Η δημοσκοπική πορεία που καταγράφει το τελευταίο τρίμηνο, το κόμμα της χαράς, αποδεικνύει πως ούτε οι ανένδοτοι κατά της αστυνομοκρατίας και της αστυνομικής βίας τον ωφέλησαν, ούτε επίσης η στήριξη του «δίκαιου αγώνα» του μακελάρη Κουφοντίνα. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν τον ωφέλησε ούτε η κριτική του στάση απέναντι στη διαχείριση και τις κινήσεις που κάνει η κυβέρνηση για την πανδημία. Ας πούμε, σύμφωνα με τις τρεις τελευταίες έρευνες της θα λέγαμε «φιλικής» (ή μήπως πιο «θετικών απόψεων») προς τον ΣΥΡΙΖΑ εταιρείας Alco - έρευνες Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, και η πρόσφατη του Μαρτίου - το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά βίας συγκρατεί τα ποσοστά του, για να μην πω ότι υπάρχουν και ενδείξεις ότι χάνει κιόλας, έστω και οριακά. Οι απώλειες μπορεί να μην είναι μεγάλες (κινούνται πέριξ της μισής μονάδος), αλλά θεωρητικά είναι σοβαρές, αφού δεν μπορεί να οικειοποιηθεί τίποτε από την κυβερνητική φθορά που απορρέει περισσότερο από την κούραση της κοινωνίας, λόγω της παρατεινόμενης καραντίνας και των σχετικών μέτρων. Πρέπει δε να συνυπολογιστεί ότι παράλληλα με την καραντίνα, η χώρα γνώρισε μια περίοδο έντασης με τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, τα φοιτητικά συλλαλητήρια, τις πορείες για τον Κουφοντίνα, και επιπλέον μια θεομηνία, τη Μήδεια, στη διάρκεια της οποίας χιλιάδες νοικοκυριά έμειναν χωρίς πρόσβαση σε νερό, ρεύμα και συγκοινωνίες....

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 27-28/03/21

Δημοσκοπικά διλήμματα

Χαμένος στη «μετάφραση» των δημοσκοπήσεων πληροφορούμαι ότι είναι ο «Λεγάμενος» και όπως είναι λογικό, και φυσικό, μια στενοχώρια την έχω. Καθ' α με ενημέρωσε ο άνθρωπός μου στην Κουμουνδούρου, ο οποίος έπειτα από αρκετό καιρός σιωπής (και απόσυρσης) επανέρχεται σιγά σιγά, «έχει αλληλοσυγκρουόμενες αναλύσεις» (ο «Λεγάμενος», όχι ο άνθρωπός μου) και «δεν μπορεί να δει καθαρά». Διότι η επίσημη εταιρεία δημοσκοπήσεων που χρησιμοποιεί το κόμμα της χαράς, η ονομαζόμενη Prorata, φέρεται να τον διαβεβαιώνει ότι «πάει καλά το πράγμα» και ότι «έχει αρχίσει και τσιμπάει το τελευταίο διάστημα», αλλά ο επίσημος αναλυτής του επί των δημοσκοπήσεων, ο γνωστός Ηλίας Νικολακόπουλος, φαίνεται ότι δεν έχει τις ίδιες προσλαμβάνουσες. Και όχι μόνο δεν τις έχει, αλλά δεν τις κρατάει και για τον εαυτό του - τις κοινολογεί στον «Λεγάμενο» αρχηγό, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να βρίσκεται ανάμεσα σε δυο απόψεις που συγκρούονται χωρίς έλεος.

Δεν ξέρει, σου λέει, με ποια να παραστεί, και τι να κάνει. Να επιμείνει στη «γραμμή» της ακύρωσης του Μητσοτάκη ως προσώπου και της κυβέρνησης συνολικά με άξονα τη διαχείριση της πανδημίας; Να αναλαμβάνει το «ρίσκο» για τις υπέρ Κουφοντίνα και άλλων τινών, διαδηλώσεων που κάνουν τους κεντρώους να βγάζουν «φλύκταινες»; Ή να το παίξει συναινετικός, και να εισηγείται στην κυβέρνηση «μορατόριουμ» μέχρι να αντιμετωπιστεί η πανδημία, και αρνούμενης της κυβέρνησης να αποδεχτεί την πρόταση, να χρεωθεί την πόλωση στα μάτια των κεντρώων ψηφοφόρων;

Η αμφιθυμία του ηγέτη, είναι εμφανής. Εχει μετέλθει και τις δύο τακτικές, το τελευταίο διάστημα. Αλλά προκοπή δεν βλέπει - ούτε κι εγώ...

Λάθος πορεία

Εγώ επίσης δεν τη βλέπω αυτήν την «προκοπή» για τον «Λεγάμενο», διαβάζοντας και τις δημοσκοπήσεις. Η δημοσκοπική πορεία που καταγράφει το τελευταίο τρίμηνο, το κόμμα της χαράς, αποδεικνύει πως ούτε οι ανένδοτοι κατά της αστυνομοκρατίας και της αστυνομικής βίας τον ωφέλησαν, ούτε επίσης η στήριξη του «δίκαιου αγώνα» του μακελάρη Κουφοντίνα. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν τον ωφέλησε ούτε η κριτική του στάση απέναντι στη διαχείριση και τις κινήσεις που κάνει η κυβέρνηση για την πανδημία. Ας πούμε, σύμφωνα με τις τρεις τελευταίες έρευνες της θα λέγαμε «φιλικής» (ή μήπως πιο «θετικών απόψεων») προς τον ΣΥΡΙΖΑ εταιρείας Alco - έρευνες Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, και η πρόσφατη του Μαρτίου - το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά βίας συγκρατεί τα ποσοστά του, για να μην πω ότι υπάρχουν και ενδείξεις ότι χάνει κιόλας, έστω και οριακά. Οι απώλειες μπορεί να μην είναι μεγάλες (κινούνται πέριξ της μισής μονάδος), αλλά θεωρητικά είναι σοβαρές, αφού δεν μπορεί να οικειοποιηθεί τίποτε από την κυβερνητική φθορά που απορρέει περισσότερο από την κούραση της κοινωνίας, λόγω της παρατεινόμενης καραντίνας και των σχετικών μέτρων.

Πρέπει δε να συνυπολογιστεί ότι παράλληλα με την καραντίνα, η χώρα γνώρισε μια περίοδο έντασης με τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, τα φοιτητικά συλλαλητήρια, τις πορείες για τον Κουφοντίνα, και επιπλέον μια θεομηνία, τη Μήδεια, στη διάρκεια της οποίας χιλιάδες νοικοκυριά έμειναν χωρίς πρόσβαση σε νερό, ρεύμα και συγκοινωνίες.

Κατά τη σύγκριση των στοιχείων των ερευνών προκύπτει ότι την κυβερνητική φθορά εξαιτίας όλων αυτών δεν την εισέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε στην πρόθεση ψήφου 0,6% - Ιανουάριος 23,9%, Φεβρουάριος 23,5%, Μάρτιος 23,3%. Πράγμα που ξαναθέτει για τον «Λεγάμενο» το ζήτημα της ορθής πορείας που οφείλει να ακολουθήσει...

Πάρ' το αλλιώς, που λένε...

Κυβερνητική φθορά

Αλλά και στο Μαξίμου, πάντως, δεν έχουν κανένα λόγο να πανηγυρίζουν. Αν εξαιρέσει κανείς κάποια θετικά ευρήματα από τις δημοσκοπήσεις, που αφορούν είτε τον πρόεδρο Κυριάκο (ανεπαίσθητη αύξηση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του) ή στο πρόγραμμα εμβολιασμών του πληθυσμού που ακολουθεί η κυβέρνηση, υπάρχει φθορά στο σύνολο, και φθορά που δείχνει ότι η κυβέρνηση ρετάρει σε αρκετά σημεία.

Κυβερνητικός παράγων, με τον οποίο συνομιλούσα προχθές, μου περιόρισε τη φθορά στις 4 μονάδες, σε σχέση με τις επιδόσεις της κυβέρνησης το προηγούμενο διάστημα. Στοιχεία, λέει, από τις δικές τους δημοσκοπήσεις, που διενεργούνται συνεχώς. Και πως αν υπάρχει ένα πρόβλημα, αυτό εντοπίζεται στο ότι η κυβέρνηση υστερεί στην επικοινωνία του έργου της.

Θα έλεγα, από ένστικτο, και από προσωπική εκτίμηση, πρώτον, ότι οι 4 μονάδες είναι ένα πολύ... αισιόδοξο νούμερο, αλλά αυτή είναι δική μου γνώμη.

Και δεύτερον, ότι αυτό περί μη σωστής επικοινωνίας του κυβερνητικού έργου, το έχω ξανακούσει: ο «Λεγάμενος» έφυγε από την εξουσία μ' αυτόν τον καημό! Οτι οι Ελληνες τον καταψήφισαν στις εκλογές, επειδή δεν ήταν ενήμεροι για το έργο που παρήγαγε η κυβέρνησή του!

Και όχι, δεν είναι πλάκα αυτό το τελευταίο!..

Περί Ναυαρίνου

Ελαβα και δημοσιεύω ως έχει επιστολή του πρέσβεως επί τιμή κ. Βασίλη Μούτσογλου, αναφορικά με τα όσα έγραφα στο φύλλο της Τετάρτης ότι υπάρχουμε ως χώρα, μπορεί και από ένα «λάθος» μερικών Τουρκοαιγυπτίων, στο Ναυαρίνο, εξαιτίας του οποίου προκλήθηκε η ομώνυμη, ιστορική από πολλές απόψεις, Ναυμαχία:

«Αξιότιμε κ. Παπαχρήστο

Χρόνια Πολλά για την εθνική μας εορτή

Θα ήθελα να σχολιάσω αυτά τα περί Ναυαρίνου στο χθεσινό σας χρονογράφημα. Καταρχήν, βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του Τουρκοαιγύπτιου καπετάνιου που έβλεπε να πλησιάζει στο πλοίο του μια εχθρική βάρκα. Γνωρίζετε την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη και τον θανάσιμο κίνδυνο που αντιπροσωπεύει η βάρκα που θα μπορούσε να βάλει φωτιά στο πλοίο σας. Του λέτε να σταματήσει και δεν σταματά. Πυροβολείτε ή όχι;

Η ναυμαχία δεν ήταν τυχαίο γεγονός και δεν έγινε για την ελευθερία της Ελλάδας. Οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν μπορούσαν να επιτρέψουν στον Mehmed Ali να έχει τον έλεγχο της εισόδου στην Ανατολική Μεσόγειο με την κυριαρχία του στις ακτές στον Βορρά και τον Νότο. Οι Σύμμαχοι μπήκαν στον όρμο του Ναυαρίνου έχοντας κάνει επιχειρησιακό σχέδιο, ενώ και οι Τούρκοι τους υποδέχθηκαν έχοντας λάβει θέσεις μάχης. Υπήρχαν δυο εκδοχές: Ή θα έφευγε ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος (δύσκολο να πάρουν μια τέτοια απόφαση) ή θα γινόταν ναυμαχία. Δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική.

Δεν είναι λογικό ότι αν νικούσε ο γιος του Mehmed Ali, ο Ibrahim, θα ιδρυόταν "ένα κρατίδιο ημιαυτόνομο"; Ηταν τέτοιο το μένος των Τούρκων που θα έσφαζαν όσους Ελληνες μπορούσαν και θα πουλούσαν τους υπολοίπους ως σκλάβους. Μην ξεχνάτε τους δέκα χιλιάδες άμαχους Κωνσταντινουπολίτες που είχαν σφάξει εν τω μεταξύ.

Αν η ναυμαχία γινόταν για την ελευθερία της Ελλάδας, οι στόλοι δεν θα αποχωρούσαν πάραυτα αλλά θα έμεναν για να επιβάλουν την ειρήνη. Εφυγαν και άφησαν τους Ελληνες να πολεμούν μόνοι τους για 6 μήνες εναντίον του αλώβητου από τη ναυμαχία, αλλά με ελλιπή ανεφοδιασμό τουρκοαιγυπτιακό στρατό και περίπου να τον νικούν μέχρι τη συμφωνία που κατάφεραν να συνάψουν οι Αγγλοι με τον Mehmed Ali.

Με Τιμή

Βασίλης Μούτσογλου».

Ο κ. Μούτσογλου, συμπληρώνω, έχει γράψει σχετικό βιβλίο υπό τον τίτλο «Η Ελληνική Μεταβολή του 1821».