"...Παρά την άθλια οικονομική της κατάσταση και την προβληματική κοινωνικοπνευματική της ωρι­μότητα, η Ελλάδα έχει δύο σοβαρά πλεονεκτήματα τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει προς το συλλογικό όφελος. Το πρώτο ατού είναι το πολύ καλό επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της. ΄Επεται το επιχειρείν, το οποίο, αν και κατασυκοφαντείται στην χώρα μας, εν τούτοις διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Έτσι, στον 21ο αιώνα (που είναι αυτός της γνώ­σεως και της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως -της ψηφιακής), η χώρα κάθε άλλο παρά στερείται θετικών προϋποθέσεων γιά να μπορέσει με αξιώσεις να σταθεί στά πόδια της. Ωστόσο, γιά να αξιοποιήσει τα δύο παραπάνω ατού της, είναι ανάγκη να απαλ­λαγεί το ταχύτερο δυνατό από το ολέθριο καρκίνω­μα του κρατισμού..."

Από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ"-23/05/16

Παιδεία και βιομηχανία: Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου*

Η ΥΠΑΓΩΓΗ της χώρας σε τρίτη μνημονιακή επιτή­ρηση είναι πλέον γεγονός και, πιθανότατα, στο μέ­τρο που συνολικά το πολιτικό σύστημα και μέρος του ελληνικού λαού περί άλλα θα τυρβάζουν, η κα­τάσταση αυτή θα διαιωνίζεται. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα θα είναι μία παρασιτική περιοχή της Ευρω­παϊκής Ενώσεως που θα διατηρείται ζωντανή με δα­νειακές ενέσεις - οι οποίες εφεξής όλο και θα πε­ριορίζονται ποσοτικά.

Με τα σημερινά δεδομένα, κάθε ελληνικό νοικο­κυριό οφείλει 96.000 εερώ δημόσιο χρέος και περί­που άλλα τόσα σε αντίστοιχο ιδιωτικό. Και όσο η ελληνική κοινωνία θα αρνείται να εξέλθει από την ύφεση, γιατί ούτε θέλει ούτε μπορεί, η κατάσταση θα επιδεινώνεται. Εξακόσια δισεκατομμύρια ευρώ χρέος είναι πολύ γιά μία οικονομία σχεδόν μηδενικής εξωστρέφειας και με έντονα σοβιετικού τύπου δομι­κά χαρακτηριστικά. Στο μέτρο δε που η οικονομία αυτή θα απομακρύνεται από τους μετασχηματισμούς που οριοθετούν την νέα διεθνή οικονομική πραγματικότητα, το μέλλον της θα γίνεται ζοφερότερο.

Όμως, παρά την άθλια οικονομική της κατάσταση και την προβληματική κοινωνικοπνευματική της ωρι­μότητα, η Ελλάδα έχει δύο σοβαρά πλεονεκτήματα τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει προς το συλλογικό όφελος. Το πρώτο ατού είναι το πολύ καλό επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της. ΄Επεται το επιχειρείν, το οποίο, αν και κατασυκοφαντείται στην χώρα μας, εν τούτοις διατηρείται σε υψηλά επίπεδα.

Έτσι, στον 21ο αιώνα (που είναι αυτός της γνώ­σεως και της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως -της ψηφιακής), η χώρα κάθε άλλο παρά στερείται θετικών προϋποθέσεων γιά να μπορέσει με αξιώσεις να σταθεί στά πόδια της. Ωστόσο, γιά να αξιοποιήσει τα δύο παραπάνω ατού της, είναι ανάγκη να απαλ­λαγεί το ταχύτερο δυνατό από το ολέθριο καρκίνω­μα του κρατισμού.

Είναι επείγον η ελληνική εκπαίδευση και η πα­ραγωγική μηχανή της χώρας να απαλλαγούν από τον θανάσιμο και αποκρουστικό κρατικό εναγκαλι­σμό. Την Ελλάδα δεν την πνίγουν τα μνημόνια και οι δανειστές της. Την εξοντώνει το παμφάγο, σπά­ταλο, οπισθοδρομικό και σκοταδιστικό Δημόσιο, που μόνον την ανομία και την διαφθορά γνωρίζει να εξυπηρετεί.

«Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί στην Ελλάδα είναι παράνομη η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστη­μίων. Κανένας δεν μού έχει δώσει μία πειστική απάντηση. Μπορώ να σάς πω ότι όταν πηγαίνω στην Τουρκία, βλέπω πανεπιστήμια όπως το Κότς και το Σαμπάντζι, με εξαιρετικές ερευνητικές εγκαταστά­σεις και συστήματα πληροφορικής, να συνεργάζον­ται με όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις στον κόσμο στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης. Και σκέφτομαι γιατί η Ελλάδα να στέλνει τα καλύτερα μυαλά της γιά σπουδές στο εξωτερικό, με αποτέ­λεσμα τώρα πιά να μην γυρίζουν πίσω. Ξέρετε πόσοι πρόεδροι αμερικανικών πανεπιστημίων είναι Ελληνοαμερικανοί πρώτης γενιάς; Ξέρω τουλάχιστον πέντε, σε κορυφαία πανεπιστήμια. Πείτε μου, γιατί να ηγούνται κορυφαίων πανεπιστημίων στις ΗΠΑ και να μην βρίσκονται στην Ελλάδα να διδάσκουν τους νέους;»
Αυτά μάς έλεγε στις αρχές Μαρτίου η κυρία Ντέμπορα Γουΐν-Σμίθ, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας των ΗΠΑ, που πήρε μέρος στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Γιά να προσθέσει στην συνέχεια: «Η λειτουργία του 21ου αιώνα δεν υπάρχει στην Ελλά­δα, και αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα γιά το μέλλον της χώρας. Όσο καθυστερεί η προσαρμογή της στις νέες παραγωγικές συνθήκες, τόσο θα βυ­θίζεται στην ύφεση και στην φτώχεια. Είναι ζωτική η ανάγκη καινοτόμων επενδύσεων στην Ελλάδα. Όμως, το κλίμα αβεβαιότητας που υπάρχει δεν βοηθά την ανάπτυξη του επιχειρείν. Οι μεγάλες εται­ρείες που ψάχνουν ανά τον κόσμο γιά το πού θα επενδύσουν έχουν πολλές επιλογές γιά το πού θα στήσουν τα τμήματα έρευνας ή την γραμμή παρα­γωγής. Μία ιδιωτική εταιρεία δεν θα επενδύσει στην Ελλάδα με βάση το μέγεθος της εσωτερικής αγοράς, όπως θα έκανε στην Ινδία ή στην Κίνα. Άλλα είναι τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της Ελλά­δας, όπως ή ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Γιά παράδειγμα, στον τομέα της πληροφορικής ύπάρχουν Έλληνες που βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο με βάση τα διεθνή πρότυπα. Μπορούν να ανταγωνιστούν οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο. Ωστόσο, και εκει πρέπει να αρθούν τα εμπόδια και να διευκολυνθούν οι επενδύσεις».

Αυτά είναι τα μεγάλα και πραγματικά προβλήμα­τα τής χώρας. Όσοι τα συσκοτίζουν γιά να πωλούν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, δυστυχώς δεν είναι αρκετά ευφυείς γιά να καταλάβουν ότι θα πέσουν μιά μέρα μέσα στον λάκκο που οι ίδιοι σκάβουν.

Παιδεία και βιομηχανία είναι τό μέλλον, όχι η ανα­διάρθρωση του χρέους.

*Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων

apapandropoulos@hotmail.com