Από "ΤΑ ΝΕΑ" και την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Δύο απεργίες
Του Ηλία Κανέλλη
Σήμερα οι επιβάτες των μέσων μαζικής μεταφοράς έχουν να αντιμετωπίσουν μια ακόμα αντικοινωνική απεργία. Το μετρό, ο ηλεκτρικός και τα τραμ σταματούν να εργάζονται για 24 ώρες. Ο λόγος; Τα μέσα σταθερής τροχιάς διεκδικούν να μην περάσει στον ΟΑΣΑ η εμπορική εκμετάλλευση των μέσων σταθερής τροχιάς, διότι, αν αυτό συμβεί, κατά τον πρόεδρο των εργαζομένων στο μετρό, «τελικός στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση των μέσων σταθερής τροχιάς».
Σας ενδιαφέρει, άραγε, αν ιδιωτικοποιηθούν τα μέσα σταθερής τροχιάς; Αυτό που σας ενδιαφέρει είναι οι συγκοινωνίες να λειτουργούν όσο πιο καλά γίνεται. Να εξυπηρετούν τους Αθηναίους και επιπλέον να μην έχουν ζημιές, τις οποίες πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Για να μη λειτουργούν με ζημιές, θα ήταν χρήσιμο να γίνεται ορθολογική κατανομή των θέσεων εργασίας και αξιολόγηση. Και καλό θα ήταν τα πολλά πολιτικά «βύσματα» που βρέθηκαν να εργάζονται στις συγκοινωνίες να νοιάζονται λίγο περισσότερο για τη δημόσια περιουσία. Είναι αδιανόητο, π.χ., διάφοροι μπάχαλοι να σπάνε ανενόχλητοι τα ακυρωτικά μηχανάκια των σταθμών.
Αυτές τις μέρες, όμως, γίνεται ακόμα μια απεργιακή κινητοποίηση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Κάνουν επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, με αίτημα, μεταξύ άλλων, νέες προσλήψεις και αυξήσεις. Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτονται. Θέλουν κι άλλο προσωπικό (στην κρατική τηλεόραση, όπου ανατίθενται ενημερωτικές και σχολιογραφικές εκπομπές σε εξωτερικούς συνεργάτες) για να λειτουργεί ένα υδροκέφαλο γραφειοκρατικό τέρας που μεροληπτεί ασυστόλως προπαγανδίζοντας τις θέσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (η εικόνα της τηλεοπτικής μετάδοσης του τελευταίου Eurogroup, με τίτλο «Το τέλος της λιτότητας», θα χρησιμεύσει στο μέλλον ως έμβλημα των ψεμάτων τα οποία διακινεί η σημερινή κυβέρνηση).
Περίπου 18 ευρώ τον χρόνο κοστίζει σήμερα σε κάθε έλληνα πολίτη η λειτουργία της ΕΡΤ. Προσωπικώς, τα χαρίζω για να πληρώνονται οι απεργοί - επειδή η αποχή τους από την προπαγανδιστική υπερημερία, η σιωπή τους, προσφέρει καλύτερη υπηρεσία στη χώρα απ' όσο οι φωνές τους και η παρουσία τους.
Σπίρτζης: «Δεν υπάρχει θέμα ιδιωτικοποίησης
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Του Ηλία Κανέλλη
Σήμερα οι επιβάτες των μέσων μαζικής μεταφοράς έχουν να αντιμετωπίσουν μια ακόμα αντικοινωνική απεργία. Το μετρό, ο ηλεκτρικός και τα τραμ σταματούν να εργάζονται για 24 ώρες. Ο λόγος; Τα μέσα σταθερής τροχιάς διεκδικούν να μην περάσει στον ΟΑΣΑ η εμπορική εκμετάλλευση των μέσων σταθερής τροχιάς, διότι, αν αυτό συμβεί, κατά τον πρόεδρο των εργαζομένων στο μετρό, «τελικός στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση των μέσων σταθερής τροχιάς».
Σας ενδιαφέρει, άραγε, αν ιδιωτικοποιηθούν τα μέσα σταθερής τροχιάς; Αυτό που σας ενδιαφέρει είναι οι συγκοινωνίες να λειτουργούν όσο πιο καλά γίνεται. Να εξυπηρετούν τους Αθηναίους και επιπλέον να μην έχουν ζημιές, τις οποίες πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Για να μη λειτουργούν με ζημιές, θα ήταν χρήσιμο να γίνεται ορθολογική κατανομή των θέσεων εργασίας και αξιολόγηση. Και καλό θα ήταν τα πολλά πολιτικά «βύσματα» που βρέθηκαν να εργάζονται στις συγκοινωνίες να νοιάζονται λίγο περισσότερο για τη δημόσια περιουσία. Είναι αδιανόητο, π.χ., διάφοροι μπάχαλοι να σπάνε ανενόχλητοι τα ακυρωτικά μηχανάκια των σταθμών.
Αυτές τις μέρες, όμως, γίνεται ακόμα μια απεργιακή κινητοποίηση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Κάνουν επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, με αίτημα, μεταξύ άλλων, νέες προσλήψεις και αυξήσεις. Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτονται. Θέλουν κι άλλο προσωπικό (στην κρατική τηλεόραση, όπου ανατίθενται ενημερωτικές και σχολιογραφικές εκπομπές σε εξωτερικούς συνεργάτες) για να λειτουργεί ένα υδροκέφαλο γραφειοκρατικό τέρας που μεροληπτεί ασυστόλως προπαγανδίζοντας τις θέσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (η εικόνα της τηλεοπτικής μετάδοσης του τελευταίου Eurogroup, με τίτλο «Το τέλος της λιτότητας», θα χρησιμεύσει στο μέλλον ως έμβλημα των ψεμάτων τα οποία διακινεί η σημερινή κυβέρνηση).
Περίπου 18 ευρώ τον χρόνο κοστίζει σήμερα σε κάθε έλληνα πολίτη η λειτουργία της ΕΡΤ. Προσωπικώς, τα χαρίζω για να πληρώνονται οι απεργοί - επειδή η αποχή τους από την προπαγανδιστική υπερημερία, η σιωπή τους, προσφέρει καλύτερη υπηρεσία στη χώρα απ' όσο οι φωνές τους και η παρουσία τους.
Σπίρτζης: «Δεν υπάρχει θέμα ιδιωτικοποίησης
ή απαξίωσης της ΣΤΑΣΥ»
Τη διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα ιδιωτικοποίησης ή απαξίωσης του ρόλου της ΣΤΑΣΥ, έδωσε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης, μιλώντας απόψε στην Ολομέλεια της Βουλής.
Ο υπουργός κατέθεσε νομοτεχνική βελτίωση σε σχετικό άρθρο του νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών, με την οποία, όπως είπε, τα καθαρά έσοδα από εμπορικές και διαφημιστικές δραστηριότητες θα εγγράφονται ως έσοδα στον προϋπολογισμό της ΣΤΑΣΥ.
Αναφερόμενος σε διάταξη του νομοσχεδίου για τη δυνατότητα της Αττικό Μετρό να συνάψει συμβάσεις με τον ΟΑΣΑ, ο κ. Σπίρτζης είπε ότι στόχος είναι να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο περιουσιακά στοιχεία.
«Επειδή υπάρχουν και κινητοποιήσεις των εργαζομένων, πρέπει να πω για να σταματήσει η παραπληροφόρηση, ότι δεν μπαίνει κανένα ιδιωτικοποίησης ή απαξίωσης του ρόλου της ΣΤΑΣΥ. Δεν μπαίνει κανένα θέμα επίσης για τα έσοδα της ΣΤΑΣΥ, γι’ αυτό και καταθέτουμε νομοτεχνική βελτίωση που προβλέπει ότι, ακόμα και αν ο ΟΑΣΑ είναι ο φορέας που θα συνάψει τις συμβάσεις με την Αττικό Μετρό, τα έσοδα αυτά θα εγγράφονται ως έσοδα της ΣΤΑΣΥ. Άρα να μην έχουν καμία ανησυχία οι εργαζόμενοι», είπε ο υπουργός και πρόσθεσε ότι αυτό που δεν πρόκειται να συνεχιστεί, είναι ο τρόπος με την οποίο γινόταν η αξιοποίηση της περιουσίας της Αττικό Μετρό.
Ο κ. Σπίρτζης κατέθεσε στοιχεία για τα έσοδα των αστικών συγκοινωνιών της ΣΤΑΣΥ από αυτές τις δραστηριότητες. Όπως ειδικότερα ανέφερε, για την αίθουσα του Συντάγματος, το μέγιστο ποσό την τελευταία πενταετία που έχει συλλεχθεί είναι 1.200.000 ευρώ, το 2013 ήταν μόλις 520.000 ευρώ, το 2014 ήταν 857.000 ευρώ και φέτος με μια καλύτερη διαχείριση είναι 1.018.000 ευρώ, «αλλά αυτό αντιστοιχεί σε ένα μικρό ή μεσαίο κατάστημα της πλατείας Συντάγματος, πόσο μάλλον για το σταθμό του μετρό».
Τα έσοδα από τις διαφημίσεις στους συρμούς το 2013 ήταν 1.289.000 ευρώ, όταν μετακινούνται 1,5 εκατομμύριο επιβάτες κάθε χρόνο. Το 2016 είναι 1.426.000.
Τα δε έσοδα από τα πλαίσια στους σταθμούς είναι μόλις 276.841 ευρώ το 2015, 326.755 ευρώ το 2014, το 2016 έφθασε στις 451.000 ευρώ, αλλά τα στοιχεία δείχνουν, ότι ακόμη και το Δεκέμβριο που υπάρχει μεγάλη διαφημιστική ζήτηση, τα πάνελ πάνω από 50% ήταν ελεύθερα, που σημαίνει ότι δεν υπήρξε μηχανισμός για τη θετική αξιοποίηση αυτών των περιουσιακών στοιχείων της Αττικό Μετρό, σημείωσε ο υπουργός Υποδομών.
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/02/17
Τη διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα ιδιωτικοποίησης ή απαξίωσης του ρόλου της ΣΤΑΣΥ, έδωσε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης, μιλώντας απόψε στην Ολομέλεια της Βουλής.
Ο υπουργός κατέθεσε νομοτεχνική βελτίωση σε σχετικό άρθρο του νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών, με την οποία, όπως είπε, τα καθαρά έσοδα από εμπορικές και διαφημιστικές δραστηριότητες θα εγγράφονται ως έσοδα στον προϋπολογισμό της ΣΤΑΣΥ.
Αναφερόμενος σε διάταξη του νομοσχεδίου για τη δυνατότητα της Αττικό Μετρό να συνάψει συμβάσεις με τον ΟΑΣΑ, ο κ. Σπίρτζης είπε ότι στόχος είναι να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο περιουσιακά στοιχεία.
«Επειδή υπάρχουν και κινητοποιήσεις των εργαζομένων, πρέπει να πω για να σταματήσει η παραπληροφόρηση, ότι δεν μπαίνει κανένα ιδιωτικοποίησης ή απαξίωσης του ρόλου της ΣΤΑΣΥ. Δεν μπαίνει κανένα θέμα επίσης για τα έσοδα της ΣΤΑΣΥ, γι’ αυτό και καταθέτουμε νομοτεχνική βελτίωση που προβλέπει ότι, ακόμα και αν ο ΟΑΣΑ είναι ο φορέας που θα συνάψει τις συμβάσεις με την Αττικό Μετρό, τα έσοδα αυτά θα εγγράφονται ως έσοδα της ΣΤΑΣΥ. Άρα να μην έχουν καμία ανησυχία οι εργαζόμενοι», είπε ο υπουργός και πρόσθεσε ότι αυτό που δεν πρόκειται να συνεχιστεί, είναι ο τρόπος με την οποίο γινόταν η αξιοποίηση της περιουσίας της Αττικό Μετρό.
Ο κ. Σπίρτζης κατέθεσε στοιχεία για τα έσοδα των αστικών συγκοινωνιών της ΣΤΑΣΥ από αυτές τις δραστηριότητες. Όπως ειδικότερα ανέφερε, για την αίθουσα του Συντάγματος, το μέγιστο ποσό την τελευταία πενταετία που έχει συλλεχθεί είναι 1.200.000 ευρώ, το 2013 ήταν μόλις 520.000 ευρώ, το 2014 ήταν 857.000 ευρώ και φέτος με μια καλύτερη διαχείριση είναι 1.018.000 ευρώ, «αλλά αυτό αντιστοιχεί σε ένα μικρό ή μεσαίο κατάστημα της πλατείας Συντάγματος, πόσο μάλλον για το σταθμό του μετρό».
Τα έσοδα από τις διαφημίσεις στους συρμούς το 2013 ήταν 1.289.000 ευρώ, όταν μετακινούνται 1,5 εκατομμύριο επιβάτες κάθε χρόνο. Το 2016 είναι 1.426.000.
Τα δε έσοδα από τα πλαίσια στους σταθμούς είναι μόλις 276.841 ευρώ το 2015, 326.755 ευρώ το 2014, το 2016 έφθασε στις 451.000 ευρώ, αλλά τα στοιχεία δείχνουν, ότι ακόμη και το Δεκέμβριο που υπάρχει μεγάλη διαφημιστική ζήτηση, τα πάνελ πάνω από 50% ήταν ελεύθερα, που σημαίνει ότι δεν υπήρξε μηχανισμός για τη θετική αξιοποίηση αυτών των περιουσιακών στοιχείων της Αττικό Μετρό, σημείωσε ο υπουργός Υποδομών.
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/02/17
Μια λαμπάδα για τους συντρόφους
Του Πάσχου Μανδραβέλη
«Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας, ποιος είναι αυτός που δεν λαχτάρησε να πιει; Αυτή τη γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας που μέχρι κι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γευτεί...» Κάτι τέτοιο πρέπει να σιγοτραγουδούν εσχάτως και στην Κουμουνδούρου. Ειδικά όσοι διάβασαν το άρθρο στη τελευταία σελίδα της «Αυγής» με τίτλο «Ο Πάνος και ο Ινδιάνος» (21.2.2017).
Στο τολμηρό αυτό σχόλιο, ο κ. Θανάσης Καρτερός προτείνει στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (είτε είναι άθεοι είτε χριστιανοί) να ανάψουν «μια λαμπάδα στον Καμμένο». Και γιατί τέτοια αγάπη η Αριστερά προς ένα κομμάτι της Δεξιάς, που δεν είναι καν το ευπρεπέστερο; Σε ένα κρεσέντο λυρισμού, ο κ. Καρτερός σημειώνει πως «χωρίς τον Καμμένο θα είχε η Ευρώπη των σκληρών δανειστών την ησυχία της (σ.σ. μην πούμε πως θα ήταν υποταγμένη στα τέσσερα)... Το Μαξίμου θα έβλεπε ο Τσίπρας με το κιάλι χωρίς τον Καμμένο... Θυμάστε τον Ιανουάριο του 2015; Την Καισαριανή, την πρώτη αριστερή κυβέρνηση, με τα γλυκά και τα πικρά της; Ε, χωρίς τον Καμμένο, δεν θα υπήρχαν. Θυμάστε τον Σεπτέμβριο του 2015, την εκλογική νίκη που ακολούθησε τον συμβιβασμό με τους δανειστές, τη δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα; Αν ναι, άθεοι ή πιστοί, ανάψτε μια λαμπάδα στον Καμμένο...».
Το άρθρο είναι σημαντικό όχι μόνο γιατί ο κ. Καρτερός είναι ένας από τους εμβληματικούς δημοσιογράφους της Αριστεράς· υπήρξε ο ιδρυτής του εκδοτικού οίκου του ΚΚΕ «Σύγχρονη Εποχή» και διευθυντής του «Ριζοσπάστη». Είναι σημαντικό, διότι αποτελεί την καλύτερη ερωτική εξομολόγηση για την εξουσία που θα μπορούσε να κάνει η Αριστερά. Δηλαδή στο άρθρο ο κ. Καρτερός, πλην της συμβολικής επίσκεψης στην Καισαριανή, δεν αναφέρει κάποιο αριστερό επίτευγμα, που να δικαιολογεί τη σύμπραξη με ένα κόμμα από το οποίο κατά καιρούς εκτοξεύτηκαν εθνικιστικές, ρατσιστικές, ομοφοβικές κ.λπ. δηλώσεις. Αντιθέτως, κλείνει το μάτι στο απαράτ του κόμματος και τους λέει πως χωρίς Καμμένο «δεν θα υπήρχε πρώτη αριστερή κυβέρνηση με τα γλυκά της και τα πικρά της»· φανταζόμαστε ότι τα «πικρά» είναι η αγωνία μην τη χάσουν.
Ο μεγάλος Αμερικανός δοκιμιογράφος Χένρι Λούις Μένκεν είχε γράψει κάποτε: «Η λαχτάρα να σώσεις την ανθρωπότητα είναι σχεδόν πάντα μια καμουφλαρισμένη λαχτάρα να την εξουσιάσεις». Αυτό έκρυβε πάντα η Αριστερά κάτω από παχιά οράματα και μεγάλα λόγια για να σώσει την εργατιά, τον λαό, τον κόσμο. Την επιθυμία για τη γλύκα της εξουσίας χωρίς τις πίκρες του δημοκρατικού ελέγχου. Και αυτό αποτύπωσε ο εμβληματικός αρθρογράφος της «Αυγής»: Μπορεί «αντί για τον γαλάζιο Πάνο, να έχουμε σύμμαχο έναν κόκκινο ινδιάνο», αλλά «η σκληρή αριθμητική τα λέει: ΣΥΡΙΖΑ συν ΑΝΕΛ ίσον πλειοψηφία, ίσον κυβέρνηση». Αυτό μόνο μετράει και τα υπόλοιπα «ότι έχει απόψεις, εμπνεύσεις και λιτανεύσεις, που κάποιες στιγμές μάς προξενούν τριγμούς πολιτικούς και οδυρμούς ιδεολογικούς», ότι... σταυρώνει τα μαχητικά αεροσκάφη πριν βγουν σε αποστολές, ότι προέτρεπε κάποιους διαμαρτυρόμενους της Χαλκιδικής να λιντσάρουν έναν άνθρωπο, ότι σε εποχές που ένα εκατομμύριο άνεργοι είναι χωρίς επίδομα υπάρχουν διαρροές από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας για εξοπλιστικά προγράμματα δισεκατομμυρίων, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες για την Αριστερά που λαχταρά να κυβερνήσει.
Του Πάσχου Μανδραβέλη
«Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας, ποιος είναι αυτός που δεν λαχτάρησε να πιει; Αυτή τη γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας που μέχρι κι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γευτεί...» Κάτι τέτοιο πρέπει να σιγοτραγουδούν εσχάτως και στην Κουμουνδούρου. Ειδικά όσοι διάβασαν το άρθρο στη τελευταία σελίδα της «Αυγής» με τίτλο «Ο Πάνος και ο Ινδιάνος» (21.2.2017).
Στο τολμηρό αυτό σχόλιο, ο κ. Θανάσης Καρτερός προτείνει στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (είτε είναι άθεοι είτε χριστιανοί) να ανάψουν «μια λαμπάδα στον Καμμένο». Και γιατί τέτοια αγάπη η Αριστερά προς ένα κομμάτι της Δεξιάς, που δεν είναι καν το ευπρεπέστερο; Σε ένα κρεσέντο λυρισμού, ο κ. Καρτερός σημειώνει πως «χωρίς τον Καμμένο θα είχε η Ευρώπη των σκληρών δανειστών την ησυχία της (σ.σ. μην πούμε πως θα ήταν υποταγμένη στα τέσσερα)... Το Μαξίμου θα έβλεπε ο Τσίπρας με το κιάλι χωρίς τον Καμμένο... Θυμάστε τον Ιανουάριο του 2015; Την Καισαριανή, την πρώτη αριστερή κυβέρνηση, με τα γλυκά και τα πικρά της; Ε, χωρίς τον Καμμένο, δεν θα υπήρχαν. Θυμάστε τον Σεπτέμβριο του 2015, την εκλογική νίκη που ακολούθησε τον συμβιβασμό με τους δανειστές, τη δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα; Αν ναι, άθεοι ή πιστοί, ανάψτε μια λαμπάδα στον Καμμένο...».
Το άρθρο είναι σημαντικό όχι μόνο γιατί ο κ. Καρτερός είναι ένας από τους εμβληματικούς δημοσιογράφους της Αριστεράς· υπήρξε ο ιδρυτής του εκδοτικού οίκου του ΚΚΕ «Σύγχρονη Εποχή» και διευθυντής του «Ριζοσπάστη». Είναι σημαντικό, διότι αποτελεί την καλύτερη ερωτική εξομολόγηση για την εξουσία που θα μπορούσε να κάνει η Αριστερά. Δηλαδή στο άρθρο ο κ. Καρτερός, πλην της συμβολικής επίσκεψης στην Καισαριανή, δεν αναφέρει κάποιο αριστερό επίτευγμα, που να δικαιολογεί τη σύμπραξη με ένα κόμμα από το οποίο κατά καιρούς εκτοξεύτηκαν εθνικιστικές, ρατσιστικές, ομοφοβικές κ.λπ. δηλώσεις. Αντιθέτως, κλείνει το μάτι στο απαράτ του κόμματος και τους λέει πως χωρίς Καμμένο «δεν θα υπήρχε πρώτη αριστερή κυβέρνηση με τα γλυκά της και τα πικρά της»· φανταζόμαστε ότι τα «πικρά» είναι η αγωνία μην τη χάσουν.
Ο μεγάλος Αμερικανός δοκιμιογράφος Χένρι Λούις Μένκεν είχε γράψει κάποτε: «Η λαχτάρα να σώσεις την ανθρωπότητα είναι σχεδόν πάντα μια καμουφλαρισμένη λαχτάρα να την εξουσιάσεις». Αυτό έκρυβε πάντα η Αριστερά κάτω από παχιά οράματα και μεγάλα λόγια για να σώσει την εργατιά, τον λαό, τον κόσμο. Την επιθυμία για τη γλύκα της εξουσίας χωρίς τις πίκρες του δημοκρατικού ελέγχου. Και αυτό αποτύπωσε ο εμβληματικός αρθρογράφος της «Αυγής»: Μπορεί «αντί για τον γαλάζιο Πάνο, να έχουμε σύμμαχο έναν κόκκινο ινδιάνο», αλλά «η σκληρή αριθμητική τα λέει: ΣΥΡΙΖΑ συν ΑΝΕΛ ίσον πλειοψηφία, ίσον κυβέρνηση». Αυτό μόνο μετράει και τα υπόλοιπα «ότι έχει απόψεις, εμπνεύσεις και λιτανεύσεις, που κάποιες στιγμές μάς προξενούν τριγμούς πολιτικούς και οδυρμούς ιδεολογικούς», ότι... σταυρώνει τα μαχητικά αεροσκάφη πριν βγουν σε αποστολές, ότι προέτρεπε κάποιους διαμαρτυρόμενους της Χαλκιδικής να λιντσάρουν έναν άνθρωπο, ότι σε εποχές που ένα εκατομμύριο άνεργοι είναι χωρίς επίδομα υπάρχουν διαρροές από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας για εξοπλιστικά προγράμματα δισεκατομμυρίων, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες για την Αριστερά που λαχταρά να κυβερνήσει.
Υπάρχει «κόκκινος Ινδιάνος» που θα χαλάσει ένα τέτοιο πάρτι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου