Δεν θα μας ενδιέφερε, δεν θα είχαμε λόγο να ασχοληθούμε· εκατομμύρια άνθρωποι διέπραξαν αντίστοιχες γελοιότητες ή αθλιότητες πιστεύοντας ότι είναι εκλεκτοί και τους αξίζει μεγαλειώδης διαδρομή – αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, ο θίασος ποικιλιών που έχει απομείνει κυβέρνησε την Ελλάδα. Καλά, δεν έβλεπε το πολιτικό σώμα τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που κυβέρνησαν την Ελλάδα από μικρότερα ή μεγαλύτερα πόστα, δεν ήσαν σοφότερα από τους ψηφοφόρους; Δεν έβλεπαν ποιος είναι ο Στέφανος Κασσελάκης; Τι κόμμα είναι αυτό που παραδίνει στον πρώτο τυχάρπαστο τη σημαία, τη σφραγίδα, την έδρα – και κυρίως το κομματικό θησαυροφυλάκιο των εκατομμυρίων ευρώ που τροφοδοτούμε οι ψηφοφόροι;...

Από "ΤΑ ΝΕΑ", από...

"ΤΑ ΝΕΑ", κύριο άρθρο, 20/02/24

"ΤΑ ΝΕΑ", 20/02/24

                                                                           "ΤΑ ΝΕΑ", 20/02/24

Ο φόβος «φρέναρε» την πρόταση μομφής

«Ες… σήμερον τα σπουδαία» στον ΣΥΡΙΖΑ. Ες σήμερον το απόγευμα, στις 7, συγκεκριμένα. Στη νέα συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, και υπό την προϋπόθεση ότι θα συμμετάσχει ο πρόεδρος Κασσελάκης, ο οποίος επιστρέφει νωρίς το απόγευμα από το Λονδίνο. Γιατί υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην εμφανιστεί. Κάτι το αναπόφευκτο τζετ λαγκ, κάτι οι τέσσερις ώρες ταξίδι, το πηγαινέλα στα αεροδρόμια, μπορεί ο άνθρωπος να θελήσει να πάει σπίτι του, να ξεκουραστεί, αντί να μεταβεί κατευθείαν στην Κουμουνδούρου, και να στηθεί στον τοίχο, όπου τον περιμένουν με το τουφέκι στον ώμο.

Σε σχέση με τα χθεσινά πάντως της Πολιτικής Γραμματείας, το μόνο που έχω να αναφέρω είναι ότι αποδείχθηκε πως εκτός από τον φόβο που φυλάει τα έρημα, όπως λένε και στο χωριό μου, ο φόβος φυλάει – επί του παρόντος – και τη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Απέτρεψε εν τέλει να πάρει η κρίση, η μεγάλη κρίση που διαφαινόταν να έρχεται με χίλια στην έκτακτη από κάθε άποψη χθεσινή συνεδρίαση της ΠΓ, ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ετσι, είπαν όσα είπαν όσοι είχαν ανέβει από προχθές στα κεραμίδια με τη «δημοσκόπηση» Κασσελάκη για τα χρώματα και τ’… αρώματα που πρέπει να έχει ο καινούργιος ΣΥΡΙΖΑ, και τελικά έκαναν πίσω. Απέφυγαν να πάρουν την απόφαση που όλοι τελικά ανέμεναν, μετά ειδικά και την επιστολή που τους είχε στείλει ο πρόεδρος Στέφανος, και με την οποία ουσιαστικά τους έλεγε ένα «κόψτε τον λαιμό σας», εγώ ό,τι έχω αποφασίσει να κάνω, θα το κάνω. Τι θα περιελάμβανε η απόφαση; Εκτακτη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος αύριο Τετάρτη, με κεντρικό θέμα πρόταση μομφής κατά του προέδρου Κασσελάκη.

Ωραία πράγματα, νοικοκυρεμένα, και στρωμένα. Σαν τον παλιό καλό καιρό της κομμουνιστικής Αριστεράς, τότε που στο όνομα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, πήγαινε περίπατο κάθε δημοκρατική διαδικασία.

Συντροφικά πυρά

Απ’ όσα πληροφορήθηκα για τη συνεδρίαση, μόνο η αγαπημένη Ρένα (Δούρου) στάθηκε, κανονική πασιονάρια, στο πλευρό του προέδρου Κασσελάκη, και όσων επιδιώκει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο για μένα, το σημαντικό είναι πως ούτε ένας εξ όσων τοποθετήθηκαν αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει στους «17» που έχουν, όπως προανέφερα, ανέβει στα κεραμίδια, και δεν λένε να κατέβουν. Μέχρι και ο πρόεδρος Φάμελλος (της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, πρόεδρος αυτός) τα έχωσε χωρίς υπεκφυγές στον πρόεδρο Στέφανο. Και δεν μιλάω βέβαια για τους υποστηρικτές του προέδρου Αλέξη του απόμαχου, του βετεράνου, οι οποίοι είχαν πιαστεί χέρι-χέρι, και έβαλλαν κανονικά και ασταμάτητα κατά του φουκαρά Κασσελάκη. Με πρώτη και καλύτερη να σέρνει τον χορό, «στα τρία» ηπειρώτικο φυσικά, την Ολγα Γεροβασίλη. Εχωναν, μου αναφέρθηκε από τον άνθρωπό μου στην Κουμουνδούρου, με τέτοια ένταση, σαν να μην υπάρχει αύριο…
Συντροφικά πυρά ΙΙ

Βρήκαν και τα έκαναν, θα σχολιάσω σε αυτό εδώ το σημείο. Διότι από τη συνεδρίαση έλειψε η άλλη αγαπημένη (μου), η ηγερία των «κασσελακιστών», η Θεοδώρα (Τζάκρη). Την περίμεναν να εμφανιστεί, όμως, όπως αναφέρθηκε, είχε κάποια έκτακτη απασχόληση, και θα συνδεόταν διαδικτυακά μαζί τους, αλλά τελικά τους συνέδεσε εκείνη με Κάιρο, και δεν εμφανίστηκε ποτέ. Σοφό από μέρους της, θα σημειώσω, διότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να πιαστεί μαλλί με μαλλί με την Ολγα Γεροβασίλη, μετά και τα όσα της είχε σούρει, το βράδυ της Κυριακής. Από όσους άλλους τοποθετήθηκαν πάντως για τη μεγάλη κρίση, επιθυμώ να κάνω ιδιαίτερη μνεία στην τοποθέτηση του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη: δάκρυσαν και τα πλακάκια της Κουμουνδούρου με την τοποθέτησή του. Καθότι απολογήθηκε διότι αυτός τον έφερε (τον πρόεδρο Κασσελάκη) στον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα νιώθει ένοχος (χα!) για την κατάντια (του), και του κόμματος. Ο Νικόλας, ο 13-0 από τα αποδυτήρια, Παππάς, παρά τα αντιθέτως κυκλοφορούντα από κάτι άθλιους τύπους που θέλουν να τον βλάψουν, ήταν καταγγελτικός για τον πρόεδρο. Συντάχθηκε με την πλειοψηφία. «Τίμησε την υπογραφή του», μου είπαν. Διότι νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει, πως ο Νικόλας την «έκανε» αριστοτεχνικά, έστριψε διά του αρραβώνος…

Αυτά για σήμερα. Τα υπόλοιπα, αύριο. Ποπ κορν και μπίρες να προμηθευτείτε, συστήνω.

Παιχνίδι με τη Μέτσολα

Ενα μικρό παιχνιδάκι για τις εντυπώσεις και μόνο, και για να δοθεί μια συνέχεια στο καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εις βάρος της Ελλάδας, παίχτηκε, με αφορμή τη σημερινή επίσκεψη της προέδρου του Κοινοβουλίου κ. Μέτσολα, στην Ελλάδα. Η Ρομπέρτα, πιέστηκε από διάφορες πλευρές να έχει ανοιχτό διάλογο με τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τον Μήτσο Παπαδημούλη, για το ψήφισμα και τα παρεπόμενά του, αλλά την κατάλαβε έγκαιρα τη δουλειά, και το έστριψε κανονικά. Διότι οι «πιέζοντες» προφανώς δεν καίγονταν να συναντηθούν με τη Μέτσολα τόσο, όσο να γίνει η συνάντηση ενώπιον των δημοσιογράφων, και να ακολουθήσει το γνωστό συμπούρμπουλο – αυτό είπε η Μέτσολα, εκείνο εννοούσε, το άλλο ήθελε να δηλώσει πλην όμως δεν το διατύπωσε σωστά και ούτω καθεξής. Ετσι η απάντηση στις πιέσεις που δέχτηκε είναι «ναι, θα δω τους εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά κατ’ ιδίαν, χωρίς την παρουσία του Τύπου».

Κι απογοητεύτηκε ο Μήτσος Παπαδημούλης (όπως και διάφοροι άλλοι) και έπειτα από αυτό, έδωσε στη δημοσιότητα και την επιστολή που της είχε αποστείλει, έτσι ώστε να μην απομένει σε κανέναν από εμάς, τι θα συνέβαινε έτσι και η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συγκατένευε να πραγματοποιηθεί η συνάντηση…

Απουσία με μήνυμα

Δεν είναι ακόμη γνωστό, αν στη συνάντηση αυτή, της μισής, όχι ολόκληρης, ώρας, με την κ. Ρομπέρτα Μέτσολα, θα παραστούν και αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ή ας πούμε, τι θα πράξει η κ. Μέτσολα, αν στη συνάντηση εμφανιστεί κανένας από τους επικεφαλής των κομμάτων της ακραίας, και της πιο ακραίας, Δεξιάς. Γνωρίζω όμως, ότι ένας επικεφαλής κόμματος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος γνωρίζει καλά την κ. Μέτσολα, λόγω της προηγούμενης ιδιότητάς του ως ευρωβουλευτή, δεν πρόκειται να πάει στη συνάντηση αυτή. Τη θεωρεί, περίπου ως προσβλητική για τον ίδιο, και το κόμμα του. Ενδέχεται να αποστείλει κάποιον εκπρόσωπο, ίσως την κ. Λιακούλη, αλλά κι αυτό, ακόμη, «παίζεται». Αλλωστε χωρίς ατζέντα μια τέτοια συνάντηση δεν έχει την παραμικρή σημασία. Γίνεται μόνο και μόνο για να γίνει, για τίποτε άλλο.

Βιβλίο για το κλίμα

Σε εκδηλωσάρα, οικολογικού-περιβαλλοντικού, και όχι μόνο, ενδιαφέροντος, προσκλήθηκα χθες, και είναι προφανές από ό,τι θα αναφέρω εν συνεχεία, ότι θα είμαι κι εγώ εκεί. Η εκδήλωση προγραμματίζεται για τη Δευτέρα 4 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και αφορά την παρουσίαση του εξαιρετικά επίκαιρου βιβλίου του φίλου μου Γιάννη Μανιάτη υπό τον τίτλο «Επειδή δεν υπάρχει Planet Β», ένα πόνημα το οποίο συνέγραψε σε συνεργασία με τον Μάκη Προβατά, τον συνάδελφό μας. Και θα είμαι εκεί, όχι μόνο διότι το βιβλίο συμπεριλαμβάνει προλόγους του ευαίσθητου περί τα περιβαλλοντικά ζητήματα Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και του γραμματέα της Ακαδημίας Αθηνών Χρ. Ζερεφού, αλλά διότι στο πάνελ θα βρίσκεται ας πούμε η μισή… Εθνική Ελλάδος, της πολιτικής. Ευάγγελος Βενιζέλος, Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννης Στουρνάρας, Μαρία Δαμανάκη, συνθέτουν ένα πάνελ «να το πιεις στο ποτήρι»!

Νομίζω ότι με το βιβλίο αυτό, ο Γιάννης Μανιάτης, ουσιαστικά κάνει πρεμιέρα για τις ευρωεκλογές – θα είναι υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Οπότε, όσοι πιστοί (του Μανιάτη και του ΠΑΣΟΚ)

"ΤΑ ΝΕΑ", 20/02/24

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΥΧΟΓΙΟΥ

Η αυταρέσκεια δεν κρυβόταν: «ερχόμαστε από μακριά και πάμε πολύ μακριά», του άρεσε να λέει ο Αλέξης Τσίπρας – και το πίστευε, όπως μάλλον πίστευε και Κώστας Βάρναλης για τον εαυτό του «Εγώ ‘μαι τέκνο της Ανάγκης / κι ώριμο τέκνο της Οργής». Πάντως, από τον Νίκο Ζαχαριάδη ως τον Στέφανο Κασσελάκη, μέσω Άρη Βελουχιώτη αλλά και Παύλου Πολάκη, Λάκη Λαζόπουλου και άλλων κωμωδοποιών, δεν θα το έλεγες πολύ μακριά διαδρομή – καίτοι υπήρξε κατά περιόδους τραγική.

Δεν θα μας ενδιέφερε, δεν θα είχαμε λόγο να ασχοληθούμε· εκατομμύρια άνθρωποι διέπραξαν αντίστοιχες γελοιότητες ή αθλιότητες πιστεύοντας ότι είναι εκλεκτοί και τους αξίζει μεγαλειώδης διαδρομή – αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, ο θίασος ποικιλιών που έχει απομείνει κυβέρνησε την Ελλάδα.

Καλά, δεν έβλεπε το πολιτικό σώμα τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που κυβέρνησαν την Ελλάδα από μικρότερα ή μεγαλύτερα πόστα, δεν ήσαν σοφότερα από τους ψηφοφόρους; Δεν έβλεπαν ποιος είναι ο Στέφανος Κασσελάκης; Τι κόμμα είναι αυτό που παραδίνει στον πρώτο τυχάρπαστο τη σημαία, τη σφραγίδα, την έδρα – και κυρίως το κομματικό θησαυροφυλάκιο των εκατομμυρίων ευρώ που τροφοδοτούμε οι ψηφοφόροι;

Σκέφτομαι τη γνωστή αυτοεπαινετική φράση «η Ελλάδα βρέθηκε πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Αν όμως σωστή πλευρά της ιστορίας είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη, δεν είμαστε ακόμη εκεί επειδή νοιάστηκαν και δούλεψαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για την είσοδο στην Ένωση και ο Κώστας Σημίτης για τη ένταξη στην Ευρωζώνη, υπερνικώντας εσωτερικές αντιδράσεις – είμαστε επειδή οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να μην μας πετάξουν έξω παρά τις σχετικές προσπάθειες του «πρώτου αντιμνημονιακού» Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα.

Μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο βρεθήκαμε στη σωστή πλευρά χάρη στη συμφωνία Τσώρτσιλ-Στάλιν και όχι χάρη στη σοφία των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων που είχαν ήδη ξεκινήσει εμφύλιο πόλεμο· μετά τον πρώτο μεγάλο πόλεμο, βρεθήκαμε στην πλευρά των νικητών επειδή η Entente έκανε απόβαση στη Θεσσαλονίκη και τελικά έδιωξε τον Κωνσταντίνο Α’, όχι χάρη στη σοφία βενιζελικών ή βασιλικών.

Το ζήτημα είναι πως για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ –όπως και άλλων εν τη βουλή κομμάτων– δεν ενδιαφέρθηκε ούτε ο «Θεός της Ελλάδος» ούτε η Ένωση ή το ΝΑΤΟ, ούτε καν ο Βλαδίμηρος Πούτιν. Για τούτο είναι τέτοια που είναι.

Παρά τα όσα λέγονται για τις ξένες επεμβάσεις, ώσπου να ενηλικιωθεί και να εκπαιδευθεί το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, ίσως μόνο η πολιτική σοφία (και τα συμφέροντα) των ξένων θα μας επιτρέπουν να πορευόμαστε και μάλιστα στη «σωστή πλευρά».

"ΤΑ ΝΕΑ", Δημήτρης Ν. Μανιάτης, 20/02/24

...την "Εφ.Συν", που είναι σφόδρα Αντι-Κασσελάκης, και...

"Εφ.Συν", κύριο θέμα, 20/02/24

Αυτού του κόμματος στο οποίο ο Στ. Κασσελάκης εκλέχτηκε πρόεδρος αλλά το βρήκε έτοιμο, με πολλά μεν προβλήματα αλλά και με ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης ώστε να μπορεί να επανακάμψει. Ενα σημείο εκκίνησης που μάλλον δεν υπάρχει πια και είναι δύσκολο να επανακατακτηθεί.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό ο κ. Κασσελάκης μπορούσε να ισχυρίζεται ότι δεν τον άφησαν καλά καλά να κάτσει στην καρέκλα του και να ασκήσει τα καθήκοντά του ως δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος. Μετά τη διάσπαση του κόμματος όμως, αυτό δεν ισχύει. Είχε όλο τον χρόνο και τις ευκαιρίες να αναπτύξει σχέσεις με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, να οικοδομήσει κλίμα εμπιστοσύνης, να υποστηρίξει και να αναδείξει σε κορυφαία κομματική λειτουργία τη συλλογικότητα και τη συνευθύνη.

Δεν το έκανε. Κι αυτό δεν είναι δική μας αυθαίρετη εκτίμηση. Είναι το λογικό συμπέρασμα των δικών του πράξεων. Οταν πέντε ημέρες πριν από το συνέδριο του κόμματος, ερήμην όλων, θέτει σε διαδικτυακή ψηφοφορία τα φυσιογνωμικά, ιστορικά, πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν συνιστά δημοκρατία, δεν συνιστά συλλογικότητα, δεν συνιστά συνευθύνη, δεν συνιστά σεβασμό στις δημοκρατικά ψηφισμένες και ισχύουσες κομματικές λειτουργίες.

Το ζήτημα καθίσταται ακόμη χειρότερο για τον πρόεδρο αν ληφθεί υπόψη ότι αυτό το κομματικό συνέδριο δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα και τέτοια θεματολογία. Δεν είναι συνέδριο καταστατικό. Κατά συνέπεια, κανένας νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο κ. Κασσελάκης ενήργησε χωρίς υστεροβουλία. Προφανώς έχει στόχο τον οποίο κρατάει ακόμα κρυφό από τους συντρόφους του και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ετσι δεν γίνεται χωριό. Ετσι το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό θέλει ο κ. Κασσελάκης με την ελπίδα ότι η κοινωνία θα επιβραβεύσει το νέο κόμμα που θα φτιάξει, καλό θα ήταν να το σκεφτεί διπλά και τριπλά. Το καλάμι, λέει ο λαός, είναι το πιο ατίθασο άλογο. Και η κοινωνία αυτό το γνωρίζει.

....και η αμηχανία στο κομματικό δελτίο της "ΑΥΓΗΣ"

"Η ΑΥΓΗ", 20/02/24