Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΥ ΤΟΤΕ (προ δύο ετών ακριβώς) ΔΙΑΚΟΝΟΥΣΕ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ, ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΗ ΣΟΡΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΣΠΕΥΣΕ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ, ΜΑΣ ΥΠΕΔΕΙΚΝΥΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ-ΟΔΗΓΟΥ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΣΥΡΙΖΑ(...)ΜΕΤΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟΥ ΣΕ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ. ΣΗΜΕΡΑ, ΑΣΧΕΤΩΣ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΜΑΖΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΦΑΖΑΝΑΙΟΥΣ, ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΚΟΜΜΑ-ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ. ΟΣΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΕΚΤΥΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΑΠΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΙΧΛΩΔΕΣ ¨ΟΡΑΜΑ ΓΛΕΖΟΥ", ΘΙΑΣΩΤΗ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΚΠΕΣΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΥΣΩΔΟΥΣ "ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ" (εντός απείρων εισαγωγικών η τελευταία λέξη").ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ Ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ "αυτός που έχει γίνει άγαλμα, τί τη θέλει την καρέκλα";

ΤΟ "ΟΡΑΜΑ ΓΛΕΖΟΥ" ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ, ΤΟΣΟ ΟΜΙΧΛΩΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ, ΤΕΛΙΚΩΣ ΣΕ ΑΠΟΚΛΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ (21/05/14)

Δύσκολο να αντιληφθεί κανείς επακριβώς τί εννοεί -και πώς...-ο Μανώλης Γλέζος, με αυτό που τονίζει σε συνέντευξή του από το κομματικό δελτίο της «ΑΥΓΗΣ», δηλαδή ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα, είναι η πολιτική συνείδηση του ελληνικού λαού, δηλαδή αυτό που διαμορφώνεται, που πλάθεται, που συγκροτείται στην Ελλάδα σήμερα και το μεταφέρουμε σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη»(...).

Αν αυτά αποτελούν-απλώς-προϊόν λεκτικού ενθουσιασμού μπορείς να τα ακούσεις καθ’ υπερβολήν έστω, με εύλογη δυσφορία! ΄Αλλως, αν αυτά έχουν λεχθεί εν πλήρει συνειδήσει και με καθαρό νου, όπως τείνω να πιστεύω, δεν είναι έκφραση αλλαζονείας μόνον, αλλά-και το κυριότερο- «εκλεπτυσμένη» ολοκληρωτική αντίληψη, ΝΑΙ ολοκληρωτισμό, καθ’ ο μέτρο ο Μανώλης Γλέζος ταυτίζει το ΣΥΡΙΖΑ με την...πολιτική συνείδηση του ελληνικού λαού. Επαναλαμβάνει, όπως επαναλαμβάνουν και επαυξάνουν, ως ΣΥΡΙΖΑίοι, τη διχαστική και μισαλλόδοξη αντίληψη του ΟΛΟΥ ΣΥΡΙΖΑ με το σύνθημα τους «Ή αυτοί, ή εμείς».

Στην «καλύτερη» εκδοχή, από αυτήν την απαράδεκτη-αντιδημοκρατική θέση θεωρεί ότι οι «από εκεί» δεν έχουν πολιτική συνείδηση, την οποία διαθέτουν μόνον οι «από εδώ», δηλαδή η δική του παράταξη...Και προεκτείνοντας την σκέψη μου σκέπτομαι ότι όλα αυτά μπορεί να συνιστούν τη βάση μιάς νέας εκδοχής εθνικοφροσύνης, «αριστερής εκδοχής», σε συνέχεια της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αποτελεί μειοψηφούσα παράταξη της Ελληνικής κοινωνίας, επιδιώκει να ηγεμονεύσει στην Ελλάδα. Και μάλιστα όχι μόνον στη χώρα, αλλά και να εξαγάγει αυτήν την ηγεμονία σε ολόκληρη την Ευρώπη...

Ίσως να είναι ακόμη επηρεασμένος από την ταύτιση της δυστυχούς κομμουνιστικής Αλβανίας με το πρόσωπο του δικτάτορα της Ενβέρ Χότζα (τη σορό του οποίου έσπευσε να προσκυνήσει), αλλά αυτά δεν συνιστούν δημοκρατική θεώρηση των πραγμάτων, πλουραλιστική προσέγγιση των προβλημάτων από μία ευρύτατη πολιτική-κοινωνική δεξαμενή συνταγματικών πολιτικών δυνάμεων, κοινωνικών ομάδων και πολιτών.

Και βεβαίως είναι αποκρουστικό να φαντασθείς καν μία Ελλάδα, όπου οι «από εκεί», δηλαδή η πλειοψηφία των μη ΣΥΡΙΖΑίων συμπολιτών μας θα θεωρούνται οιονεί μιάσματα, από μία μειοψηφία, όποιου μεγέθους, έστω και του σημερινού, που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ. Απαράδεκτα αυτά που είπε ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος, υπό το βάρος και την επακόλουθη πολιτική σοφία των 92 ετών ζωής που μετρά, θα έπρεπε να επιδιώκει το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή να ενώνει τους Έλληνες.

Αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι χρήσιμο που τα είπε αυτά στη συγκεκριμένη στιγμή, ώστε να μπορούμε να γνωρίζουμε επακριβώς πώς σκέπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει εξουσίας, σε οποιοδήποτε επίπεδο του την εμπιστευθούν οι Έλληνες. Και να τοποθετηθούμε ΟΛΟΙ εγκαίρως και αναλόγως, διότι δεν πρέπει να λησμονείται αυτό που έχει πει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι το κόμμα του αποβλέπει σε εκλογές που θα σημάνουν «αλλαγή καθεστώτος». Γλέζος και Τσίπρας εξ άλλου δεν φαίνεται να κινούνται σε διαφορετικό μήκος κύματος. Συνεπώς...

ΣΕΡΑΦΕΙΜ Χ. ΜΗΧΙΩΤΗΣ