"... Όλα αυτά τα ηρωικά κατά της λιτότητας είναι λόγια που έρχονται σε αντίθεση με τις πράξεις του. Γιατί αυτός είναι που επιβάλλει τη λιτότητα με την υπερφορολόγηση της μεσαίας εισοδηματικής τάξης. Αυτός είναι που έχει μετατρέψει τις ασφαλιστικές εισφορές σε φόρους. Αυτός και οι δικοί του υπονομεύουν τις ιδιωτικοποιήσεις για να μη προχωρούν. Αυτός δημιουργεί το αρνητικό κλίμα στην προσέλκυση επενδύσεων που θα έδιναν ψωμί σε μερικές χιλιάδες ανθρώπων. Ο ίδιος φροντίζει ώστε να μην εξορθολογίζεται η δημόσια διοίκηση, ενώ παράλληλα τη φορτώνει με περισσότερους υπαλλήλους. Η κυβέρνησή του αποδεικνύεται ανίκανη να απορροφήσει τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τους πρόσφυγες. Και οι δικοί του μηχανισμοί είναι εκείνοι που διακινούν την αμφισβήτηση του ευρώ και φιλολογούν για τη δραχμή..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/02/17

Τσίπρας κατά... λιτότητας

Του Άγγελου Στάγκου

Οποιος παρατηρεί και προσπαθεί να αναλύσει την κυβερνητική προπαγάνδα και την εξέλιξή της μέσα στον χρόνο, θα πρέπει να έχει αντιληφθεί ότι ένα από τα «παραμύθια» που πουλάει ο πρωθυπουργός αυτές τις μέρες είναι ότι προβάλλει αντίσταση απέναντι στη λιτότητα. «Οχι» σε μέτρα λιτότητας, μας λέει, να τελειώνει η λιτότητα, δηλώνει με απαράμιλλη αποφασιστικότητα, δεν δέχεται άλλη λιτότητα, διακηρύσσει, ούτε ένα μέτρο λιτότητας είναι διατεθειμένος να δεχθεί, βροντοφωνάζει. Γενικά, δίνει με κάθε τρόπο την εντύπωση ότι έχει εξαπολύσει πόλεμο μέχρις εσχάτων απέναντι στην καταραμένη λιτότητα και είναι έτοιμος να θυσιαστεί, αν χρειαστεί, προκειμένου να την εξαφανίσει από προσώπου ελληνικής γης.

Πολύ ωραία όλα αυτά και μπράβο του του πρωθυπουργού που τα έχει στυλώσει απέναντι στη λιτότητα, μπράβο και σ’ εμάς που επιλέξαμε να μας κυβερνά ένας τόσο γενναίος και αποφασισμένος για όλα άντρας. Το θέμα όμως είναι ότι όλα αυτά τα ηρωικά κατά της λιτότητας είναι λόγια που έρχονται σε αντίθεση με τις πράξεις του. Γιατί αυτός είναι που επιβάλλει τη λιτότητα με την υπερφορολόγηση της μεσαίας εισοδηματικής τάξης. Αυτός είναι που έχει μετατρέψει τις ασφαλιστικές εισφορές σε φόρους. Αυτός και οι δικοί του υπονομεύουν τις ιδιωτικοποιήσεις για να μη προχωρούν. Αυτός δημιουργεί το αρνητικό κλίμα στην προσέλκυση επενδύσεων που θα έδιναν ψωμί σε μερικές χιλιάδες ανθρώπων. Ο ίδιος φροντίζει ώστε να μην εξορθολογίζεται η δημόσια διοίκηση, ενώ παράλληλα τη φορτώνει με περισσότερους υπαλλήλους. Η κυβέρνησή του αποδεικνύεται ανίκανη να απορροφήσει τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τους πρόσφυγες. Και οι δικοί του μηχανισμοί είναι εκείνοι που διακινούν την αμφισβήτηση του ευρώ και φιλολογούν για τη δραχμή. Με λίγα λόγια, ο Αλ. Τσίπρας είναι ο τελευταίος που δικαιούται να εμφανίζεται ως αντιστασιακός που αγωνίζεται νυχθημερόν κατά της λιτότητας, όταν οι δικές του πολιτικές την υποθάλπουν και τη διαιωνίζουν. Ακόμα και αν τελικά ολοκληρωθεί η λεγόμενη αξιολόγηση, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την καθυστέρηση του ενός χρόνου και για τα πρόσθετα μέτρα που εξαιτίας της θα επιβαρύνουν τους πολίτες της μεσαίας εισοδηματικής τάξης. Ειδικά εκείνους του ιδιωτικού τομέα, που έχουν υποστεί και συνεχίζουν να υφίστανται τα πάνδεινα από τότε που χρονολογείται η κρίση, που ουσιαστικά κουβαλούν τη χώρα στην πλάτη τους, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει σαν ταξικούς εχθρούς.

Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός επιχειρεί να φτιάξει, μεταξύ άλλων, και ένα αφήγημα περί αντιπαλότητας για να το πλασάρει στην κοινή γνώμη. Ωστόσο, είναι απόλυτα βέβαιο ότι δεν θα έχει απαντήσεις αν ερωτηθεί πώς ακριβώς εννοεί την έξοδο από αυτήν. Ή αν εννοεί έξοδο από τη λιτότητα τις αυξήσεις μισθών στον δημόσιο τομέα ή και και στον ιδιωτικό. Και πώς θα αυξηθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, όταν η αγορά στενάζει; Και με την ανεργία, πώς θα απορροφηθεί αυτή; Οι νέοι με προσόντα θα παραμένουν στη χώρα ή θα συνεχίσουν να φεύγουν για να βρουν την υγειά τους; Με το ασφαλιστικό τι θα κάνει, που παραμένει άλυτο πρόβλημα; Τέλος, υπάρχει κουμπί που θα το πατήσει και θα γίνουν όλα αυτά από τη μια στιγμή στην άλλη, ή ομολογεί ότι, στην καλύτερη περίπτωση, θα απαιτηθούν πολλά χρόνια για να απαλλαγεί η χώρα από τη λιτότητα, με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι θα παράγει κιόλας και όχι μόνο θα καταναλώνει; Λίγη σημασία έχουν όλα τα παραπάνω, καθώς είναι σίγουρο ότι ο Αλ. Τσίπρας θα συνεχίσει να πολεμά κατά της λιτότητας και να τη μαστιγώνει ανελέητα, αλλά εκείνη θα παραμένει απτόητη και ανυποχώρητη στη θέση της. Οσο τουλάχιστον ακολουθεί στην πράξη τη σημερινή πολιτική του.