"....Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει σε δύο μετεκλογικά σενάρια. Το πρώτο είναι αυτό της «εκτροπής», δηλαδή ο σχηματισμός κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα, μέσα από μία ετερόκλητη συνεργασία όλων των άλλων. Οι άνθρωποι ψήφισαν απλή αναλογική με τη Χρυσή Αυγή τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα… Το δεύτερο σενάριο είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης μειοψηφίας, δηλαδή με 120 έδρες, που θα λειτουργεί συγκυριακά, με επιμέρους συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι. Αν ο Μητσοτάκης εξαντλήσει την τετραετία και πάει σε εκλογές το 2023, κανένα από τα δύο σενάρια δεν μπορεί να αποκλειστεί, εκτός και αν είναι από τώρα σίγουρος ότι όλα θα κυλήσουν βάσει σχεδίου, θα διατηρεί την πολιτική ηγεμονία και η κοινοβουλευτική γεωγραφία δεν θα ευνοήσει μία τερατογένεση. Όμως, ειλικρινά, ποιος μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις βλέποντας τρία χρόνια μπροστά; ..."

Από τον ιστότοπο "ΠΡΟΤΑΓΟΝ"

Αν οι εκλογές της 7ης Ιουλίου είχαν γίνει με απλή αναλογική, η μοναδική «ρεαλιστική» περίπτωση για τον σχηματισμό κυβέρνησης θα έδινε τον ρόλο του ρυθμιστή στον Κυριάκο Βελόπουλο. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ΝΔ και ΚΙΝΑΛ τα έβρισκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, οι αριθμοί δεν θα οδηγούσαν στην εμπιστοσύνη της Βουλής. 

Το ενδεχόμενο σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μόνο θεωρητικό, το ΚΚΕ δεν μπαίνει σε τέτοιες κουβέντες και ο Βαρουφάκης μπορεί να ζητούσε το υπουργείο Οικονομικών. Η λύση θα ήταν Βελόπουλος ή εκλογές. 

Εμπλοκή στον εκλογικό νόμο: η Φώφη δεν θέλει να γίνει… «τροχονόμος» του Μητσοτάκη Πατήστε εδώ 

Ας αντιστρέψουμε τα δεδομένα, υποθέτοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, ενώ το ΚΙΝΑΛ συνέπλεε για το σχηματισμό κυβέρνησης. Θα ήθελαν και τον Βαρουφάκη μαζί τους. 

Αν προβάλουμε το ίδιο σενάριο στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, ο σχηματισμός κυβέρνησης θα απαιτούσε τη σύμπραξη πέντε κομμάτων. Και ο Λεβέντης στην κυβέρνηση.

Βέβαια, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, κυβέρνηση σχηματίζεται και με 120 ψήφους στη Βουλή, αλλά κάτι τέτοιο θα απαιτούσε την αποχή κόμματος ή κομμάτων από τη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης. Ναι, αλλά θα μπορούσε να σχηματιστεί και κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα, έτσι δεν είναι; Με την απλή αναλογική γίνεται. Ας πούμε, μετά τις εκλογές του Ιουλίου, θα έπαιρνε ο Τσίπρας τη δεύτερη διερευνητική εντολή και θα σχημάτιζε κυβέρνηση με όλους πλην ΝΔ. Συνταγματικά θα ήταν σωστό. Πολιτικά όμως, το να σχηματίζεται κυβέρνηση χωρίς να έχει ως κορμό το πρώτο κόμμα, θα αποτελούσε εκτροπή. 

Αυτά τα σχήματα έχουν ενδιαφέρον αλλά μόνο όταν πρόκειται για Επιθεώρηση. Αντίστοιχο γέλιο θα έβγαζαν και σε κυβέρνηση, όμως, δυστυχώς, σε αυτήν την περίπτωση τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. 

Η κυβέρνηση προχωρά σε αλλαγή του εκλογικού νόμου, (κάνοντας παζάρι με το ΚΙΝΑΛ) υιοθετώντας τη λογική του μπόνους προς το πρώτο κόμμα, πράγμα λογικό καθώς αλλιώς δεν φτιάχνεις κυβέρνηση, αλλά τσίρκο. Αλλωστε η απλή αναλογική έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν με οδυνηρά αποτελέσματα για τη χώρα. Παρήγαγε συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, περιβάλλον πολιτικής ανωμαλίας και γόνιμο έδαφος για να ανθίσουν ιδιοτελείς προσεγγίσεις και δόλιες συνεργασίες. Για ποιο λόγο, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του προέδρου του, επιμένει στην απλή αναλογική; 

Υποτίθεται ότι η απλή αναλογική είναι διαχρονικό αίτημα της Αριστεράς για το σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας με προοδευτικό προσανατολισμό. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, η απλή αναλογική θα ενισχύσει και την εκλογική δεξαμενή της Αριστεράς από ψήφους πολιτών που δεν θα έχουν λόγο να θεωρήσουν τη ψήφο τους «χαμένη» -το κόμμα που θα επιλέγουν θα θεωρείται εν δυνάμει κυβερνητικό. Ωστόσο όταν η Αριστερά κατέλαβε την εξουσία, τον Ιανουάριο του 2015, τα στελέχη της άρχισαν να σφυρίζουν αδιάφορα. Λογικό. Διότι έβλεπαν μπροστά τους την προοπτική δεύτερης εκλογικής νίκης, όπως και συνέβη τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Ο Τσίπρας θυμήθηκε ότι είναι αριστερός και υπέρ της απλής αναλογικής όταν κατάλαβε ότι θα χάσει τις επόμενες εκλογές. Η επιμονή του στην απλή αναλογική δείχνει ότι δεν περιμένει νίκη ούτε στις επόμενες εκλογές. Αν πίστευε ότι θα κερδίσει τις εκλογές θα συζητούσε την αλλαγή του εκλογικού νόμου. 

Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει σε δύο μετεκλογικά σενάρια. Το πρώτο είναι αυτό της «εκτροπής», δηλαδή ο σχηματισμός κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα, μέσα από μία ετερόκλητη συνεργασία όλων των άλλων. Οι άνθρωποι ψήφισαν απλή αναλογική με τη Χρυσή Αυγή τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα… Το δεύτερο σενάριο είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης μειοψηφίας, δηλαδή με 120 έδρες, που θα λειτουργεί συγκυριακά, με επιμέρους συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι. 

Αν ο Μητσοτάκης εξαντλήσει την τετραετία και πάει σε εκλογές το 2023, κανένα από τα δύο σενάρια δεν μπορεί να αποκλειστεί, εκτός και αν είναι από τώρα σίγουρος ότι όλα θα κυλήσουν βάσει σχεδίου, θα διατηρεί την πολιτική ηγεμονία και η κοινοβουλευτική γεωγραφία δεν θα ευνοήσει μία τερατογένεση. Όμως, ειλικρινά, ποιος μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις βλέποντας τρία χρόνια μπροστά; 

Εν τέλει η ιδέα για πρόωρες εκλογές, ίσως και εντός του έτους, για να «καεί» η απλή αναλογική, μπορεί να μην είναι ακραία, αλλά εθνικά χρήσιμη. 

Πηγή: Protagon.gr