Επτά επιστολές από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
(φύλλο Μεγάλης Παρασκευής, 06/04/18)
Aπό τον πολυβούτη στον Γύγη και στο Hλεκτρο
H εμφάνιση στη ζωή μας του νέου ανταλλακτικού μέσου (bitcoin), –σχετικό άρθρο του κ. Ι. Μανωλόπουλου 17/2– μου δίνει την αφορμή για μια σύντομη ιστορική αναδρομή των ανταλλακτικών μέσων.
«Επανάσταση» (στην πραγματικότητα Κίνημα), με αντικατάσταση της υπάρχουσας στη Χίο, επίσημης στρατιωτικής διοίκησης (των Αθηνών). Εκείνες τις τραγικές ημέρες του Αυγούστου 1922, ο πατέρας μου Εμμανουήλ Χριστοδούλου Θεοδωρόπουλος (εφεξής ΕΧΘ) ευρίσκετο έξω από την Πόλη, με τον βαθμό του υπολοχαγού ως διοικητής του 1ου Λόχου Πολυβόλων του Δ΄ Τάγματος του 56ου Συν/τος Πεζικού.
Ο Λόχος Πολυβόλων του ΕΧΘ έλαβε εντολή (μαζί με μικρά άλλα τμήματα) να κατευθυνθεί στη Ραιδεστό και εκεί με επιβατηγά πλοία να κατευθυνθεί στη Σμύρνη, για να βοηθήσει στην απομάκρυνση του στρατού από την Ιωνία. Ο ΕΧΘ ήτο αξιωματικός υπηρεσίας, ότε ο ασυρματιστής του πλοίου τού είπε: Κύριε λοχαγέ, μόλις έπιασα στον ασύρματο μήνυμα του ιδίου του Κεμάλ προς την κ. Τρικούπη, ότι «ο σύζυγός της Νικόλαος Τρικούπης (που ήτο ο Αρχηγός της Στρατιάς) είναι αιχμάλωτός του, έχει καλά στην υγεία του και να μην ανησυχεί». Ο ΕΧΘ αντελήφθη τη σοβαρότητα της κατάστασης και είπε στον ασυρματιστή: «Σε εξορκίζω στο όνομα του Θεού και της Πατρίδος, να μη βγάλεις λέξη από το στόμα σου, μέχρι να ξημερώσει, να δούμε τι συμβαίνει». Ο ασυρματιστής έκαμε το ακριβώς αντίθετον και ο στρατός που ήτο σε όλα τα πλοία, κυριολεκτικά εστασίασε και αρνείτο να αποβιβασθεί στο λιμάνι της Σμύρνης, αξιώνοντας τα πλοία να σαλπάρουν για την Ελλάδα. Η κ. Τρικούπη ενημέρωσε το ΓΕΣ στην Αθήνα, που προέβη αμέσως στον διορισμό του στρατηγού Γ. Πολυμενάκου ως αρχιστρατήγου, ο οποίος από το πλοίο όπου εγκατέστησε το στρατηγείο του, απείλησε ότι έδωσε εντολή στο Πολεμικό Ναυτικό να βυθίσει τα πλοία με τους στασιαστές, εάν δεν συμμορφώνονταν με τη διαταγή του να αποβιβασθούν στη Σμύρνη. Αυτά έγιναν περί την 25η Αυγούστου 1922. Από τη Σμύρνη, ο ΕΧΘ, μαζί με άλλα τμήματα, έλαβε εντολή να κατευθυνθεί στα Βουρλά της Ερυθραίας, την 27-8-1922, όπου ο Λόχος του ΕΧΘ μαζί με την Ταξιαρχία Ιππικού του Καλίνσκι, απετέλεσαν την οπισθοφυλακή του υποχωρούντος στρατού. Ο πατέρας μου εκαυχάτο ότι μέσα από τις δικές μας γραμμές, πέρασε συντεταγμένα ο Πλαστήρας, με το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, προς τον Τσεσμέ και από εκεί με πλοία στη Χίο. Τελικά, μαχόμενος ο Λόχος Πολυβόλων του ΕΧΘ με την Ταξιαρχία Ιππικού του Καλίνσκι, έφθασεν στον Τσεσμέ συντεταγμένα και με πλοία εν συνεχεία στη Χίο. Από το διασωθέν Αρχείο του ΕΧΘ προκύπτει ότι την 3-9-1922 προέβη στην εκεί υπάρχουσα Αρχή (των Αθηνών και όχι σε κάποια επαναστατική) στην παράδοση 8 πολυβόλων Σεντετιέν και 128 τυφεκίων Μάνλιχερ, και οι παραδώσαντες τον οπλισμό υπαξιωματικοί του Λόχου έλαβαν τη σχετική απόδειξη.
Στη Χίο, ο ΕΧΘ έλαβε τη σχετική αλληλογραφία του ΓΕΣ (Αθηνών) από την οποία προέκυπτε ότι από 26-8-1922 είχε προαχθεί στον βαθμό του λοχαγού και παρέμεινε με τον Λόχο του στη Χίο αναμένοντας διαταγές. Το Κίνημα του Πλαστήρα έγινε στη Χίο, την 15-9-1922, με τη σύμπραξη του συνταγματάρχη Στυλ. Γονατά, που προσεχώρησε στο Κίνημα και μαζί με τον πλωτάρχη Δημ. Φωκά, κυβερνήτη του αντιτορπιλικού «Λόγχη», απετέλεσαν τη βασική Επαναστατική Επιτροπή. Ο Γ. Πολυμενάκος αντελήφθη την κίνηση του Πλαστήρα και τον διέταξε να κατευθυνθεί στη Σάμο, αλλά ο Πλαστήρας δεν υπήκουσε και εστασίασε. Ετσι, οι δύο συν/ρχες απεβιβάσθησαν στο Φάληρο, όπου με βασικό κορμό το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων κατευθύνθηκαν στην Αθήνα, καταλαβόντες την εξουσίαν.
Χριστόδουλος Εμμ. Θεοδωρόπουλος,
Ως προς τον κ. Γεωργαντά θα ήθελα να προσθέσω ότι τα περί δικτατορίας στα οποία αναφέρεται, είναι εκτός θέματος και εκτός του πνεύματος του δικού μου κειμένου. Δεν έχω δε καμία δυσκολία να συμφωνήσω απόλυτα μαζί του, κάνοντας όμως τρεις παρατηρήσεις.
α) Ο Πλαστήρας ανέτρεψε δύο από τον λαό εκλεγμένες κυβερνήσεις, και δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να είχε τους λόγους του. Ομολογώ επίσης ότι εκείνη την εποχή οι παραβιάσεις του Συντάγματος και τα πραξικοπήματα ήταν συχνό φαινόμενο και συνέβη αυτό από πολλούς, ακόμη και από τον Βενιζέλο. Δεν είχαν δε τη σημασία που τους αποδίδουμε σήμερα. Η ένστασή μου είναι ότι το ίδιο πρέπει να ισχύει για όλους.
β) Είναι αλήθεια ότι ο Μεταξάς διορίσθηκε πρωθυπουργός από τον Γεώργιο, του το επέτρεπε το Σύνταγμα τότε, και επειδή δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν και να σχηματίσουν κυβέρνηση τα δύο μεγάλα κόμματα, Λαϊκό και Φιλελευθέρων. Πήρε όμως ψήφο εμπιστοσύνης και από τους δύο αυτούς σχηματισμούς με σύνολο περίπου 250 βουλευτών, μια λεπτομέρεια που διέφυγε την προσοχή του κ. Γεωργαντά!
γ) Φυσικά και δεν είναι καλό πράγμα οι δικτατορίες. Δεν είπε κανείς το αντίθετο. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι κάθε δικτατορία είναι συνέπεια και αποτέλεσμα κάποιας προηγηθείσης κακής κοινοβουλευτικής περιόδου. Αρα η ευθύνη τουλάχιστον πρέπει να επιμερίζεται.
Νομίζω ότι στην πρώτη μου επιστολή ήμουν απόλυτα σαφής.
Σκοπός μου ήταν να σημειώσω ότι εμείς οι Ελληνες πολλές φορές για το ίδιο γεγονός εφαρμόζουμε διαφορετικά μέτρα και σταθμά. Δεν κάνω ιστορική αποτίμηση και δεν θέλησα να μειώσω την υστεροφημία του Πλαστήρα για τον οποίο, επαναλαμβάνω, η γνώμη μου είναι θετική. Ευτυχώς που έζησε και πέθανε αξιοπρεπώς, διότι διαφορετικά θα ήταν όνειδος για τη χώρα και πρόβλημα για τον ίδιο.
Ιωάννης Δ. Κουφάκης, Λάρισα
Περισσότερο από όλες τις ιστορίες με είχε συγκλονίσει η θυσία του Τριαντάφυλλου Γεωργακόπουλου, πρώτου ξάδερφου της μάνας μου. Υπερετούσε στο ένδοξο 39ο Σύνταγμα Ευζώνων. Ηταν 11 του Μάρτη του 1941. Η εαρινή επίθεση των Ιταλών είχε ξεσπάσει με λυσσώδη μανία, καθώς ήταν η τελευταία απελπισμένη προσπάθεια του εχθρού να αποφύγει την πλήρη κατάρρευση και την ολοκληρωτική ήττα. Τα υψώματα γύρω από το Τεπελένι τα όργωναν οι οβίδες και τα καταιγιστικά πυρά των Ιταλών. Οι ηρωικοί Εύζωνοι κρατούσαν με τα δόντια τις θέσεις τους, με πείσμα και ηρωισμό, που θύμιζαν τις μεγαλύτερες ώρες της ελληνικής ιστορίας. Ο Τριαντάφυλλος ήταν ανάμεσα στους πολλούς πεσόντες ηρωικούς Ευζώνους.
Καθώς έπεφτε αργά αργά το ανάλαφρο μαρτιάτικο σκοτάδι, τα τιμημένα κορμιά, ξαπλωμένα στο χιονισμένο πεδίο της μάχης, έμεναν ασάλευτα και καρτερούσαν τη «Δόξα μονάχη» να περπατήσει δίπλα τους μέσα στη νύχτα και να τους χαϊδέψει το μέτωπο... Την άλλη μέρα πουρνό πουρνό, δύο σκιές πλησιάζουν και ψάχνουν να βρούνε τον άνθρωπό τους, τον Τριαντάφυλλο. Είναι ο αδερφός του Γιώργης και ο πρώτος του ξάδερφος Ηλίας Πλιώτας, στρατιώτες και οι δύο, που υπηρετούσαν σε γειτονική μονάδα.
Τον βρίσκουνε, τον αγκαλιάζουνε, τον κλαίνε, τον μοιρολογάνε. Ακούγονται πάλι οι πρώτες εκρήξεις, οι πρώτοι βόμβοι των εχθρικών αεροπλάνων. Αρπάζουν από τα χέρια του Τριαντάφυλλου την ξιφολόγχη. Ανοίγουν μεριάζοντας το χιόνι ένα μνήμα. Τοποθετούν με ευλάβεια το σεπτό σώμα. Με δυο κλαριά φτιάνουν έναν σταυρό και τον μπήγουν στο ματοβαμμένο χώμα. Γονατίζουν και φιλάνε τον τάφο και τρέχουν με όσο κουράγιο τους απόμενε επιστρέφοντας στη μονάδα τους. Καλό ταξίδι, αδερφούλη μου, ο ένας. Καλό ταξίδι, ξάδερφε, ο άλλος!
Μάταια περίμενε η εκ Σπάρτης ορμωμένη γυναίκα του τον γυρισμό του Τριαντάφυλλου. Ο Φώτης του ήταν έντεκα χρονών. Ο Γιώργος έξι!
Δεν τους λύγισε ο πόνος και η απουσία του ήρωα. Τους δυνάμωσε και έκαναν μεγάλη προκοπή. Η «Τριανταφυλλού», έτσι την έλεγαν στο χωριό, πάλεψε σαν γνήσια Σπαρτιάτισσα και ανάθρεψε τα παιδιά τους. Από πολλά χρόνια βρίσκεται κοντά στον Τριαντάφυλλο. Ο Φώτης βιάστηκε και πήγε αρκετά πρόωρα κοντά του. Ο Γιώργος, στα 83 του τώρα, περιμένει από την πατρίδα να επιταχύνει τις διαδικασίες, ώστε να υλοποιηθεί η αναμενόμενη ανακομιδή των οστών των ηρωικών παιδιών της.
(φύλλο Μεγάλης Παρασκευής, 06/04/18)
Aπό τον πολυβούτη στον Γύγη και στο Hλεκτρο
έως το bitcoin και έπεται συνέχεια
Κύριε διευθυντά,
Κύριε διευθυντά,
H εμφάνιση στη ζωή μας του νέου ανταλλακτικού μέσου (bitcoin), –σχετικό άρθρο του κ. Ι. Μανωλόπουλου 17/2– μου δίνει την αφορμή για μια σύντομη ιστορική αναδρομή των ανταλλακτικών μέσων.
Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν τα βοσκήματα όπως πρόβατα και κυρίως βοοειδή. Ο πλούτος υπολογιζόταν με τον αριθμό κεφαλών βοοειδών, λατινικά capita, νεολατινικά capital, από όπου και ο όρος «καπιταλισμός». Ο πλούσιος ονομαζόταν «πολυβούτης», ο φτωχός «αβούτης», η πλούσια νύφη «αλφεσίβοια». Τα χάλκινα όπλα του Διομήδη άξιζαν εννέα βόδια, τα χρυσά του Γλαύκου εκατό. (Ιλιάδα Ζ 236). Κατάλοιπα αυτής της πρωτόγονης κατάστασης υπάρχουν και σήμερα, όπως το λατινικό Pecunia, το αγγλικό Fee το οποίο έχει την ίδια ρίζα με το γερμανικό Vieh, αλλά και του ινδικού Rupee, εκ του σανσκριτικού Rupa, το οποίο σημαίνει βόσκημα. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν τα μέταλλα (σίδηρος, άργυρος, χρυσός) υπό μορφή πλακών, ραβδίων ή οβελίσκων σταθμωμένων (ζυγισμένων), χωρίς όμως επισήμου εμβλήματος. Ο Δαυίδ έδωσε στον Ορνάν για την αγορά ενός αλωνιού 600 σίκλους (6,72 kgr) χρυσού έπειτα από ζύγισμα.
Περί τα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα ο βασιλιάς της Λυδίας Γύγης κόβει το πρώτο στην Ιστορία νόμισμα (κέρμα καθιερωθέν διά νόμου), το οποίο ονομάστηκε «Ηλεκτρο». (Σοφοκλέους Αντιγόνη 1037), ή λευκός χρυσός (Ηρόδοτος Ι, 50), αποτελούμενο από 73% χρυσό και 27% άργυρο. Το φυσικό αυτό κράμα συνελέγετο εκ του Πακτωλού ποταμού, το όνομα του οποίου έγινε συνώνυμο της αφθονίας. Δυστυχώς, όμως, η εφεύρεση αυτή του Γύγη (νόμισμα) θα αλλάξει στη συνέχεια τη μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας, μάλλον προς το χειρότερο.
Το 1662 η Τράπεζα της Στοκχόλμης και το 1664 η Τράπεζα της Αγγλίας θα εκδώσουν τα πρώτα φύλλα χαρτιού, των οποίων η αξία είναι κυμαινόμενη, ανάλογα, με αυτή που έχουν αναγράψει και στα οποία έχει επικρατήσει η αδόκιμη ονομασία «χαρτονόμισμα» (ψήφισμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως 3851/ΚΖ΄’ 1831), ενώ σωστότερο η λέξη «τραπεζογραμμάτια» (Ιωάννης Σκαλτσούνης 1865). Συναφείς μορφές είναι οι επιταγές και οι συναλλαγματικές Ακολουθούν η εξάπλωση με την πλαστική μορφή, η οποία παραπέμπει σε έναν τραπεζικό λογαριασμό, καθώς και η συναλλαγή μέσω της αναφοράς ονόματος (Pay with Square).
Και τώρα 27 αιώνες μετά τον Γύγη, ήρθε ο «Σατόσι Νακαμότο» να δημιουργήσει το ψηφιακό κρυπτονόμισμα (bitcoin). Πιστεύω ότι το μέλλον μας επιφυλάσσει και άλλες εκπλήξεις. Ιδωμεν.
Ι. Κ. Γεωργίου, Καρδιολόγος
– Ο Γερμανός πολιτικός F. Lieber, που ήλθε στην Ελλάδα (Ιαν. 1822) με πλοίο για να προσφέρει στην απελευθέρωσή της, γράφει: «Τι ενθουσιασμός μάς είχε συνεπάρει! Με τραγούδια και πυροβολισμούς ταξιδεύαμε προς την πόλη (σημ. Από την παραλία, που βγήκαν, προς τη Μεθώνη). Φτάνοντας σ’ αυτήν συναντήσαμε τους συντρόφους που μας περίμεναν και έναν από αυτούς είχαν ήδη προλάβει οι Ελληνες “να τον χαιρετήσουν ελληνικά”, που σημαίνει να τον ληστέψουν... Η υπόσχεση για εκείνη τη βάρκα και για τα τρόφιμα ήταν δύο ψέματα την πρώτη κιόλας μέρα. Τέτοια ψέματα και άλλα λιγότερο σοβαρά, δεν πρόκειται ξανά να τα αναφέρω, επειδή, σ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής μου στην Ελλάδα, ήταν αναρίθμητα»!
– Ο Σπυρίδων Τρικούπης, ιστορικός και πρωθυπουργός μετά την Επανάσταση, γράφει για την πειρατεία: «Μοναδικόν και αίσχιστον φαινόμενον εν τη ιστορία των εθνών ανεδεικνύετο. Καθ’ ον καιρόν οι στόλοι των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, καταβάντες εις την Ελλάδα προς σωτηρίαν των Ελλήνων κατέστρεφαν τας δυνάμεις των εχθρών και κατεπόντιζαν χιλιάδας αυτών, τινές των Ελλήνων περιτρέχοντες την θάλασσαν ελήστευον τα υπό ευρωπαϊκήν σημαίαν πλοία και εκακοποίουν ενίοτε και αυτά τα πληρώματά των. Το δε τοιούτον αίσχιστον, ότι έπρατταν τα τοιαύτα πολλάκις υπό την σκέπην καταγωγικών εγγράφων της κυβερνήσεών των, και μετακομιζόμενα τα πλοία όπου έδρευεν αυτή, κατεδικάζοντο ενώπιον αυτής δι’ ασεβούς και αναιδούς δικαστηρίου. Ηγανάκτησεν η Ευρώπη όλη, εφρύαξαν οι ναύαρχοι της Συμμαχίας επί τη τοιαύτη διαγωγή, εστηλίτευσαν την κυβέρνησην ως ανίσχυρον και κακοήθη... »!
Ο ίδιος αναφέρει: «Αλλά το όνομα και το έργον του κλέπτου παρά τοις νεωτέροις, καθώς το όνομα και το έργον του ληστού παρά τοις αρχαίοις, όχι μόνον δεν εθεωρείτο αισχρόν, αλλ’ ενομίζετο και ένδοξον».
Γρηγόρης Γ. Βαρελάς, Οικονομολόγος, απόφοιτος Ινστιτούτου ΕDI
Περί τα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα ο βασιλιάς της Λυδίας Γύγης κόβει το πρώτο στην Ιστορία νόμισμα (κέρμα καθιερωθέν διά νόμου), το οποίο ονομάστηκε «Ηλεκτρο». (Σοφοκλέους Αντιγόνη 1037), ή λευκός χρυσός (Ηρόδοτος Ι, 50), αποτελούμενο από 73% χρυσό και 27% άργυρο. Το φυσικό αυτό κράμα συνελέγετο εκ του Πακτωλού ποταμού, το όνομα του οποίου έγινε συνώνυμο της αφθονίας. Δυστυχώς, όμως, η εφεύρεση αυτή του Γύγη (νόμισμα) θα αλλάξει στη συνέχεια τη μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας, μάλλον προς το χειρότερο.
Το 1662 η Τράπεζα της Στοκχόλμης και το 1664 η Τράπεζα της Αγγλίας θα εκδώσουν τα πρώτα φύλλα χαρτιού, των οποίων η αξία είναι κυμαινόμενη, ανάλογα, με αυτή που έχουν αναγράψει και στα οποία έχει επικρατήσει η αδόκιμη ονομασία «χαρτονόμισμα» (ψήφισμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως 3851/ΚΖ΄’ 1831), ενώ σωστότερο η λέξη «τραπεζογραμμάτια» (Ιωάννης Σκαλτσούνης 1865). Συναφείς μορφές είναι οι επιταγές και οι συναλλαγματικές Ακολουθούν η εξάπλωση με την πλαστική μορφή, η οποία παραπέμπει σε έναν τραπεζικό λογαριασμό, καθώς και η συναλλαγή μέσω της αναφοράς ονόματος (Pay with Square).
Και τώρα 27 αιώνες μετά τον Γύγη, ήρθε ο «Σατόσι Νακαμότο» να δημιουργήσει το ψηφιακό κρυπτονόμισμα (bitcoin). Πιστεύω ότι το μέλλον μας επιφυλάσσει και άλλες εκπλήξεις. Ιδωμεν.
Ι. Κ. Γεωργίου, Καρδιολόγος
 |
– Ο Σπυρίδων Τρικούπης, ιστορικός και πρωθυπουργός μετά την Επανάσταση, γράφει για την πειρατεία: «Μοναδικόν και αίσχιστον φαινόμενον εν τη ιστορία των εθνών ανεδεικνύετο. Καθ’ ον καιρόν οι στόλοι των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, καταβάντες εις την Ελλάδα προς σωτηρίαν των Ελλήνων κατέστρεφαν τας δυνάμεις των εχθρών και κατεπόντιζαν χιλιάδας αυτών, τινές των Ελλήνων περιτρέχοντες την θάλασσαν ελήστευον τα υπό ευρωπαϊκήν σημαίαν πλοία και εκακοποίουν ενίοτε και αυτά τα πληρώματά των. Το δε τοιούτον αίσχιστον, ότι έπρατταν τα τοιαύτα πολλάκις υπό την σκέπην καταγωγικών εγγράφων της κυβερνήσεών των, και μετακομιζόμενα τα πλοία όπου έδρευεν αυτή, κατεδικάζοντο ενώπιον αυτής δι’ ασεβούς και αναιδούς δικαστηρίου. Ηγανάκτησεν η Ευρώπη όλη, εφρύαξαν οι ναύαρχοι της Συμμαχίας επί τη τοιαύτη διαγωγή, εστηλίτευσαν την κυβέρνησην ως ανίσχυρον και κακοήθη... »!
Ο ίδιος αναφέρει: «Αλλά το όνομα και το έργον του κλέπτου παρά τοις νεωτέροις, καθώς το όνομα και το έργον του ληστού παρά τοις αρχαίοις, όχι μόνον δεν εθεωρείτο αισχρόν, αλλ’ ενομίζετο και ένδοξον».
Γρηγόρης Γ. Βαρελάς, Οικονομολόγος, απόφοιτος Ινστιτούτου ΕDI
της World Bank, Θρακομακεδόνες Αττική
 |
Ο Λόχος Πολυβόλων του ΕΧΘ έλαβε εντολή (μαζί με μικρά άλλα τμήματα) να κατευθυνθεί στη Ραιδεστό και εκεί με επιβατηγά πλοία να κατευθυνθεί στη Σμύρνη, για να βοηθήσει στην απομάκρυνση του στρατού από την Ιωνία. Ο ΕΧΘ ήτο αξιωματικός υπηρεσίας, ότε ο ασυρματιστής του πλοίου τού είπε: Κύριε λοχαγέ, μόλις έπιασα στον ασύρματο μήνυμα του ιδίου του Κεμάλ προς την κ. Τρικούπη, ότι «ο σύζυγός της Νικόλαος Τρικούπης (που ήτο ο Αρχηγός της Στρατιάς) είναι αιχμάλωτός του, έχει καλά στην υγεία του και να μην ανησυχεί». Ο ΕΧΘ αντελήφθη τη σοβαρότητα της κατάστασης και είπε στον ασυρματιστή: «Σε εξορκίζω στο όνομα του Θεού και της Πατρίδος, να μη βγάλεις λέξη από το στόμα σου, μέχρι να ξημερώσει, να δούμε τι συμβαίνει». Ο ασυρματιστής έκαμε το ακριβώς αντίθετον και ο στρατός που ήτο σε όλα τα πλοία, κυριολεκτικά εστασίασε και αρνείτο να αποβιβασθεί στο λιμάνι της Σμύρνης, αξιώνοντας τα πλοία να σαλπάρουν για την Ελλάδα. Η κ. Τρικούπη ενημέρωσε το ΓΕΣ στην Αθήνα, που προέβη αμέσως στον διορισμό του στρατηγού Γ. Πολυμενάκου ως αρχιστρατήγου, ο οποίος από το πλοίο όπου εγκατέστησε το στρατηγείο του, απείλησε ότι έδωσε εντολή στο Πολεμικό Ναυτικό να βυθίσει τα πλοία με τους στασιαστές, εάν δεν συμμορφώνονταν με τη διαταγή του να αποβιβασθούν στη Σμύρνη. Αυτά έγιναν περί την 25η Αυγούστου 1922. Από τη Σμύρνη, ο ΕΧΘ, μαζί με άλλα τμήματα, έλαβε εντολή να κατευθυνθεί στα Βουρλά της Ερυθραίας, την 27-8-1922, όπου ο Λόχος του ΕΧΘ μαζί με την Ταξιαρχία Ιππικού του Καλίνσκι, απετέλεσαν την οπισθοφυλακή του υποχωρούντος στρατού. Ο πατέρας μου εκαυχάτο ότι μέσα από τις δικές μας γραμμές, πέρασε συντεταγμένα ο Πλαστήρας, με το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, προς τον Τσεσμέ και από εκεί με πλοία στη Χίο. Τελικά, μαχόμενος ο Λόχος Πολυβόλων του ΕΧΘ με την Ταξιαρχία Ιππικού του Καλίνσκι, έφθασεν στον Τσεσμέ συντεταγμένα και με πλοία εν συνεχεία στη Χίο. Από το διασωθέν Αρχείο του ΕΧΘ προκύπτει ότι την 3-9-1922 προέβη στην εκεί υπάρχουσα Αρχή (των Αθηνών και όχι σε κάποια επαναστατική) στην παράδοση 8 πολυβόλων Σεντετιέν και 128 τυφεκίων Μάνλιχερ, και οι παραδώσαντες τον οπλισμό υπαξιωματικοί του Λόχου έλαβαν τη σχετική απόδειξη.
Στη Χίο, ο ΕΧΘ έλαβε τη σχετική αλληλογραφία του ΓΕΣ (Αθηνών) από την οποία προέκυπτε ότι από 26-8-1922 είχε προαχθεί στον βαθμό του λοχαγού και παρέμεινε με τον Λόχο του στη Χίο αναμένοντας διαταγές. Το Κίνημα του Πλαστήρα έγινε στη Χίο, την 15-9-1922, με τη σύμπραξη του συνταγματάρχη Στυλ. Γονατά, που προσεχώρησε στο Κίνημα και μαζί με τον πλωτάρχη Δημ. Φωκά, κυβερνήτη του αντιτορπιλικού «Λόγχη», απετέλεσαν τη βασική Επαναστατική Επιτροπή. Ο Γ. Πολυμενάκος αντελήφθη την κίνηση του Πλαστήρα και τον διέταξε να κατευθυνθεί στη Σάμο, αλλά ο Πλαστήρας δεν υπήκουσε και εστασίασε. Ετσι, οι δύο συν/ρχες απεβιβάσθησαν στο Φάληρο, όπου με βασικό κορμό το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων κατευθύνθηκαν στην Αθήνα, καταλαβόντες την εξουσίαν.
Χριστόδουλος Εμμ. Θεοδωρόπουλος,
Συν/χος δικηγόρος - ιστορικός, Αγρίνιο
 |
α) Ο Πλαστήρας ανέτρεψε δύο από τον λαό εκλεγμένες κυβερνήσεις, και δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να είχε τους λόγους του. Ομολογώ επίσης ότι εκείνη την εποχή οι παραβιάσεις του Συντάγματος και τα πραξικοπήματα ήταν συχνό φαινόμενο και συνέβη αυτό από πολλούς, ακόμη και από τον Βενιζέλο. Δεν είχαν δε τη σημασία που τους αποδίδουμε σήμερα. Η ένστασή μου είναι ότι το ίδιο πρέπει να ισχύει για όλους.
β) Είναι αλήθεια ότι ο Μεταξάς διορίσθηκε πρωθυπουργός από τον Γεώργιο, του το επέτρεπε το Σύνταγμα τότε, και επειδή δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν και να σχηματίσουν κυβέρνηση τα δύο μεγάλα κόμματα, Λαϊκό και Φιλελευθέρων. Πήρε όμως ψήφο εμπιστοσύνης και από τους δύο αυτούς σχηματισμούς με σύνολο περίπου 250 βουλευτών, μια λεπτομέρεια που διέφυγε την προσοχή του κ. Γεωργαντά!
γ) Φυσικά και δεν είναι καλό πράγμα οι δικτατορίες. Δεν είπε κανείς το αντίθετο. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι κάθε δικτατορία είναι συνέπεια και αποτέλεσμα κάποιας προηγηθείσης κακής κοινοβουλευτικής περιόδου. Αρα η ευθύνη τουλάχιστον πρέπει να επιμερίζεται.
Νομίζω ότι στην πρώτη μου επιστολή ήμουν απόλυτα σαφής.
Σκοπός μου ήταν να σημειώσω ότι εμείς οι Ελληνες πολλές φορές για το ίδιο γεγονός εφαρμόζουμε διαφορετικά μέτρα και σταθμά. Δεν κάνω ιστορική αποτίμηση και δεν θέλησα να μειώσω την υστεροφημία του Πλαστήρα για τον οποίο, επαναλαμβάνω, η γνώμη μου είναι θετική. Ευτυχώς που έζησε και πέθανε αξιοπρεπώς, διότι διαφορετικά θα ήταν όνειδος για τη χώρα και πρόβλημα για τον ίδιο.
Ιωάννης Δ. Κουφάκης, Λάρισα
 |
Καθώς έπεφτε αργά αργά το ανάλαφρο μαρτιάτικο σκοτάδι, τα τιμημένα κορμιά, ξαπλωμένα στο χιονισμένο πεδίο της μάχης, έμεναν ασάλευτα και καρτερούσαν τη «Δόξα μονάχη» να περπατήσει δίπλα τους μέσα στη νύχτα και να τους χαϊδέψει το μέτωπο... Την άλλη μέρα πουρνό πουρνό, δύο σκιές πλησιάζουν και ψάχνουν να βρούνε τον άνθρωπό τους, τον Τριαντάφυλλο. Είναι ο αδερφός του Γιώργης και ο πρώτος του ξάδερφος Ηλίας Πλιώτας, στρατιώτες και οι δύο, που υπηρετούσαν σε γειτονική μονάδα.
Τον βρίσκουνε, τον αγκαλιάζουνε, τον κλαίνε, τον μοιρολογάνε. Ακούγονται πάλι οι πρώτες εκρήξεις, οι πρώτοι βόμβοι των εχθρικών αεροπλάνων. Αρπάζουν από τα χέρια του Τριαντάφυλλου την ξιφολόγχη. Ανοίγουν μεριάζοντας το χιόνι ένα μνήμα. Τοποθετούν με ευλάβεια το σεπτό σώμα. Με δυο κλαριά φτιάνουν έναν σταυρό και τον μπήγουν στο ματοβαμμένο χώμα. Γονατίζουν και φιλάνε τον τάφο και τρέχουν με όσο κουράγιο τους απόμενε επιστρέφοντας στη μονάδα τους. Καλό ταξίδι, αδερφούλη μου, ο ένας. Καλό ταξίδι, ξάδερφε, ο άλλος!
Μάταια περίμενε η εκ Σπάρτης ορμωμένη γυναίκα του τον γυρισμό του Τριαντάφυλλου. Ο Φώτης του ήταν έντεκα χρονών. Ο Γιώργος έξι!
Δεν τους λύγισε ο πόνος και η απουσία του ήρωα. Τους δυνάμωσε και έκαναν μεγάλη προκοπή. Η «Τριανταφυλλού», έτσι την έλεγαν στο χωριό, πάλεψε σαν γνήσια Σπαρτιάτισσα και ανάθρεψε τα παιδιά τους. Από πολλά χρόνια βρίσκεται κοντά στον Τριαντάφυλλο. Ο Φώτης βιάστηκε και πήγε αρκετά πρόωρα κοντά του. Ο Γιώργος, στα 83 του τώρα, περιμένει από την πατρίδα να επιταχύνει τις διαδικασίες, ώστε να υλοποιηθεί η αναμενόμενη ανακομιδή των οστών των ηρωικών παιδιών της.
Μιχάλης Ι.Μιχαλακόπουλος
όσοι σκοτώνονται στο πεδίο της μάχης γίνονται «μάρτυρες» και, σύμφωνα με το Κοράνι, τους αναμένουν πλούσιες μεταθανάτιες αμοιβές. Η κοσμική Τουρκία που ξέραμε αποτελεί παρελθόν και έτσι σε έναν απευκταίο πόλεμο δεν αποκλείεται η Ελλάδα να έχει ως αντιπάλους φανατικούς ισλαμιστές αυτού του είδους.
Αν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για σημαντική ποιοτική αναβάθμιση της εξ Ανατολών απειλής. Θα έπρεπε λοιπόν, ενόψει και της γενικότερης κρισιμότητας των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το υπουργείο Αμυνας να είχε στελεχωθεί με τους άριστους. Δυστυχώς όμως, ο ισχυρισμός ότι ο επικεφαλής αυτού του νευραλγικού υπουργείου πληροί τις προϋποθέσεις της αριστείας μόνον ως αστεϊσμός θα μπορούσε να προβληθεί. Οσο για τον νέο αναπληρωτή υπουργό Φώτη Κουβέλη, ο άλλοτε στενός συνεργάτης του, τέως βουλευτής Νίκος Τσούκαλης, δήλωσε το εξής: «Η τέλεια ανυποληψία του είναι και προσωπική μου ταπείνωση». Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος, εκφράζοντας την ανησυχία του για τη γερμανική απειλή κατά της αυτοκρατορίας, έγραφε από καρδιάς: «Εύχομαι τα γερμανικά φύλα να συνεχίσουν να εκδηλώνουν, αν όχι αγάπη για μας, τουλάχιστον μίσος αναμεταξύ τους». Φέρνω στον νου μου με φρίκη τους μικρούς με τα αυτόματα να εκτελούν στη Συρία αιχμαλώτους των τζιχαντι-στών –σημειωτέον ότι είχαν την υποστήριξη της Τουρκίας– και εύχομαι με τη σειρά μου να μην έλθει η μέρα που τα παιδάκια με τον μπερέ θα σταματήσουν να βουρκώνουν και το βλέμμα τους θα σκληρύνει σαν το ατσάλι.
Μιχαήλ Πασχαλης, Ομότιμος καθηγητής
 |
όσοι σκοτώνονται στο πεδίο της μάχης γίνονται «μάρτυρες» και, σύμφωνα με το Κοράνι, τους αναμένουν πλούσιες μεταθανάτιες αμοιβές. Η κοσμική Τουρκία που ξέραμε αποτελεί παρελθόν και έτσι σε έναν απευκταίο πόλεμο δεν αποκλείεται η Ελλάδα να έχει ως αντιπάλους φανατικούς ισλαμιστές αυτού του είδους.
Αν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για σημαντική ποιοτική αναβάθμιση της εξ Ανατολών απειλής. Θα έπρεπε λοιπόν, ενόψει και της γενικότερης κρισιμότητας των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το υπουργείο Αμυνας να είχε στελεχωθεί με τους άριστους. Δυστυχώς όμως, ο ισχυρισμός ότι ο επικεφαλής αυτού του νευραλγικού υπουργείου πληροί τις προϋποθέσεις της αριστείας μόνον ως αστεϊσμός θα μπορούσε να προβληθεί. Οσο για τον νέο αναπληρωτή υπουργό Φώτη Κουβέλη, ο άλλοτε στενός συνεργάτης του, τέως βουλευτής Νίκος Τσούκαλης, δήλωσε το εξής: «Η τέλεια ανυποληψία του είναι και προσωπική μου ταπείνωση». Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος, εκφράζοντας την ανησυχία του για τη γερμανική απειλή κατά της αυτοκρατορίας, έγραφε από καρδιάς: «Εύχομαι τα γερμανικά φύλα να συνεχίσουν να εκδηλώνουν, αν όχι αγάπη για μας, τουλάχιστον μίσος αναμεταξύ τους». Φέρνω στον νου μου με φρίκη τους μικρούς με τα αυτόματα να εκτελούν στη Συρία αιχμαλώτους των τζιχαντι-στών –σημειωτέον ότι είχαν την υποστήριξη της Τουρκίας– και εύχομαι με τη σειρά μου να μην έλθει η μέρα που τα παιδάκια με τον μπερέ θα σταματήσουν να βουρκώνουν και το βλέμμα τους θα σκληρύνει σαν το ατσάλι.
Μιχαήλ Πασχαλης, Ομότιμος καθηγητής
Κλασικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου