Με όλο τον σεβασμό στην κ. Καρυστιανού που έχασε την κόρη της στην τραγωδία των Τεμπών αναρωτιέμαι αν αυτό την ανακηρύσσει σε απόλυτο κριτή του δημόσιου βίου μας. Και γιατί έχει περισσότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους χαροκαμένους γονείς; Θέλω να πω για ποιον λόγο απολαμβάνει την ιερότητα του «μη μου άπτου» και όποιος τολμήσει να διατυπώσει κάποια ένσταση για τη συμπεριφορά της να αντιμετωπίζεται ως αποδιοπομπαίος; Ομως το πρόβλημα δεν είναι η κ. Καρυστιανού. Το πρόβλημα είναι η στάση του ελλωγιμότατου σωματείου των δημοσιογράφων το οποίο, σημειωτέον, κάθε τόσο μου υπενθυμίζει πόσο δίκιο είχα να μην επιδιώξω ποτέ να γίνω μέλος του. Θα πρότεινα πάντως στους συναδέλφους που το διοικούν να κάνουν τον κόπο να δημοσιεύσουν έναν κατάλογο καλής συμπεριφοράς και ορθής σκέψης. Ωστε ακόμη και τα μέλη της που πέφτουν θύματα δαιμόνων να ξέρουν ώς πού μπορούν να αποκλίνουν από τις ορθές απόψεις. Τοτέμ και Ταμπού. Ενα από τα πιο γνωστά έργα του Φρόιντ. Ο οποίος είναι μάλλον ο αρμοδιότερος για να αναλύσει τις επεμβάσεις του σωματείου των Συντακτών στην ελευθερία της έκφρασης....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Το ελλογιμώτατο σωματείο των Συντακτών τον είχε παραπέμψει τότε στο πειθαρχικό του όργανο και τον είχε τιμωρήσει με προσωρινή διαγραφή. Πώς είναι δυνατόν ένας δημοσιογράφος ενός επιδραστικού μέσου όπως ο ΣΚΑΪ να μην αντιλαμβάνεται την «κοινή ευαισθησία» και να έχει αντίθετη άποψη; Πρόκειται για πλάνη, για απρέπεια ή μήπως πίσω από τη στάση του κρύβεται κάποιο σκοτεινό «σκέδιο» το οποίο στοχεύει στην υποδούλωση του λαϊκού φρονήματος; Δύσκολη υπόθεση η δημοκρατία και ακόμη δυσκολότερη η ελευθερία της γνώμης. Απαιτείται φρόνηση και προσοχή. 

Καμιά φορά σου ξεφεύγει και εκφράζεις απόψεις οι οποίες δεν αρέσουν σε όλους. Ανθρωποι είμαστε. Λάθη κάνουμε. Ξεφεύγουμε απ’ τη «γραμμή», όχι απαραιτήτως εσκεμμένα. Θύμα αυτής της παρεκτροπής αυτήν τη φορά έπεσε η κ. Σοφία Γιαννακά, η οποία αρθρογραφεί στην ιστοσελίδα iefimerida. Είχε την απρονοησία να αναρωτηθεί μήπως η κ. Καρυστιανού υπερβάλλει; Πώς της ήρθε να το γράψει; Η πιο επιεικής ερμηνεία είναι ότι όσο κοιμόταν την επισκέφθηκε ένας δαίμων ο οποίος της επέβαλε το ερώτημα με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα, ή κάτι αντίστοιχο. Ομως το ελλογιμώτατο σωματείο ξαγρυπνά, ακριβώς για να αποφύγει τις επιθέσεις των δαιμόνων που σε επισκέπτονται στη διάρκεια του ύπνου. Και εγκαλεί τώρα την κ. Γιαννακά για την ασέβεια που επέδειξε απέναντι στην κ. Καρυστιανού.

Με όλο τον σεβασμό στην κ. Καρυστιανού που έχασε την κόρη της στην τραγωδία των Τεμπών αναρωτιέμαι αν αυτό την ανακηρύσσει σε απόλυτο κριτή του δημόσιου βίου μας. Και γιατί έχει περισσότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους χαροκαμένους γονείς; Θέλω να πω για ποιον λόγο απολαμβάνει την ιερότητα του «μη μου άπτου» και όποιος τολμήσει να διατυπώσει κάποια ένσταση για τη συμπεριφορά της να αντιμετωπίζεται ως αποδιοπομπαίος; Ομως το πρόβλημα δεν είναι η κ. Καρυστιανού. Το πρόβλημα είναι η στάση του ελλωγιμότατου σωματείου των δημοσιογράφων το οποίο, σημειωτέον, κάθε τόσο μου υπενθυμίζει πόσο δίκιο είχα να μην επιδιώξω ποτέ να γίνω μέλος του. 

Θα πρότεινα πάντως στους συναδέλφους που το διοικούν να κάνουν τον κόπο να δημοσιεύσουν έναν κατάλογο καλής συμπεριφοράς και ορθής σκέψης. Ωστε ακόμη και τα μέλη της που πέφτουν θύματα δαιμόνων να ξέρουν ώς πού μπορούν να αποκλίνουν από τις ορθές απόψεις. Τοτέμ και Ταμπού. Ενα από τα πιο γνωστά έργα του Φρόιντ. Ο οποίος είναι μάλλον ο αρμοδιότερος για να αναλύσει τις επεμβάσεις του σωματείου των Συντακτών στην ελευθερία της έκφρασης. Τα υπόλοιπα περιττεύουν. Ο σταλινισμός στην Ευρώπη του 2025 είναι περισσότερο ψυχολογικό και ελάχιστα πολιτικό σύνδρομο.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 03/04/25