Η δυνατότητα που διαθέτει ένας επώνυμος να εκστομίζει με περισσή ευκολία ψευδολογίες γιά να στήσει ένα κατ΄επιταγήν αρεστό αφήγημα στον κύκλο του δεν είναι απεριόριστη. Υπάρχουν και όρια, ιδίως γιά ιστορικά φύλλα που δεν νοείται να χρεώνονται τέτοιες “κατασκευές” και μάλιστα σε διευθυντικό επίπεδο, γεγονός που δρά αρνητικά στη διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης που έχουν κατοχυρώσει στον χρόνο… Και πέραν αυτού, η διαφύλαξη της ανεξαρτησίας γνώμης γιά έναν δημοσιογράφο, αποτελεί κορυφαίο διακύβευμα διότι μόνον έτσι υπερασπίζεται την υστεροφημία του, η οποία διασφαλίζεται τελικώς από την αξιοπιστία όσων παραθέτει….

ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ: 

ΜΕΝΟΥΜΕ ΠΙΣΤΟΙ ΣΕ Ο,ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ,

ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΣΣΕΤΑΙ, 

ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΘΕΝΑΡΩΣ

Υπάρχει μία αυτονόητη, όσο και επιβεβλημένη από λόγους προσωπικού αυτοσεβασμού και συνεπούς συνέχειας των πραγμάτων στη ζωή, με ευθύνη πρωτίστως στο επίπεδο των πρωταγωνιστών τους, απαράβατη αρχή: Να μην ξεχνούν οι άνθρωποι τον πρότερό τους εαυτό και την όποια ατομική συμβολή τους στη διαμόρφωση του ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, από τις θέσεις ευθύνης που τούς έλαχε να κατέχουν.

Διότι, σε αντίθετη περίπτωση, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι κινδυνεύουν να αυτοδιασύρονται και τελικώς να αυτοαναιρούνται, τροφοδοτώντας δικαίως τη βάσιμη καχυποψία, πότε ήσαν «πραγματικοί» και πότε «ψευδεπίγραφοι», δίχως τη δική τους σταθμισμένη πορεία πλεύσης, ανεμίζοντας σημαίες ευκαιρίας, σε εξάρτηση από τα εκάστοτε κέντρα ισχύος, που διαμορφώνουν τις κρατούσες εξελίξεις, προτιμώντας-προκρίνοντας τελικώς-να προσαρμόζονται με αυτές. Υποτάσσοντας δι’ αυτού του τρόπου τη δική τους διακριτή ανεξάρτητη προσωπικότητα σε εκάστοτε συμφέροντα και καταστάσεις, χαμαιλέοντες στην ουσία.

Σε σχέση, λοιπόν, με τα προηγούμενα, η κατάρρευση της εξουσίας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2019, που ήλθε να σημάνει την ηχηρή κατάρρευση της κυβερνητικής εξουσίας υπό τον τότε Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, για να επιβεβαιωθεί εκ νέου και στις επόμενες διπλές γενικές εκλογές του 2023, με αδιαμφισβήτητο νικητή-κυρίαρχο του πολιτικού τοπίου το Κόμμα της ΝΔ και προσωπικώς τον έκτοτε Πρωθυπουργό μέχρι σήμερα, Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν προέκυψε τυχαία, από το πουθενά.

Επρόκειτο για το επιστέγασμα της απήχησης του αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολύμορφου κοινωνικού μετώπου, το οποίο μορφοποιήθηκε σε ισχυρό- νικηφόρο ρεύμα απαλλαγής από μία αποκρουστική πολιτική εξουσία, της οποίας το επικίνδυνο διακύβευμα χρειάστηκε μόνον λίγους μήνες για διαφανεί από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Οι τυχοδιωκτισμοί του ίδιου του Τσίπρα και πολλών Υπουργών του, με πρώτο τον «σταρ» Βαρουφάκη, κινδύνευσαν να οδηγήσουν τη χώρα εκτός του φυσικού της χώρου στην Ενωμένη Ευρώπη, με την Ελλάδα να βλέπει τη χώρα στον προθάλαμο της αποβολής από το κοινό νόμισμα και την ΕΕ γενικότερα, χάρις στο τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Η συνειδητοποίηση των κορυφαίων κινδύνων που θα συνεπαγόταν μια τέτοια εξέλιξη για τα μέγιστα εθνικά συμφέροντα και την επαπειλούμενη ανήκεστο βλάβη τους, οδήγησε την εξουσία Τσίπρα στην αναδίπλωση νέου μνημονίου, που δεν πέρασε στη Βουλή παρά με την ψήφο της αντιπολίτευσης…

Αποτέλεσμα όλων αυτών, σε συνέχεια επώδυνης συνειδητοποίησης κορυφαίων επαπειλούμενων κινδύνων για το συμφέροντα της χώρας και του λαού της, ήταν η ωρίμανση αυτού του ισχυρού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Το οποίο τυπικώς πέρασε σε δεύτερη μοίρα με την εκκωφαντική πτώση της εξουσίας Τσίπρα, αλλά το «καμπανάκι» μάλλον δεν πρέπει να παροπλισθεί ως δυνάμει εφεδρεία για τη θέση της χώρας και τα συμφέροντα του λαού της, οψέποτε υπάρξουν ανάλογες συνθήκες.

Η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», όπως και «ΤΑ ΝΕΑ», γενικότερα ο τότε ΔΟΛ, είχαν στηρίξει ενεργά και αποφασιστικά όλη αυτή τη δυναμική του «Μένουμε Ευρώπη», διεκδικώντας σημαντικό μερίδιο συμβολής στη ανατροπή της εξουσίας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οποία-ανεπιτυχώς ευτυχώς-είχε μεθοδεύσει το στραγγαλισμό του ΔΟΛ.

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 27/10/24

Από την άποψη αυτή ο σημερινός σύμβουλος έκδοσης εις «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», Αντώνης Β. Καρακούσης, εκ των κορυφαίων και τότε στελεχών εις το ίδιο φύλλο, οφείλει να απαντήσει πρωτίστως εις εαυτόν, όπως και εις τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της δημοσιογραφίας: Ποια είναι επιτέλους η πραγματική του γνώμη για την ταυτότητα και την στρατηγική του «Μένουμε Ευρώπη»;

Και τούτο διότι η «εικόνα» που επεχείρησε να δώσει ο Καρακούσης από «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» από το φύλλο της προηγούμενης Κυριακής, 27ης Οκτωβρίου, για το «Μένουμε Ευρώπη», μέσα από ολοσέλιδο άρθρο-έκθεση ιδεών, αδικεί την πραγματική εικόνα των πραγμάτων και «χτίζει» μία περίπου συνωμοσιολογική εικόνα, στο επίκεντρο της οποίας θέλει τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν είναι δυνατόν….Ιδού τί έγραψε, μεταξύ άλλων:

“Το 2017 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανερχόμενος στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας διαμόρφωσε προσδοκίες αναγέννησης και ανασυγκρότησης τόσο του κόμματός του, όσο και ευρύτερα της πολιτικής ζωής. Τον ευνοούσαν τόσο το φιλελεύθερο προφίλ που διατηρούσε, όσο και οι όρκοι υπεράσπισης του ευρωπαϊκού δημοκρατικού κεκτημένου που διαρκώς έδιδε. Ωστόσο τον συνόδευαν οι οικογενειακές παραδόσεις. Εξαρχής προσπάθησε να χτίσει ένα ευρύτατο, σχεδόν προσωποπαγές, δίκτυο φίλων και υποστηρικτών, στα πρότυπα εκείνου που είχε οικοδομήσει ο πατέρας του μεταξύ 1990-93. Το οποίο έλαβε διαστάσεις όταν επιμελώς οργάνωσε το επιτυχές, όπως απεδείχθη, αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Συντονίστηκαν τότε διάφορα πρόσωπα και πολλές ετερόκλητες δυνάμεις.

Κερδίζοντας τις εκλογές του 2019 το διεύρυνε στον μέγιστο βαθμό. Είχε πλέον και περισσότερα μέσα και εργαλεία στη διάθεσή του. Κεντρικό ρόλο σε αυτή την ανάπτυξη του ευρύτατου δικτύου φίλων και υποστηρικτών έπαιξε ο πολυπράγμων ανιψιός του κ. Γρηγόρης Δημητριάδης, ο οποίος, πέραν των άλλων, διακρινόταν και από την ιδιομορφία ελέγχου των πάντων. Είναι ευρέως διαδεδομένο πως ο κ. Δημητριάδης ήθελε να γνωρίζει τις δραστηριότητες και την ευαλωτότητα κρίσιμων παραγόντων, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών. Ο κύκλος του Μεγάρου Μαξίμου την απέδιδε στην υφέρπουσα τάση του προς το κοινωνικό κουτσομπολιό, αλλά απεδείχθη ότι δεν ήταν έτσι.

Είναι αυτή η εκδοχή του σύγχρονου ιδιότυπου «Αυριανισμού», που φέρει σφραγίδα και υπογραφή. Μόλις δώσει ένα σήμα το Μέγαρο Μαξίμου, ξεπηδούν άπειρα δάκτυλα του αραχνοειδούς δικτύου προπαγάνδας και ποδηγεσίας να λοιδορήσουν, να προσβάλουν και να κακοποιήσουν πρόσωπα και δυνάμεις. Η Ιστορία ωστόσο βεβαιώνει ότι οι εμπνευστές τέτοιων σχημάτων πέφτουν και οι ίδιοι θύματα όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου”.

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ:

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/10/24

Την τιμή της αλήθειας των πραγμάτων ήλθε να σώσει από “ΤΑ ΝΕΑ”, στο φύλλο της 29/10/24, από την στήλη του, ο καλός συνάδελφος Ηλίας Κανέλλης, απαντώντας, με τον τρόπο του, εις τα ευφάνταστα Καρακούση, από “ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ”.

Στο σημείωμά του τιμής και μνήμης γιά τον αείμνηστο Δημήτρη Τριανταφυλλίδη που έφυγε από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο, έγραψε μεταξύ άλλων:

“Αριστερός, προερχόμενος από το ΚΚΕ, αλλά με σαφείς τις αποστάσεις του και από το κόμμα αυτό και από άλλα κομμουνιστογενή σχήματα, τη δεκαετία της χρεοκοπίας αγωνίστηκε για να μην κυριαρχήσει ο αριστερός λαϊκισμός, βασικός φορέας του οποίου ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Και κατόπιν, όταν ο λαϊκισμός αυτός, ενισχυμένος από την ακροδεξιά εκδοχή του που υπηρετούσαν οι ΑΝΕΛ, έγινε κυβέρνηση, ο Τριανταφυλλίδης συνέχισε να είναι απέναντι. Λίγους μήνες μετά, όταν παίχτηκε στα ζάρια η τύχη της χώρας, ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης ήταν στη μικρή ομάδα που έφτιαξε το άτυπο κίνημα «Μένουμε Ευρώπη». Ένα αυθόρμητο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, από συνειδητούς ευρωπαϊστές, η πλειονότητα των οποίων αυτοπροσδιορίζονταν ως πρώην ή και ακόμα τότε αριστεροί κάποιοι, ακόμα και σήμερα.

Ήταν το κύμα που αποδόμησε τις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα, αφού έκανε ό,τι τότε δεν έκαναν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι: οργάνωσε, χωρίς χρηματοδότες και πόρους, μόνο με τη χρήση των κοινωνικών δικτύων, κυρίως μέσα από το facebook, την πρώτη και ουσιαστικά τη μόνη μαζική διαμαρτυρία κατά των χειρισμών των Βαρουφάκη – Τσίπρα – Καμμένου – Ζωής Κωνσταντοπούλου: τις ειρηνικές και μαζικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα το καλοκαίρι του 2015, με σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη». Οι οποίες λειτούργησαν και ως πρόπλασμα του «Ναι» στο δημοψήφισμα – και της μεγάλης συγκέντρωσης στο Παναθηναϊκό Στάδιο με ομιλητή τον τότε δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη.

Και επειδή ακούω διάφορα, ότι δήθεν οι «Μένουμε Ευρώπη» ήταν ο μακρύς βραχίονας του Μητσοτάκη, απορώ πού ήταν εκείνη την εποχή όσοι λένε τέτοιες ανιστόρητες αυθαιρεσίες. Ήταν η εποχή, υπενθυμίζω, που οι άνθρωποι οι οποίοι αντιτάσσονταν στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συκοφαντούνταν ως γερμανοτσολιάδες και προδότες, τους προπηλάκιζαν στους δρόμους ενώ τον Τύπο που αντιτάχθηκε στις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μεθοδεύσεις επίδίωξαν να τον κλείσουν. Η εφημερίδα αυτή που διαβάζετε ήταν ο προκεχωρημένος βραχίονας αυτής της ιδεολογικοπολιτικής τάσης. Κι ήταν και τότε, όπως και σήμερα, ανεξάρτητη. Και ελεύθερη.

Μάλιστα, όση ένταση κι αν είχε τότε η πολιτική αντιπαράθεση, όσους χαρακτηρισμούς κι αν εκτοξεύτηκαν από το λεγόμενο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο κατά του τότε πρωθυπουργού, στη βάση τους ήταν πολιτικοί χαρακτηρισμοί – δεν του έλεγαν ούτε ότι γ@#$έται, ούτε ότι είναι αρχηγός κόμματος παιδεραστών, ούτε οτιδήποτε άλλο. Και εν πάση περιπτώσει, όσο σκληρή αντιπαλότητα κι αν είχε εκείνα τα χρόνια η αντιπαράθεση, ουδέποτε υποκινήθηκε από το δίπολο «ή εμείς ή αυτοί». Επειδή για τους ηγέτες εκείνης της εποχής, η διαφωνία, η αντιπαλότητα είναι κομμάτι της λειτουργίας της δημοκρατίας. Μόνο επί Τσίπρα η διαφωνία έγινε λόγος αγεφύρωτης έχθρας, οιονεί εμφύλιος”.

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ:

Η δυνατότητα που διαθέτει ένας επώνυμος να εκστομίζει με περισσή ευκολία ψευδολογίες γιά να στήσει ένα κατ΄επιταγήν αρεστό αφήγημα στον κύκλο του δεν είναι απεριόριστη. Υπάρχουν και όρια, ιδίως γιά ιστορικά φύλλα που δεν νοείται να χρεώνονται τέτοιες “κατασκευές” και μάλιστα σε διευθυντικό επίπεδο, γεγονός που δρά αρνητικά στη διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης που έχουν κατοχυρώσει στον χρόνο…

Και πέραν αυτού, η διαφύλαξη της ανεξαρτησίας γνώμης γιά έναν δημοσιογράφο, αποτελεί κορυφαίο διακύβευμα διότι μόνον έτσι υπερασπίζεται την υστεροφημία του, η οποία διασφαλίζεται τελικώς από την αξιοπιστία όσων παραθέτει….

Δεν γνωρίζω εάν ο συνάδελφος Ηλίας Κανέλλης προσβλέπει πράγματι σε απάντηση από τον Αντώνη Β. Καρακούση, γεγονός όμως παραμένει ότι οι αιτιάσεις που τού έχει διατυπώσει είναι πολύ ισχυρές και δύσκολα μπορεί να αντικρουσθούν. Αλλοίμονο εάν η δαιμονολογία επικρατήσει της κοινής λογικής και της αλλοίωσης της πραγματικότητας…

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης