Από την ημιεπίσημη κυβερνητική εφημερίδα
και την "ΕΣΤΙΑ"
 |
| "Η ΑΥΓΗ", 31/01/17 |
του μητροκτόνου
Του Θανάση Καρτερού
Θυμάμαι, στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, αρχισυντάκτης τότε του «Ριζοσπάστη», σε μια σύσκεψη περί δεοντολογίας στην ΕΣΗΕΑ, την μπρούτα, χωρίς λιπαρές ευγένειες και προσχήματα, ομιλία του Σταύρου Ψυχάρη. Για μένα όλα τα κρίνει και τα αποφασίζει η αγορά, ήταν η κεντρική του ιδέα. Ο αναγνώστης αγοραστής. Το σάπιο θα το πετάξει, το γερό θα το κρατήσει, θα το επιβραβεύσει, θα του δώσει τη δυνατότητα να επιβιώσει και να δυναμώσει. Άποψη που μπορούσε να διαβαστεί κι έτσι: Αφού η αγορά έχει στέψει τον ΔΟΛ αυτοκράτορα, καλώς καμωμένα όσα κάνει.
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός και τα γιαούρτια, όμως. Τα γιαούρτια, ναι. Διότι, τώρα τελευταία, οι επώνυμοι του ΔΟΛ ανακάλυψαν ότι η ενημέρωση δεν είναι γιαούρτι. Άρα οι νόμοι της αγοράς, που τόσο υμνήθηκαν όταν έστεφαν τον αυτοκράτορα, έχουν ένα πρόβλημα, όταν τον καθαιρούν. Οι νόμοι της αγοράς, ξαφνικά, δεν καθορίζουν την πορεία του ΔΟΛ. Την καθορίζουν αόρατοί τε και ορατοί εχθροί. Οι Μαδούρο του ΣΥΡΙΖΑ που με σχέδιο -αποκάλυψη Μαρίνου- αποφάσισαν να τον κλείσουν. Ή και άλλοι, ακόμα πιο σκοτεινοί, πιο μαύροι, πιο κόκκινοι, πιο μαυροκόκκινοι.
Κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, όταν γράφεται από γνωστές πέννες του ΔΟΛ: Θα έπρεπε τη μοίρα των ΜΜΕ να την καθορίζουν η ιστορία τους, τα ονόματα που υπέγραψαν κατά καιρούς τις στήλες τους, ο ρόλος τους στις δύσκολες περιόδους, η ποιότητά τους, όλα δηλαδή εκείνα τα ηθικά, δεοντολογικά και ευαίσθητα, που βέβαια μπορεί να έχουν κάποια σχέση με την αγοραία αξία του εμπορεύματος της ενημέρωσης, αλλά καμιά σχέση με τη σιδερένια φτέρνα της αγοράς: Δεν πουλάς, κλείνεις. Τελεία και παύλα. Ή, καπιταλιστικά ακόμα πιο correct: Δεν πουλάς, άρα δεν αξίζει να ζεις, άδειασέ μας τη γωνιά.
Το γεγονός ότι, όταν η σιδερένια φτέρνα συνέτριβε εκατομμύρια ανθρώπους, οι επώνυμοι του ΔΟΛ δεν διέκριναν καμιά ιστορικότητα, κανένα ηθικό τραύμα, καμιά αιμορραγία ευαισθησίας στους συνταξιούχους, τους απολυμένους, τους άνεργους, τους πεταμένους νέους, ενώ έκλιναν μεταρρυθμιστικά το γόνυ μπροστά στην ανάγκη της εξόντωσής τους, εν ονόματι των νόμων της αγοράς, προσθέτει στην υποκρισία τους κάτι γελοίο. Το... θεώρημα του μητροκτόνου, που όχι μόνο οδύρεται επειδή έμεινε ορφανός. Αλλά απαιτεί και από την Ηθική, την Ιστορία, τον Τσίπρα επίδομα φόνου...
Του Θανάση Καρτερού
Θυμάμαι, στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, αρχισυντάκτης τότε του «Ριζοσπάστη», σε μια σύσκεψη περί δεοντολογίας στην ΕΣΗΕΑ, την μπρούτα, χωρίς λιπαρές ευγένειες και προσχήματα, ομιλία του Σταύρου Ψυχάρη. Για μένα όλα τα κρίνει και τα αποφασίζει η αγορά, ήταν η κεντρική του ιδέα. Ο αναγνώστης αγοραστής. Το σάπιο θα το πετάξει, το γερό θα το κρατήσει, θα το επιβραβεύσει, θα του δώσει τη δυνατότητα να επιβιώσει και να δυναμώσει. Άποψη που μπορούσε να διαβαστεί κι έτσι: Αφού η αγορά έχει στέψει τον ΔΟΛ αυτοκράτορα, καλώς καμωμένα όσα κάνει.
ΑΛΗΘΕΙΑ: ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΞ ΚΑΡΤΕΡΟΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΤΗ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 80, ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΝΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ ΑΠΟ ΕΚΔΟΤΗ ΤΗΣ "ΑΥΓΗΣ" (ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΑΪΚΟΥ, ΣΤΗΝ "ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", ΤΟΣΟ ΦΑΡΜΑΚΕΡΟ...)
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός και τα γιαούρτια, όμως. Τα γιαούρτια, ναι. Διότι, τώρα τελευταία, οι επώνυμοι του ΔΟΛ ανακάλυψαν ότι η ενημέρωση δεν είναι γιαούρτι. Άρα οι νόμοι της αγοράς, που τόσο υμνήθηκαν όταν έστεφαν τον αυτοκράτορα, έχουν ένα πρόβλημα, όταν τον καθαιρούν. Οι νόμοι της αγοράς, ξαφνικά, δεν καθορίζουν την πορεία του ΔΟΛ. Την καθορίζουν αόρατοί τε και ορατοί εχθροί. Οι Μαδούρο του ΣΥΡΙΖΑ που με σχέδιο -αποκάλυψη Μαρίνου- αποφάσισαν να τον κλείσουν. Ή και άλλοι, ακόμα πιο σκοτεινοί, πιο μαύροι, πιο κόκκινοι, πιο μαυροκόκκινοι.
Κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, όταν γράφεται από γνωστές πέννες του ΔΟΛ: Θα έπρεπε τη μοίρα των ΜΜΕ να την καθορίζουν η ιστορία τους, τα ονόματα που υπέγραψαν κατά καιρούς τις στήλες τους, ο ρόλος τους στις δύσκολες περιόδους, η ποιότητά τους, όλα δηλαδή εκείνα τα ηθικά, δεοντολογικά και ευαίσθητα, που βέβαια μπορεί να έχουν κάποια σχέση με την αγοραία αξία του εμπορεύματος της ενημέρωσης, αλλά καμιά σχέση με τη σιδερένια φτέρνα της αγοράς: Δεν πουλάς, κλείνεις. Τελεία και παύλα. Ή, καπιταλιστικά ακόμα πιο correct: Δεν πουλάς, άρα δεν αξίζει να ζεις, άδειασέ μας τη γωνιά.
Το γεγονός ότι, όταν η σιδερένια φτέρνα συνέτριβε εκατομμύρια ανθρώπους, οι επώνυμοι του ΔΟΛ δεν διέκριναν καμιά ιστορικότητα, κανένα ηθικό τραύμα, καμιά αιμορραγία ευαισθησίας στους συνταξιούχους, τους απολυμένους, τους άνεργους, τους πεταμένους νέους, ενώ έκλιναν μεταρρυθμιστικά το γόνυ μπροστά στην ανάγκη της εξόντωσής τους, εν ονόματι των νόμων της αγοράς, προσθέτει στην υποκρισία τους κάτι γελοίο. Το... θεώρημα του μητροκτόνου, που όχι μόνο οδύρεται επειδή έμεινε ορφανός. Αλλά απαιτεί και από την Ηθική, την Ιστορία, τον Τσίπρα επίδομα φόνου...
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 31/01/17 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου