"...Εγώ ξέρω ότι τις κρίσεις και τις αντικαταστάσεις δικαστικών λειτουργών τις αποφασίζει και τις κάνει το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. Οχι τρεις - τέσσερις που μαζεύονται στο γραφείο του υπουργού Δικαιοσύνης. Με ποιανού απόφαση συγκλήθηκε αυτή η εξωθεσμική σύσκεψη; Κι ακόμη: ο υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να ενημερώνεται για ένα τέτοιο ζήτημα που μάλιστα έχει αποτελέσει σημείο σύγκρουσης των πολιτικών δυνάμεων; Η κυρία Παπασπύρου, τι γύρευε στη συσκεψη αυτή; Ποιος την κάλεσε, και ποια ήταν η σχέση της με την υπόθεση; Συμπέρασμα: όταν θα αποκαλυφθούν πλήρως όλες οι πτυχές της σκευωρίας, θα καταλάβει και ο Μητσοτάκης πόσο λάθος ήταν η εκ των προτέρων απαλλαγή του Τσίπρα, με την έωλη πολιτικά και ηθικά δικαιολογία ότι έναν πρωθυπουργό τον κρίνει ο λαός. Ο λαός τον έκρινε. Γιατί δεν αφήνεται και η Δικαιοσύνη να τον κρίνει;..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/09/19

Πίσω από τις κλειστές πόρτες
Η υπόθεση με τη σκευωρία περί την εμπλοκή στο σκάνδαλο της Novartis, δέκα πολιτικών στελεχών της αντιπολίτευσης από την προηγούμενη κυβέρνηση, πήρε τον δρόμο της - ξεκαθαρίστηκαν τα πράγματα, Προανακριτική για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, απαλλαγή για τον Τσίπρα (μια ακατανόητη, θα το επαναλάβω, απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, προσωπικά...).

Ομως έχουν αρχίσει να βγαίνουν προς τα έξω πράγματα, τα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνθέτουν μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα για το τι παίχτηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες, την εποχή που στηνόταν η σκευωρία. Θα δώσω δύο παραδείγματα ώστε να φανεί απολύτως ξεκάθαρα ότι προκειμένου να στηθεί η σκευωρία, είχαν καταλυθεί όλες οι θεσμικές διαδικασίες, διότι ο στόχος ήταν να πετύχει το σχέδιο, όχι να βρεθεί η αλήθεια, και να οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης οι πιθανοί ενεχόμενοι στο σκάνδαλο, αλλά για να εξουδετερωθεί πολιτικά και ηθικά η αντιπολίτευση, και ειδικά τα δύο μεγαλύτερα κόμματά της, εκείνη την περίοδο, της ΝουΔου και του ΚΙΝΑΛ.

«Παράλειψη»

Παράδειγμα πρώτο: η εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη, η οποία είχε την ευθύνη της ανεύρεσης των στοιχείων που θα ενοχοποιούσαν τους δέκα πολιτικούς της αντιπολίτευσης, κατηγόρησε, στη διάρκεια της κατάθεσής της στον Αρειο Πάγο, τον προϊστάμενό της στην έρευνα αντεισαγγελέα Ιωάννη Αγγελή, ότι κατά τη συνάντηση που είχαν στη Βιέννη με εκπροσώπους του αμερικανικού FBI προσφέρθηκαν στοιχεία στην ελληνική αποστολή για έναν τουλάχιστον λογαριασμό πολιτικού στις ΗΠΑ, άλλα ο κ. Αγγελής αρνήθηκε να τα παραλάβει, εισηγούμενος αυτά τα στοιχεία να διαβιβαστoύν στις ελληνικές Αρχές μέσω του Eurojustice - του ευρωπαϊκού μηχανισμού για τη Δικαιοσύνη, ώστε να μην μπορούν να αμφισβητηθούν.

Η κυρία Τουλουπάκη είπε ότι αυτό είχε συνέπεια να μην παραληφθούν τα στοιχεία από την Εισαγγελία Διαφθοράς. Μάλιστα, και πολύ ωραία. Γιατί όμως το υπουργείο Δικαιοσύνης (υπουργός Καλογήρου) δεν υπέβαλε αίτημα στο Eurojustice για δικαστική συνδρομή ώστε να παραληφθούν τα στοιχεία αυτά, με... παπά και με κουμπάρο, και με τη βούλα που λένε;

Γιατί παρέλειψε; Η συνάντηση FBI έγινε τον Δεκέμβριο του 2017 - πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο. Γιατί στο μεταξύ δεν ζητήθηκαν τα στοιχεία; Δύο εκδοχές: είτε δεν υπήρξαν ποτέ τέτοια στοιχεία είτε γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα σκόπευε να κρατήσει σε ομηρεία τους πολιτικούς της αντιπάλους. Τρίτη εκδοχή δεν υπάρχει. Πλην του ερεβώδους παρασκηνίου...

Εξωθεσμική σύσκεψη

Παράδειγμα δεύτερο: ο αντεισαγγελέας Αγγελής, ο καταγγέλλων τις μεθοδεύσεις στο στήσιμο της σκευωρίας, στο πλαίσιο των αποκαλύψεων που έκανε, ανέφερε και το ακόλουθο: ότι είχε λάβει μέρος σε σύσκεψη (μία τουλάχιστον) στο γραφείο του υπουργού Δικαιοσύνης Μιχ. Καλογήρου, με τη συμμετοχή της τέως εισαγγελέως του Αρείου Πάγου της (πολύ)Ξένης Δημητρίου, της πανταχού παρούσας κυρίας Μάρης Παπασπύρου (με τους γνωστούς δεσμούς με τον Τζανακόπουλο) και του ιδίου, και αντικείμενο το αν οι χειρισμοί στην υπόθεση της κυρίας Τουλουπάκη είναι ορθοί ή πρέπει να αντικατασταθεί διότι είναι ανεπαρκής. 

Η απορία μου είναι η ακόλουθη: εγώ ξέρω ότι τις κρίσεις και τις αντικαταστάσεις δικαστικών λειτουργών τις αποφασίζει και τις κάνει το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. Οχι τρεις - τέσσερις που μαζεύονται στο γραφείο του υπουργού Δικαιοσύνης. Με ποιανού απόφαση συγκλήθηκε αυτή η εξωθεσμική σύσκεψη; Κι ακόμη: ο υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να ενημερώνεται για ένα τέτοιο ζήτημα που μάλιστα έχει αποτελέσει σημείο σύγκρουσης των πολιτικών δυνάμεων; Η κυρία Παπασπύρου, τι γύρευε στη συσκεψη αυτή; Ποιος την κάλεσε, και ποια ήταν η σχέση της με την υπόθεση;

Συμπέρασμα: όταν θα αποκαλυφθούν πλήρως όλες οι πτυχές της σκευωρίας, θα καταλάβει και ο Μητσοτάκης πόσο λάθος ήταν η εκ των προτέρων απαλλαγή του Τσίπρα, με την έωλη πολιτικά και ηθικά δικαιολογία ότι έναν πρωθυπουργό τον κρίνει ο λαός. Ο λαός τον έκρινε. Γιατί δεν αφήνεται και η Δικαιοσύνη να τον κρίνει;

Η «Σαμπρίνα»

Από τη σύσκεψη αυτή ήταν απών ο αρμόδιος για θέματα καταπολέμησης της διαφθοράς υπουργός, ο αναπληρωτής Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος. Επικοινώνησα μαζί του χθες - για πολλοστή φορά. Τον ρώτησα γελώντας ποια είναι αυτή η περίφημη «Σαμπρίνα» που εμφανίζεται στα μέσα και τα έξω της σκευωρίας, και που - νομίζω ότι - ο ρόλος της πρέπει επίσης να διερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη, για να καθαρίσει πια και το δικό μας το επάγγελμα από διάφορα τέτοια φαινόμενα.

Μου είπε ότι «δεν γνωρίζει» ποια είναι η περιβόητη «Σαμπρίνα» και ήταν κάθετος ως προς αυτό, οπότε και δεν επέμεινα περισσότερο. Δεν είχε νόημα. Τον ρώτησα και για την Προανακριτική. Η θέση του είναι ότι «περιμένει πώς και πώς τη συζήτηση στη Βουλή για να αποκαλυφθούν όλα».

Φυσικά αρνείται τα πάντα, ειδικά τα περί σκευωρίας «σε βάρος οιουδήποτε». Υποπτεύομαι ότι θα απεκδυθεί κάθε ευθύνης των πρωτοβουλιών που ανέλαβε η Εισαγγελία Διαφθοράς αναφορικά με τις έρευνες για το σκάνδαλο της Novartis. Περίπτωση να συμπαρασύρει και άλλους, να δηλώσει δηλαδή, κατά την ομιλία του στη Βουλή κάτι του είδους «τι μου λέτε, εγώ υπουργός ήμουν, εντολές του πρωθυπουργού εκτελούσα» δεν υπάρχει. Αυτό, επειδή το άκουσα σε μια συζήτηση, δεν υπάρχει ως ενδεχόμενο στον ορίζοντα...

Απαλλαγή

Και επειδή, εξ όσων πληροφορήθηκα, υπήρξε «μια ενόχλησις» του Μεγάρου Μαξίμου για τη θέση που ανέπτυξα χθες σχετικά με την απαλλαγή - ελέω Κυριάκου - του Αλέξη Τσίπρα, έχω να προσθέσω το εξής: αν ο Μητσοτάκης και η ΝουΔου ήθελαν πράγματι να μην παραπεμφθεί ο Τσίπρας ως ηθικός αυτουργός στη σκευωρία κατά της αντιπολίτευσης, όφειλαν να το κάνουν εντός της Βουλής. Να τον παραπέμψουν και αυτόν στην Προανακριτική, και όταν θα έφτανε η ώρα της ψηφοφορίας, να σηκωνόταν ο Κυριάκος και να δήλωνε ότι το κόμμα του τάσσεται κατά της παραπομπής του τέως πρωθυπουργού, διότι αυτό υπαγορεύει το νέο πολιτικό ήθος που εκείνος πρεσβεύει. Και όλα θα ήταν μια χαρά. Θα το καταλάβαινε και ο κόσμος. Που τώρα έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό με τη μεθόδευση που ακολουθήθηκε...

Οι πληγές της Ομονοίας

Και κάτι αισθητικής φύσεως, που με πληγώνει επί καθημερινής βάσεως σχεδόν, ως διερχόμενο από την Ομόνοια (υποθέτω και πολλούς εξ ημών και υμών). Δεν είναι μόνο η δίκην «γεφυριού της Αρτας» πολύμηνη ανακατασκευή (δέκατη πέμπτη κατά σειρά ή και περισσότερο) της πολύπαθης Πλατείας Ομονοίας, που θα αποκτήσει ξανά σιντριβάνι (άντε να δούμε πότε θα φύγουν αυτά τα παραπήγματα που την κλείνουν...).

Είναι και οι άθλιες λαμαρίνες με τις οποίες έχουν κατακλυστεί σημαντικά τμήματα της πλατείας. Πανέμορφα νεοκλασικά, κατάλοιπα μιας άλλης εποχής, όπως ας πούμε το άλλοτε ξενοδοχείο Μπάγκειον έχουν κλειστεί με υψηλές αντιαισθητικές λαμαρίνες - ιδανικό πεδίο για τη «φιλοτέχνηση» άθλιων γκραφίτι. Προφανώς αυτά τα κτίρια ανήκουν σε κάποια ιδρύματα, δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο. Αν ανήκαν σε ιδιώτες θα είχαν ήδη αξιοποιηθεί.

Διερωτώμαι τι μπορεί να γίνει, διότι θα φτάσουμε κάποια στιγμή στην ολοκλήρωση των έργων της πλατείας και οι λαμαρίνες σε αυτά τα κτίρια να παραμένουν ακόμη εκεί. Δεν πρέπει κάποιος να ασχοληθεί με αυτό; Το υπουργείο Πολιτισμού ίσως; Ο Δήμος Αθηναίων; Το υπουργείο Υποδομών; Δεν μπορεί, κάποιος οφείλει να ευαισθητοποιηθεί. Για να παραδοθεί και πάλι στους Αθηναίους, όπως της αξίζει, η κεντρικότερη πλατεία της χώρας...