Από "ΤΑ ΝΕΑ" (κύριο θέμα+εσωτερικές σελίδες)
"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/20 |
"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/20 |
Ο νεωτερισμός και ο λεκές
Ο κανόνας θα έπρεπε να είναι τόσο παλιός όσο είναι η πολιτική. Δεν αφήνεις την πληγή ανοικτή. Την κλείνεις προτού κακοφορμίσει. Δεν αφήνεις τον χρόνο να κυλάει εις βάρος σου και το «σκόιλ ελικίκου» να αναπαράγεται σε χιλιάδες κόπιες στα σόσιαλ μίντια και τα μέσα ενημέρωσης. Καταργείς το πρόγραμμα τηλεκατάρτισης με τα voucher σαν να διορθώνεις απλώς ένα λάθος, μια αστοχία και τίποτε παραπάνω. Δεν ήταν σκάνδαλο, ήταν η βιασύνη.
Ο κανόνας θα έπρεπε να είναι παλιός, αλλά δεν είναι. Αντίθετα, φαντάζει σαν πολιτικός νεωτερισμός που θα όφειλε να πιστώσει κανείς στο Μαξίμου. Πότε άλλοτε στο παρελθόν επιδείχθηκαν τέτοια αντανακλαστικά; Ποιος ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός που δεν άφησε τη σκιά να σέρνεται ή δεν έγινε μέρος του προβλήματος με το επιχείρημα πως και οι άλλοι έκαναν τα ίδια και χειρότερα; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε πλέον να εμφανιστεί στη Βουλή με ένα ηθικό πλεονέκτημα που, αν και αποκλειστικός νομέας, έχασε τόσο γρήγορα η προηγούμενη κυβέρνηση. Εγώ σταμάτησα το πρόγραμμα. Αλλά εσείς; Μήπως να ξεσκονίζαμε τα παλιά προγράμματα με τα οποία μοιράσατε επίσης εκατομμύρια;
Είναι ακριβώς η γραμμή πάνω στην οποία κινήθηκε χθες ο υπουργός Εργασίας στη Βουλή - «ο ΣΥΡΙΖΑ κατακεραύνωνε τα ΚΕΚ. Ποιος, ο ΣΥΡΙΖΑ. Σας παραθέτω τα ακόλουθα στοιχεία». Η σούμα των «στοιχείων» που παρέθεσε ο υπουργός ξεπερνάει τα 260 εκατομμύρια. Αυτός πάλι δεν είναι και κανένας νεωτερισμός. Αμυνα στην πολιτική είναι μόνο η επίθεση. Δεν απολογείσαι, αντεπιτίθεσαι. Τα σκάνδαλα δεν είναι, τα σκάνδαλα ήταν. Το παρελθόν είναι εδώ για να θυμίζει πως οι σημερινοί κατήγοροι θα είναι για πάντα κατηγορούμενοι, αυτοί λαφυραγωγούσαν το κράτος.
Η τακτική δεν δίνει και πολλά κέρδη. Η λογική της είναι πως τουλάχιστον επιμερίζεται το κόστος. Αν είναι να λερωθούμε, ας λερωθούμε όλοι μαζί και για λίγο - όσο κρατάει μια επίκαιρη ερώτηση ή η ώρα του πρωθυπουργού στο κοινοβούλιο. Μόνο που δεν είναι βέβαιο πως ο λεκές μπορεί έτσι να εξαφανιστεί. Και ο λόγος είναι πως ο νεωτερισμός του Μαξίμου δεν έχει δώσει ακόμη απάντηση σε μια βασική παράμετρο του προβλήματος. Να κλείνουν οι πληγές πριν κακοφορμίσουν - «όταν λαμβάνονται τόσο πολλά μέτρα σε τόσο μεγάλη πίεση χρόνου, μπορεί να γίνονται και αστοχίες. Σημασία έχει οι αστοχίες να εντοπίζονται, να αναγνωρίζονται και να διορθώνονται. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης το έκανε», όπως είπε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Τι γίνεται όμως με εκείνους που άνοιξαν τις πληγές; Ο υπουργός Εργασίας δεν είναι το μοναδικό κυβερνητικό στέλεχος που βαρύνεται με «αστοχίες». Δεν είναι το μοναδικό για το οποίο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, καθόλου νεωτερικά, υποχρεώνεται να πει πως «απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού». Και μπορεί ο κατάλογος των «αστοχιών» να μην είναι και μακρύς, αλλά πολύς δεν είναι ούτε ο κυβερνητικός χρόνος - η ΝΔ δεν έχει συμπληρώσει ούτε χρόνο στην εξουσία. Πόσες πληγές μπορεί να κλείσει το Μαξίμου και συγχρόνως να «εμπιστεύεται» εκείνους που το πλήγωσαν;
Η απάντηση δεν βρίσκεται σε μια υπουργική καρατόμηση που, με ανοικτή ακόμη την πληγή, θα πολλαπλασίαζε εκθετικά το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Θα φανεί όμως στον ανασχηματισμό. Σε κάτι δηλαδή που μπορεί να μην προσφέρεται για να επανεφεύρει κανείς εντελώς τον εαυτό του, προσφέρεται όμως για ασκήσεις νεωτερισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου