"...Εν πρώτοις, έχουμε όλοι στη διάθεσή μας άπειρο ελεύθερο χρόνο και είναι πραγματικά τραγικό ότι έκλεισαν ακριβώς αυτή την περίοδο όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας. Ο άνθρωπος χρειάζεται προφανώς και πνευματική τροφή. Διερωτώμαι, επομένως, γιατί δεν θα μπορούσαν να λειτουργούν και τα βιβλιοπωλεία στην ίδια βάση λειτουργίας με τα σούπερ μάρκετ, δηλ. με αριθμό επισκεπτών ανάλογο προς τη χωρητικότητα του κάθε καταστήματος. Κατά δεύτερον, υπάρχουν εκατοντάδες ταξί που παραμένουν αδρανή. Διερωτώμαι και εδώ γιατί να μην χρησιμοποιηθούν αυτά τα ταξί για τη διακίνηση εμπορευμάτων, παράλληλα και σε συνεργασία με τις υπηρεσίες ταχυδεμάτων (π.χ. των ΕΛΤΑ), ώστε και τα εμπορεύματα να παραδίδονται πιο γρήγορα (περιμένω ακόμη ένα βιβλίο που παρήγγειλα στις 3/4!), αλλά και να δοθεί εργασία στη συμπαθή επαγγελματική κατηγορία των αυτοκινητιστών. Τέλος, τρίτον, τώρα που η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στις πόλεις έχει σχεδόν μηδενιστεί, διερωτώμαι γιατί δεν αξιοποιεί το κράτος την ευκαιρία να επισκευάσει κάποιους βασικούς δρόμους, οι οποίοι, πέρα από τις απαράδεκτες ανωμαλίες στην επιφάνειά τους (π.χ. με λακκούβες), παρουσιάζουν επιπρόσθετα προβλήματα εξαιτίας των σιδερένιων σχαρών που είναι πακτωμένες σε ακανόνιστα σημεία των δρόμων και ταλαιπωρούν τους οδηγούς..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/04/20

1. Ενα χειροκρότημα και γι’ αυτούς

Κύριε διευθυντά, 

Την Κυριακή 15 Μαρτίου στις 9 το βράδυ, σε όλες τις πόλεις της χώρας μας βγήκαν στα μπαλκόνια όλοι οι Ελληνες και χειροκρότησαν τους γιατρούς και νοσηλευτές των νοσοκομείων μας, που με κίνδυνο της υγείας τους είναι προσηλωμένοι στο λειτούργημα της νοσηλείας των πασχόντων από τον κορωνοϊό.

Ηταν μια πράξη έκφρασης ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας στο προσωπικό των νοσοκομείων, που μοχθεί νύχτα μέρα για τους πάσχοντες. Ομως, σήμερα στην Ελλάδα, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία, που μοχθεί επίσης νύχτα μέρα για να διαφυλάξει τα σύνορα της χώρας μας από την εισβολή όχλου παρακινούμενου από γειτονική μας χώρα. Ολοι αυτοί οι ένστολοι μέσα στο κρύο και τις συνεχείς επιθέσεις των πολιορκούντων αξίζουν τις θερμές ευχαριστίες μας για το δύσκολο και επικίνδυνο έργο τους.

Παναγιώτης Μαραγκός, Διπλ. μηχανικός ΕΜΠ

2. Αντί Δανία του Νότου, γιατί όχι Σιγκαπούρη;

Κύριε διευθυντά,

Μέσα στη δίνη των τρεχόντων θεμάτων και των δυσκολιών που μας απασχολούν όλους με την εξάπλωση της ασθένειας του κορωνοϊού, ήθελα να στρέψω αλλού το βλέμμα. Ηθελα να πάρω μια άλλη ανάσα αισιοδοξίας για το εφικτό. Ηθελα να διώξω από μέσα μου τη σκιά του ανέφικτου. Ηθελα, έστω κι αν φαίνεται αφελές, να ρωτήσω γιατί η Ελλάδα να μην είναι Σιγκαπούρη.

Θαμπωμένη από τα φώτα και τους καλαίσθητους ουρανοξύστες γύρω από το λιμάνι στο κέντρο της νησιωτικής Σιγκαπούρης σκέπτομαι. Ενας πληθυσμός 5,7 εκατ. ανθρώπων όλοι κι όλοι κατάφεραν να κάνουν τη χώρα τους μια σημαντική οικονομική δύναμη στην οποία όλοι –Αυστραλία, Αμερική, Ευρώπη, Ιαπωνία και Κίνα– στρέφουν το ενδιαφέρον τους. Ανθρωποι προσηλωμένοι στο καθήκον με υποδειγματική εργατικότητα. Ανθρωποι εκπαιδευμένοι. Ανθρωποι ίσως γεννημένοι για εξυπηρέτηση με ευγένεια. Η οικονομική και εμπορική κίνηση στο ζενίθ τα τελευταία 20 χρόνια.

Και στη σημερινή κρίση είναι σημείο αναφοράς για κυβερνήτες άλλων χωρών σε πολλά σημεία λήψης αποφάσεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Eμείς, 11 εκατ. με καπατσοσύνη, με ικανότητες πολύπλευρες. Μ’ έναν διαφορετικό πλούτο, που δεν χρειάζεται να επαινέσουμε πάλι. Kι όμως, τόσο πολύ απέχουμε από αυτά που πραγματοποιούνται εκεί.

O πρώην πρωθυπουργός της Lee Kuan Yew (απεβίωσε στα 91 του χρόνια το 2015), που έφθασε τη χώρα εκεί όπου βρίσκεται μεταφέροντάς την από το παραδοσιακό μονοπάτι του εισαγωγικού εμπορίου σε αυτό της εξαγωγικής δραστηριότητας, επισήμαινε στις ομιλίες του πολλές φορές: «Ζωγραφίστε το όραμα, μετά φτιάξτε όλη την υποδομή για να υποστηρίξετε τις καλύτερες διεθνείς επιχειρήσεις, ενώ ταυτόχρονα εκπαιδεύετε το εργατικό δυναμικό για να ανταποκρίνεται η χώρα στις απαιτήσεις. Το αποτέλεσμα: Εχετε χιλιάδες κολοσσούς που δημιουργούν τις περιφερειακές έδρες τους σε εσάς».

Μας λείπει το όραμα; Μας λείπει η αφοσίωση στο καθήκον, στο κοινό καλό, μας λείπει η εκπαίδευση; Η πειθαρχία; Κάτι μας εμποδίζει να κάνουμε το εφικτό... εφικτό. Εστω κι αν οι συγκρίσεις φαίνονται απλουστευμένες, εντούτοις ας ανοίξουμε το μυαλό μας για να δούμε τις άλλες διαστάσεις χωρών που έχουν ξεφύγει στην πρόοδο. Το αποδεικνύουμε σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο, και μπράβο μας. Ας κρατηθούμε προτού αρχίσουμε να χάνουμε το ανθρώπινο δυναμικό μας και προς τα εκεί.

Ρέα Πουρνάρα, Πόρτο Ράφτη

3. «Τα μέτρα δεν ισχύουν για τους μετανάστες;»

Κύριε διευθυντά,

Η πανδημία έχει εξ ανάγκης αλλάξει τους όρους διαχείρισης του μεταναστευτικού στη χώρα μας. Τίποτα δεν μπορεί να παραμένει το ίδιο, όπως τίποτα δεν θα παραμείνει το ίδιο όταν και εφόσον η πανδημία παρέλθει.

Πρωτοφανή, ευεργετικά περιοριστικά και υγειονομικά μέτρα έχουν αλλάξει τη ζωή όλων των Ελλήνων. Αλλά μας εκπλήττει και μας αποκαρδιώνει το γεγονός ότι, παρά τις εξαγγελίες και διαβεβαιώσεις του υπουργού Μετανάστευσης, κανένα από τα μέτρα αυτά δεν εφαρμόζεται στους καταυλισμούς των νησιών. Ολα τα κυβερνητικά μέτρα ισχύουν, εφαρμόζονται και, αν χρειαστεί, επιβάλλονται στις νησιωτικές κοινωνίες, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα: στα σχολεία, στους δημόσιους χώρους, στις συγκοινωνίες, στα λιμάνια, στις συναθροίσεις. Γιατί δεν συμβαίνουν τα ίδια στους μετανάστες και στους χώρους φιλοξενίας τους;

Απαριθμώ μερικές προφανείς καταστρατηγήσεις/παρανομίες:

• Ελεύθερες μετακινήσεις μεταναστών από τους καταυλισμούς σε γειτονικά χωριά και πόλεις – οι καταυλισμοί δεν είναι περίκλειστοι, δεν φρουρούνται αποτελεσματικά, οι μετακινήσεις των μεταναστών δεν αποθαρρύνονται από την αστυνομία.

• Παντελής έλλειψη υγειονομικών συνθηκών διαβίωσης – έλλειψη τρεχούμενου νερού, λουτρών, αντισηπτικής προληπτικής υγειονομίας.

• Οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί αισθάνονται παραπλανημένοι και απροστάτευτοι από τον κορωνοϊό και τη μεταδοτικότητά του – απαιτούν (και σίγουρα δικαιούνται!) διαγνωστικές εξετάσεις και προστατευτικά μέτρα, ενώ παραμένουν ευάλωτοι σε φήμες και συνωμοσιολογίες. Οι προ καιρού εμπρησμοί και καταστροφές στο ΒΙΑΛ της Χίου προδίδουν την εύφλεκτη κατάσταση των άθλιων καταυλισμών Λέσβου, Χίου, Σάμου.

Οι δηλώσεις του υπουργού Μετανάστευσης στα ΜΜΕ μονίμως μας καθησυχάζουν ότι «δεν υπάρχουν κρούσματα» και ότι στους νησιωτικούς καταυλισμούς όλα βαίνουν καλώς. Μετά τις πρόσφατες δοκιμασίες του Κρανιδίου και της Ριτσώνας απαιτείται να απαλλαγεί ο κ. Μηταράκης από τον πειρασμό της επιπόλαιης αυτοεπιβράβευσης και της ψευδολογίας χάριν αυτοδιαφήμισης. Κατά κοινή ομολογία κανένα από τα εξαγγελθέντα κυβερνητικά μέτρα δεν έχει εφαρμοστεί αποτελεσματικά στους πολυάνθρωπους καταυλισμούς των νησιών.

Είναι πολύ πιθανό ότι η COVID-19 θα πλήξει –αν δεν έχει ήδη εισβάλει– τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς και των νησιών μας, όπου μέσα, δυνατότητες και υποδομές κρίνονται απολύτως ανεπαρκή για την αντιμετώπισή του. Αλληλοεπιδράσεις με τους νησιώτες αναπόφευκτα θα προκαλέσουν εκρηκτικές καταστάσεις. Και εδώ ακριβώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη διακινδυνεύει την εύφημη μνεία της πολιτικής διακυβέρνησής της τόσο όσον αφορά την πανδημία όσον αφορά και το μεταναστευτικό.

Μιχάλης Μόσχος

4. Από την αυτοβελτίωση έως τις λακκούβες

Κύριε διευθυντά,

Θα είμαι σύντομος, σεβόμενος τον χώρο της εφημερίδας σας και τον χρόνο των αναγνωστών σας. Η περίοδος αυτή της πανδημίας μάς δίνει και κάποιες ευκαιρίες είτε για αυτοβελτίωση είτε και για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής μας. Ιδού τρεις τέτοιες ευκαιρίες που αξίζει να εκμεταλλευθούμε:

Εν πρώτοις, έχουμε όλοι στη διάθεσή μας άπειρο ελεύθερο χρόνο και είναι πραγματικά τραγικό ότι έκλεισαν ακριβώς αυτή την περίοδο όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας. Ο άνθρωπος χρειάζεται προφανώς και πνευματική τροφή. Διερωτώμαι, επομένως, γιατί δεν θα μπορούσαν να λειτουργούν και τα βιβλιοπωλεία στην ίδια βάση λειτουργίας με τα σούπερ μάρκετ, δηλ. με αριθμό επισκεπτών ανάλογο προς τη χωρητικότητα του κάθε καταστήματος.

Κατά δεύτερον, υπάρχουν εκατοντάδες ταξί που παραμένουν αδρανή. Διερωτώμαι και εδώ γιατί να μην χρησιμοποιηθούν αυτά τα ταξί για τη διακίνηση εμπορευμάτων, παράλληλα και σε συνεργασία με τις υπηρεσίες ταχυδεμάτων (π.χ. των ΕΛΤΑ), ώστε και τα εμπορεύματα να παραδίδονται πιο γρήγορα (περιμένω ακόμη ένα βιβλίο που παρήγγειλα στις 3/4!), αλλά και να δοθεί εργασία στη συμπαθή επαγγελματική κατηγορία των αυτοκινητιστών.

Τέλος, τρίτον, τώρα που η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στις πόλεις έχει σχεδόν μηδενιστεί, διερωτώμαι γιατί δεν αξιοποιεί το κράτος την ευκαιρία να επισκευάσει κάποιους βασικούς δρόμους, οι οποίοι, πέρα από τις απαράδεκτες ανωμαλίες στην επιφάνειά τους (π.χ. με λακκούβες), παρουσιάζουν επιπρόσθετα προβλήματα εξαιτίας των σιδερένιων σχαρών που είναι πακτωμένες σε ακανόνιστα σημεία των δρόμων και ταλαιπωρούν τους οδηγούς.

Νέστωρ Κουράκης, Καθηγητής Νομικής, Πανεπιστημίου Λευκωσίας

...από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 25/04/20