Τρεις ενδιαφέρουσες αποστολές,
από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 03/12/16 |
Κύριε διευθυντά,
Τα τελευταία χρόνια ιδίως από τη δεκαετία του 1980, στο πλαίσιο του λαϊκισμού και του δήθεν προοδευτισμού, αντιστάσεως μη ούσης, εμφανίστηκαν στη γλώσσα μας μερικά περίεργα επιρρήματα, όπως προηγούμενα (αντί προηγουμένως), επόμενα (αντί επομένως) και το άμεσα (αντί αμέσως).
Ιδιαίτερα το άμεσα χρησιμοποιείται κατά κόρον από πολιτικούς όλων των αποχρώσεων και τα ΜΜΕ, ιδίως στις διαφημίσεις.
Αλλο όμως σημαίνει άμεσα (τροπικό επίρρημα) κι άλλο αμέσως (χρονικό επίρρημα). Εξάλλου, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον λαό, όταν στο καφενείο ζητήσεις έναν καφέ, η απάντηση του καφετζή είναι αμέσως, όχι άμεσα! Δυστυχώς είμαστε ένας λαός επιπόλαιος και προχειρολόγος, ιδιαιτέρως στα του οίκου μας, ενώ π.χ. θεωρούμε αδιανόητο να αλλοιώσουμε μια αγγλική λέξη! Ομως αλλοίωση της γλώσσας ισοδυναμεί με αλλοίωση και φθορά του έθνους, σημειώνει ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Ας αφήσουμε και κάτι όρθιο. Ο λεκτικός λαϊκισμός να σταματήσει αμέσως.
Ας σεβαστούμε τουλάχιστον «Τη γλώσσα που μας έδωσαν Ελληνική».
Αναστάσιος Ι. Μπέγκος
Φιλόλογος
Περιστέρι
2. Ενας αληθινά σπουδαίος πρόεδρος
Κύριε διευθυντά,
Οσοι γνωρίζουν την κοινωνιολογική βεμπεριανή σχολή θα συμφωνήσουν μαζί μου ότι ο Αμερικανός πρόεδρος υπήρξε και είναι χαρισματική φύση. Φέρει τη μεγάλη σφραγίδα της δωρεάς και έχει μεταλάβει μια μεγάλη πολιτική αλλά και φιλοσοφική παιδεία. Το άριστο θεωρητικό του οπλοστάσιο το εμπλούτισε η 8ετής προεδρική του θητεία με πολιτικό ρεαλισμό, ώστε να μπορεί να γίνεται φορέας ενός ιδεολογικορεαλιστικού πολιτικού πολιτισμού, εφικτού και δυνατού για την εποχή μας.
Γι’ αυτό και ο λόγος του στην Αθήνα, ισότιμος ή ανώτερος με τον λόγο του Αντρέ Μαλρό στην Πνύκα το 1957, ήταν κάτι περισσότερο από ύμνος στη δημοκρατία. Ηταν μια πυκνή δέσμη προτάσεων, ώστε το τέρας του σημερινού καπιταλισμού να αποκτήσει ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Η πρότασή του, φωτεινή και εμπνευσμένη, συνιστά μια αναθεώρηση του ωμού καπιταλισμού στο δημοκρατικότερο, στο ανθρωπινότερο, στο δικαιότερο. «Με λογισμό και όνειρο» διακήρυξε ότι το απόλυτο είναι ανέφικτο, το καλύτερο όμως είναι το πιθανόν. Το καλύτερο περιέχεται στη δημοκρατία η οποία όμως, για να λειτουργήσει, θέλει τον ΠΟΛΙΤΗ και όχι τον οπαδό, τον ψηφοφόρο, τον μαζάνθρωπο και το… τσούρμο. Επισήμανε την επικυριαρχία της οικονομίας επί των δημοκρατικών θεσμών και τον κίνδυνο εκφύλισης της δημοκρατίας, όταν ο άνθρωπος καταστεί ισχυρότερος των θεσμών. Ο λαϊκισμός και η επικυριαρχία της οικονομίας επί της πολιτικής είναι ο καρκίνος της δημοκρατίας. Αναφέρθηκε στις μεγάλες αρχές της δικαιοσύνης με τις οποίες πρέπει να ασκούνται η πολιτική και η εξουσία για να μην καταντούν αθέμιτο προνόμιο των ολίγων. Διακήρυξε την ισότητα μπροστά στον νόμο, ώστε μερικοί να μην είναι περισσότερο ίσοι από τους… ίσους!
Γενικά ο λόγος του αποτελεί κλασικό, οικουμενικό κείμενο πολιτικής και δημοκρατικής παιδείας. Συγχαίρω την «Καθημερινή», που το έξοχο αυτό κείμενο της παγκόσμιας πολιτικής γραμματείας το δημοσίευσε ολόκληρο τη 17η-11-2016. Οταν στην Ελλάδα πάλι ζητάμε δημοκρατία, όχι ως απλό τύπο, αλλά ως πνεύμα, ως ουσία, ώστε η συντριπτική λαϊκή μειοψηφία να μην επιβάλλεται επί της συντριπτικής πλειοψηφίας. Ο τύπος δεν πρέπει στη δημοκρατία να γίνεται το ιερό θυσιαστήριο της πλειοψηφίας του λαού.
Γ. Σταραντζής
Δικηγόρος στον Α.Π. και στο ΣτΕ,
πρώην επιστημονικός συνεργάτης «Αρχείου Νομολογίας»
3. Η μεγάλη ψαλίδα πλουσίων - φτωχών
Κύριε διευθυντά,
Γ. Σταραντζής
Δικηγόρος στον Α.Π. και στο ΣτΕ,
πρώην επιστημονικός συνεργάτης «Αρχείου Νομολογίας»
3. Η μεγάλη ψαλίδα πλουσίων - φτωχών
Κύριε διευθυντά,
Δεκάδες αναλύσεις αποδίδουν στην παγκοσμιοποίηση τα πάντα. Το Brexit, το δημοψήφισμα στην Ελλάδα, την εκλογή του Τραμπ, τον «παραλογισμό» που οδήγησε εκεί (το 1/5 των ψηφοφόρων του Tραμπ δεν τον θεωρεί τίμιο και αξιόπιστο, ούτε κατάλληλο για την προεδρία, Α. Χατζής, «Καθημερινή»).
Καμία συζήτηση για το πώς φτάσαμε εκεί. Ποιος θα εξηγήσει τη παραβατικότητα των βιομηχανικών κολοσσών (Siemens, VW, κ.λπ.) στο αγανακτισμένο κοινό;
΄Η γιατί πρέπει αυτό να πληρώνει τις χρεοκοπίες των τραπεζών ενώ οι τραπεζίτες απολαμβάνουν αστρονομικές απολαβές;
Πώς θα αντιμετωπισθεί η ανασφάλεια των πολιτών που βλέπουν αντί να κλείνει η ψαλίδα μεταξύ των πτωχών και των πλουσίων, αυτή αντίθετα να αυξάνεται συνεχώς; Το 39% των Ευρωπαίων ανησυχεί για το πώς θα καλύψει τις ανάγκες του.
Η παραγωγικότητα των Γερμανών εργατών αυξήθηκε την τελευταία δεκαετία κατά 40% αλλά οι απολαβές κατά 9%.
Και, τέλος, τι θα γίνει με την εξέλιξη της τεχνολογίας που, ενώ υπετίθετο ότι θα δώσει στον άνθρωπο περισσότερο ελεύθερο χρόνο, τον οδηγεί στην απαξίωση ή και στην ανεργία;
Μήπως φτάσαμε στο σημείο καμπής των Μαρξ - Ενγκελς, ότι ο καπιταλισμός ή θα οδηγήσει στον σοσιαλισμό –ίσως κάτι τέτοιο είχαμε μέχρι τώρα– ή θα γίνει απάνθρωπος;
Δημήτρης Τάσιος
Ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου