ΓΙΑΤΙ Ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΕΒΑΛΕ ΣΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ, ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, Η ΤΗΡΗΤΕΑ ΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ- Η ΔΑΝΤΕΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΧΑΙΡΕΚΑΚΑ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ- ΔΕΝ ΠΟΥΛΗΣΕ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ "ΕΧΘΡΩΝ" ΚΑΙ Η ΡΑΓΔΑΙΑ ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΗΜΜΥΡΙΔΑ- ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΣΙΠΡΑ, ΗΓΟΥΝ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΤΙ ΤΡΟΠΩ ΚΑΙ ΜΕΣΩ- ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ, ΜΕ ΠΟΙΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ...- ΟΙ ΕΞΥΠΝΑΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΥΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Έξι κείμενα παρέμβασης, από 

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 02/10/16

1. Ο «σουλτάνος» και η Λωζάννη

Του Γιάννη Καρτάλη

Δεν μας έφταναν όλα τα άλλα, ξαφνικά προέκυψε, 63 χρόνια μετά την υπογραφή της, θέμα αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάννης από τον νέο «σουλτάνο» της νεοοθωμανικής Τουρκίας. Οχι βέβαια ότι όλα αυτά τα χρόνια - και κυρίως από το 1973 και μετά - όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν έχαναν την ευκαιρία να υπονομεύουν το νομικό καθεστώς του Αιγαίου, οδηγώντας έτσι ακόμη και στα πρόθυρα του πολέμου τις σχέσεις τους με την Ελλάδα. Είναι όμως η πρώτη φορά που αρχηγός τουρκικού κράτους αμφισβητεί ευθέως τη σημασία της Λωζάννης για τη χώρα του. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τη Συνθήκη αυτή η Τουρκία κατοχύρωσε την ανεξαρτησία της και την εδαφική της ακεραιότητα, που είχε προηγουμένως υπονομεύσει η Συνθήκη των Σεβρών. Και είναι ο ίδιος ο αλλοπρόσαλλος Ταγίπ Ερντογάν που είχε αναγνωρίσει το γεγονός αυτό μόλις τον περασμένο Ιούλιο, στην επέτειο για την υπογραφή της Συνθήκης.

Τι συνέβη λοιπόν και άλλαξε τώρα στάση; Οτι συνεχίζει να αμφισβητεί την ελληνικότητα των ελληνικών νησιών δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το ίδιο έκαναν και όλοι οι προηγούμενοι τούρκοι ηγέτες, αρκετοί μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ένταση. Διότι θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι επί Ερντογάν - και παρά τις συνεχιζόμενες αμφισβητήσεις - οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν έφθασαν ποτέ σε επικίνδυνο σημείο, όπως συνέβη αρκετές φορές από το 1973 και μετά, επί κεμαλικών μάλιστα κυβερνήσεων. Και είναι αυτούς τους κεμαλικούς που θέλει τώρα να υπονομεύσει ο νέος «σουλτάνος», για να ολοκληρώσει τα νεοοθωμανικά του οράματα. Ποιος άλλος, λοιπόν, καλύτερος στόχος από το να πλήξει ευθέως τον θεμέλιο λίθο της κεμαλικής Τουρκίας που αποτελεί η Συνθήκη της Λωζάννης; Γι' αυτό και ξεσηκώθηκε εναντίον του σύσσωμη η κεμαλική αντιπολίτευση, η οποία όμως στερείται σήμερα ηγεσίας ικανής να αντισταθεί στα σχέδια Ερντογάν.

Σχέδια τα οποία εδώ και χρόνια με μεγάλη υπομονή και μεθοδικότητα καταστρώνει για να εξαφανίσει το κεμαλικό κράτος και να επαναφέρει τις οθωμανικές αντιλήψεις, προσαρμοσμένες βέβαια στη σημερινή εποχή. Πολύτιμος σύμμαχος στην πορεία αυτή υπήρξε ο περιώνυμος ιεροκήρυκας Φετουλάχ Γκιουλέν (με τον οποίο προφανώς δεν τα βρήκαν στη νομή της εξουσίας) και τώρα κατηγορείται ως υποκινητής του πραξικοπήματος που έδωσε τη χρυσή ευκαιρία στον Ερντογάν να απαλλαγεί από τους αντιπάλους του με μαζικές συλλήψεις και απολύσεις σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Ολα αυτά δεν αναιρούν φυσικά τις μόνιμες τουρκικές βλέψεις στο Αιγαίο, αλλά δεν θα πρέπει να ερμηνευθούν μόνον κάτω από αυτό το πρίσμα. Γι' αυτό και η Ελλάδα θα πρέπει να αντιδράσει με ιδιαίτερη προσοχή και υπευθυνότητα, ώστε να αποφευχθεί μια ακόμη επικίνδυνη κρίση, στη σημερινή μάλιστα συγκυρία.

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 02/10/16

2. Φόβος παραλύει τους περισσότερους συμπολίτες μας

Του Γιάννη Μαρίνου

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: Ο φόβος. Το 83% των ελλήνων πολιτών διακατέχεται από φόβο για το χειρότερο (δημοσκόπηση της Marc). Και ανάμεσα σε αυτό το καταθλιπτικό ποσοστό περιλαμβάνονται και εκείνοι οι τραγικοί συμπολίτες μας που παραδόθηκαν στη μοίρα τους, έχοντας πια χάσει κάθε αίσθηση φόβου. Οι μακροχρόνια άνεργοι, οι άστεγοι και πένητες που καταφεύγουν στα συσσίτια της κακοσυκοφαντούμενης Εκκλησίας και κάποιων δήμων, αν δεν αρκούνται στα αποφάγια των σκουπιδοτενεκέδων. Οι ανάπηροι που τους κόβουν την ήδη πενιχρή σύνταξη, οι ανήμποροι γέροντες που τους έχει εγκαταλείψει η πρόνοια του κράτους, οι άλλοτε φίλοι, ακόμα και τα παιδιά τους καθώς και αυτά αγωνίζονται για να επιβιώσουν.

Είναι μετά ο φόβος των νεότερων γενεών για το αύριο, με ανά χείρας χιλιάδες άχρηστα πτυχία καθώς η ανεργία μαστίζει ενάμισι εκατομμύριο συνέλληνες, Δημόσιο και ΔΕΚΟ σταμάτησαν να προσλαμβάνουν, κλείνουν η μία μετά την άλλη οι λίγες απομένουσες μεγάλες επιχειρήσεις και κατά δεκάδες χιλιάδες οι μικρομεσαίες, αν δεν προλάβουν να εγκαταλείψουν τα αφιλόξενα πια σύνορα της Ελλάδας όπως και οι περισσότεροι ταλαντούχοι και προικισμένοι με τις αναγκαίες γνώσεις νέοι μας αναζητώντας καλύτερη τύχη στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις άλλες ηπείρους.

Είναι μετά η απελπισία των ήδη ασθενών που αναμένουν μάταια στις ουρές των νοσοκομείων ή των άλλοτε περήφανων γηρατειών που πληρώνουν από την τσέπη τους τα φάρμακα που δεν τους χορηγούν πια τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Παράλληλα και η μεγάλη μάζα των ήδη εργαζομένων που υπάλληλοι ζουν με τον καθημερινό φόβο πως θα βρεθούν στον δρόμο από τις συρρικνούμενες επιχειρήσεις που αγωνίζονται για να επιβιώσουν. Εναν φόβο που ζουν και οι περισσότεροι πια από όσους εργάζονται ακόμα και σε υγιείς επιχειρήσεις, τις οποίες απειλεί το ανελέητο και παμφάγο κράτος και οι πολιτικοί του διαχειριστές επιβάλλοντας τον έναν φόρο μετά τον άλλον, αυξάνοντας τους συντελεστές ακόμα και στους ήδη δυσβάσταχτους ισχύοντες και εφευρίσκοντας κάθε είδους προσχήματα για να γεμίσουν τα τρύπια δημόσια ταμεία.

Είναι ακόμα ο φόβος όχι μόνο των ήδη συνταξιούχων, αλλά και των εργαζομένων ή των ήδη νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας καθώς και ο ήδη ανελέητος ασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου είναι βέβαιο ότι δεν τους εγγυάται ούτε στοιχειωδώς αξιοπρεπή σύνταξη όσο υψηλές εισφορές και αν υποχρεώνονται να καταβάλλουν και αυτοί και οι εξίσου απομυζούμενοι εργοδότες τους.

Ακόμα πιο ξαφνικός και ασήκωτος είναι ο φόβος των ελεύθερων επαγγελματιών, που τους ανακάλυψε για να τους χαρατσώσει ανελέητα το μέχρι τώρα χαριστικό προς αυτούς πολιτικό σύστημα, σε μια εποχή που πολλοί εξ αυτών (μηχανικοί, αρχιτέκτονες ή ακόμα και οι απερίσκεπτα πλεονάζοντες δικηγόροι) κυνηγούν με το ντουφέκι την πελατεία των ανύπαρκτων αγοραστών ακινήτων λόγω ΕΝΦΙΑ.

Ακόμα και νησίδες βολεμένων ή διαφευγόντων τη φορολόγηση του στυγνού κράτους λόγω της ροβεσπιερικής αναλγησίας των ασκούντων έστω και νομίμως την εξουσία δεν μπορούν πια να αποφύγουν τον φόβο του αύριο, καθώς η Δάντεια Κόλαση τους προειδοποιεί χαιρέκακα ότι θα πρέπει να χάσουν και αυτοί κάθε ελπίδα.

Αλλά θα χρειασθεί να συνεχίσω

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 02/10/16

3. Από τα παραμύθια στα μισόλογα

Του Σήφη Πολυμίλη

Ακόμα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα λίγα που διατηρούν κάποια επαφή με την πραγματικότητα, αντιλαμβάνονται ότι το όχημα του άκρατου λαϊκισμού που τους οδήγησε στην εξουσία έχει πλέον εκτροχιαστεί. Ζούμε βέβαια ακόμα στον αστερισμό του λαϊκισμού, αλλά ερήμην του λαού που σε κάθε ευκαιρία εκδηλώνει τη διάχυτη απογοήτευση και δυσαρέσκειά του. Δεν είναι μόνο οι δημοσκοπήσεις που καταγράφουν πρωτοφανή ποσοστά - 80% και πλέον - απελπισίας. Είναι και η καθημερινή φαρσοκωμωδία που ζούμε, οι κραυγαλέες αντιφάσεις του κ. Τσίπρα και των υπουργών του, που διαλύουν και τα τελευταία ίχνη πολιτικής νομιμοποίησης που τους είχαν απομείνει.

Η κατασκευή εχθρών στην οποία επιδόθηκαν με μανία, με τελευταίο όχημα την περιβόητη διαπλοκή στα μέσα ενημέρωσης, καταρρέει κάτω από το βάρος των ανομημάτων τους. Η επιχείρηση άλωσης του κράτους και των θεσμών, με τη συνέργεια του κορυφαίου πολιτειακού παράγοντα της χώρας, δημιουργεί τόσα αρνητικά αντανακλαστικά και συσπειρώνει δυνάμεις που μέχρι τώρα σιωπούσαν, ανέχονταν ή και φοβούνταν να αντιδράσουν. Η διάλυση της ολομέλειας του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες υποδηλώνει καθαρά ότι έχουν ξεπεραστεί τα όρια ανοχής.

Τα φληναφήματα περί προάσπισης των λαϊκών συμφερόντων δεν πείθουν πια κανέναν. Το πέρασμα από το «όχι» σε όλα στο «ναι» σε όλα δεν απομυθοποίησε μόνο την πάλαι ποτέ αντιμνημονιακή ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις ιστορικές και ηθικές αναφορές, τα κειμήλια δηλαδή της μεταπολιτευτικής Αριστεράς. Η ριζοσπαστική παραμυθία και συνωμοσιολογία με την οποία γοήτευσαν ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, ξέφτισε για τα καλά μπροστά στο άγος της εξελισσόμενης φτωχοποίησης όλο και μεγαλύτερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι ποιος ή ποιοι θα καρπωθούν αυτή τη ραγδαία φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Το επιχείρημα «όλοι ίδιοι είναι τελικά» εξακολουθεί να τροφοδοτεί το κλίμα αντιπολιτικής και απαξίας σε ένα καθόλου ασήμαντο τμήμα της κοινής γνώμης που συνεχίζει να ζει με ψευδαισθήσεις εθνικής μοναξιάς. Χρειάζεται αρετή και τόλμη για μιλήσει κανείς την οδυνηρή γλώσσα της αλήθειας και της αυτογνωσίας. Και οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού τόξου, με προσωπικές εξαιρέσεις, αρκούνται για την ώρα σε μισόλογα δειλά και ενοχικά, που δεν μπορούν ούτε να εμπνεύσουν ούτε να σηματοδοτήσουν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 02/10/16

4. Ολα εδώ πληρώνονται, κύριε Τσίπρα!

Του Νότη Παπαδόπουλου

Ενας παλιός μαέστρος της επικοινωνίας έλεγε μετά το πατατράκ Τσίπρα στη ΔΕΘ για τις τηλεοπτικές άδειες το εξής: αν κάποια από τις δύο δημοσιογράφους που ρώτησαν με αγωνία τον εκνευρισμένο Πρωθυπουργό «γιατί κλείνετε τα κανάλια μας και μας απολύετε;» ξαφνικά βούρκωνε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχανε 5 ποσοστιαίες μονάδες από την εκλογική δύναμή του.

Η περίτεχνα δομημένη πρωθυπουργική εικόνα του συναισθηματικού καλού παιδιού-Ρομπέν των Δασών που τα βάζει δήθεν με τους πλουσίους και προς όφελος των φτωχών γρατσουνίστηκε άγρια στη ΔΕΘ. Θα είχε τσαλακωθεί όμως ανεπανόρθωτα από αυτό το δάκρυ της αδικίας δύο δημοσιογράφων που μένουν αναίτια άνεργες επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα αποφάσισε αυθαίρετα ότι τα κανάλια θα είναι τέσσερα, για να μπορεί να ελέγχει την ενημέρωση.

Ο ελληνικός συναισθηματισμός που κράτησε τον κ. Τσίπρα στον αφρό τον Σεπτέμβριο του 2015, παρά την καταστροφική επτάμηνη διακυβέρνηση της πρώτη φορά Αριστεράς, γυρίζει τώρα μπούμερανγκ για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Γίνεται πλέον φανερό ότι πίσω από το γλυκό χαμόγελο του συμπαθητικού 40άρη κρύβονται τελικά ο ψυχρός υπολογισμός, τα επικοινωνιακά τρικ για να παρασυρθεί ο κόσμος και η ακόρεστη δίψα για την παραμονή με κάθε κόστος στην εξουσία.

Το στραπατσάρισμα της εικόνας του κ. Τσίπρα συντελείται καθημερινά στην κοινωνία. Από τις πορείες των συνταξιούχων που πίστεψαν στις ψεύτικες υποσχέσεις και διαμαρτύρονται επειδή ακούνε ακόμη και σήμερα τον κ. Κατρούγκαλο να τους κοροϊδεύει. Από την ντροπιαστική ιστορία της πολυμελούς οικογένειας στη Θεσσαλονίκη με πάτερα ανάπηρο και παιδί ΑΜΕΑ που βλέπει να περνάει το σπίτι της «σε χέρια τραπεζίτη». Από την εικόνα διάλυσης που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία ενώ ο υπεύθυνος κ. Πολάκης, αντί να ζητάει συγγνώμη, πουλάει τσαμπουκά και ζητάει και τα ρέστα. Από την προσπάθεια εξαπάτησης του κόσμου απο τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος, ενώ έδωσε γη και ύδωρ στον εργολάβο Καλογρίτσα για να στήσει το ΣΥΡΙΖΑ ΤV, ισχυρίστηκε στη Βουλή ότι η κυβέρνηση τον έκοψε μόλις της ζήτησε μια μικρή διευκόλυνση. Από, από, από...

Και όσο η χώρα θα βυθίζεται στη στασιμότητα, στη διχόνοια και στη μιζέρια από την κυβερνητική ανικανότητα και την παντελή έλλειψη σχεδίου εξόδου από την κρίση, η αριστερή αντικολλητική επίστρωση, το... τεφλόν του κ. Τσίπρα, θα πάψει να τον προστατεύει. Ακόμη και αυτοί που τον αγάπησαν και τον πίστεψαν έχουν πλέον αρχίσει να τον κατηγορούν και να τον αποδοκιμάζουν. Ολα εδώ πληρώνονται.

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 02/10/16

5. Τσακαλώτος vs Βελκουλέσκου

Του Ζώη Τσώλη

Αύριο ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος θα καταθέσει στη Βουλή το προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2017 φιλοδοξώντας η επόμενη χρονιά να φέρει την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης (2,7%).

Ο υπουργός, όπως και όλοι, γνωρίζει πολύ καλά ότι από αυτόν τον παράγοντα και μόνο θα εξαρτηθεί η επιτυχία του νέου προϋπολογισμού που προβλέπει διπλασιασμό του πρωτογενούς πλεονάσματος, αλλά κυρίως πώς θα διαμορφωθεί η ατμόσφαιρα στην κοινωνία που περιμένει εναγωνίως να μειωθεί η ανεργία, να αυξηθούν τα εισοδήματα και να πάρει μια ανάσα μετά από έξι χρόνια ανασφάλειας, ανέχειας και φτώχειας.

Την κατάσταση αυτή περιέγραψε γλαφυρά, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να διαφωνούν για να διαφωνούν, η κυρία Ντέλια Βελκουλέσκου, η οποία στα συμπεράσματα του τελευταίου ελέγχου του ΔΝΤ σημείωσε:

«Τα τελευταία έξι χρόνια η Ελλάδα έχει καταφέρει να μειώσει τα ελλείμματα του δημοσιονομικού ισοζυγίου και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών από διψήφιους αριθμούς σχεδόν σε μηδενικά επίπεδα. Αυτή είναι μια εντυπωσιακή προσαρμογή! Ομως η ανάπτυξη δεν έχει επιτευχθεί ακόμη. Οι προοπτικές παραμένουν ασθενικές, ενώ η ανεργία αναμένεται να παραμείνει σε διψήφια ποσοστά ως τα μέσα του αιώνα».

Αυτά είναι πλέον τα πραγματικά προβλήματα: η επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη και η αύξηση της απασχόλησης.

Η κυρία Βελκουλέσκου μπορεί να υποστηρίζει τη δική της πρόταση για να ξεκολλήσει η οικονομία, περικοπές στις κρατικές δαπάνες, μειώσεις στις συντάξεις, μείωση του αφορολόγητου ορίου με στόχο τη μείωση του φόρου επί των κερδών και γενναία ρύθμιση του ελληνικού δημοσίου χρέους, την οποία φαίνεται να υιοθετεί πλήρως η Νέα Δημοκρατία, αλλά αυτό το πακέτο αποτελεί μια πρόταση.

Το ερώτημα που τίθεται είναι με ποια συνταγή ανάπτυξης θα πορευθεί η κυβέρνηση, η οποία από το «πακέτο λύσης» της Ντέλια αγοράζει μόνο την ανάγκη ρύθμισης του δημοσίου χρέους και της μείωσης του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018. Και κατά πόσο ο κ. Τσακαλώτος και το οικονομικό επιτελείο μπορούν να κινητοποιήσουν μέσα και πόρους προκειμένου να διαψευσθεί για μία ακόμη φορά το ΔΝΤ, που βλέπει ότι το 2017η οικονομία δύσκολα θα αναπτυχθεί και η κρίση θα επιμείνει.

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 02/10/16

6. Αλματα

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Η συζήτηση της περασμένης Τετάρτης για την Παιδεία είχε ενδιαφέρον τουλάχιστον για τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται την έννοια της αγοράς. Στη θέση που ανάπτυξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι η ανώτατη εκπαίδευση θα πρέπει να συνδεθεί με την αγορά εργασίας, όπως συμβαίνει στις περισσότερες δυτικές χώρες, ο κ. Τσίπρας αντέτεινε ότι δεν μπορεί η αγορά να καθορίσει την Παιδεία. Ανέφερε μάλιστα ως παράδειγμα ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει τις σημαντικότερες σπουδές στη φιλοσοφία και διερωτήθηκε «μπορεί η αγορά να ορίσει τις ανάγκες γι' αυτό;».

Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά, σε αναπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Βρετανία που έχουν συνδέσει τις σπουδές με την αγορά, για να βρει παραδείγματα. Αρκεί να κοιτάξει το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τα ελληνικά πανεπιστήμια. Οταν το Δημόσιο προσλάμβανε δασκάλους, οι βάσεις στις Παιδαγωγικές Σχολές είχαν εκτοξευθεί στα 16.000-17.000 μόρια, πάνω από σχολές της Φιλοσοφικής και των Μαθηματικών, οι απόφοιτοι των οποίων περίμεναν χρόνια τον διορισμό τους. Τώρα που δεν γίνονται προσλήψεις δασκάλων οι βάσεις υποχώρησαν στα επίπεδα των 10.000-11.000 μορίων. Την ίδια στιγμή οι βάσεις στις αστυνομικές σχολές ανέβηκαν στα ύψη μόνο και μόνο επειδή η Αστυνομία προσλαμβάνει κόσμο.

Αν αυτό δεν είναι σύνδεση της ανώτατης Παιδείας με την αγορά εργασίας, τι είναι; Βεβαίως εδώ εργοδότης είναι ένα αντιπαραγωγικό κράτος και όχι ο ιδιωτικός τομέας. Ως εκ τούτου είναι καλά καμωμένο και δεν λαμβάνεται υπόψη από τον κ. Τσίπρα και τους συνοδοιπόρους του. Διότι δεν είναι ο μόνος που έχει θολή εικόνα για την αγορά. Για παράδειγμα, ο Νίκος Παππάς, ο οποίος μας έπρηξε ότι οι τηλεοπτικές άδειες πρέπει να είναι τέσσερις, επιχειρηματολογώντας ότι τόσα βιώσιμα κανάλια μπορεί να συντηρήσει μια διαφημιστική αγορά της τάξεως των 200 εκατ. ευρώ. Οταν όμως ο Γιάννης Βαρδινογιάννης είπε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής ότι τα 15 εκατ. που προσέφερε ήταν πολλά γιατί το κανάλι δεν θα ήταν βιώσιμο αν πλήρωνε περισσότερα, ο κ. Παππάς, έχοντας εξασφαλίσει προσφορές των 60 και 70 εκατ. ευρώ, απάντησε: «Τι ήθελε ο Βαρδινογιάννης; Να πάρει άδεια με 15 εκατ. ευρώ;». Πιστεύει, δηλαδή, ότι κάποιο κανάλι που πληρώνει 60 και 70 εκατ. ευρώ μόνο για την άδεια μπορεί να είναι βιώσιμο με μια διαφημιστική αγορά 200 εκατ. ευρώ, η οποία όμως δεν μπορεί να συντηρήσει πάνω από τέσσερα κανάλια!

Μαζί με αυτούς και ο Χρήστος Σπίρτζης, ο οποίος στην προσπάθειά του να πείσει πως οι δημόσιοι οργανισμοί που μεταβιβάστηκαν στο Υπερταμείο δεν θα πωληθούν είπε ότι «μόνο ο Ιησούς θα αγόραζε τις ζημιογόνες δημόσιες υπηρεσίες». Δηλαδή, για να στηρίξει το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση είναι κατά των ιδιωτικοποιήσεων χρησιμοποιεί τη λογική της αγοράς λέγοντας στον πολίτη: «Κοίταξε, οι επιχειρήσεις δεν θα πουληθούν γιατί δεν υπάρχουν κορόιδα στην αγορά να τις αγοράσουν, αλλά εσύ όμως συνέχισε να πληρώνεις για κάτι που δεν αξίζει».

Βεβαίως είναι άγνωστο πόσους πείθει η κυβέρνηση με όλα αυτά τα άλματα λογικής. Ομως ένα είναι σίγουρο: ότι όσο ασχολούμαστε με εξυπνακισμούς, ψευτοδιλήμματα του αν θα πρέπει ή όχι η ανώτατη εκπαίδευση να συνδεθεί με την αγορά εργασίας και άγονες αντιπαραθέσεις για το πόσα κανάλια σηκώνει η αγορά, τη στιγμή που η θέση της χώρας σε όλους τους τομείς υποχωρεί, η έξοδος από την πολυεπίπεδη κρίση θα απομακρύνεται.