"...Ο χειρισμός του κρίσιμου αυτού ζητήματος εκ μέρους της κυβέρνησης υπήρξε άκρως αποτελεσματικός. Χωρίς να υποχωρεί, δεν επέβαλε τα μέτρα που έκρινε ότι πρέπει να ληφθούν. Δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε η ίδια η Εκκλησία να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Θα έλεγα πως η όλη υπόθεση ήταν μια εξαιρετική δοκιμή για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει η Εκκλησία σε ενδεχόμενο διαχωρισμό της από το Κράτος. Οι αναχρονισμοί στη λειτουργία του κράτους είναι καταστροφικοί. Θα έλεγα πως είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία της Εκκλησίας, η οποία εκτός των άλλων υπάρχει για να υπενθυμίζει στην κοινωνία την αξία του αναχρονισμού. Την ύπαρξη ενός χρόνου ο οποίος υπερβαίνει τις ανθρώπινες δυνάμεις και δεν παγιδεύεται στο αέναο παρόν και στην αυταρέσκειά του...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Βιάστηκαν να κατηγορήσουν την Εκκλησία οι συνήθεις ύποπτοι. Ανάμεσά τους και οι γνωστοί παλαιοημερολογίτες της πολιτικής, οι οποίοι καταγγέλλουν τον συνωστισμό στους ναούς αλλά εγκωμιάζουν τον συνδικαλιστικό συνωστισμό στο προαύλιο του «Ευαγγελισμού». Το σκοτάδι είναι πάντα μαύρο και οι φανατικοί όλων των δογμάτων το γνωρίζουν πολύ καλά. Η Εκκλησία, όμως, απέδειξε ότι δεν ταυτίζεται με τον φανατισμό ορισμένων λειτουργών της. Η απόφαση για τη Μεγάλη Εβδομάδα ήταν δύσκολη, όμως ελήφθη με απόλυτη συνείδηση της κοινωνικής ευθύνης. Οι λειτουργίες θα γίνουν κεκλεισμένων των θυρών. Οι θύρες θα παραμείνουν κλειστές για τους πιστούς. Και δεν θα υπάρξουν μεγάφωνα. Δεδομένης της λατρείας του Ελληνος για την ντουντούκα, δεδομένου επίσης του γεγονότος ότι ο συνωστισμός της Μεγάλης Παρασκευής και του Σαββάτου παρατηρείται εις το προαύλιον και ουχί εις το εσωτερικό του ναού, φαντασθείτε τι θα γινόταν αν η λειτουργία μεταδιδόταν από μεγάφωνα.

Οφείλω να επισημάνω ότι ο χειρισμός του κρίσιμου αυτού ζητήματος εκ μέρους της κυβέρνησης υπήρξε άκρως αποτελεσματικός. Χωρίς να υποχωρεί, δεν επέβαλε τα μέτρα που έκρινε ότι πρέπει να ληφθούν. Δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε η ίδια η Εκκλησία να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Θα έλεγα πως η όλη υπόθεση ήταν μια εξαιρετική δοκιμή για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει η Εκκλησία σε ενδεχόμενο διαχωρισμό της από το Κράτος. Οι αναχρονισμοί στη λειτουργία του κράτους είναι καταστροφικοί. Θα έλεγα πως είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία της Εκκλησίας, η οποία εκτός των άλλων υπάρχει για να υπενθυμίζει στην κοινωνία την αξία του αναχρονισμού. Την ύπαρξη ενός χρόνου ο οποίος υπερβαίνει τις ανθρώπινες δυνάμεις και δεν παγιδεύεται στο αέναο παρόν και στην αυταρέσκειά του.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 11/04/20

Κι όμως. Πολλοί δεν πείθονται. Κάποιοι μάλιστα, αν σε δουν στον δρόμο χωρίς μάσκα, σου ρίχνουν επιτιμητικό βλέμμα, για να ψέξουν την αντικοινωνικότητά σου. Γιατί η μειλίχια αναλυτικότητα του κ. Τσιόδρα δεν πείθει; Διότι ο αντίπαλός της είναι πολύ ισχυρός. Πρόκειται για την οικουμενική εικόνα που μεταφέρει η τηλεόραση στο σπίτι μας, για να τη βιδώσει σιγά σιγά στο υποσυνείδητό μας. Αφού βλέπουμε τη μάσκα να κυριαρχεί παγκοσμίως, σαν σήμα κατατεθέν της ατομικής ευθύνης, κι αφού ακούμε ότι σε αρκετές χώρες η χρήση της είναι υποχρεωτική ή ότι γιατροί άλλων ειδικοτήτων τη θεωρούν χρήσιμη, υιοθετούμε τελικά μια συμπεριφορά γνωστή με το παρατσούκλι «πάρε και μια γάτα». Εστω κι αν η γάτα μπορεί να είναι προβληματική.

Ως προς τον εκκλησιασμό, προβληματική είναι η ασάφεια, η διγλωσσία της Εκκλησίας και της κυβέρνησης. Λογικό είναι να προκαλεί βαριά δυσφορία το «κεκλεισμένων των θυρών», οικείο μέχρι τώρα σε ποδοσφαιρικά ή μπασκετικά συμφραζόμενα, σαν ποινή. Δεν είναι όμως λογικό ούτε βεβαίως θεολογικό να παραδίδουν μαθήματα ντρίπλας (προσποίησης δηλαδή, υποκρισίας και πονηρίας) ένας μητροπολίτης κι ένας υπουργός που πολιτεύεται (και) σαν χριστιανός, και θέλει να το λάβουμε υπόψη μας αυτό. «Βγάλτε άδεια για σωματική άσκηση κι ελάτε να κοινωνήσετε», παρότρυνε τους πιστούς του ο Κερκύρας Νεκτάριος. «Μπορεί κάποιος, όταν κάνει κάποια έξοδο από το σπίτι του, για τους άλλους λόγους που δικαιολογούν αυτή την έξοδο, να μπορέσει να εφαρμόσει αυτό που λέμε ατομική λατρεία, περνώντας και από την εκκλησία της ενορίας του», έβαλε το υπέρ ψεύδους λιθαράκι του ο κ. Στ. Πέτσας, που σαν κυβερνητικός εκπρόσωπος ξέρει ότι το άθλημα της φιλαλήθειας δεν είναι της αρμοδιότητάς του. Μα τι νόημα έχει να εκκλησιαστεί κανείς με εισιτήριο το ψεύδος; Να σώσει δηλαδή την ψυχή του διά της αμαρτίας, σαν οπαδός ενός ήπιου νικολαϊτισμού, και να θέσει σε κίνδυνο τους άλλους και τον εαυτό του;

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 11/04/20