"...Η κυβέρνηση ορθώς προστατεύει το πολιτικό κλίμα, δεν παρασύρεται από τη δίκαιη οργή όσων ενεπλάκησαν σε αυτή τη δυσώδη υπόθεση και συγκεντρώνει την προσοχή της στο πρόσωπο που κατηγορείται ότι χειραγωγούσε μέλη της Δικαιοσύνης και επιδίωκε fast track διώξεις. Η «επίταση δόλου», την οποία αποδίδει ο Ευάγγελος Βενιζέλος στον Τσίπρα, θα ήταν αρκετή για την καταδίκη του τελευταίου στις συνειδήσεις των πολιτών. Τα δικαστήρια είναι μια άλλη ιστορία...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/09/19

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Αχός βαρύς ακούστηκε από την Κουμουνδούρου όταν έγινε γνωστή η απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να μη ζητήσει τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον πρώην πρωθυπουργό, αλλά μόνο για τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης. Ο Αλέξης Τσίπρας χτύπησε τόσο δυνατά το χέρι του στο τραπέζι ώστε παραλίγο να φύγει από τη θέση του o κατακόκκινος πίνακας με τους δύο ταύρους. «Μου την έφερε ο Κυριάκος», ακούστηκε να λέει. «Και τώρα πώς θα τον καταγγείλω για ρεβανσισμό, για σπίλωση των πολιτικών του αντιπάλων, για ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής;».

Η περιγραφή αυτή μπορεί να μην είναι απολύτως ακριβής. Η αμηχανία πάντως που προκλήθηκε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την κυβερνητική επιλογή είναι εμφανής. Η στοχοποίηση του αρχηγού του θα του έδινε τη δυνατότητα να ξεφύγει με επιθετικό τρόπο από τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει μετά την κατάρρευση της υπόθεσης Novartis. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η πολιτική ζωή θα επικεντρωνόταν εκεί και όλα τα σοβαρά ζητήματα της πολιτικής και της οικονομίας θα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα. Το κόμμα θα συσπειρωνόταν, οι γκρίνιες θα σταματούσαν, η εικόνα στις δημοσκοπήσεις πολύ γρήγορα θα άλλαζε.

Αλλά ο Μητσοτάκης δεν τους έκανε το χατήρι - τουλάχιστον ακόμη, αφού τίποτα δεν αποκλείει στη συνέχεια να προκύψουν στοιχεία τα οποία να δικαιολογούν τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών και για άλλα στελέχη, περιλαμβανομένου του πρώην πρωθυπουργού. Προς το παρόν, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να υπερασπιστεί τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, κάτι που φέρνει σε δύσκολη θέση πολλά στελέχη του τα οποία δεν είναι βέβαια ότι ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης είναι ακριβώς λευκή περιστερά. Για την ηθική ακεραιότητα του αρχηγού θα έπεφταν στη φωτιά. Αλλά μέχρι εκεί.

Ολα αυτά είναι θέμα στρατηγικής. Κάτι σαν το ΟΧΙ στη Συμφωνία των Πρεσπών, ας πούμε, για να μείνει ενωμένο το κόμμα. Υπάρχει και ένα θέμα ουσίας: είναι σωστό να τίθεται ένας πρώην πρωθυπουργός υπεράνω του νόμου με το επιχείρημα ότι κρίνεται «στις κάλπες, στις συνειδήσεις των πολιτών και στις σελίδες της Ιστορίας», όπως φέρεται να είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνεργάτες του; Αν πράγματι ο Τσίπρας ήταν ο ιθύνων νους και ο Παπαγγελόπουλος ο εκτελεστικός βραχίονας - όπως καταγγέλλει ο Σαμαράς - δεν θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες;

Eίναι ακόμη νωρίς για να δοθούν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Η κυβέρνηση ορθώς προστατεύει το πολιτικό κλίμα, δεν παρασύρεται από τη δίκαιη οργή όσων ενεπλάκησαν σε αυτή τη δυσώδη υπόθεση και συγκεντρώνει την προσοχή της στο πρόσωπο που κατηγορείται ότι χειραγωγούσε μέλη της Δικαιοσύνης και επιδίωκε fast track διώξεις. Η «επίταση δόλου», την οποία αποδίδει ο Ευάγγελος Βενιζέλος στον Τσίπρα, θα ήταν αρκετή για την καταδίκη του τελευταίου στις συνειδήσεις των πολιτών. Τα δικαστήρια είναι μια άλλη ιστορία.

ΤΟΥ Ι.Κ.ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Μια απαραίτητη διευκρίνιση. Η υπόθεση που από χθες ενεγράφη και επισήμως στην κοινοβουλευτική ατζέντα δεν αφορά τη Novartis.

Η Novartis έχει ερευνηθεί εκτενώς έως τώρα και από τη Βουλή και από τη δικαιοσύνη. Με τα γνωστά αποτελέσματα.

Η νέα δικογραφία που πήγε στη Βουλή αγγίζει ένα ζήτημα κορυφαίο για τη δημοκρατία μας.

Αφορά την ενδεχόμενη ύπαρξη ενός κυκλώματος κυβερνητικών στελεχών, δικαστικών και διαφόρων άλλων, το οποίο έδρασε χειραγωγώντας τη δικαιοσύνη. Την ύπαρξη ενός παρακράτους.

Εξετάζουμε αν συνωμότησαν εναντίον των πολιτικών αντιπάλων της προηγούμενης κυβέρνησης επιδιώκοντας τη σπίλωση ή και την καταδίκη τους.

Αν κατασκεύασαν στοιχεία, αν έστησαν μαρτυρίες, αν εκβίασαν ή πίεσαν μάρτυρες, αν διοχέτευσαν δημοσιεύματα στον Τύπο, αν μετέτρεψαν τους αθώους σε ενόχους ή υπόπτους, αν έκαναν κατάχρηση εξουσίας υπέρ των επιδιώξεών τους.

Δεν μιλάμε λοιπόν για ένα σκάνδαλο διαφθοράς. Μιλάμε για μια υπόθεση δημοκρατίας.

Η Novartis δεν ήταν παρά ένα πεδίο της δραστηριότητας του κυκλώματος. Αναδείχθηκε επειδή πίστεψαν ότι μπορούσε να παρουσιαστεί σαν «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από δημιουργίας του ελληνικού κράτους».

Η κατασκευή της λίστας υπόπτων υπηρετούσε και καθαρά πολιτικές επιδιώξεις. Την καθυπόταξη αντιπάλων της κυβέρνησης (Σαμαράς, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Γεωργιάδης) ή μη ελεγχόμενων από την κυβέρνηση (Στουρνάρας) αλλά και την ακύρωση ενδεχομένων υποψηφίων για την Προεδρία της Δημοκρατίας (Πικραμμένος, Αβραμόπουλος).

Εξ όσων γνωρίζουμε έως τώρα η δράση αυτού του κυκλώματος δεν αφορούσε μόνο τη Novartis. Παρείχε δικαστική προστασία ή μεθόδευε διώξεις συμφερόντων σε υποθέσεις ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και φυσικά με το αζημίωτο.

Δεν ήταν δηλαδή τίποτα ιδεολόγοι ή ιδεοληπτικοί αριστεροί που έδιναν μάχες ηθικής. Ηταν υπόκοσμος που εκτελούσε συμβόλαια.

Δεν ήταν Σαβοναρόλες. Ηταν Κορλεόνε.

Με τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης η έρευνα αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί ανεμπόδιστα.

Η επιτροπή έχει εισαγγελικές αρμοδιότητες και μπορεί (σε αντίθεση με μια εξεταστική) να ανοίξει τραπεζικούς λογαριασμούς και τηλέφωνα, να βγάλει τις «κουκούλες» από προστατευόμενους μάρτυρες, να εξετάσει όποιον θέλει κι όπως θέλει.

Αν στο ενδιάμεσο προκύπτουν νέα στοιχεία ή μαρτυρίες από την παράλληλη δικαστική έρευνα θα προστίθενται σε όσα γνωρίζει ήδη η επιτροπή.

Με άλλα λόγια, η επιτροπή αυτή έχει τη δυνατότητα να γράψει ιστορία υπέρ της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.

Θέλω να ελπίζω ότι όλα τα κόμματα θα στείλουν εκεί τα καλύτερα στελέχη τους.

Οτι θα δράσουν με αίσθηση πολιτικού καθήκοντος και δημοκρατικής ευθύνης. Με αμεροληψία και σοβαρότητα.

Αλλά και με ταχύτητα. Τέτοιες υποθέσεις πρέπει να εκκαθαρίζονται γρήγορα για να μην επιβαρύνουν το πολιτικό περιβάλλον.