Στον αστερισμό μιάς ρόδας και των δαιμονολόγων
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 30/12-01/01/17 |
Ολοι στη λάσπη
Κόμμα. Επειδή ο Δήμος Αθηναίων τυγχάνει να μην είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ, ίσως και επειδή προσφάτως ο Γιώργος Καμίνης ζήτησε από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ασφάλεια στην πόλη, ιδίως στα γκέτο των Εξαρχείων και των πέριξ και, εξαιτίας της πυρπόλησης τριών τρόλεϊ από «φρικιά» έξω από το Πολυτεχνείο απαίτησε την παραίτηση του αναπληρωτή υπουργού Νίκου Τόσκα, ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητούσε μια ρεβάνς. Τη βρήκε στη ρόδα. Μια κατά κύριο λόγο επικοινωνιακή γκάφα μεγεθύνεται, λαμβάνει διάσταση σκανδάλου, ενώ η κομματική εφημερίδα «Αυγή» έκανε λόγο χθες για «απευθείας αναθέσεις Καμίνη» και άφηνε υπαινιγμούς για οικονομική ζημιά του δήμου, άρα των δημοτών.
Πρόκειται, όντως, για απευθείας ανάθεση; Οπως μου εξηγούν μηχανικοί, επ' ουδενί. Απευθείας ανάθεση προϋποθέτει την κατασκευή κάποιου δημόσιου έργου. Η ατυχής ρόδα δεν είναι δημόσιο έργο, είναι ιδιωτική επιχείρηση σε δημόσιο χώρο. Αν υπάρχει θέμα, είναι η ατυχής επιλογή του χώρου. Ηταν κακή εκτίμηση και προχειρότητα.
Αλλά η κυβέρνηση, που συντονίζει την επίθεση, πιάνεται από την επικοινωνιακή διάσταση την οποία μπορεί να έχει η ρόδα που δεν γυρίζει, και επιτίθεται μετωπικά επί ηθικής βάσεως. Είναι κάτι που ξέρει καλά, από την εποχή που επικαλούνταν το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Εξαιτίας της πολιτικής ηθικολογίας του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα υπέστη το τραύμα του καλοκαιριού του 2015, επιδεινώθηκε το χρέος της, επιβλήθηκαν capital controls, πορεύεται με ένα τρίτο, σκληρό Μνημόνιο, έχει υποθηκευτεί η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, διαλύθηκαν η Υγεία και η Παιδεία, ανανεώθηκαν οι μέθοδοι συντήρησης πελατειακού δικτύου ψηφοφόρων. Οι υποσχέσεις του αντιμνημονιακού παραδείσου μπορεί να αποδείχθηκαν εσκεμμένο ψέμα, ωστόσο αυτό που σήμερα προέχει για τον, στα δημοσκοπικά Τάρταρα ευρισκόμενο, ΣΥΡΙΖΑ είναι η αμφισβήτηση του ηθικού πλεονεκτήματος και των άλλων. Κι εκείνοι κάνουν απευθείας αναθέσεις. Κι εκείνοι είναι διεφθαρμένοι, Κι εκείνοι είναι σαν κι εμάς. Κι αφού όλοι ίδιοι είμαστε, ελάτε να κυλιστούμε στον βούρκο.
Κάπως έτσι, ο Καμίνης, ο Θεοδωράκης, ο Βενιζέλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης (ο «Κούλης», κατά το προσωνύμιο που πρώτη του χάρισε η Χρυσή Αυγή) θα πρέπει να είναι έτοιμοι να απαντούν στις συστηματικές συκοφαντικές επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική αντιπαλότητα θα μετατραπεί, ακόμα μία φορά, σε λασπομαχία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη περιμένει πάνω από το λασπωμένο τερέν τους πολιτικούς αντιπάλους του, για να τους
"ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ", του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Μέσης ηλικίας, καλοδιατηρημένη, η πωλήτρια στον φούρνο φορούσε κατακόκκινα κερατάκια, όμως οι μαύρες σκέψεις που με κυνηγούσαν δεν με άφησαν να μοιραστώ την καταφανώς χριστουγεννιάτικη χαρά της. Διότι λίγο πριν περνώντας από το Σύνταγμα είχα δει τη ρόδα. Ηταν ακίνητη, αλλά ήταν εκεί. Μια σκέτη απειλή στην ψυχική μου ηρεμία, την αξιοπρέπειά μου, την, πώς να την πω, δις πατρική υπερηφάνειά μου. Το ομολογώ. Πάσχω από υψοφοβία. Σιχαίνομαι τα ύψη. Τα φοβάμαι περισσότερο κι από τον θάνατο. Θέλω να πω ότι δεν μπορώ με τίποτε να σκεφτώ την ενδεχόμενη, μακριά από μένα, αυτοχειρία μου πηδώντας από ψηλά. Θα αποτύχω, διότι θα φοβηθώ να πλησιάσω ώς το περβάζι ή το κάγκελο.
«Παππού, πότε θα με πας στη ρόδα;» φαντάστηκα τη φωνή του εγγονού μου και το μέλλον σκοτείνιασε. Δεν μας φτάνουν τα μνημόνια, τώρα έχουμε και τη ρόδα. Και επειδή δεν μπορώ να του το αρνηθώ, τι θα κάνω όταν βρεθώ εκεί ψηλά; Κολλημένος στο τοίχωμα, με τα μάτια κλειστά, κάτωχρος και με αρρυθμία, θα το τρομάξω το παιδί την ώρα που θα απολαμβάνει τη θέα, τα Δαρδανέλια από τη μία, το Σουέζ με λίγο από Πετραία Αραβία απ’ την άλλη. «Δες, παππού, πόσο μικρή είναι η μαμά εκεί κάτω!». Πού να σκύψω να δω; Ασε που στην Ελλάδα είμαστε και είσαι μάλλον βέβαιος πως μόλις το βαγονέτο σου φτάσει στην κορυφή θα γίνει διακοπή ηλεκτρικού. Ευτυχώς έχουν γεννήτρια. «Ναι, αλλά η γεννήτρια δεν λειτουργεί όταν έχει πάνω από τριάντα βαθμούς και μ’ αυτόν τον καύσωνα ξέρετε, μηχάνημα είναι κι αυτό. Εχει τις προδιαγραφές του». Ολα στη ζωή είναι ζήτημα προδιαγραφών και οι δικές μου δεν είναι για τα ύψη.
Παλεύοντας να γλιτώσω από το ενδεχόμενο ρεζίλεμα στα μάτια του εγγονού μου, το μυαλό μου, δουλεύοντας πυρετωδώς, ανέσυρε σκηνές κάπως πιο ένδοξες. Εκείνη την περίφημη στη ρόδα του Πράτερ, στη Βιέννη, όπου συναντιούνται επιτέλους οι δύο φίλοι, ο ένας, ο «κακός» Ορσον Ουέλς, και ο άλλος, ο «καλός» Τζόζεφ Κότεν. Μετά το τέλος του Β΄ Πολέμου ο Ουέλς πουλάει νοθευμένα φάρμακα και ο Κότεν, συγγραφέας επιτυχημένων ουέστερν, τον ψάχνει στη Βιέννη που κατέχουν οι σύμμαχοι. Εκεί ψηλά στη ρόδα, ο Ουέλς κάποια στιγμή ανοίγει την πόρτα του βαγονέτου, ακούγεται αέρας και λες τώρα θα τον γκρεμίσει τον άλλον στο κενό. Η συνέχεια επί της οθόνης. Προς το παρόν, αρκεστείτε στον τρόμο του ύφους και του κενού. Μιλάω, εννοείται, για τον «Τρίτο άνθρωπο» που έγραψε ο Γκράχαμ Γκριν και κινηματογράφησε ο Κάρολ Ριντ.
Σημειώνω ότι πέρασα κοντά δέκα χρόνια στο Παρίσι και ανέβηκα μία και μοναδική φορά στον πρώτο όροφο του Πύργου του Αϊφελ και όταν κατέβηκα ήπια δύο απανωτά ουίσκι για να συνέλθω. Το ίδιο και στο Empire State. Κι ένας από τους λόγους που, παρά τα προβλήματά της, συμπαθώ την Αθήνα είναι ότι δεν σε φέρνει σε δύσκολη θέση με τα ύψη. Ως την ημέρα που εμφανίστηκε εκείνη η ρόδα του διαβόλου στο Σύνταγμα κι έχασα τον ύπνο μου με την ιδέα και μόνον ότι μια μέρα ο εγγονός μου θα μου ζητήσει να ανέβουμε εκεί πάνω.
Και μη μου πείτε ότι ασχολούμαστε με τη ρόδα λες και έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα. Οχι, αγαπητοί. Διότι η εγκατάσταση μιας ρόδας μπορεί να αλλάξει τη ζωή της πόλης. Μην ξεχνάμε ότι η πρώτη τεχνολογική επανάσταση ήταν ο τροχός. Και αν δεν τα καταφέραμε αυτή τη φορά, είμαι σίγουρος ότι η εφευρετικότητά μας και η ευφυΐα μας δεν θα το βάλουν κάτω. Και αν δεν τα καταφέρουμε με τη δεύτερη, θα είναι με την τρίτη.
"ΤΑ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΑ", του Ανδρέα Ε. Παπαδόπουλου
Στα χρόνια της κρίσης και κατ' επέκταση της κυριαρχίας του λαϊκισμού, ο προοδευτικός χώρος «έβγαλε» δύο εμβληματικά πρόσωπα. Τον Γιώργο Καμίνη και τον Γιάννη Μπουτάρη. Ηταν οι μόνοι που έκαναν πολλούς από εμάς να πιστέψουμε ότι μπορεί και να υπάρχει ελπίδα σε αυτή τη χώρα. Και αυτό γιατί δύο κανονικοί άνθρωποι, κοσμοπολίτες, με βασικό στοιχείο τον ορθό λόγο, κατάφεραν με τις διαδοχικές νίκες τους να σπάσουν το φαύλο κατεστημένο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, που αμφότεροι αποτελούν κόκκινο πανί για τις πάσης φύσεως δυνάμεις της οπισθοδρόμησης. Δεξιές και αριστερές.
Αποκορύφωμα η ισοπεδωτική κριτική που δέχεται ο δήμαρχος Αθηναίων με αφορμή τη χριστουγεννιάτικη ρόδα στο Σύνταγμα. Αναμφίβολα, πρόκειται για αστοχία του Καμίνη και των συνεργατών του, άλλωστε εις εξ αυτών παραιτήθηκε. Ομως, από τη ρόδα θα κριθεί ο Καμίνης; Αυτό είναι το πρόβλημά μας και εν προκειμένω της Αθήνας; Ιδίως όταν μιλάμε για έναν δήμαρχο που:
- Το λογιστικό έλλειμμα 50 εκατ. που παρέλαβε το 2010 έχει γίνει λογιστικό πλεόνασμα 23,5 εκατ. το 2015.
- Η εκτέλεση του προϋπολογισμού του φαίνεται online στο Διαδίκτυο.
- Εχει μειώσει τα οικιακά δημοτικά τέλη 6% τα τελευταία τέσσερα χρόνια και πάνω από 10% τα επαγγελματικά.
- Εστειλε στη Δικαιοσύνη τις (αμαρτωλές) υποθέσεις του Αθήνα 9,84 και της Τεχνόπολης.
- Από τις κοινωνικές δομές του δήμου ενισχύονται καθημερινά 26.000 άνθρωποι (10.000 οικογένειες εκ των οποίων 5.500 παιδιά).
- Δημιούργησε σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα δύο Κοινωνικές Πολυκατοικίες, ένα Κοινωνικό Πλυντήριο και ένα σημαντικό Κέντρο Εξεύρεσης Εργασίας.
- Κατάφερε το 2015 να σημειώσει η Αθήνα ρεκόρ αφίξεων όλων των εποχών με 4,2 εκατ. τουρίστες. Μάλιστα η Αθήνα ανέβηκε 20 θέσεις παγκοσμίως στον συνεδριακό τουρισμό.
- Παρέλαβε το κτίριο της Βίλας Αμαλίας από την πολυετή κατάληψη και το έκανε μέσα σε τρία χρόνια σχολείο.
- Πήρε τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, επίσης από κατάληψη, και τη μετατρέπει σε χώρο κοινωνικής καινοτομίας ζωντανεύοντας και πάλι τη γειτονιά της Φωκίωνος Νέγρη.
Τα προαναφερθέντα είναι ενδεικτικά των όσων έχει κάνει ο Καμίνης αυτά τα έξι χρόνια. Και επειδή βλέπουμε ότι η κριτική που δέχεται είναι κυρίως από τα «αριστερά του», να υπενθυμιστεί ότι ακριβώς έναν χρόνο πριν κορυφωθεί η κρίση με το Προσφυγικό, ήταν εκείνος που παραχώρησε τον Ελαιώνα για να δημιουργηθεί η δομή φιλοξενίας που σήμερα έχει 2.200 πρόσφυγες. Παράλληλα προχώρησε τον θεσμό της προσωρινής στέγης σε 280 διαμερίσματα για 1.350 ανθρώπους. Επιπλέον, παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τους ναζί της Χρυσής Αυγής.
Να συνεννοηθούμε. Ο Γιώργος Καμίνης χαλάει πολλών τη σούπα. Διότι έχει δημιουργήσει ένα διαφορετικό πρότυπο πολιτικού. Που αντιμετωπίζει, ως γνήσιο τέκνο της ανανεωτικής Αριστεράς, τα πράγματα με θεσμικό τρόπο, χωρίς φανφάρες και πολλά λόγια. Αναζητώντας λύσεις και προτάσεις. Για αυτό κάνει και λάθη!
Ομως, για να θυμηθώ τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, δεν θα αλλάξω γνώμη για μια κωλορόδα.
"ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ", του Ηλία Κανέλλη
Μια γιγαντιαία ρόδα σαν αυτές των λούνα παρκ στήθηκε, πριν από μερικές ημέρες στο Σύνταγμα, ως χριστουγεννιάτικη ατραξιόν. Ο Δήμος Αθηναίων, μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας (ΟΠΑΝΔΑ), συμβλήθηκε με ιδιωτική εταιρεία, η οποία ανέλαβε να στήσει και να λειτουργήσει τη ρόδα, προφανώς έναντι τιμήματος. Τελικά, όμως, η εγκατάσταση δεν λειτούργησε επειδή εγέρθηκαν αντιρρήσεις για την ασφάλειά της. Ακριβώς επειδή οι λόγοι ασφαλείας ήταν σοβαροί, η δημοτική Αρχή αποφάσισε την αποσυναρμολόγησή της. Η ρόδα έγινε αντικείμενο καζούρας, ενώ ο υπεύθυνος, ο πρόεδρος του ΟΠΑΝΔΑ Χρήστος Τεντόμας, υπέβαλε την παραίτησή του. Εγινε ένα πολύ σοβαρό λάθος, ο τυπικά υπεύθυνος πλήρωσε το τίμημα της ευθύνης, ενώ πολιτικό κόστος, ασφαλώς, είχε και ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης, ως γενικώς υπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει στον δήμο. Τελεία;
Μια γιγαντιαία ρόδα σαν αυτές των λούνα παρκ στήθηκε, πριν από μερικές ημέρες στο Σύνταγμα, ως χριστουγεννιάτικη ατραξιόν. Ο Δήμος Αθηναίων, μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας (ΟΠΑΝΔΑ), συμβλήθηκε με ιδιωτική εταιρεία, η οποία ανέλαβε να στήσει και να λειτουργήσει τη ρόδα, προφανώς έναντι τιμήματος. Τελικά, όμως, η εγκατάσταση δεν λειτούργησε επειδή εγέρθηκαν αντιρρήσεις για την ασφάλειά της. Ακριβώς επειδή οι λόγοι ασφαλείας ήταν σοβαροί, η δημοτική Αρχή αποφάσισε την αποσυναρμολόγησή της. Η ρόδα έγινε αντικείμενο καζούρας, ενώ ο υπεύθυνος, ο πρόεδρος του ΟΠΑΝΔΑ Χρήστος Τεντόμας, υπέβαλε την παραίτησή του. Εγινε ένα πολύ σοβαρό λάθος, ο τυπικά υπεύθυνος πλήρωσε το τίμημα της ευθύνης, ενώ πολιτικό κόστος, ασφαλώς, είχε και ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης, ως γενικώς υπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει στον δήμο. Τελεία;
Κόμμα. Επειδή ο Δήμος Αθηναίων τυγχάνει να μην είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ, ίσως και επειδή προσφάτως ο Γιώργος Καμίνης ζήτησε από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ασφάλεια στην πόλη, ιδίως στα γκέτο των Εξαρχείων και των πέριξ και, εξαιτίας της πυρπόλησης τριών τρόλεϊ από «φρικιά» έξω από το Πολυτεχνείο απαίτησε την παραίτηση του αναπληρωτή υπουργού Νίκου Τόσκα, ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητούσε μια ρεβάνς. Τη βρήκε στη ρόδα. Μια κατά κύριο λόγο επικοινωνιακή γκάφα μεγεθύνεται, λαμβάνει διάσταση σκανδάλου, ενώ η κομματική εφημερίδα «Αυγή» έκανε λόγο χθες για «απευθείας αναθέσεις Καμίνη» και άφηνε υπαινιγμούς για οικονομική ζημιά του δήμου, άρα των δημοτών.
Πρόκειται, όντως, για απευθείας ανάθεση; Οπως μου εξηγούν μηχανικοί, επ' ουδενί. Απευθείας ανάθεση προϋποθέτει την κατασκευή κάποιου δημόσιου έργου. Η ατυχής ρόδα δεν είναι δημόσιο έργο, είναι ιδιωτική επιχείρηση σε δημόσιο χώρο. Αν υπάρχει θέμα, είναι η ατυχής επιλογή του χώρου. Ηταν κακή εκτίμηση και προχειρότητα.
Αλλά η κυβέρνηση, που συντονίζει την επίθεση, πιάνεται από την επικοινωνιακή διάσταση την οποία μπορεί να έχει η ρόδα που δεν γυρίζει, και επιτίθεται μετωπικά επί ηθικής βάσεως. Είναι κάτι που ξέρει καλά, από την εποχή που επικαλούνταν το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Εξαιτίας της πολιτικής ηθικολογίας του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα υπέστη το τραύμα του καλοκαιριού του 2015, επιδεινώθηκε το χρέος της, επιβλήθηκαν capital controls, πορεύεται με ένα τρίτο, σκληρό Μνημόνιο, έχει υποθηκευτεί η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, διαλύθηκαν η Υγεία και η Παιδεία, ανανεώθηκαν οι μέθοδοι συντήρησης πελατειακού δικτύου ψηφοφόρων. Οι υποσχέσεις του αντιμνημονιακού παραδείσου μπορεί να αποδείχθηκαν εσκεμμένο ψέμα, ωστόσο αυτό που σήμερα προέχει για τον, στα δημοσκοπικά Τάρταρα ευρισκόμενο, ΣΥΡΙΖΑ είναι η αμφισβήτηση του ηθικού πλεονεκτήματος και των άλλων. Κι εκείνοι κάνουν απευθείας αναθέσεις. Κι εκείνοι είναι διεφθαρμένοι, Κι εκείνοι είναι σαν κι εμάς. Κι αφού όλοι ίδιοι είμαστε, ελάτε να κυλιστούμε στον βούρκο.
Κάπως έτσι, ο Καμίνης, ο Θεοδωράκης, ο Βενιζέλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης (ο «Κούλης», κατά το προσωνύμιο που πρώτη του χάρισε η Χρυσή Αυγή) θα πρέπει να είναι έτοιμοι να απαντούν στις συστηματικές συκοφαντικές επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική αντιπαλότητα θα μετατραπεί, ακόμα μία φορά, σε λασπομαχία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη περιμένει πάνω από το λασπωμένο τερέν τους πολιτικούς αντιπάλους του, για να τους
βάβάλειτρικλοποδιά. Αυτό έκανε πάντα
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/12/16 |
Η ρόδα του διαβόλου
"ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ", του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Μέσης ηλικίας, καλοδιατηρημένη, η πωλήτρια στον φούρνο φορούσε κατακόκκινα κερατάκια, όμως οι μαύρες σκέψεις που με κυνηγούσαν δεν με άφησαν να μοιραστώ την καταφανώς χριστουγεννιάτικη χαρά της. Διότι λίγο πριν περνώντας από το Σύνταγμα είχα δει τη ρόδα. Ηταν ακίνητη, αλλά ήταν εκεί. Μια σκέτη απειλή στην ψυχική μου ηρεμία, την αξιοπρέπειά μου, την, πώς να την πω, δις πατρική υπερηφάνειά μου. Το ομολογώ. Πάσχω από υψοφοβία. Σιχαίνομαι τα ύψη. Τα φοβάμαι περισσότερο κι από τον θάνατο. Θέλω να πω ότι δεν μπορώ με τίποτε να σκεφτώ την ενδεχόμενη, μακριά από μένα, αυτοχειρία μου πηδώντας από ψηλά. Θα αποτύχω, διότι θα φοβηθώ να πλησιάσω ώς το περβάζι ή το κάγκελο.
«Παππού, πότε θα με πας στη ρόδα;» φαντάστηκα τη φωνή του εγγονού μου και το μέλλον σκοτείνιασε. Δεν μας φτάνουν τα μνημόνια, τώρα έχουμε και τη ρόδα. Και επειδή δεν μπορώ να του το αρνηθώ, τι θα κάνω όταν βρεθώ εκεί ψηλά; Κολλημένος στο τοίχωμα, με τα μάτια κλειστά, κάτωχρος και με αρρυθμία, θα το τρομάξω το παιδί την ώρα που θα απολαμβάνει τη θέα, τα Δαρδανέλια από τη μία, το Σουέζ με λίγο από Πετραία Αραβία απ’ την άλλη. «Δες, παππού, πόσο μικρή είναι η μαμά εκεί κάτω!». Πού να σκύψω να δω; Ασε που στην Ελλάδα είμαστε και είσαι μάλλον βέβαιος πως μόλις το βαγονέτο σου φτάσει στην κορυφή θα γίνει διακοπή ηλεκτρικού. Ευτυχώς έχουν γεννήτρια. «Ναι, αλλά η γεννήτρια δεν λειτουργεί όταν έχει πάνω από τριάντα βαθμούς και μ’ αυτόν τον καύσωνα ξέρετε, μηχάνημα είναι κι αυτό. Εχει τις προδιαγραφές του». Ολα στη ζωή είναι ζήτημα προδιαγραφών και οι δικές μου δεν είναι για τα ύψη.
Παλεύοντας να γλιτώσω από το ενδεχόμενο ρεζίλεμα στα μάτια του εγγονού μου, το μυαλό μου, δουλεύοντας πυρετωδώς, ανέσυρε σκηνές κάπως πιο ένδοξες. Εκείνη την περίφημη στη ρόδα του Πράτερ, στη Βιέννη, όπου συναντιούνται επιτέλους οι δύο φίλοι, ο ένας, ο «κακός» Ορσον Ουέλς, και ο άλλος, ο «καλός» Τζόζεφ Κότεν. Μετά το τέλος του Β΄ Πολέμου ο Ουέλς πουλάει νοθευμένα φάρμακα και ο Κότεν, συγγραφέας επιτυχημένων ουέστερν, τον ψάχνει στη Βιέννη που κατέχουν οι σύμμαχοι. Εκεί ψηλά στη ρόδα, ο Ουέλς κάποια στιγμή ανοίγει την πόρτα του βαγονέτου, ακούγεται αέρας και λες τώρα θα τον γκρεμίσει τον άλλον στο κενό. Η συνέχεια επί της οθόνης. Προς το παρόν, αρκεστείτε στον τρόμο του ύφους και του κενού. Μιλάω, εννοείται, για τον «Τρίτο άνθρωπο» που έγραψε ο Γκράχαμ Γκριν και κινηματογράφησε ο Κάρολ Ριντ.
Σημειώνω ότι πέρασα κοντά δέκα χρόνια στο Παρίσι και ανέβηκα μία και μοναδική φορά στον πρώτο όροφο του Πύργου του Αϊφελ και όταν κατέβηκα ήπια δύο απανωτά ουίσκι για να συνέλθω. Το ίδιο και στο Empire State. Κι ένας από τους λόγους που, παρά τα προβλήματά της, συμπαθώ την Αθήνα είναι ότι δεν σε φέρνει σε δύσκολη θέση με τα ύψη. Ως την ημέρα που εμφανίστηκε εκείνη η ρόδα του διαβόλου στο Σύνταγμα κι έχασα τον ύπνο μου με την ιδέα και μόνον ότι μια μέρα ο εγγονός μου θα μου ζητήσει να ανέβουμε εκεί πάνω.
Και μη μου πείτε ότι ασχολούμαστε με τη ρόδα λες και έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα. Οχι, αγαπητοί. Διότι η εγκατάσταση μιας ρόδας μπορεί να αλλάξει τη ζωή της πόλης. Μην ξεχνάμε ότι η πρώτη τεχνολογική επανάσταση ήταν ο τροχός. Και αν δεν τα καταφέραμε αυτή τη φορά, είμαι σίγουρος ότι η εφευρετικότητά μας και η ευφυΐα μας δεν θα το βάλουν κάτω. Και αν δεν τα καταφέρουμε με τη δεύτερη, θα είναι με την τρίτη.
 |
| ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 30/12-01/01/17 |
Για μια κωλορόδα
"ΤΑ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΑ", του Ανδρέα Ε. Παπαδόπουλου
Στα χρόνια της κρίσης και κατ' επέκταση της κυριαρχίας του λαϊκισμού, ο προοδευτικός χώρος «έβγαλε» δύο εμβληματικά πρόσωπα. Τον Γιώργο Καμίνη και τον Γιάννη Μπουτάρη. Ηταν οι μόνοι που έκαναν πολλούς από εμάς να πιστέψουμε ότι μπορεί και να υπάρχει ελπίδα σε αυτή τη χώρα. Και αυτό γιατί δύο κανονικοί άνθρωποι, κοσμοπολίτες, με βασικό στοιχείο τον ορθό λόγο, κατάφεραν με τις διαδοχικές νίκες τους να σπάσουν το φαύλο κατεστημένο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, που αμφότεροι αποτελούν κόκκινο πανί για τις πάσης φύσεως δυνάμεις της οπισθοδρόμησης. Δεξιές και αριστερές.
Αποκορύφωμα η ισοπεδωτική κριτική που δέχεται ο δήμαρχος Αθηναίων με αφορμή τη χριστουγεννιάτικη ρόδα στο Σύνταγμα. Αναμφίβολα, πρόκειται για αστοχία του Καμίνη και των συνεργατών του, άλλωστε εις εξ αυτών παραιτήθηκε. Ομως, από τη ρόδα θα κριθεί ο Καμίνης; Αυτό είναι το πρόβλημά μας και εν προκειμένω της Αθήνας; Ιδίως όταν μιλάμε για έναν δήμαρχο που:
- Το λογιστικό έλλειμμα 50 εκατ. που παρέλαβε το 2010 έχει γίνει λογιστικό πλεόνασμα 23,5 εκατ. το 2015.
- Η εκτέλεση του προϋπολογισμού του φαίνεται online στο Διαδίκτυο.
- Εχει μειώσει τα οικιακά δημοτικά τέλη 6% τα τελευταία τέσσερα χρόνια και πάνω από 10% τα επαγγελματικά.
- Εστειλε στη Δικαιοσύνη τις (αμαρτωλές) υποθέσεις του Αθήνα 9,84 και της Τεχνόπολης.
- Από τις κοινωνικές δομές του δήμου ενισχύονται καθημερινά 26.000 άνθρωποι (10.000 οικογένειες εκ των οποίων 5.500 παιδιά).
- Δημιούργησε σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα δύο Κοινωνικές Πολυκατοικίες, ένα Κοινωνικό Πλυντήριο και ένα σημαντικό Κέντρο Εξεύρεσης Εργασίας.
- Κατάφερε το 2015 να σημειώσει η Αθήνα ρεκόρ αφίξεων όλων των εποχών με 4,2 εκατ. τουρίστες. Μάλιστα η Αθήνα ανέβηκε 20 θέσεις παγκοσμίως στον συνεδριακό τουρισμό.
- Παρέλαβε το κτίριο της Βίλας Αμαλίας από την πολυετή κατάληψη και το έκανε μέσα σε τρία χρόνια σχολείο.
- Πήρε τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, επίσης από κατάληψη, και τη μετατρέπει σε χώρο κοινωνικής καινοτομίας ζωντανεύοντας και πάλι τη γειτονιά της Φωκίωνος Νέγρη.
Τα προαναφερθέντα είναι ενδεικτικά των όσων έχει κάνει ο Καμίνης αυτά τα έξι χρόνια. Και επειδή βλέπουμε ότι η κριτική που δέχεται είναι κυρίως από τα «αριστερά του», να υπενθυμιστεί ότι ακριβώς έναν χρόνο πριν κορυφωθεί η κρίση με το Προσφυγικό, ήταν εκείνος που παραχώρησε τον Ελαιώνα για να δημιουργηθεί η δομή φιλοξενίας που σήμερα έχει 2.200 πρόσφυγες. Παράλληλα προχώρησε τον θεσμό της προσωρινής στέγης σε 280 διαμερίσματα για 1.350 ανθρώπους. Επιπλέον, παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τους ναζί της Χρυσής Αυγής.
Να συνεννοηθούμε. Ο Γιώργος Καμίνης χαλάει πολλών τη σούπα. Διότι έχει δημιουργήσει ένα διαφορετικό πρότυπο πολιτικού. Που αντιμετωπίζει, ως γνήσιο τέκνο της ανανεωτικής Αριστεράς, τα πράγματα με θεσμικό τρόπο, χωρίς φανφάρες και πολλά λόγια. Αναζητώντας λύσεις και προτάσεις. Για αυτό κάνει και λάθη!
Ομως, για να θυμηθώ τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, δεν θα αλλάξω γνώμη για μια κωλορόδα.
 |
| "Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 31/12-01/01/17 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου