Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/09/16
Οράματα και αόρατα θάματα
Της Μαρίας Κατσουνάκη
«Είναι παρατημένο για χρόνια... Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γίνει εκεί;» ήταν η ρητορική ερώτηση εκπροσώπου της Περιφέρειας Αττικής, σε τηλεοπτική εκπομπή. Το θέμα αφορούσε την ανάπλαση του Φαληρικού Δέλτα. Πρέπει να είναι μία από τις πιο συχνά επαναλαμβανόμενες ασκήσεις, το «φανταστείτε τι θα γίνει εκεί», για τους πολίτες της Αθήνας και, ευρύτερα, της χώρας, η οποία μετεξελίσσεται σε τεστ μνήμης για το «τι δεν έγινε». Για την ακρίβεια, αυτή η «άσκηση φαντασίας» ευθύνεται για ένα μεγάλο μέρος της εθνικής κατάθλιψης. Ναι, φανταζόμαστε εύκολα το καλύτερο, δεκάδες σχέδια για την Αθήνα (ας θυμηθούμε μόνον τον Κωνσταντίνο Δοξιάδη για παράδειγμα) έχουν περάσει από μπροστά μας, αλλά καμία εποχή, καμία πολιτική εξουσία, δεν αποδείχτηκε ικανή να κάνει πράξη τις κοινωφελείς ιδέες.
Χθες, η «Κ» παρουσίασε τη δράση του Σωματείου Πολιτών «Διάζωμα» στην Επίδαυρο με αφορμή τη Θ΄ γενική συνέλευση των μελών του. Ο καθηγητής-αρχαιολόγος Βασίλης Λαμπρινουδάκης μίλησε για το «όραμα» μιας Επιδαύρου που δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από το αρχαίο θέατρο αλλά και το Ασκληπιείο (διεθνούς, κατά την αρχαιότητα, κέντρου ίασης) ως κέντρο ανάπτυξης θεματικού ιατρικού τουρισμού, που θα μπορούσε να ενισχύσει όλο τον νομό, ταυτόχρονα με την πρόοδο αναστηλωτικών εργασιών, τη δημιουργία νέων διαδρομών, την οργάνωση βοτανικού κήπου κ.ο.κ. Αρωγός σε αυτό, το καινούργιο ΕΣΠΑ (έχει ήδη υποβληθεί φάκελος από τον Δήμο Επιδαύρου και υπάρχει προγραμματική σύμβαση ανάμεσα στον δήμο, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και στο ΥΠΠΟ) αλλά και ιδιώτες χορηγοί. Κάπως έτσι πορεύεται, ούτως ή άλλως, το «Διάζωμα» –διανύει τον ένατο χρόνο από την ίδρυσή του– στηρίζοντας την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων και ευρύτερα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αναζητώντας πόρους για την ένταξή τους στην καθημερινότητά μας. Σε εξέλιξη βρίσκεται στην Ηπειρο το έργο «Πολιτιστική διαδρομή αρχαίων θεάτρων», που δεν περιορίζεται μόνο σε αποκαταστάσεις μνημείων αλλά επιδιώκει τη διασύνδεσή τους με παραγωγικούς φορείς – για παράδειγμα.
Πώς διανύεται, εν προκειμένω, η απόσταση από το «φανταστείτε» στο «δείτε»; Πώς, δηλαδή, το «όραμα» γίνεται έργο; «Αναιρούμε δύο παθογένειες που αποτελούν και τα μεγάλα βαρίδια της χώρας», λέει ο πρόεδρος του Δ.Σ. και εμπνευστής του «Διαζώματος», Σταύρος Μπένος. Και εξηγεί πώς προχωρούν τις συνέργειες που «η αλαζονεία, οι εγωισμοί και τα πελατειακά δίκτυα» εμποδίζουν, φέρνοντας κοντά την κοινωνία και την επιχειρηματικότητα. Η δεύτερη παθογένεια, κατά τον κ. Μπένο, είναι η πιο ύπουλη και όχι εύκολα αναγνωρίσιμη: «Η ταύτιση ανάπτυξης και υποδομών, που είναι διαδικασίες επάλληλες και όχι ταυτόσημες». Οι υποδομές είναι αναγκαίες, αλλά δεν αρκούν από μόνες τους. Παράδειγμα τρανό, τα ολυμπιακά έργα «κελύφη ντροπής». Υποδομές «που κατασκευάστηκαν με κόστος και μόχθο και βυθίστηκαν στη μοναξιά».
Το «Διάζωμα» πορεύεται στα χρόνια της κρίσης χωρίς να χάνει τον βηματισμό του. Δεν πρόκειται για εγκώμιο αλλά για καταγραφή μιας πραγματικότητας, για ένα παρόν που προσβλέπει σε ένα καλύτερο, εφικτό, μέλλον. Δεν είναι ο ενθουσιασμός της αναγγελίας αλλά η δυναμική της εξέλιξης. Ο σχεδιασμός, που προχωράει στον προγραμματισμό, στην κατανομή αρμοδιοτήτων, στην αναζήτηση των κατάλληλων συνεργατών - χορηγών - συνεργειών, παραδίδοντας τη σκυτάλη στην εκτέλεση, στην «πράξη». Κι εδώ χρειάζονται χρόνος, επιμονή, υπομονή. Αναποδιές υπάρχουν, όπως και δυσκολίες και συμπληγάδες και Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Ομως η διαδικασία προχωρεί. Συνεχίζεται. Ρέει. Δεν έρχεται ο επόμενος να ξηλώσει ό,τι (καλό, κακό) έχει επιχειρήσει ο προηγούμενος. Ενας άνθρωπος, περιβαλλόμενος από άριστους συνεργάτες, κυρίως εθελοντές, κορφολογεί τον δημόσιο τομέα και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Οσο υπάρχουν παραδείγματα φορέων που «πράττουν», τόσο η προτροπή «φανταστείτε» θα αποτελεί συνώνυμο της χρεοκοπίας.
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/09/16
Οράματα και αόρατα θάματα
Της Μαρίας Κατσουνάκη
«Είναι παρατημένο για χρόνια... Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γίνει εκεί;» ήταν η ρητορική ερώτηση εκπροσώπου της Περιφέρειας Αττικής, σε τηλεοπτική εκπομπή. Το θέμα αφορούσε την ανάπλαση του Φαληρικού Δέλτα. Πρέπει να είναι μία από τις πιο συχνά επαναλαμβανόμενες ασκήσεις, το «φανταστείτε τι θα γίνει εκεί», για τους πολίτες της Αθήνας και, ευρύτερα, της χώρας, η οποία μετεξελίσσεται σε τεστ μνήμης για το «τι δεν έγινε». Για την ακρίβεια, αυτή η «άσκηση φαντασίας» ευθύνεται για ένα μεγάλο μέρος της εθνικής κατάθλιψης. Ναι, φανταζόμαστε εύκολα το καλύτερο, δεκάδες σχέδια για την Αθήνα (ας θυμηθούμε μόνον τον Κωνσταντίνο Δοξιάδη για παράδειγμα) έχουν περάσει από μπροστά μας, αλλά καμία εποχή, καμία πολιτική εξουσία, δεν αποδείχτηκε ικανή να κάνει πράξη τις κοινωφελείς ιδέες.
Χθες, η «Κ» παρουσίασε τη δράση του Σωματείου Πολιτών «Διάζωμα» στην Επίδαυρο με αφορμή τη Θ΄ γενική συνέλευση των μελών του. Ο καθηγητής-αρχαιολόγος Βασίλης Λαμπρινουδάκης μίλησε για το «όραμα» μιας Επιδαύρου που δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από το αρχαίο θέατρο αλλά και το Ασκληπιείο (διεθνούς, κατά την αρχαιότητα, κέντρου ίασης) ως κέντρο ανάπτυξης θεματικού ιατρικού τουρισμού, που θα μπορούσε να ενισχύσει όλο τον νομό, ταυτόχρονα με την πρόοδο αναστηλωτικών εργασιών, τη δημιουργία νέων διαδρομών, την οργάνωση βοτανικού κήπου κ.ο.κ. Αρωγός σε αυτό, το καινούργιο ΕΣΠΑ (έχει ήδη υποβληθεί φάκελος από τον Δήμο Επιδαύρου και υπάρχει προγραμματική σύμβαση ανάμεσα στον δήμο, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και στο ΥΠΠΟ) αλλά και ιδιώτες χορηγοί. Κάπως έτσι πορεύεται, ούτως ή άλλως, το «Διάζωμα» –διανύει τον ένατο χρόνο από την ίδρυσή του– στηρίζοντας την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων και ευρύτερα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αναζητώντας πόρους για την ένταξή τους στην καθημερινότητά μας. Σε εξέλιξη βρίσκεται στην Ηπειρο το έργο «Πολιτιστική διαδρομή αρχαίων θεάτρων», που δεν περιορίζεται μόνο σε αποκαταστάσεις μνημείων αλλά επιδιώκει τη διασύνδεσή τους με παραγωγικούς φορείς – για παράδειγμα.
Πώς διανύεται, εν προκειμένω, η απόσταση από το «φανταστείτε» στο «δείτε»; Πώς, δηλαδή, το «όραμα» γίνεται έργο; «Αναιρούμε δύο παθογένειες που αποτελούν και τα μεγάλα βαρίδια της χώρας», λέει ο πρόεδρος του Δ.Σ. και εμπνευστής του «Διαζώματος», Σταύρος Μπένος. Και εξηγεί πώς προχωρούν τις συνέργειες που «η αλαζονεία, οι εγωισμοί και τα πελατειακά δίκτυα» εμποδίζουν, φέρνοντας κοντά την κοινωνία και την επιχειρηματικότητα. Η δεύτερη παθογένεια, κατά τον κ. Μπένο, είναι η πιο ύπουλη και όχι εύκολα αναγνωρίσιμη: «Η ταύτιση ανάπτυξης και υποδομών, που είναι διαδικασίες επάλληλες και όχι ταυτόσημες». Οι υποδομές είναι αναγκαίες, αλλά δεν αρκούν από μόνες τους. Παράδειγμα τρανό, τα ολυμπιακά έργα «κελύφη ντροπής». Υποδομές «που κατασκευάστηκαν με κόστος και μόχθο και βυθίστηκαν στη μοναξιά».
Το «Διάζωμα» πορεύεται στα χρόνια της κρίσης χωρίς να χάνει τον βηματισμό του. Δεν πρόκειται για εγκώμιο αλλά για καταγραφή μιας πραγματικότητας, για ένα παρόν που προσβλέπει σε ένα καλύτερο, εφικτό, μέλλον. Δεν είναι ο ενθουσιασμός της αναγγελίας αλλά η δυναμική της εξέλιξης. Ο σχεδιασμός, που προχωράει στον προγραμματισμό, στην κατανομή αρμοδιοτήτων, στην αναζήτηση των κατάλληλων συνεργατών - χορηγών - συνεργειών, παραδίδοντας τη σκυτάλη στην εκτέλεση, στην «πράξη». Κι εδώ χρειάζονται χρόνος, επιμονή, υπομονή. Αναποδιές υπάρχουν, όπως και δυσκολίες και συμπληγάδες και Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Ομως η διαδικασία προχωρεί. Συνεχίζεται. Ρέει. Δεν έρχεται ο επόμενος να ξηλώσει ό,τι (καλό, κακό) έχει επιχειρήσει ο προηγούμενος. Ενας άνθρωπος, περιβαλλόμενος από άριστους συνεργάτες, κυρίως εθελοντές, κορφολογεί τον δημόσιο τομέα και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Οσο υπάρχουν παραδείγματα φορέων που «πράττουν», τόσο η προτροπή «φανταστείτε» θα αποτελεί συνώνυμο της χρεοκοπίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου