Γιατί μας αρέσει να αυτοαποθεωνόμαστε ότι εμείς οι Ελληνες που νικήσαμε τους Τούρκους και αποτινάξαμε από πάνω μας μια σκλαβιά σχεδόν τεσσάρων αιώνων, αλλά η αλήθεια είναι, η μαύρη αλήθεια, ότι αν δεν είχε μεσολαβήσει η απρόκλητη, και εν πολλοίς τυχαία επίθεση κάποιων Τουρκοαιγυπτίων κατά μιας βάρκας που μετέφερε μήνυμα του στόλου των τριών μεγάλων δυνάμεων της εποχής στον στόλο των Τούρκων που ναυλοχούσε στον κόλπο του Ναυαρίνου, ούτε εντολή είχαν, λέγεται, να επιτεθούν, ούτε και λόγο: η βάρκα είχε λευκή σημαία. Αν λοιπόν δεν μεσολαβούσε αυτή η άκαιρη επίθεση μπορεί να μην είχε προκληθεί γενικότερη ανάφλεξη στον κόλπο του Ναυαρίνου, που οδήγησε στη νίκη του συμμαχικού στόλου κατά του τουρκοαιγυπτιακού. Και κάπως έτσι να είχε λυθεί το «ελληνικό ζήτημα» σύμφωνα με τα όσα είχε αποφασίσει η Συνθήκη του Λονδίνου - ήτοι ένα κρατίδιο ημιαυτόνομο, υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας. Τα σύνορά του δε θα εκτείνονταν μέχρι τη νοητή γραμμή από τον Αμβρακικό Κόλπο ως τον Παγασητικό. Λίγο πιο πάνω από τη Λαμία δηλαδή, και το Αγρίνιο. Θα μου πεις, η ιστορία δεν γράφεται με αν, ούτε με ίσως. Γράφεται με γεγονότα. Και από τα γεγονότα. Θα συμφωνήσω επ' αυτού. Αλλά θα προσθέσω, πού και πού να την «ξεσκονίζουμε» τη ρημάδα την ιστορία αυτού του τόπου....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 24/03/21

Λάθος

Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Εχουμε φτάσει στο αμήν ή έχει και άλλο ακόμη; Αυτό είναι το μέγα ερώτημα, για την ακρίβεια είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, όπως λένε και οι Αμερικάνοι. Οποιος έχει την απάντηση, να μην την κρατήσει για τον εαυτό του, αλλά να την κοινολογήσει. Να την μάθουμε κι εμείς, αλλά κυρίως να την πληροφορηθεί ο Μητσοτάκης, που καίγεται ο άνθρωπος, σαν το κεράκι της Λαμπρής, να δει πώς θα το φέρει σε πέρας το έργο. Διότι δεν κεφαλαιοποίησε πέρυσι, όπως θα έπρεπε, την επιτυχία της πρώτης φάσης της πανδημίας, και τώρα, μοιάζει με πιλότο αεροπλάνου που είναι χαμένο (και χωμένο) μέσα στα σύννεφα τα βαριά, τα ασήκωτα, και αναζητά ένα άνοιγμα για να «κατέβει». Αλλά έλα που άνοιγμα δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αντίθετα εκείνο που «φαίνεται» είναι «νύχτα πάνω στη νύχτα», που λέει και ο ποιητής.

Και περνούν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, και μαυρίζει η ψυχή των ανθρώπων με αυτά που βλέπουν να γίνονται. Και περισσότερο μαυρίζει με αυτά που δεν βλέπει, αλλά θα έπρεπε να είχαν γίνει. Από χρόνια. Γιατί ο ένας δεν σχεδίασε σωστά, ο άλλος δεν υλοποίησε σωστά, και ένας άλλος δεν οραματίστηκε καθόλου αυτό που έπρεπε να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί εν συνεχεία.

Αυτά σκέφτομαι όλη την ώρα, και απαντήσεις δεν βρίσκω. Γι' αυτή τη χώρα που χτίστηκε πάνω σε ένα λάθος, και εξακολουθεί να υπάρχει διακόσια χρόνια τώρα, εξαιτίας αυτού του λάθους...

Ναυαρίνο

Γιατί μας αρέσει να αυτοαποθεωνόμαστε ότι εμείς οι Ελληνες που νικήσαμε τους Τούρκους και αποτινάξαμε από πάνω μας μια σκλαβιά σχεδόν τεσσάρων αιώνων, αλλά η αλήθεια είναι, η μαύρη αλήθεια, ότι αν δεν είχε μεσολαβήσει η απρόκλητη, και εν πολλοίς τυχαία επίθεση κάποιων Τουρκοαιγυπτίων κατά μιας βάρκας που μετέφερε μήνυμα του στόλου των τριών μεγάλων δυνάμεων της εποχής στον στόλο των Τούρκων που ναυλοχούσε στον κόλπο του Ναυαρίνου, ούτε εντολή είχαν, λέγεται, να επιτεθούν, ούτε και λόγο: η βάρκα είχε λευκή σημαία. Αν λοιπόν δεν μεσολαβούσε αυτή η άκαιρη επίθεση μπορεί να μην είχε προκληθεί γενικότερη ανάφλεξη στον κόλπο του Ναυαρίνου, που οδήγησε στη νίκη του συμμαχικού στόλου κατά του τουρκοαιγυπτιακού. Και κάπως έτσι να είχε λυθεί το «ελληνικό ζήτημα» σύμφωνα με τα όσα είχε αποφασίσει η Συνθήκη του Λονδίνου - ήτοι ένα κρατίδιο ημιαυτόνομο, υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας. Τα σύνορά του δε θα εκτείνονταν μέχρι τη νοητή γραμμή από τον Αμβρακικό Κόλπο ως τον Παγασητικό. Λίγο πιο πάνω από τη Λαμία δηλαδή, και το Αγρίνιο.

Θα μου πεις, η ιστορία δεν γράφεται με αν, ούτε με ίσως. Γράφεται με γεγονότα. Και από τα γεγονότα. Θα συμφωνήσω επ' αυτού. Αλλά θα προσθέσω, πού και πού να την «ξεσκονίζουμε» τη ρημάδα την ιστορία αυτού του τόπου. Θα μας βοηθήσει να δούμε τα πράγματα με μια άλλη ματιά, και ίσως πάψουμε κάποια στιγμή να σφαζόμαστε μεταξύ μας. Ως συνήθως για ξένο αχυρώνα...

Διαδήλωση

Παράδειγμα των ημερών. Οι ΗΠΑ έστειλαν στη Σούδα, τιμής ένεκεν, λέει, για την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης στην Ελλάδα, το αεροπλανοφόρο «Αϊζενχάουερ». Το τεράστιο πλοίο με τους 5.000 άνδρες έδεσε στον κόλπο της Σούδας, και χθες ο Μητσοτάκης πήρε το αεροπλάνο και κατέβηκε Κρήτη, για να ανέβει στο αεροπλανοφόρο και να πει δυο κουβέντες με τον πλοίαρχο και τους επιτελείς του.

Ωραία; Ωραία. Αλλά αυτό δεν άρεσε στους πλέρια δημοκράτες του νησιού, που οργάνωσαν στα Χανιά διαδήλωση με συνθήματα «Εξω οι Αμερικάνοι από την Κρήτη» και «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι».

Δεν έχει σημασία ότι στη διαδήλωση έλαβαν μέρος ελάχιστοι, σημασία έχει ότι πραγματοποιήθηκε. Για να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει... σωτηρία γι' αυτή τη χώρα. Σε μια τέτοια στιγμή, που οι Τούρκοι αλωνίζουν στο Αιγαίο, και αποκαλύπτονται έγγραφα με τις μύχιες προθέσεις τους (κατάληψη 131 νησιών και βραχονησίδων), και εμείς μετράμε τους φίλους μας έναν έναν δε, μεταξύ μας υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να συντηρούν ένα τέτοιο κλίμα. Κόντρα ακόμη και σε αυτά που μας ωφελούν ως χώρα. Το επαναλαμβάνω - δεν υπάρχει σωτηρία. Ούτε υπό προϋποθέσεις.

Διχασμός

Επανέρχομαι για λόγους επετειακούς, και σε αυτό που ανέφερα πιο πάνω, το... «λάθος» από το οποίο προκύψαμε ως χώρα, και γιορτάζουμε αυτές τις μέρες τα 200 χρόνια μας, ζωή να 'χουμε. Να γιορτάσουμε και τα 300, τα 400 και ούτω καθ' εξής. Πόσοι γνωρίζουν όμως ότι η Επανάσταση από την οποία «γεννήθηκε» το νεότερο ελληνικό κράτος πέρασε από τα χίλια κύματα για να σταθεί στα πόδια της; Και πόσοι γνωρίζουν ότι αυτά τα «χίλια κύματα» «μεταφράζονται» σε δύο εμφυλίους, το 1823 και το 1824, σε ένα πλήθος δολοπλοκιών, συνωμοσιών και μηχανορραφιών;

Ποια ήταν η αφορμή αυτών των εμφυλίων; Ο ξένος παράγοντας και η επιρροή του στη χώρα. Οτι οι οπλαρχηγοί, με επικεφαλής τον Θ. Κολοκοτρώνη, κατηγορούσαν την επαναστατική κυβέρνηση υπό τον Γ. Κουντουριώτη ότι σχεδίαζε να προσδέσει τη χώρα (ποια χώρα; Που δεν υπήρχε τίποτε...) στο άρμα της Αγγλίας!!

Ολα αυτά, την ώρα που οι Τούρκοι ετοιμάζονταν, και το επιχείρησαν μάλιστα, να καταπνίξουν την Επανάσταση στο αίμα, ως ανταρσία κατά του σουλτάνου. Και ήταν τελικά αυτός ο κίνδυνος που έκανε τον Κουντουριώτη και τον Κολοκοτρώνη να αποφασίσουν το τέλος των εχθροπραξιών, και να στρέψουν πάλι τα όπλα κατά των Τούρκων. Και αφού είχαν χαθεί στο μεταξύ μεγάλες μορφές της Επανάστασης, όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ενώ ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης είχε φυλακιστεί στην Υδρα.

Απίθανος λαός - το έχει μέσα του το μικρόβιο του διχασμού.

(Για να μην αναρωτιόμαστε δηλαδή, γιατί συμβαίνει ό,τι - διχαστικό - συμβαίνει στις μέρες μας).

Λύση

Και κάτι για τον κορωνοϊό, που μας έρχεται από τη γειτονική Ιταλία, και το οποίο αποδεικνύει ότι τα... «άλλα κόλπα» που συναντάμε με τους δικούς μας υγειονομικούς που αρνούνται να εμβολιαστούν, συμβαίνουν και αλλού.

Σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, μια δικαστής στην ιταλική πόλη Μπελούνο, στην περιοχή του Βένετο, αποφάσισε ότι τα μέλη του υγειονομικού προσωπικού που αρνούνται να εμβολιαστούν δεν δικαιούνται και να εργάζονται. Ούτε φυσικά να πληρώνονται εφόσον έχουν τεθεί σε ειδική άδεια αποχής από την εργασία τους.

Η δικαστής εξέτασε την προσφυγή έντεκα αρνητών του εμβολιασμού, οι οποίοι εργάζονταν σε οίκους ευγηρίας, και οι εργοδότες τους τούς έθεσαν σε υποχρεωτική αργία, διότι λόγω της άρνησής τους έθεταν σε κίνδυνο τους υπέργηρους που φιλοξενούνταν στις δομές. Εκείνοι προσέφυγαν στο δικαστήριο για να δικαιωθούν, αλλά... πέσαν πάνω σε δικαστίνα, που προφανώς τους τα είχε μαζεμένα, και όχι μόνο απέρριψε την προσφυγή τους, αλλά δικαίωσε και τους εργοδότες τους.

Εδώ το υπουργείο Υγείας παρακολουθεί αμήχανα αυτούς τους τύπους, και το αποτέλεσμα το είδαμε πρόσφατα στο νοσοκομείο Μεταξά, για να χρησιμοποιήσω ένα πρόσφατο παράδειγμα...