Τα τρία σημεία που εξόργισαν τον Μητσοτάκη Το πρώτο σημείο που εξόργισε το Μαξίμου ήταν η έμμεση προτροπή για… εκπαραθύρωση του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη. «Να στείλει σπίτι τους όποιους δηλώνουν ότι στο όνομα της φιλίας και ηρεμίας με την Τουρκία “ας χαρακτηρισθούν και μειοδότες”. Αυτό πώς προέκυψε; Γιατί να χαρακτηρισθεί μειοδότης κάποιος που ακολουθεί τη σταθερή εθνική γραμμή; (…) Κι άλλα παράδοξα ακούσαμε, όπως το περί “σχετικής έννοιας” της εθνικής κυριαρχίας (…)» είπε ο Σαμαράς, υποστηρίζονται ότι η κυβέρνηση καλλιεργεί κλίμα «ευκαιρίας» στα ελληνοτουρκικά. «Τα περί “μειοδοσίας” είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, τα οποία δεν τολμούν τελευταία να αρθρώσουν ούτε βουλευτές της αντιπολίτευσης» απαντούσαν από τα κεντρικά. Το δεύτερο σημείο ήταν ο σαμαρικός χαρακτηρισμός «χαριεντισμοί» για το δεκάλεπτο πηγαδάκι στη Βουδαπέστη μεταξύ Μητσοτάκη, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Εντι Ράμα και Νίκου Χριστοδουλίδη. «Θεωρεί, άραγε, “χαριεντισμό” το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ένας τούρκος πρόεδρος συνομίλησε με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας;» έλεγαν από πρωθυπουργικό περιβάλλον με σφοδρά πυρά για τον Σαμαρά, ότι «ο προσωπικός φανατισμός γίνεται, κάποτε, και εθνική μυωπία». Το τρίτο σημείο ήταν η – κατά το Μαξίμου – «άκαιρη συζήτηση» στην οποία «επέμεινε να δώσει συνέχεια» ο Σαμαράς για την προεδρική εκλογή με την αναφορά στον Κώστα Καραμανλή. «Ενόχλησε λοιπόν η πρόταση για προερχόμενο από την παράταξη πρόεδρο» εκτίμησε άλλωστε χθες (Mega) ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του Σαμαρά Νίκος Τσιούτσιας. Ο πρώην πρωθυπουργός είδε «αλαζονεία» και «έλλειψη ψυχραιμίας» από τον Μητσοτάκη, επιμένοντας στα περί αλλοίωσης της φυσιογνωμίας της ΝΔ. «Ας μας πει πού κάνω λάθος» δήλωσε μετά την ανακοίνωση της διαγραφής, διερωτώμενος: «Στα ελληνοτουρκικά (…); Στη δυσκολία των πολιτών να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια; Στη woke ατζέντα (…); Μήπως στη σκευωρία Νovartis; Ή μήπως επειδή πρότεινα τον Κώστα Καραμανλή για Πρόεδρο;»....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/11/24

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/11/24

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/11/24

Η σημασία της σταθερότητας

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Η αποπομπή του Αντώνη Σαμαρά από τη ΝΔ και η υποψία μήπως ο πρώην πρωθυπουργός ακολουθούνταν από ομάδα βουλευτών που θα ήταν διατεθειμένοι να ρισκάρουν την κοινοβουλευτική τους βολή για να προσπαθήσουν να συμβάλουν σε μια ενιαία έκφραση του συντηρητικού χώρου και της Ακροδεξιάς, αναζωπύρωσε την πιθανότητα της πρόωρης απώλειας της δεδηλωμένης από την κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ο Πρωθυπουργός θα ήταν αναγκασμένος να αναζητήσει ανανέωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στις κάλπες. Κι αν η πολιτική ζωή οδηγούνταν σε μια τέτοια συγκυρία, η ΝΔ θα προσπαθούσε να δείξει στους ψηφοφόρους τις συντηρητικές της καταβολές ή θα επικαλούνταν τις συντηρητικές πτυχές της πολιτικής της (τις οποίες πρόβαλε και ο Μάκης Βορίδης). Αλλά το βασικό όπλο στη διεκδίκηση της επανεκλογής της ΝΔ θα ήταν αυτό που έχει διασφαλίσει για τη χώρα μετά το 2019: την πολιτική σταθερότητα.

Την ανάγκη διατήρησης της πολιτικής και της οικονομικής σταθερότητας, που θεωρεί εθνικό στόχο, μαζί με καίριες μεταρρυθμίσεις, υποστηρίζει με κάθε ευκαιρία και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας. Σε μια χθεσινή εμφάνισή του σε εκδήλωση του Βloomberg, για την ανάγκη σταθερότητας σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική πειθαρχία την οποία συνεχίζει να απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ενωση μίλησε και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο οποίος εξήγησε, ακόμα μια φορά, την οικονομική στρατηγική της κυβέρνησης και τις επιδόσεις της οικονομίας, με βάση αυτή τη στρατηγική. Αναγνώρισε τα προβλήματα που, κυρίως, έχει φέρει η ακρίβεια και τις περιορισμένες λύσεις που μπορεί να δώσει μια κυβέρνηση. Και τόνισε ότι, στη συγκυρία, η βασική προτεραιότητα της οικονομίας είναι η ανάγκη περισσότερων παραγωγικών επενδύσεων, περισσότερων ιδιωτικών κεφαλαίων για νέες επενδύσεις. Η διεύρυνση της παραγωγικής βάσης είναι ακόμα ένα συστατικό της σταθερότητας.

Η ρευστότητα του πολιτικού συστήματος, πάντως, και η πολυδιάσπαση στα αριστερά και στα δεξιά της ΝΔ πιστοποιούν ένα πράγμα: ότι η ανάγκη πολιτικής σταθερότητας, που προέκυψε τα χρόνια της χρεοκοπίας, με τη μορφή μιας ισχυρής κυβέρνησης να εφαρμόσει τους όρους των μνημονίων, παραμένει και σήμερα.

Το μόνο κόμμα που την υποσχέθηκε και την εφαρμόζει είναι η ΝΔ. Πέντε χρόνια μετά την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει βρεθεί κομματικός μηχανισμός που μπορεί να εγγυηθεί ότι η Ελλάδα δεν θα ξαναβρεθεί στη δίνη μιας αβεβαιότητας, συνεπεία των εσωτερικών εξελίξεων σε συνδυασμό με τη ρευστότητα των διεθνών εξελίξεων. Η πολυδιασπασμένη Αριστερά αλλά και η κατακερματισμένη Ακροδεξιά διαχειρίζονται αποκλειστικά τη διαμαρτυρία είτε τους συμβολισμούς μιας εθνικής υπερηφάνειας που δεν έχουν ούτε τη γνώση ούτε την ωριμότητα ούτε τα στελέχη για να την προσφέρουν. Φυσικά, ούτε το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εγγυηθεί την απαιτούμενη πολιτική σταθερότητα – κι αυτός είναι ο βασικός λόγος της αδυναμίας του να παίξει ουσιαστικά τον ρόλο της αντιπολίτευσης.

Το βασικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που κάνει τους πολίτες να την προτιμούν ακόμα κι αν λιγοστεύουν οι ταυτίσεις τους με πρόσωπα και συστατικά της πολιτικής της, είναι η εγγύηση εκ μέρους της της πολιτικής σταθερότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι η προβολή της σταθερότητας ως συνθήματος ήταν το ισχυρότερο επιχείρημα της ΝΔ στις κρίσεις μετά το 2020, το εκλογικό 2023 αλλά και σήμερα – κι αυτό είναι κάτι που το υπολογίζουν σοβαρά στο εσωτερικό του κυβερνητικού κόμματος ακόμα και όσοι πιθανόν, σε άλλη συγκυρία, θα είχαν μπει στον πειρασμό να συζητήσουν την προοπτική Σαμαρά.

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/011/24

Θέλουν κάποιοι να ρίξουν την κυβέρνηση; Κανένα πρόβλημα. Οι κυβερνήσεις πέφτουν στη Βουλή και στην κάλπη. Οποιος θέλει λοιπόν να ρίξει τον Μητσοτάκη, δεν έχει παρά να κάνει δυο απλά πραγματάκια. Πρώτον, να του στερήσει την κοινοβουλευτική εμπιστοσύνη. Δηλαδή να πάρει επτά βουλευτές από τη ΝΔ ή και περισσότερους. Δεύτερον, να του στερήσει τη λαϊκή εντολή. Δηλαδή να τον κερδίσει στις εκλογές που θα ακολουθήσουν. Εχουμε κανέναν υποψήφιο να τα αναλάβει; Ούτε για δείγμα. Και γι’ αυτό ούτε κρίση υπάρχει, ούτε τίποτα. Κανείς δεν θα ρίξει την κυβέρνηση διότι δεν μπορεί. Και κανείς δεν θα κερδίσει τις εκλογές που θα ακολουθήσουν διότι κανείς δεν μπορεί να κερδίσει εκλογές που δεν θα γίνουν. Και ο Σαμαράς; Καλά ευχαριστώ

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", κύριο θέμα, 19/11/24

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 19/11/24

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 19/11/24

.

                                      "                      Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 19/11/24

∆ολιοφθορές

TΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Αν υπήρχε woke κουλτούρα στην Ελλάδα, ο Αντώνης Σαµαράς θα αντιµετωπιζόταν ως λευκός, ελίτ, προνοµιούχος (πολύ προνοµιούχος), που µετείχε εκ γενετής στην ηγέτιδα τάξη. Οι woke θα έλεγαν ότι η πατριαρχική του υπεροχή τού επιτρέπει να χλευάζει τις µειονότητες που δεν έχουν πλήρη δικαιώµατα («τα ορφανά του δικαιωµατισµού»). Θα έλεγαν ότι λόγω της ηλικίας του έχει την πολυτέλεια να θεωρεί «βεβιασµένη» την πράσινη µετάβαση (δεν κινδυνεύει ο ίδιος να υποστεί την κλιµατική κρίση).

Οµως, ευτυχώς, woke κουλτούρα στην Ελλάδα δεν υπάρχει, παρά µόνον στο διαδικτυακό περιθώριο. Ευτυχώς, γιατί όπως κάθε δογµατισµός έτσι και η woke κουλτούρα καταλήγει σε απολιθωµένα σχήµατα –στερεότυπα αντεστραµµένου ναρκισσισµού–, όπως το να κρίνει τους ανθρώπους βάσει του φύλου, της φυλής και της ηλικίας τους. Να τους κρίνει γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που γίνονται· γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που λένε.

Ο Σαµαράς βέβαια σφυρηλάτησε και «κατοίκησε» το δικό του στερεότυπο. ∆εν έγινε κάτι άλλο από αυτό που ήταν πριν από τριάντα χρόνια, τότε που περίπου επινόησε ένα «εθνικό θέµα» για να διοχετεύσει σε αυτό τον βολονταρισµό του. Τώρα επινοεί πάλι µια κατάσταση εθνικού συναγερµού, δαιµονολογώντας για την Τουρκία, σε µια στιγµή που οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο σηµείο τους από την εποχή των Ιµίων. Σε µια στιγµή που η αποχή από παραβιάσεις στον αέρα είναι πλέον τόσο µακρά, ώστε να µπορεί να λογίζεται ως «δεδικασµένο».

Πολλοί αναρωτιούνται, ποια είναι τα κίνητρα του πρώην πρωθυπουργού για να ζώνεται τα εκρηκτικά και να επιτίθεται κατά της κυβέρνησης, χωρίς καν να υπάρχει ορατή πιθανότητα ενός συµβιβασµού µε την Τουρκία; Ο Σαµαράς ζητάει τη διακοπή της εξωτερικής πολιτικής και την επιστροφή σε µια Ελλάδα που θα αναπέµπει στους γείτονές της τελεσιγραφικές διακηρύξεις για τα εθνικά της δίκαια. Ζητάει την επαναβαλκανοποίηση της χώρας, γιατί; ∆ιότι µόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον µπορεί ο ίδιος να υπάρξει. Μόνο σε µια χρονοκάψουλα όπου η αναξιοπαθούσα πατρίς κινδυνεύει µπορεί ο ίδιος να βρει ακόµη κάτι να πει.

Το Μαξίµου έκρινε ότι δεν µπορούσε να περάσει τα επόµενα δυόµισι (και κάτι) χρόνια µέσα στο νέφος υπονόµευσης που είχε δηµιουργηθεί, κυρίως µετά τις ευρωεκλογές. Η αποποµπή Σαµαρά –ως επιχείρηση διάλυσης του νέφους– ενέχει ρίσκο, αλλά λελογισµένο. Το ρίσκο θα ήταν να βρίσκονταν βουλευτές πρόθυµοι να ακολουθήσουν τον πρώην πρωθυπουργό σε ένα διάβηµα στο οποίο έχει ήδη αποτύχει όταν ήταν 42 ετών. Τότε το εγχείρηµά του τον είχε οδηγήσει εκτός πολιτικής. Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι τώρα θα τα κατάφερνε καλύτερα; Μάλλον, ούτε καν ο ίδιος. Αλλά το ένστικτο της δολιοφθοράς δεν υπακούει στη λογική. Αυτοκαταστρέφεσαι την πρώτη φορά. Και τη δεύτερη το ένστικτο σού υπαγορεύει να αυτοκαταστραφείς ξανά. Να αποτύχεις καλύτερα.

...από την "ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ", κύριο άρθρο

"ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ", 19/11/24