Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Ετσι, επιτρέπεται σε εννέα από τα ΤΕΙ, που είχε προγραμματιστεί να κλείσουν, να δεχτούν του χρόνου νέους φοιτητές. Ετσι, χαλαρώνουν οι κανόνες για τις μετεγγραφές φοιτητών διά της πίεσης προς τα ιδρύματα να δεχτούν τις ενστάσεις και να βάλουν υπεράριθμους στις σχολές. Ετσι, μεθοδεύεται η ίδρυση νέων τμημάτων –της όγδοης αρχιτεκτονικής σχολής στην Καστοριά, μιας νέας σχολής μηχανικών στη Σάμο– με μόνο γνώμονα το λεγόμενο «σουβλακικό» κριτήριο. Το κριτήριο της συμβολής των πανεπιστημίων στην τοπική οικονομία – και δη στον τομέα εστίασης.
Διάδοχος του «αφορισμένου» από τη Δεξιά του Κυρίου Νίκου Φίλη, ο Κώστας Γαβρόγλου αποκατέστησε στο Παιδείας την παράδοση του κλαδικού υπουργού. Την παράδοση της τσιπρικής –και όχι μόνο– διακυβέρνησης, που αντιλαμβάνεται και νέμεται ορισμένα χαρτοφυλάκια σαν να ήταν συντεχνιακά σκήπτρα. Οπως για το Παιδείας πρέπει να βρίσκεται ένας καθηγητής, έτσι το Υγείας διοικούν συνδικαλιστές γιατροί και το Υποδομών συνδικαλιστής μηχανικός.
Ο Γαβρόγλου δεν άργησε να δείξει τη συνάφειά του με τον χώρο, σπεύδοντας να ανταποκριθεί σε αιτήματα των συναδέλφων του. Οσοι τον γνωρίζουν από το πανεπιστήμιο, τον περιγράφουν μεν ως σκληρό δογματικά αριστερό. Διοικητικά, όμως, είναι, λένε, smooth operator. Ξέρει να ελίσσεται και να προωθεί την ατζέντα του αθόρυβα, φροντίζοντας να αποφεύγει τα μέτωπα και τις εντάσεις.
Σε αυτές τις διπλωματικές του δεξιότητες αποδίδεται και το γεγονός ότι έχει καταφέρει να προσεταιρισθεί ακόμη και πρυτάνεις που η πανεπιστημιακή κοινότητα είχε ταξινομήσει ως προσκείμενους στη Ν.Δ. Οπως έχει αποδείξει η ζωή, αυτούς που ενώνει η συντεχνία, κανένα κόμμα δεν μπορεί να τους χωρίσει.
Και οι υπόλοιποι καθηγητές; Εκείνοι που είχαν στηρίξει τις μεταρρυθμίσεις στον τρόπο διοίκησης των ΑΕΙ και είχαν, αυτοσυστηνόμενοι ως σιωπηλή πλειοψηφία, διεκδικήσει την απελευθέρωση του πανεπιστημιακού χώρου από πολιτικές σκοπιμότητες και επαναστατικούς καταναγκασμούς;
Η σιωπηλή πλειοψηφία επέστρεψε, λένε, ηττημένη στη σιωπή της. Το λένε οι ίδιοι που μπήκαν στον κόπο της πολιτικής αντιπαράθεσης, πιστεύοντας ότι είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για να αλλάξει το μεταπολιτευτικό καθεστώς στα πανεπιστήμια.
Τώρα πολλοί ψάχνουν διέξοδο στο εξωτερικό. Και όποιος μένει, εξακολουθεί να «κοιτάει τη δουλειά του», χωρίς διάθεση να αναμετρηθεί με όσα γίνονται έξω από το γραφείο του. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, αυτή η απόσυρση αποτυπώθηκε και στα πολύ χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στις πρόσφατες εκλογές για το συνέδριο της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών.
Πρόκειται για μια συλλογική κίνηση –μια ανθρώπινη άμπωτη– που έχει αδρές αναλογίες με αυτό που συμβαίνει στην ελεύθερη αγορά, όπου κατά χιλιάδες οι επαγγελματίες αποσύρονται, αναζητώντας καταφύγιο στη «μαύρη» οικονομία.
Μπορεί η σύγκριση να φαίνεται παρατραβηγμένη. Απεικονίζει, ωστόσο, έστω και σχηματικά, το διάχυτο αίσθημα αδυναμίας απέναντι σε μια κρίση που χρονίζει αθεράπευτη.
Οσοι μπορούν φεύγουν έξω. Και όσοι δεν μπορούν, φεύγουν μέσα, στο κέλυφος ενός νέου, αναγκαστικού κυνισμού.
Ετσι, επιτρέπεται σε εννέα από τα ΤΕΙ, που είχε προγραμματιστεί να κλείσουν, να δεχτούν του χρόνου νέους φοιτητές. Ετσι, χαλαρώνουν οι κανόνες για τις μετεγγραφές φοιτητών διά της πίεσης προς τα ιδρύματα να δεχτούν τις ενστάσεις και να βάλουν υπεράριθμους στις σχολές. Ετσι, μεθοδεύεται η ίδρυση νέων τμημάτων –της όγδοης αρχιτεκτονικής σχολής στην Καστοριά, μιας νέας σχολής μηχανικών στη Σάμο– με μόνο γνώμονα το λεγόμενο «σουβλακικό» κριτήριο. Το κριτήριο της συμβολής των πανεπιστημίων στην τοπική οικονομία – και δη στον τομέα εστίασης.
Διάδοχος του «αφορισμένου» από τη Δεξιά του Κυρίου Νίκου Φίλη, ο Κώστας Γαβρόγλου αποκατέστησε στο Παιδείας την παράδοση του κλαδικού υπουργού. Την παράδοση της τσιπρικής –και όχι μόνο– διακυβέρνησης, που αντιλαμβάνεται και νέμεται ορισμένα χαρτοφυλάκια σαν να ήταν συντεχνιακά σκήπτρα. Οπως για το Παιδείας πρέπει να βρίσκεται ένας καθηγητής, έτσι το Υγείας διοικούν συνδικαλιστές γιατροί και το Υποδομών συνδικαλιστής μηχανικός.
Ο Γαβρόγλου δεν άργησε να δείξει τη συνάφειά του με τον χώρο, σπεύδοντας να ανταποκριθεί σε αιτήματα των συναδέλφων του. Οσοι τον γνωρίζουν από το πανεπιστήμιο, τον περιγράφουν μεν ως σκληρό δογματικά αριστερό. Διοικητικά, όμως, είναι, λένε, smooth operator. Ξέρει να ελίσσεται και να προωθεί την ατζέντα του αθόρυβα, φροντίζοντας να αποφεύγει τα μέτωπα και τις εντάσεις.
Σε αυτές τις διπλωματικές του δεξιότητες αποδίδεται και το γεγονός ότι έχει καταφέρει να προσεταιρισθεί ακόμη και πρυτάνεις που η πανεπιστημιακή κοινότητα είχε ταξινομήσει ως προσκείμενους στη Ν.Δ. Οπως έχει αποδείξει η ζωή, αυτούς που ενώνει η συντεχνία, κανένα κόμμα δεν μπορεί να τους χωρίσει.
Και οι υπόλοιποι καθηγητές; Εκείνοι που είχαν στηρίξει τις μεταρρυθμίσεις στον τρόπο διοίκησης των ΑΕΙ και είχαν, αυτοσυστηνόμενοι ως σιωπηλή πλειοψηφία, διεκδικήσει την απελευθέρωση του πανεπιστημιακού χώρου από πολιτικές σκοπιμότητες και επαναστατικούς καταναγκασμούς;
Η σιωπηλή πλειοψηφία επέστρεψε, λένε, ηττημένη στη σιωπή της. Το λένε οι ίδιοι που μπήκαν στον κόπο της πολιτικής αντιπαράθεσης, πιστεύοντας ότι είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για να αλλάξει το μεταπολιτευτικό καθεστώς στα πανεπιστήμια.
Τώρα πολλοί ψάχνουν διέξοδο στο εξωτερικό. Και όποιος μένει, εξακολουθεί να «κοιτάει τη δουλειά του», χωρίς διάθεση να αναμετρηθεί με όσα γίνονται έξω από το γραφείο του. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, αυτή η απόσυρση αποτυπώθηκε και στα πολύ χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στις πρόσφατες εκλογές για το συνέδριο της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών.
Πρόκειται για μια συλλογική κίνηση –μια ανθρώπινη άμπωτη– που έχει αδρές αναλογίες με αυτό που συμβαίνει στην ελεύθερη αγορά, όπου κατά χιλιάδες οι επαγγελματίες αποσύρονται, αναζητώντας καταφύγιο στη «μαύρη» οικονομία.
Μπορεί η σύγκριση να φαίνεται παρατραβηγμένη. Απεικονίζει, ωστόσο, έστω και σχηματικά, το διάχυτο αίσθημα αδυναμίας απέναντι σε μια κρίση που χρονίζει αθεράπευτη.
Οσοι μπορούν φεύγουν έξω. Και όσοι δεν μπορούν, φεύγουν μέσα, στο κέλυφος ενός νέου, αναγκαστικού κυνισμού.
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/02/17
«Ταφόπλακα» στη θέσπιση αξιολόγησης στα σχολεία έβαλε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου μετά και το μπαράζ των πρόσφατων δηλώσεών του σε ΜΜΕ. Ο ίδιος, βέβαια, θα υποστηρίξει το αντίθετο, στην πρώτη συνέντευξη που θα δώσει σύντομα (εάν θυμάμαι καλά μόνον ο Ανδρέας Λοβέρδος του ΠΑΣΟΚ είχε τόσο συχνή παρουσία σε ΜΜΕ όσο ο νυν υπουργός).
Μια απλή παράθεση πρόσφατων αποσπασμάτων από δηλώσεις του κ. Γαβρόγλου θα πείσει περί αυτών. Μιλώντας στον Ρ/Σ «Alpha» είπε: «Η λέξη αξιολόγηση έχει ένα βάρος ιστορικό, έχει κακοπάθει, διότι εδώ δυστυχώς θα αναφερθώ σε προηγούμενες κυβερνήσεις και σε προηγούμενους υπουργούς Παιδείας ότι ήταν ένα εκδικητικό όπλο στο χέρι τους. Εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό. Η αξιολόγηση είναι ένα πράγμα να βελτιωθούμε όλοι. Βεβαίως, στη διάρκεια της αξιολόγησης άνθρωποι που έχουν αντιζηλίες μπορούν να πουν και κάτι κακό για τους άλλους. Μέσα στο παιχνίδι είναι και αυτό, αλλά γενικά είναι ένα καλό πράγμα. Η αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκε εκδικητικά, αυτό είναι το πιο σοβαρό».
Με δεδομένο ότι ο κ. Γαβρόγλου προσελήφθη το 1978 στο Πανεπιστήμιο Πατρών και από το 1987 έκανε σπουδές Ιστορίας της Επιστήμης στο Harvard και συνέχισε εργαζόμενος σε ΜΙΤ και Cambridge, μάλλον δεν θα πρέπει να έχει εμπειρία από τους «κακούς» επιθεωρητές που καταργήθηκαν το 1982 από το ΠΑΣΟΚ και τους «εκδικητικούς» υπουργούς. Αρα, και με δεδομένους τους συνειρμούς που παράγουν οι «αντιζηλίες», για τον κ. Γαβρόγλου η αξιολόγηση στην εκπαίδευση και τα αποτελέσματά της σχετίζονται με ερωτικά σκέρτσα και «αντεκδικήσεις». Οταν, μάλιστα, ο υπουργός Παιδείας ρωτήθηκε προχθές το βράδυ (σε μια άψογα προετοιμασμένη εκπομπή στην ΕΤ3) εάν τα αποτελέσματα της αξιολόγησης πρέπει να έχουν κάποιου είδους αρνητική επίπτωση στον εκπαιδευτικό, άλλαξε θέμα.
Την «ταφόπλακα» για την οποία μίλησα στην αρχή σφραγίζει και η αποστροφή Γαβρόγλου ότι είναι θετικός στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. «Ο Σύλλογος Διδασκόντων στην αρχή του χρόνου θα βάζει κάποιους στόχους, να δούμε από την πρακτική μας στη διάρκεια του χρόνου θα τα καταφέρουμε αυτά, θα έχουμε λιγότερη διαρροή στο τέλος του χρόνου».
Να θυμίσω τα εξής: Πρώτον, σύστημα αυτοαξιολόγησης έχει οργανωθεί επί Αννας Διαμαντοπούλου. Δεύτερον, η Ελλάδα έχει από τα μικρότερα ποσοστά μαθητικής διαρροής στην Ευρώπη, από τα λίγα στα οποία δεν χωλαίνει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Τρίτον, ουδέποτε έως τώρα δεν είχε γίνει αξιολόγηση, υπό τον φόβο των αντιδράσεων.
Η ελληνική κοινωνία απεχθάνεται την αξιολόγηση γιατί την έχει συνδέσει με το κομματικό κράτος και την αναξιοκρατία, από την οποία ένα μεγάλο μέρος της έχει ευνοηθεί (ο μπάρμπας στην Κορώνη...). Ο φόβος της ευθύνης και της ποινής είναι πολύ ισχυρότερος από την πίστη σε μια κοινή προσπάθεια για τη βελτίωση του δημόσιου τομέα. Η αξιολόγηση είναι μια αιχμηρή διαδικασία που δεν χωράει τους γλυκασμούς Γαβρόγλου.
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/02/17 |
«Ετσι και με αξιολογήσεις, θα σε αξιολογήσω»...
Του Απόστολου Λακασά
«Ταφόπλακα» στη θέσπιση αξιολόγησης στα σχολεία έβαλε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου μετά και το μπαράζ των πρόσφατων δηλώσεών του σε ΜΜΕ. Ο ίδιος, βέβαια, θα υποστηρίξει το αντίθετο, στην πρώτη συνέντευξη που θα δώσει σύντομα (εάν θυμάμαι καλά μόνον ο Ανδρέας Λοβέρδος του ΠΑΣΟΚ είχε τόσο συχνή παρουσία σε ΜΜΕ όσο ο νυν υπουργός).
Μια απλή παράθεση πρόσφατων αποσπασμάτων από δηλώσεις του κ. Γαβρόγλου θα πείσει περί αυτών. Μιλώντας στον Ρ/Σ «Alpha» είπε: «Η λέξη αξιολόγηση έχει ένα βάρος ιστορικό, έχει κακοπάθει, διότι εδώ δυστυχώς θα αναφερθώ σε προηγούμενες κυβερνήσεις και σε προηγούμενους υπουργούς Παιδείας ότι ήταν ένα εκδικητικό όπλο στο χέρι τους. Εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό. Η αξιολόγηση είναι ένα πράγμα να βελτιωθούμε όλοι. Βεβαίως, στη διάρκεια της αξιολόγησης άνθρωποι που έχουν αντιζηλίες μπορούν να πουν και κάτι κακό για τους άλλους. Μέσα στο παιχνίδι είναι και αυτό, αλλά γενικά είναι ένα καλό πράγμα. Η αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκε εκδικητικά, αυτό είναι το πιο σοβαρό».
Με δεδομένο ότι ο κ. Γαβρόγλου προσελήφθη το 1978 στο Πανεπιστήμιο Πατρών και από το 1987 έκανε σπουδές Ιστορίας της Επιστήμης στο Harvard και συνέχισε εργαζόμενος σε ΜΙΤ και Cambridge, μάλλον δεν θα πρέπει να έχει εμπειρία από τους «κακούς» επιθεωρητές που καταργήθηκαν το 1982 από το ΠΑΣΟΚ και τους «εκδικητικούς» υπουργούς. Αρα, και με δεδομένους τους συνειρμούς που παράγουν οι «αντιζηλίες», για τον κ. Γαβρόγλου η αξιολόγηση στην εκπαίδευση και τα αποτελέσματά της σχετίζονται με ερωτικά σκέρτσα και «αντεκδικήσεις». Οταν, μάλιστα, ο υπουργός Παιδείας ρωτήθηκε προχθές το βράδυ (σε μια άψογα προετοιμασμένη εκπομπή στην ΕΤ3) εάν τα αποτελέσματα της αξιολόγησης πρέπει να έχουν κάποιου είδους αρνητική επίπτωση στον εκπαιδευτικό, άλλαξε θέμα.
Την «ταφόπλακα» για την οποία μίλησα στην αρχή σφραγίζει και η αποστροφή Γαβρόγλου ότι είναι θετικός στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. «Ο Σύλλογος Διδασκόντων στην αρχή του χρόνου θα βάζει κάποιους στόχους, να δούμε από την πρακτική μας στη διάρκεια του χρόνου θα τα καταφέρουμε αυτά, θα έχουμε λιγότερη διαρροή στο τέλος του χρόνου».
Να θυμίσω τα εξής: Πρώτον, σύστημα αυτοαξιολόγησης έχει οργανωθεί επί Αννας Διαμαντοπούλου. Δεύτερον, η Ελλάδα έχει από τα μικρότερα ποσοστά μαθητικής διαρροής στην Ευρώπη, από τα λίγα στα οποία δεν χωλαίνει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Τρίτον, ουδέποτε έως τώρα δεν είχε γίνει αξιολόγηση, υπό τον φόβο των αντιδράσεων.
Η ελληνική κοινωνία απεχθάνεται την αξιολόγηση γιατί την έχει συνδέσει με το κομματικό κράτος και την αναξιοκρατία, από την οποία ένα μεγάλο μέρος της έχει ευνοηθεί (ο μπάρμπας στην Κορώνη...). Ο φόβος της ευθύνης και της ποινής είναι πολύ ισχυρότερος από την πίστη σε μια κοινή προσπάθεια για τη βελτίωση του δημόσιου τομέα. Η αξιολόγηση είναι μια αιχμηρή διαδικασία που δεν χωράει τους γλυκασμούς Γαβρόγλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου