"...Με δεδομένη τούτη την ωμή πραγματικότητα, ο Έλληνας πρωθυπουργός καλείτο εξ’ αρχής να δείξει ρεαλισμό εμμένοντας σε μια συνετή στρατηγική. Δίνοντας συγκροτημένα τη διπλωματική του μάχη. Όχι χάνοντας κάθε πυξίδα, με αποτέλεσμα σπασμωδικούς και άκριτους τακτικισμούς εσωτερικής κατανάλωσης. Δυστυχώς, έκανε το τελευταίο, σε κατάσταση άγχους, από τη δημοσκοπική φθορά του. Οι διαρροές για "εκδίωξη του ΔΝΤ", οι απειλές (που έρχονταν και έφευγαν) για πρόωρες εκλογές, και ξαφνικά οι μονομερείς ανακοινώσεις για παροχές στους κοινωνικά ευάλωτους συνταξιούχους, όλα εξέφραζαν συσσωρευμένη νευρικότητα και ακρισία. Το κλίμα που περιέγραψε ο Ντάισελμπλουμ, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η πιο συνεργάσιμη από την εποχή της κρίσης, εξαϋλώθηκε. Δια μιας..."

Από την "ΗΜΕΡΗΣΙΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΗΜΕΡΗΣΙΑ/
ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",
23-25/12/16

Επιπόλαιες πιρουέτες!

Γράφει ο Γιάννης Λούλης
www.johnloulis.gr

Το τελευταίο που πρέπει να αγνοούμε είναι τα αυτονόητα. Και στο σημείο αυτό τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Μετά από μια φάση, όπου όντως γίνονταν μικρά βήματα στο οικονομικό πεδίο, αλλά και σε εκείνο της σχέσης με εταίρους και δανειστές, κυριαρχεί εκ νέου η αβεβαιότητα. Η τελευταία έχει, ασφαλώς, τροφοδοτηθεί από το κλίμα που επικρατεί στο χώρο των δανειστών και κυρίως από την προβληματική σχέση Ευρωπαίων και ΔΝΤ. Όμως, στο τοξικό μείγμα προστέθηκαν βεβαρημένοι εσωτερικοί παράγοντες. Και κυρίως σπασμωδικοί και επιπόλαιοι κυβερνητικοί χειρισμοί. Ό,τι χτίστηκε με κόπο, στην προσπάθεια να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης με τους εταίρους, τώρα τρίζει επικίνδυνα.

Τα πιο κρίσιμα δεδομένα στο πεδίο εκτός των συνόρων μας είναι δύο: Το πρώτο αφορά στις διαφωνίες μεταξύ της Ε.Ε. και του ΔΝΤ σε σχέση με το ελληνικό πρόγραμμα. Το δεύτερο αφορά στο ότι η Γερμανία μπαίνει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Αυτά τα δύο δεδομένα λειτουργούν ως επιβαρυντικά - στην περίπτωσή μας - συγκοινωνούντα δοχεία. Περιορίζουν λοιπόν τα περιθώρια ελιγμών της ελληνικής κυβέρνησης. Διότι όσο και να διαφωνούν Ευρωπαίοι και ΔΝΤ για το πρόγραμμα, η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί τη συμμετοχή του ως ζωτική πολιτικά και εκλογικά. Θέλει δεν θέλει, η κυβέρνηση Τσίπρα θα αναγκαστεί να αποδεχθεί τον όποιο συμβιβασμό στη "μάχη των ελεφάντων", για να θυμηθούμε την αποστροφή Τσακαλώτου. Άρα, η παραμονή ή μη του ΔΝΤ στο πρόγραμμα είναι εντελώς έξω από τη σφαίρα ελέγχου της χώρας μας. Και ο Τσίπρας, χαμογελαστός ή μη, δέχθηκε στο Βερολίνο τον κρύο άνεμο της "προεκλογικής Μέρκελ".

Με δεδομένη τούτη την ωμή πραγματικότητα, ο Έλληνας πρωθυπουργός καλείτο εξ’ αρχής να δείξει ρεαλισμό εμμένοντας σε μια συνετή στρατηγική. Δίνοντας συγκροτημένα τη διπλωματική του μάχη. Όχι χάνοντας κάθε πυξίδα, με αποτέλεσμα σπασμωδικούς και άκριτους τακτικισμούς εσωτερικής κατανάλωσης. Δυστυχώς, έκανε το τελευταίο, σε κατάσταση άγχους, από τη δημοσκοπική φθορά του. Οι διαρροές για "εκδίωξη του ΔΝΤ", οι απειλές (που έρχονταν και έφευγαν) για πρόωρες εκλογές, και ξαφνικά οι μονομερείς ανακοινώσεις για παροχές στους κοινωνικά ευάλωτους συνταξιούχους, όλα εξέφραζαν συσσωρευμένη νευρικότητα και ακρισία. Το κλίμα που περιέγραψε ο Ντάισελμπλουμ, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η πιο συνεργάσιμη από την εποχή της κρίσης, εξαϋλώθηκε. Δια μιας.

Πάντως, ήδη οι Ευρωπαίοι ομολογούν πως οι σχετικές παροχές δεν φαίνεται να επηρεάζουν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους της ελληνικής κυβέρνησης. Εκείνο όμως που τους ενόχλησε σφόδρα είναι ο αιφνιδιασμός, αντί για μια ομαλή προσυνεννόηση. Οι δύο αξιωματούχοι κάνουν λόγο για υπονόμευση της εμπιστοσύνης που είχε χτιστεί με κόπο, και εν τέλει, για "περιττή και άχρηστη κίνηση". Αυτή η τελευταία παρατήρηση είναι απολύτως ακριβής. Το πιστοποιεί άλλωστε πανηγυρικά η πιο αξιόπιστη δημοσκόπηση, που διαθέτει η χώρα (στην έρημο της ευρύτερης δημοσκοπικής αναξιοπιστίας), εκείνη δηλαδή των "Τάσεων" της MRB. Αν η κυβέρνηση ανέμενε ότι οι παροχές θα άλλαζαν δραματικά το πολιτικό τοπίο, αποδείχθηκε βαθιά νυχτωμένη. Το τοπίο παραμένει αναλλοίωτο. Όσο αρνητική και να είναι η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της ηγεσίας της, η εικόνα της κυβέρνησης είναι ακόμη πιο έντονα αρνητική! Παραμένει "το χείρον". Με διαφορά μάλιστα.

Ειδικότερα για τις παροχές, μπορεί το 56,2% να τις υποστηρίζει (ποσοστό κάθε άλλο παρά θεαματικό), όμως την ίδια ώρα το 76,7% εκτιμά πως η κίνηση έγινε για αμιγώς "επικοινωνιακούς λόγους", με στόχο το κομματικό όφελος. Μόνο το 17,8% θεωρεί πως αυτή η κίνηση στοχεύει στην ενίσχυση των ευπαθών ομάδων! Άρα, μια τρύπα στο νερό. Το κακό όμως είναι ότι όλο το πανηγυρικό εγχείρημα έκανε ζημιά στην εικόνα της χώρας στην Ευρώπη. Θύμισε παλιές κακές εποχές.

Υπάρχει όμως κάτι πιο ανησυχητικό, που αφορά στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Αν και ωριμάζει γρήγορα, και κανείς δεν αρνείται την ευφυΐα και την ευελιξία του, έχει πάντα μια έντονη ροπή προς επιπόλαιες αντιδράσεις. Αυτές ανατρέπουν πολλά από εκείνα που ο ίδιος χτίζει. Δεν λειτουργεί στρατηγικά, αλλά υπερκινητικά. Στριφογυρίζει διαρκώς με τακτικές κινήσεις. Την ώρα που απαιτούνται σταθερές και σίγουρες κινήσεις, καταφεύγει σε πιρουέτες. Ακολουθούν έτσι ολισθήματα. Αυτά δεν βλάπτουν μόνο τον ίδιο, αλλά και τη χώρα.