Φαίνεται ότι δεν πιστεύουμε στη φανέλα της Αριστεράς. Γι' αυτό είμαστε συχνά πρόχειροι και επιφανειακοί. Κατανέμουμε άναρχα και χωρίς σχέδιο τους παίκτες μας στο γήπεδο, τους αφήνουμε να τρέχουν εδώ και εκεί σπαταλώντας δυνάμεις και δεν αξιοποιούμε τα προσόντα τους. Και μετά ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει με αντιπαραγωγικό τρόπο. Είναι κρίμα, γιατί είναι φοβερή η φανέλα μας. Μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα πολύ καλύτερα με βάση τη δική μας λογική. Τολμώντας, επινοώντας, δημιουργώντας με συστηματικότητα και σχέδιο.....

Από το ημερολόγιό μου στο fb

προ έξι ετών

ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ "ΑΥΓΗΣ"-1081

Μπορούμε καλύτερα:
Του Ανδρέα Καρίτζη

Έχουν ειπωθεί πολλά για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Δεν θα παραθέσω άλλη μια άποψη. Θα αναφερθώ στον τρόπο με τον οποίο "κάνουμε" τα πράγματα. Ή καλύτερα, στον τρόπο με τον οποίο "δεν τα κάνουμε". Το συγκεκριμένο ζήτημα είναι ενδεικτικό, θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά άλλα, πιο σημαντικά.

Τι θα μπορούσε να γίνει; Τα τμήματα Ιστορίας, απόφοιτοι και ερευνητές θα μπορούσαν να αναλάβουν -υπό την κατάλληλη εποπτεία- τη διοργάνωση συζητήσεων σε σχολεία, δήμους, χώρους εργασίας, στρατόπεδα, άλλους χώρους κ.ο.κ. πάνω σε συγκεκριμένα αποσπάσματα κειμένων π.χ. του Φεραίου, ανοίγοντας μια συζήτηση για τα οράματα, τις αγωνίες και τα διλήμματα των επαναστατών. Με αφορμή επεισόδια της επανάστασης, μπορούσαν να συζητηθούν η ποικιλομορφία απόψεων και οι διαφωνίες εντός μιας κρίσιμης ιστορικής συνθήκης. Πράγματα, δηλαδή, πολύ σημαντικά και για την αυτοκατανόησή μας σήμερα

Η ΑΛΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΥ (ΔΕΝ) ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΝΩΤΕΡΗ ΦΑΝΕΛΑ...ΦΡΟΝΗΜΑ, ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ;....

Τέτοιες συζητήσεις μπορούσαν να διοργανωθούν και την ημέρα της παρέλασης, ταυτόχρονα, στον δημόσιο χώρο της πλατείας Συντάγματος, με τον ιδιαίτερο συμβολισμό που φέρει. Και ας "μετριόμασταν" πόσοι και πόσες θα επέλεγαν ανάμεσα στην παθητική θέση του χειροκροτητή στρατιωτικών τμημάτων και την ενεργό συμμετοχή σε μια πρωτοφανή δημόσια συζήτηση. Και αν "χάναμε" για διάφορους λόγους (μονοπώληση της συζήτησης από τους "ειδήμονες" της Αριστεράς, αναπαραγωγή στερεότυπων, επιλογή του θεάματος έναντι της διαβούλευσης), μια τέτοια εμπειρία θα μας επέτρεπε την επόμενη φορά να είμαστε πιο επινοητικοί. Μέχρι να επιτύχουμε τον μετασχηματισμό της εθνικής γιορτής, de facto, στο "γήπεδο" της έμπρακτης δημόσιας επιτέλεσής της. Η κατάργηση μιας μορφής επιβάλλεται ηγεμονικά όταν μια άλλη την αντικαταστήσει στην πράξη. Κατόπιν, η διοικητική παύση της πρώτης θα καταστεί εύλογη ως σταμάτημα ενός περιττού (και πανάκριβου) θορύβου στην πραγματική γιορτή.

Η επενέργεια πάνω στους διοργανωτές όσο και στους συμμετέχοντες της "άλλης" μορφής εορτασμού θα αποτελούσε πρωτόγνωρη εμπειρία. Θα γεννούσε ενδεχομένως και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες που κάνουν πράξη την αναβίωση του δημόσιου διαλόγου, της συλλογικής εκπαίδευσης, της λαϊκής αυτοβελτίωσης κ.ο.κ. Δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω ότι αυτός είναι ενδεδειγμένος τρόπος μετασχηματισμού της εθνικής γιορτής. Άνθρωποι με κατάλληλη ειδίκευση θα μπορούσαν να σχεδιάσουν πολύ πιο ευφάνταστους, διαδραστικούς και ενδιαφέροντες τρόπους για την ενδυνάμωση και αναβάθμιση των πολιτών με αφορμή την εθνική επέτειο. Αυτός είναι πάντα ο στόχος μας, μην το ξεχνάμε. Γιατί, όμως, δεν το κάνουμε;

Η έλλειψη εναλλακτικού σχεδίου οφείλεται στο ότι δεν είχαμε χρόνο ή ότι συγκυβερνούμε με άλλους; Δεν νομίζω. Γιατί δεκάδες χρόνια λέμε τι δεν θέλουμε αλλά όταν ήρθαμε στην εξουσία δεν είχαμε τι να βάλουμε στη θέση του. Γιατί μας χωρίζουν 6 μήνες από την επόμενη εθνική γιορτή και αμφιβάλλω αν θα φτιαχτεί ομάδα εργασίας ώστε να υπάρχει διαφορετικός σχεδιασμός προς διαπραγμάτευση με τον κυβερνητικό εταίρο. Θα φτάσουμε μερικές ημέρες πριν πάλι και η κυβέρνηση δεν θα έχει έναν σοβαρό εναλλακτικό σχεδιασμό, ενώ η εκάστοτε Περιφέρεια δεν έχει ούτως ή άλλως την αρμοδιότητα να αλλάξει τον υφιστάμενο παρά μόνο να προχωρήσει σε σημειακές παρεμβάσεις (π.χ. στην Αττική κατάργηση κάγκελων, κιγκλιδωμάτων, διαπιστεύσεων). Και κάπως έτσι θα βρεθούμε στο ίδιο σημείο.

Έχοντας παίξει ποδόσφαιρο ξέρω ότι πολύ συχνά οι παίκτες μπροστά στη δυσκολία του αγώνα αλληλοκατηγορούνται, σκέφτονται δικαιολογίες προς τους οπαδούς κ.ο.κ. Δεν σκέφτονται πώς θα νικήσουν, έχουν δηλαδή ήδη χάσει πριν λήξει ο αγώνας. Γιατί; Γιατί δεν πιστεύουν στη φανέλα που φοράνε. Δεν λένε, θα το γυρίσουμε το παιχνίδι ο κόσμος να χαλάσει γιατί είμαστε καλύτερη ομάδα. Αν πιστεύεις στη φανέλα που φοράς, πεισμώνεις, αντεπιτίθεσαι οργανωμένα και πετυχαίνεις την ανατροπή. Η πίστη στη φανέλα βέβαια αντανακλάται στη σοβαρότητα της προετοιμασίας το καλοκαίρι, τη μεθοδικότητα σε όλη τη σεζόν, την προσήλωση στην προπόνηση.

Φαίνεται ότι δεν πιστεύουμε στη φανέλα της Αριστεράς. Γι' αυτό είμαστε συχνά πρόχειροι και επιφανειακοί. Κατανέμουμε άναρχα και χωρίς σχέδιο τους παίκτες μας στο γήπεδο, τους αφήνουμε να τρέχουν εδώ και εκεί σπαταλώντας δυνάμεις και δεν αξιοποιούμε τα προσόντα τους. Και μετά ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει με αντιπαραγωγικό τρόπο. Είναι κρίμα, γιατί είναι φοβερή η φανέλα μας. Μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα πολύ καλύτερα με βάση τη δική μας λογική. Τολμώντας, επινοώντας, δημιουργώντας με συστηματικότητα και σχέδιο.

Με μεθοδικότητα και κατάλληλη προετοιμασία μπορούμε να τα πάμε καλύτερα σε όλους τους τομείς. Όχι μόνο με τα μέλη της κυβέρνησης αλλά μαζί με όλους όσοι μπορούν πραγματικά να κάνουν πράξη τη δική μας λογική. Αρκεί να τους τοποθετήσουμε σωστά μέσα στο γήπεδο και να τους δώσουμε καμιά φορά και την μπάλα. Αρκεί να πιστέψουμε στη φανέλα μας.

"Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 29/03/15