ώστε να συμπληρώσουν αυτό που κάνω καθημερινά ή οποιεσδήποτε προκλήσεις έχω να αντιμετωπίσω. Πολλές φορές ο κινηματογράφος λειτουργεί και σαν αποτοξίνωση μέσα στη σκληρή πραγματικότητα. Εχω διαπιστώσει ότι κάποιες φορές, επιστρέφοντας από το σινεμά, δεν σκεφτόμουν καν το έργο που είδα, αλλά γέμιζα το μυαλό μου με ιδέες που γεννήθηκαν όσο παρακολουθούσα την πλοκή. Απώτερος στόχος μου, η βελτίωση και η εύρεση λύσεων στα ζητήματα της καθημερινότητας.
Αν δεν είχατε γεννηθεί Ελληνας, σε ποια ιστορική περίοδο ή μάλλον σε ποιον πολιτισμό αισθάνεστε πως θα ενσωματωνόταν καλύτερα ο εαυτός σας όπως τον συνειδητοποιείτε σήμερα;
Είναι μια υποθετική ερώτηση, η οποία απαιτεί απάντηση με φαντασία. Ειδικά σε ό,τι αφορά τη χώρα μου, δεν είμαι σε θέση να βρω καλύτερη απάντηση από την Ελλάδα. Οση φαντασία κι αν διαθέτω, πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι μοναδική! Θα απαντήσω λοιπόν με βεβαιότητα, λέγοντας ότι στην Ελλάδα θα ήθελα να ξαναγεννηθώ. Το φως, ο ήλιος, η θάλασσα, η αισιοδοξία, οι παραδόσεις και οι αρχές που έχουν καταγραφεί στα χιλιάδες χρόνια ιστορίας της χώρας μας είναι σταθερές αξίες που δεν βρίσκονται ποτέ σε κρίση.
Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης - σχετικά με τον πολιτισμό - δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω τη φαντασία μου. Δεν αναζητώ στο παρελθόν αλλά μόνο στο μέλλον τον χωροχρόνο στον οποίο θα ήθελα να έχω γεννηθεί. Είμαι άνθρωπος που πάντα σκέφτεται το αύριο, την αλλαγή, το μέλλον. Πάντα σχεδιάζω αυτό που θα έρθει. Θα ήταν μεγάλη η χαρά μου να μπορούσα να το σχεδιάσω και να είχα τη δυνατότητα να το ζήσω, να συμμετέχω στη διαμόρφωση του μέλλοντος, να ήμουν σε θέση να φέρω τον εαυτό μου σε 50 ή σε 100 χρόνια από τώρα και να δω πώς διαμόρφωσε τις καταστάσεις ο σχεδιασμός που γίνεται σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Η διαμόρφωση του μέλλοντος αποτελεί για μένα κινητήρια δύναμη και κυρίαρχο στοιχείο της σκέψης μου, ενώ επιδρά καταλυτικά στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα. Με γοητεύει η διαμόρφωση του μέλλοντος, αλλά και η δυνατότητα να ζούσα σε έναν αιώνα από σήμερα
Ποιο είναι το ταξίδι που σας μαγεύει η προοπτική του αλλά αισθάνεστε πως δεν θα το κάνατε ποτέ;
Ενα ταξίδι που από μικρό με γοήτευε είναι στο Διάστημα. Εχοντας διαβάσει από πολύ μικρός το βιβλίο «Από τη Γη στη Σελήνη» του Ιουλίου Βερν, θαύμαζα την προσπάθεια του ανθρώπου να βρεθεί στο ανεξερεύνητο και να προσεγγίσει το άγνωστο με όσες προκλήσεις υπάρχουν. Αλλωστε, ένα από τα χαρακτηριστικά μου - που οφείλεται στις πάρα πολλές φορές που έχω μετακινηθεί στο πλαίσιο της σταδιοδρομίας μου αλλάζοντας μέρη - είναι η ικανοποίηση που αισθάνομαι στο να αντιμετωπίσω με επιτυχία και αποτελεσματικότητα τις προκλήσεις μιας νέας θέσης, ενός νέου τόπου. Εκεί που άλλοι άνθρωποι θα ένιωθαν βάρος να αλλάξουν τόπο και να προσεγγίσουν την καθημερινότητά τους κάτω από μια νέα βάση, εμένα αυτό μου χαρίζει ικανοποίηση και ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου