Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Ελλάδα και Βενεζουέλα: Του Πάσχου Μανδραβέλη
Οι εικόνες που έρχονται από τη Βενεζουέλα δείχνουν μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση σε εξέλιξη. Πραγματική. Σε αντίθεση με τα δικά μας παιδάκια που «λιποθυμούσαν από την πείνα στα σχολεία» (και προφανώς χόρτασαν μετά τις 25.1.2015) εκεί βλέπουμε ανήλικα να μαζεύουν νερό σε πλαστικά δοχεία, από κάτι γούρνες στους δρόμους. Βλέπουμε βίντεο αλαφιασμένων ανθρώπων να εφορμούν σε ένα σακί πατάτες για να θρέψουν την οικογένειά τους, λεηλασίες σε σούπερ μάρκετ. Εχουμε δηλαδή μια μικρή εικόνα του τι θα σήμαινε και η τυπική χρεοκοπία στην Ελλάδα, που θα ερχόταν αν δεν είχε τη στήριξη των εταίρων της, δηλαδή το «καταραμένο μνημόνιο».
Η διαφορά της ελληνικής χρεοκοπίας, με εκείνη της Βενεζουέλας, είναι η φρίκη που ζουν οι κάτοικοι του σοσιαλιστικού παραδείσου του Ούγκο Τσάβες, αυτού που ο κ. Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε «μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα του 21ου αιώνα. Οχι μονάχα για τη Βενεζουέλα και τη Λατινική Αμερική αλλά για όλο τον πλανήτη» (americalatina.gr 13.12.2014). Ηταν τότε που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γύριζε από τη λατινοαμερικανική περιοδεία και είχε εντυπωσιαστεί από τον «εθνικολαϊκιστικό σοσιαλισμό» της Βενεζουέλας. Ηθελε, δε, εξαγωγή του μοντέλου: «Είναι αναγκαίο σήμερα στην Ευρώπη να υπάρξει μια πολιτική δύναμη που θα λειτουργήσει όπως περίπου λειτούργησαν τα επαναστατικά κινήματα στη Λατινική Αμερική ή τα κινήματα και οι πολιτικές δυνάμεις της Κοινωνικής Απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική. Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση, σε λάθος στρατηγική. Μια στρατηγική που οδηγεί την ίδια στη διάλυση και τους λαούς της σε ένα μαρτύριο δίχως τέλος».
Στα πρόθυρα χρεοκοπίας
Η Βενεζουέλα «βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης λόγω των ελλείψεων σε τρόφιμα και φάρμακα, αλλά και των περιορισμών στην ηλεκτροδότηση και την υδροδότηση», γράφει στο οδοιπορικό που έκανε για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ «Το πείραμα της Βενεζουέλας» ο Ελληνοπερουβιανός δημοσιογράφος Ιάσων Πιπίνης. «Η ενεργειακή κρίση οφείλεται εν μέρει στην παρατεταμένη ξηρασία αλλά και στην απουσία επενδύσεων και παρεμβάσεων στον ηλεκτρικό τομέα, που ελέγχει το κράτος από το 2007. Εγώ είδα πολλά μεγάλα εμπορικά κέντρα αλλά και μικρά μαγαζιά στην πρωτεύουσα να κατεβάζουν ρολά λόγω της διακοπής ρεύματος. Τις ημέρες που έμεινα στη Βενεζουέλα δεν υπήρχε ούτε νερό στα σπίτια. Νερό είχαμε μόνο 2 ώρες την ημέρα. Οι εικόνες με τις λεηλασίες που παρατηρούνται σε καταστήματα, σε αρκετές περιοχές της χώρας, αλλά και οι συγκρούσεις με την αστυνομία για λίγα τρόφιμα ή ακόμη και για ένα χαρτί υγείας, αποτυπώνουν τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Τα τελευταία μέτρα του Νικολάς Μαδούρο, όπως να γυρίσει τα ρολόγια μισή ώρα μπροστά (ακυρώνοντας το μέτρο του μέντορά του, Ούγο Τσάβες, που το 2007 είχε γυρίσει την ώρα μισή ώρα πίσω για εξοικονόμηση ενέργειας), η καθιέρωση μόνο δύο εργάσιμων ημερών την εβδομάδα για τους δημοσίους υπαλλήλους και η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 30% δείχνουν τις απελπισμένες προσπάθειες της κυβέρνησης να ελέγξει το χάος που επικρατεί στη χώρα».
«Σήμερα η Βενεζουέλα αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα των αποτελεσμάτων που μπορεί να έχει σε μια χώρα η εφαρμογή του λεγόμενου “ποπουλισμού”... που συνδυάζει τον λαϊκισμό, την άκρατη δημαγωγία, τον αυταρχισμό και ένα συνονθύλευμα ιδεολογικών προσεγγίσεων από τον σοσιαλισμό, τον εθνικισμό, ακόμη και από τον φασισμό. Στη Βενεζουέλα το μοντέλο αυτό ονομάστηκε “σοσιαλισμός του 21ου αιώνα”», συνεχίζει ο κ. Πιπίνης. «Ο Μαδούρο υποστήριξε πως η ενεργειακή κρίση οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κλιματική αλλαγή και στο φαινόμενο Ελ Νίνιο και επισήμανε πως η κυβέρνησή του “έφερε ευημερία στον λαό”. Κατηγόρησε για μία ακόμη φορά τους πολιτικούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, χαρακτηρίζοντάς τους “προδότες”».
Φίμωση των ΜΜΕ
Θυμίζουν τίποτε όλα αυτά από τη διακυβέρνηση της πρώτης φοράς; Τα επόμενα θα θυμίσουν κάτι παραπάνω: «Ο Μαδούρο συνεχίζει το έργο του Ούγκο Τσάβες, της φίμωσης των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων. Ο Τσάβες το 2007 είχε κλείσει τον αρχαιότερο ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό στη χώρα, RCTV, επειδή ασκούσε κριτική στην κυβέρνησή του, αφήνοντας στον δρόμο 500 εργαζομένους. Την ίδια τύχη είχαν δεκαπέντε ραδιοφωνικοί σταθμοί. Σήμερα η κυβέρνηση του Μαδούρο ασκεί ασφυκτική πίεση στα μέσα ενημέρωσης που απέμειναν, δεν δίνει χαρτί για να τυπώσουν τις εφημερίδες τους οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες, αποκλείει “ενοχλητικούς” δημοσιογράφους από συνεντεύξεις Τύπου, απειλεί ευθέως τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης, ενώ εξαγόρασε δύο μεγάλες εφημερίδες αναγκάζοντάς τες να αλλάξουν πολιτική γραμμή».
Ηταν η εποχή που ο κ. Τσίπρας ανησυχούσε για το καλό όνομα του «σοσιαλισμού» που θα μπορούσε να αμαυρωθεί από τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση πέντε γυναικών από τον πρέσβη και έστελνε επιστολή στον πρόεδρο της Βενεζουέλας στην οποία έγραφε: «Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά ΜΜΕ για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα». Και τις ημέρες που το καθεστώς Τσάβες είχε συλλάβει τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, Λεοπόλντο Λόπες, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε ότι «εκφράζει την ολόθερμη αλληλεγγύη του στους προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους, που διανύει η χώρα και ο λαός της σε συνθήκες δημοκρατίας και προόδου» (20.2.2014).
Οι εικόνες που έρχονται από τη Βενεζουέλα δείχνουν μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση σε εξέλιξη. Πραγματική. Σε αντίθεση με τα δικά μας παιδάκια που «λιποθυμούσαν από την πείνα στα σχολεία» (και προφανώς χόρτασαν μετά τις 25.1.2015) εκεί βλέπουμε ανήλικα να μαζεύουν νερό σε πλαστικά δοχεία, από κάτι γούρνες στους δρόμους. Βλέπουμε βίντεο αλαφιασμένων ανθρώπων να εφορμούν σε ένα σακί πατάτες για να θρέψουν την οικογένειά τους, λεηλασίες σε σούπερ μάρκετ. Εχουμε δηλαδή μια μικρή εικόνα του τι θα σήμαινε και η τυπική χρεοκοπία στην Ελλάδα, που θα ερχόταν αν δεν είχε τη στήριξη των εταίρων της, δηλαδή το «καταραμένο μνημόνιο».
Η διαφορά της ελληνικής χρεοκοπίας, με εκείνη της Βενεζουέλας, είναι η φρίκη που ζουν οι κάτοικοι του σοσιαλιστικού παραδείσου του Ούγκο Τσάβες, αυτού που ο κ. Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε «μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα του 21ου αιώνα. Οχι μονάχα για τη Βενεζουέλα και τη Λατινική Αμερική αλλά για όλο τον πλανήτη» (americalatina.gr 13.12.2014). Ηταν τότε που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γύριζε από τη λατινοαμερικανική περιοδεία και είχε εντυπωσιαστεί από τον «εθνικολαϊκιστικό σοσιαλισμό» της Βενεζουέλας. Ηθελε, δε, εξαγωγή του μοντέλου: «Είναι αναγκαίο σήμερα στην Ευρώπη να υπάρξει μια πολιτική δύναμη που θα λειτουργήσει όπως περίπου λειτούργησαν τα επαναστατικά κινήματα στη Λατινική Αμερική ή τα κινήματα και οι πολιτικές δυνάμεις της Κοινωνικής Απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική. Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση, σε λάθος στρατηγική. Μια στρατηγική που οδηγεί την ίδια στη διάλυση και τους λαούς της σε ένα μαρτύριο δίχως τέλος».
 |
| "H ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"-22/05/16 |
Ελλάδα και Βενεζουέλα: Του Πάσχου Μανδραβέλη
Οι εικόνες που έρχονται από τη Βενεζουέλα δείχνουν μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση σε εξέλιξη. Πραγματική. Σε αντίθεση με τα δικά μας παιδάκια που «λιποθυμούσαν από την πείνα στα σχολεία» (και προφανώς χόρτασαν μετά τις 25.1.2015) εκεί βλέπουμε ανήλικα να μαζεύουν νερό σε πλαστικά δοχεία, από κάτι γούρνες στους δρόμους. Βλέπουμε βίντεο αλαφιασμένων ανθρώπων να εφορμούν σε ένα σακί πατάτες για να θρέψουν την οικογένειά τους, λεηλασίες σε σούπερ μάρκετ. Εχουμε δηλαδή μια μικρή εικόνα του τι θα σήμαινε και η τυπική χρεοκοπία στην Ελλάδα, που θα ερχόταν αν δεν είχε τη στήριξη των εταίρων της, δηλαδή το «καταραμένο μνημόνιο».
Η διαφορά της ελληνικής χρεοκοπίας, με εκείνη της Βενεζουέλας, είναι η φρίκη που ζουν οι κάτοικοι του σοσιαλιστικού παραδείσου του Ούγκο Τσάβες, αυτού που ο κ. Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε «μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα του 21ου αιώνα. Οχι μονάχα για τη Βενεζουέλα και τη Λατινική Αμερική αλλά για όλο τον πλανήτη» (americalatina.gr 13.12.2014). Ηταν τότε που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γύριζε από τη λατινοαμερικανική περιοδεία και είχε εντυπωσιαστεί από τον «εθνικολαϊκιστικό σοσιαλισμό» της Βενεζουέλας. Ηθελε, δε, εξαγωγή του μοντέλου: «Είναι αναγκαίο σήμερα στην Ευρώπη να υπάρξει μια πολιτική δύναμη που θα λειτουργήσει όπως περίπου λειτούργησαν τα επαναστατικά κινήματα στη Λατινική Αμερική ή τα κινήματα και οι πολιτικές δυνάμεις της Κοινωνικής Απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική. Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση, σε λάθος στρατηγική. Μια στρατηγική που οδηγεί την ίδια στη διάλυση και τους λαούς της σε ένα μαρτύριο δίχως τέλος».
Στα πρόθυρα χρεοκοπίας
Η Βενεζουέλα «βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης λόγω των ελλείψεων σε τρόφιμα και φάρμακα, αλλά και των περιορισμών στην ηλεκτροδότηση και την υδροδότηση», γράφει στο οδοιπορικό που έκανε για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ «Το πείραμα της Βενεζουέλας» ο Ελληνοπερουβιανός δημοσιογράφος Ιάσων Πιπίνης. «Η ενεργειακή κρίση οφείλεται εν μέρει στην παρατεταμένη ξηρασία αλλά και στην απουσία επενδύσεων και παρεμβάσεων στον ηλεκτρικό τομέα, που ελέγχει το κράτος από το 2007. Εγώ είδα πολλά μεγάλα εμπορικά κέντρα αλλά και μικρά μαγαζιά στην πρωτεύουσα να κατεβάζουν ρολά λόγω της διακοπής ρεύματος. Τις ημέρες που έμεινα στη Βενεζουέλα δεν υπήρχε ούτε νερό στα σπίτια. Νερό είχαμε μόνο 2 ώρες την ημέρα. Οι εικόνες με τις λεηλασίες που παρατηρούνται σε καταστήματα, σε αρκετές περιοχές της χώρας, αλλά και οι συγκρούσεις με την αστυνομία για λίγα τρόφιμα ή ακόμη και για ένα χαρτί υγείας, αποτυπώνουν τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Τα τελευταία μέτρα του Νικολάς Μαδούρο, όπως να γυρίσει τα ρολόγια μισή ώρα μπροστά (ακυρώνοντας το μέτρο του μέντορά του, Ούγο Τσάβες, που το 2007 είχε γυρίσει την ώρα μισή ώρα πίσω για εξοικονόμηση ενέργειας), η καθιέρωση μόνο δύο εργάσιμων ημερών την εβδομάδα για τους δημοσίους υπαλλήλους και η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 30% δείχνουν τις απελπισμένες προσπάθειες της κυβέρνησης να ελέγξει το χάος που επικρατεί στη χώρα».
«Σήμερα η Βενεζουέλα αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα των αποτελεσμάτων που μπορεί να έχει σε μια χώρα η εφαρμογή του λεγόμενου “ποπουλισμού”... που συνδυάζει τον λαϊκισμό, την άκρατη δημαγωγία, τον αυταρχισμό και ένα συνονθύλευμα ιδεολογικών προσεγγίσεων από τον σοσιαλισμό, τον εθνικισμό, ακόμη και από τον φασισμό. Στη Βενεζουέλα το μοντέλο αυτό ονομάστηκε “σοσιαλισμός του 21ου αιώνα”», συνεχίζει ο κ. Πιπίνης. «Ο Μαδούρο υποστήριξε πως η ενεργειακή κρίση οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κλιματική αλλαγή και στο φαινόμενο Ελ Νίνιο και επισήμανε πως η κυβέρνησή του “έφερε ευημερία στον λαό”. Κατηγόρησε για μία ακόμη φορά τους πολιτικούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, χαρακτηρίζοντάς τους “προδότες”».
Φίμωση των ΜΜΕ
Θυμίζουν τίποτε όλα αυτά από τη διακυβέρνηση της πρώτης φοράς; Τα επόμενα θα θυμίσουν κάτι παραπάνω: «Ο Μαδούρο συνεχίζει το έργο του Ούγκο Τσάβες, της φίμωσης των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων. Ο Τσάβες το 2007 είχε κλείσει τον αρχαιότερο ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό στη χώρα, RCTV, επειδή ασκούσε κριτική στην κυβέρνησή του, αφήνοντας στον δρόμο 500 εργαζομένους. Την ίδια τύχη είχαν δεκαπέντε ραδιοφωνικοί σταθμοί. Σήμερα η κυβέρνηση του Μαδούρο ασκεί ασφυκτική πίεση στα μέσα ενημέρωσης που απέμειναν, δεν δίνει χαρτί για να τυπώσουν τις εφημερίδες τους οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες, αποκλείει “ενοχλητικούς” δημοσιογράφους από συνεντεύξεις Τύπου, απειλεί ευθέως τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης, ενώ εξαγόρασε δύο μεγάλες εφημερίδες αναγκάζοντάς τες να αλλάξουν πολιτική γραμμή».
Ηταν η εποχή που ο κ. Τσίπρας ανησυχούσε για το καλό όνομα του «σοσιαλισμού» που θα μπορούσε να αμαυρωθεί από τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση πέντε γυναικών από τον πρέσβη και έστελνε επιστολή στον πρόεδρο της Βενεζουέλας στην οποία έγραφε: «Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά ΜΜΕ για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα». Και τις ημέρες που το καθεστώς Τσάβες είχε συλλάβει τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, Λεοπόλντο Λόπες, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε ότι «εκφράζει την ολόθερμη αλληλεγγύη του στους προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους, που διανύει η χώρα και ο λαός της σε συνθήκες δημοκρατίας και προόδου» (20.2.2014).
Οι εικόνες που έρχονται από τη Βενεζουέλα δείχνουν μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση σε εξέλιξη. Πραγματική. Σε αντίθεση με τα δικά μας παιδάκια που «λιποθυμούσαν από την πείνα στα σχολεία» (και προφανώς χόρτασαν μετά τις 25.1.2015) εκεί βλέπουμε ανήλικα να μαζεύουν νερό σε πλαστικά δοχεία, από κάτι γούρνες στους δρόμους. Βλέπουμε βίντεο αλαφιασμένων ανθρώπων να εφορμούν σε ένα σακί πατάτες για να θρέψουν την οικογένειά τους, λεηλασίες σε σούπερ μάρκετ. Εχουμε δηλαδή μια μικρή εικόνα του τι θα σήμαινε και η τυπική χρεοκοπία στην Ελλάδα, που θα ερχόταν αν δεν είχε τη στήριξη των εταίρων της, δηλαδή το «καταραμένο μνημόνιο».
Η διαφορά της ελληνικής χρεοκοπίας, με εκείνη της Βενεζουέλας, είναι η φρίκη που ζουν οι κάτοικοι του σοσιαλιστικού παραδείσου του Ούγκο Τσάβες, αυτού που ο κ. Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε «μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα του 21ου αιώνα. Οχι μονάχα για τη Βενεζουέλα και τη Λατινική Αμερική αλλά για όλο τον πλανήτη» (americalatina.gr 13.12.2014). Ηταν τότε που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γύριζε από τη λατινοαμερικανική περιοδεία και είχε εντυπωσιαστεί από τον «εθνικολαϊκιστικό σοσιαλισμό» της Βενεζουέλας. Ηθελε, δε, εξαγωγή του μοντέλου: «Είναι αναγκαίο σήμερα στην Ευρώπη να υπάρξει μια πολιτική δύναμη που θα λειτουργήσει όπως περίπου λειτούργησαν τα επαναστατικά κινήματα στη Λατινική Αμερική ή τα κινήματα και οι πολιτικές δυνάμεις της Κοινωνικής Απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική. Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση, σε λάθος στρατηγική. Μια στρατηγική που οδηγεί την ίδια στη διάλυση και τους λαούς της σε ένα μαρτύριο δίχως τέλος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου