Μετά τον φόνο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον Απρίλιο του 1968, η στρατηγική που ακολουθούσαν οι οργανωτές των μη βίαιων διαδηλώσεων ήταν να προκαλούν εκείνους ακριβώς τους αστυνομικούς διοικητές που διακρίνονταν για τα ρατσιστικά τους αισθήματα - ώστε να «σοκαριστεί η συνείδηση της χώρας». Το κακό ήταν πως οι εικόνες των αστυνομικών βιαιοτήτων στην τηλεόραση οδήγησαν στη δημιουργία ενός πιο ριζοσπαστικοποιημένου κινήματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ενέτασσε τη βία στην αυτοάμυνά του. Κι έτσι στο τέλος εκείνου του χρόνου εξελέγη πρόεδρος ο Νίξον. Η Επανάσταση επαναστατικοποιεί την Αντεπανάσταση, έλεγε ο Ρεζίς Ντεμπρέ. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι ο Τραμπ ακολουθεί μια συνειδητή στρατηγική πρόκλησης των διαδηλωτών. Το ότι η αστυνομία ρίχνει λάδι στη φωτιά μπορεί να οφείλεται απλώς σε ένα μείγμα ανικανότητας και εγγενούς ρατσισμού. Αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρο....

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 02/06/20

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 02/06/20

...από την "Εφ.Συν"

"Εφ.Συν", 02/06/20