Από τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", την "Επένδυση"
και την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Η δύση της «Αυγής»: Του Σωκράτη Τσιχλιά
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 22/10/16 |
Ωρύονται στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ακούν κριτική για την ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς, η οποία έσπευσε να πάρει μέρος στη θλιβερή απόπειρα «ανθρωποφαγίας» ενός δικαστή του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τη δημοσίευση ιδιωτικής συνομιλίας από την οποία δήθεν προέκυπτε θέμα δημοσίου συμφέροντος.
Το θέμα «αποκαλύφθηκε» από τη «Ζούγκλα» του Τριανταφυλλόπουλου, συνέχισε στη Βουλή ο κ. Νικολόπουλος, ο οποίος αποκάλυψε το όνομα του δικαστή, από εκεί το παρέλαβαν τα Μέσα των αδελφών Κουρή και η «Αυγή» στην πρώτη της σελίδα. Βεβαίως δεν δημοσίευσε τα ροζ στοιχεία της αποκαλύψεως, τη συνομιλία του ανθρώπου με κάποια κυρία, αλλά το «πολιτικό» σκέλος... Ποιο ήταν, όμως, αυτό; Τι έμαθαν από τους κατ’ εξοχήν παραγωγούς κιτρινισμού και λαϊκισμού που τους φάνηκε πολιτικό, ενώ κάποτε έδιναν μάχες αρχών εναντίον τους, χαρακτηρίζοντας τις μεθόδους τους φασιστικές; Τίποτα απολύτως. Επαιξε η «Αυγή» στο παιχνίδι μιας κλοπής προσωπικών δεδομένων, μιας αρπαγής ιδιωτικών στιγμών, δημοσιοποίησης στοιχείων της προσωπικής ζωής ενός δικαστή, παραμονές που αυτός ο δικαστής μαζί με τους συναδέλφους του πρόκειται να «δικάσουν» έναν νόμο της κυβέρνησης.
Η «Αυγή» που ξέραμε και σεβόμαστε κάποτε, η Αριστερά που εξέφραζε, ποτέ και για καμιά σκοπιμότητα, για καμιά υποψία δεν θα έπαιρνε μέρος στο βρομερό, παράνομο παιχνίδι, στην απόπειρα ηθικής και επαγγελματικής εξόντωσης ενός ανθρώπου. Θα απείχε και θα κατήγγελλε τις μεθόδους. Τώρα έσπευσε, τι κρίμα, τι κατάντια! Η «Αυγή» έγινε μέρος μιας αποτρόπαιας πρακτικής. Μιας πρακτικής, που αφορά ένα καυτό θέμα της επικαιρότητας, τον περίφημο νόμο Παπά και την πιθανολογούμενη αντισυνταγματικότητά του, αλλά στην ουσία έχει να κάνει με τη Δημοκρατία, την ουσία και τον τύπο της. Η επίθεση στον συγκεκριμένο αντιπρόεδρο δεν είχε, προφανώς, στόχο μόνο τον ίδιο. Ηταν ένα μαφιόζικου τύπου μήνυμα προς όλους τους δικαστές από κέντρα εξωθεσμικά, παρακρατικά, ήταν μια απειλή «μπορεί να έχουμε και άλλων αλληλογραφία ή βίντεο» προς το σύνολο των ανυπάκουων μελών του Συμβουλίου της Επικρατείας. Πρόκειται για ασκήσεις φασισμού μέσα στη Δημοκρατία.
Το θέμα «αποκαλύφθηκε» από τη «Ζούγκλα» του Τριανταφυλλόπουλου, συνέχισε στη Βουλή ο κ. Νικολόπουλος, ο οποίος αποκάλυψε το όνομα του δικαστή, από εκεί το παρέλαβαν τα Μέσα των αδελφών Κουρή και η «Αυγή» στην πρώτη της σελίδα. Βεβαίως δεν δημοσίευσε τα ροζ στοιχεία της αποκαλύψεως, τη συνομιλία του ανθρώπου με κάποια κυρία, αλλά το «πολιτικό» σκέλος... Ποιο ήταν, όμως, αυτό; Τι έμαθαν από τους κατ’ εξοχήν παραγωγούς κιτρινισμού και λαϊκισμού που τους φάνηκε πολιτικό, ενώ κάποτε έδιναν μάχες αρχών εναντίον τους, χαρακτηρίζοντας τις μεθόδους τους φασιστικές; Τίποτα απολύτως. Επαιξε η «Αυγή» στο παιχνίδι μιας κλοπής προσωπικών δεδομένων, μιας αρπαγής ιδιωτικών στιγμών, δημοσιοποίησης στοιχείων της προσωπικής ζωής ενός δικαστή, παραμονές που αυτός ο δικαστής μαζί με τους συναδέλφους του πρόκειται να «δικάσουν» έναν νόμο της κυβέρνησης.
Η «Αυγή» που ξέραμε και σεβόμαστε κάποτε, η Αριστερά που εξέφραζε, ποτέ και για καμιά σκοπιμότητα, για καμιά υποψία δεν θα έπαιρνε μέρος στο βρομερό, παράνομο παιχνίδι, στην απόπειρα ηθικής και επαγγελματικής εξόντωσης ενός ανθρώπου. Θα απείχε και θα κατήγγελλε τις μεθόδους. Τώρα έσπευσε, τι κρίμα, τι κατάντια! Η «Αυγή» έγινε μέρος μιας αποτρόπαιας πρακτικής. Μιας πρακτικής, που αφορά ένα καυτό θέμα της επικαιρότητας, τον περίφημο νόμο Παπά και την πιθανολογούμενη αντισυνταγματικότητά του, αλλά στην ουσία έχει να κάνει με τη Δημοκρατία, την ουσία και τον τύπο της. Η επίθεση στον συγκεκριμένο αντιπρόεδρο δεν είχε, προφανώς, στόχο μόνο τον ίδιο. Ηταν ένα μαφιόζικου τύπου μήνυμα προς όλους τους δικαστές από κέντρα εξωθεσμικά, παρακρατικά, ήταν μια απειλή «μπορεί να έχουμε και άλλων αλληλογραφία ή βίντεο» προς το σύνολο των ανυπάκουων μελών του Συμβουλίου της Επικρατείας. Πρόκειται για ασκήσεις φασισμού μέσα στη Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου