Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 25/04/25
Κύριε διευθυντά,
Ηιστορία επαναλαμβάνεται και δεν είναι φάρσα. Το 2017 και το 2018 ο νυν πρωθυπουργός κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση Τσίπρα για πολιτική επιδομάτων μέσω των υπερπλεονασμάτων λόγω υπερφορολόγησης, κάτι που επαναλαμβάνει σήμερα ο ίδιος. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι το πλεόνασμα ή υπερπλεόνασμα είναι στην πραγματικότητα εισόδημα που αφαιρείται από την κοινωνία μέσω επαχθών φόρων για να πληρωθούν οι δανειστές. Οταν από τα 11 δισ. ευρώ μοιράζεις το ένα σε επιδόματα, μπορεί να ακούγεται ευχάριστο αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι να τα πάρεις πάλι πίσω π.χ. μέσω μετάβασης σε υψηλότερο φορολογικό συντελεστή. Ποιος λοιπόν κοροϊδεύει ποιον προς άγραν ψήφων; Προφανώς απευθύνονται σε ιθαγενείς μοιράζοντας χάντρες και καθρεφτάκια για να γίνουν αρεστοί. Δεν εξηγούνται αλλιώς υποσχέσεις του τύπου επιδόματα σε 7 μήνες και ασφαλή τρένα σε δύο χρόνια όταν κυβερνούν από το 2019!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗΣ
Το «αγκάθι» για κοινό εορτασμό Πάσχα
Κύριε διευθυντά,
Δεν είμαι ούτε θεολόγος ούτε αστρονόμος. Γνωρίζω όμως γραφή και ανάγνωση καθώς και πρόσθεση/αφαίρεση που διδάχτηκα ήδη στο Δημοτικό Σχολείο (Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση). Στο ενδιαφέρον κείμενο της 19-20 Απριλίου 2025 (πασχαλινή έκδοση) με τίτλο «Το “σχίσμα” είναι μόνο ημερολογιακό» του φίλτατου Σταύρου Τζίμα, περιγράφονται οι προσπάθειες ηγετών της χριστιανοσύνης, μεταξύ των οποίων και ο άρτι μεταστάς Πάπας Φραγκίσκος, για να εφαρμοστεί ταυτόχρονη ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα. Σήμερα ισχύει για όλους (Δυτικούς και Ανατολικούς) ότι το Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο, την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή Ισημερία.
Γιατί έχουμε τότε τη διαφορά; Για τον απλούστατο λόγο ότι οι Ανατολικές Εκκλησίες, ενώ πολλές έχουν προσχωρήσει στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο για τις σταθερές εορτές, δεν κάνουν το ίδιο για τις κινητές. Ετσι, για όλους τους Ανατολικούς η εαρινή ισημερία συμβαίνει στις 3 Απριλίου, δεκατρείς μέρες αργότερα δηλαδή. Δύο παραδείγματα εξηγούν τι συμβαίνει. Το έτος 2024 η πρώτη εαρινή πανσέληνος ήταν την 25η Μαρτίου, ημέρα Δευτέρα. Η πρώτη Κυριακή που ακολουθούσε ήταν η Κυριακή 31 Μαρτίου 2024. Τότε γιόρτασαν οι Δυτικοί το Πάσχα. Εμείς είχαμε με το παλιό ημερολόγιο 21 Μαρτίου στις 3 Απριλίου 2024. Η πρώτη πανσέληνος μετά τις 3 Απριλίου ήταν στις 23 Απριλίου και η πρώτη Κυριακή που ακολουθούσε ήταν στις 28/4/2024. Τότε θα έπρεπε να εορταστεί το Πάσχα του 2024, κάτι που δεν έγινε γιατί τις μέρες εκείνες εορταζόταν το Εβραϊκό Πάσχα. Ετσι γιορτάσαμε Πάσχα στις 5/5/2024. Φέτος η πρώτη εαρινή πανσέληνος μετά την εαρινή ισημερία (Νέο ημερολόγιο 21/3, με το παλιό 3/4) ήταν στις 13/4/2025 και η πρώτη Κυριακή που ακολούθησε ήταν η 20ή Απριλίου 2025. Για τον λόγο αυτό Ανατολική Ορθόδοξη και η Δυτική Εκκλησία γιόρτασαν μαζί το Πάσχα στις 20/4/2025.
Οπως φαίνεται, ο λόγος της διαφορετικής ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα είναι αποκλειστικά το ότι για τον υπολογισμό λαμβάνεται υπ’ όψιν από την Ανατολική Εκκλησία το Παλαιό Ημερολόγιο. Ολοι οι άγιοι εορτάζονται με το Νέο Ημερολόγιο, το Πάσχα όχι. Περιμένει κανείς να συγκατατεθεί η Ανατολική Εκκλησία, ή μάλλον οι φανατικοί πιστοί της σε κάποια αλλαγή που αφορά την υπαγωγή του Πάσχα και όλων των σχετικών κινητών εορτών, όπως η έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, του Τριωδίου, της Πεντηκοστής, στο Νέο Ημερολόγιο; Ασφαλώς όχι. Οπότε δεν μένει τίποτε άλλο παρά η θέσπιση μιας άλλης ημερομηνίας, όπως π.χ. η Τρίτη ή η τέταρτη Κυριακή του Απριλίου κάθε χρόνου αδιαφορώντας για το πότε εορτάζουν οι Εβραίοι. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, λοιπόν. Αρκετά προβλήματα έχουμε.
ΔΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Γ. ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ
Βούλα
Ξεφυλλίζοντας αναμνήσεις
Kύριε διευθυντά,
Κάθε φορά (εντάξει όχι και κάθε φορά, αλλά σχεδόν κάθε φορά) που διαβάζω ένα σημείωμα του Νίκου Βατόπουλου στην «Καθημερινή», ξυπνάει μέσα μου μία ανάμνηση καταχωνιασμένη κάπου, αλλά όχι ξεχασμένη.
Οι οικίες του «Κάουφμαν» στην Αθήνα (Κυριακή 13/4/2025). Αφορμή το λεύκωμα «Το βιβλιοπωλείο Κάουφμαν» της Odile Brehier από το Λεξικοπωλείο.
Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό με πήγε πολύ πίσω, στη μικρή στριφτή ξύλινη σκάλα που σ’ αυτήν αναφέρονται όλοι σχεδόν οι συγγραφείς που χάρισαν τις μαρτυρίες τους, το πρώτο χειροκίνητο monte-charge που είδα, που κατέβαζε τις παραγγελίες στο ταμείο (το δεύτερο ήταν στη μονοκατοικία του αρχιτέκτονα Αλ. Δραγούμη στην πλατεία Λυκαβηττού).
Μονάχα ο Αντώνης Κυριαζάνος θυμήθηκε τη «μικρή ξύλινη καμπίνα καθώς ανεβοκατέβαινε με δύναμη από τον πρώτο όροφο στο ισόγειο».
Από τον Κάουφμαν αγόραζα τον Τintin, την Becassine, το La semaine de Suzette, τα μικρά βιβλιαράκια των biblioteque rose et verte και στη συνέχεια της Ideale Biblioteque. Tώρα αγοράζω τα λευκώματα της Becassine και του Τintin και τα κάνω δώρα σε φίλους (ανατυπώσεις βέβαια, τα αυθεντικά κοστίζουν) από την Odile στο Λεξικοπωλείο.
Ψαχουλεύοντας τα συρτάρια βρήκα τρία μικρά προστατευτικά εξώφυλλα που μου έδινε ο Κάουφμαν δώρο μαζί με το βιβλίο.
Τα δύο μοιάζουν όμοια κι όμως διαφέρουν. Το ένα γράφει librairie Kauffmann 28, rue du Stade Athenes, με πενταψήφιο τηλέφωνο 22-160 και το άλλο Librairie Kauffmann Athenes – Thessalonique. Το τρίτο λίγο μεγαλύτερο, έχει σαν εξώφυλλο ένα βυζαντινό μωσαϊκό (ναών) και c’ est offert par Librairie Kauffmann 28, rue du Stade και 11, rue de Bucarest. Τα τηλέφωνα είχαν γίνει εξαψήφια 222-160 και 624-252.
Προσφορά της collection «Que sais-je» Presse universitaites de France. Τυπωμένα στο Παρίσι. Μικροί Θησαυροί.
Λίγο πιο πάνω στην οδό Αμερικής, ο Παντελίδης και ο Σαμούχος. Εκεί περίπου όπου σήμερα βρίσκεται το βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ κοντά στη ΧΕΝ. Εδώ αλλάζουμε γλώσσα. «The tales of Beatrix Potter», o Petter Rabbit, o Benjamin Banny, η Jemima Puddle – Duck F. Warne & Co.
Οι δεκάδες τίτλοι των Little golden Books που από το 1942 και μέχρι σήμερα κυκλοφορούν ανελλιπώς. «Πόσα από αυτά τα μικρά χρυσά βιβλία έχεις διαβάσει;» γράφει στο οπισθόφυλλο.
Τα πρώτα μου έχουν χρονολογία έκδοσης 1951, τα τελευταία είναι τέλους της δεκαετίας του ’70 (αυτά ανήκουν στις κόρες μου). Αγόραζα και κάτι κόμικς με Ινδιάνους και καουμπόηδες.
Δεν θυμάμαι πώς τα λέγανε. Και μία σειρά από μικρά στενόμακρα βιβλιαράκια.
Αντε Νίκο Βατόπουλε, γράψε κάτι και για τους Παντελίδη - Σαμούχο. Περιμένω.
ΜΑΡΩ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗ ΑΔΑΜΗ
Η θεία Μάρω, ομότιμη καθηγήτρια ΕΜΠ
Ας μάθουμε επιτέλους «ποιος κάνει τι»
Κύριε διευθυντά,
Στα γράμματα των αναγνωστών, ο κ. Σπύρος Γιακουμάκης, για πολλοστή φορά, αναφέρεται δικαίως («Καθημερινή», 18/4/2025) στην έλλειψη σύγχρονου σιδηροδρόμου. Είναι όντως απορίας άξιον, εν έτει 2025, να είμαστε η μόνη χώρα της Ε.Ε. που στερείται ενός σοβαρού, ασφαλούς, ταχέως σιδηροδρομικού δικτύου.
ΚΤΕΛ, διόδια, πλοία, αυτοκίνητα, μονίμως γεμάτα σε κάθε μεγάλη –ή μικρή– έξοδο. Αστυνόμευση ελάχιστη σχετικά με τον όγκο οχημάτων, οπότε καθημερινά θρηνούμε πολλούς θανάτους και τραυματισμούς. Υπάρχουν νόμοι, όμως όλοι γνωρίζουμε πως ελάχιστες φορές τηρούνται. Υπεύθυνος ή αρμόδιος δεν βρίσκεται εύκολα τη στιγμή που εμπλέκονται όλοι οι φορείς. Το «μπαλάκι» θα υπάρχει όσο δεν είναι ξεκάθαρο το «ποιος κάνει τι». Είναι άλλωστε ένας από τους λόγους που η χώρα μας θεωρείται (και είναι;) από τις πιο διεφθαρμένες της Ευρώπης. Μήπως θα ήταν σκόπιμο η κυβέρνηση να το προσπαθήσει, δεδομένου ότι τα ποσοστά της κατέγραψαν σοβαρή κάμψη τελευταίως σχετικά με τα άλλα κόμματα; Παρόλο το πολιτικό κόστος που ενδέχεται να υποστεί, πολλοί το ελπίζουμε και το περιμένουμε.
ΕΙΡΗΝΗ ΡΑΦΑΗΛ
Οπως φαίνεται, ο λόγος της διαφορετικής ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα είναι αποκλειστικά το ότι για τον υπολογισμό λαμβάνεται υπ’ όψιν από την Ανατολική Εκκλησία το Παλαιό Ημερολόγιο. Ολοι οι άγιοι εορτάζονται με το Νέο Ημερολόγιο, το Πάσχα όχι. Περιμένει κανείς να συγκατατεθεί η Ανατολική Εκκλησία, ή μάλλον οι φανατικοί πιστοί της σε κάποια αλλαγή που αφορά την υπαγωγή του Πάσχα και όλων των σχετικών κινητών εορτών, όπως η έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, του Τριωδίου, της Πεντηκοστής, στο Νέο Ημερολόγιο; Ασφαλώς όχι. Οπότε δεν μένει τίποτε άλλο παρά η θέσπιση μιας άλλης ημερομηνίας, όπως π.χ. η Τρίτη ή η τέταρτη Κυριακή του Απριλίου κάθε χρόνου αδιαφορώντας για το πότε εορτάζουν οι Εβραίοι. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, λοιπόν. Αρκετά προβλήματα έχουμε.
ΔΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Γ. ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ
Βούλα
Ξεφυλλίζοντας αναμνήσεις
Kύριε διευθυντά,
Κάθε φορά (εντάξει όχι και κάθε φορά, αλλά σχεδόν κάθε φορά) που διαβάζω ένα σημείωμα του Νίκου Βατόπουλου στην «Καθημερινή», ξυπνάει μέσα μου μία ανάμνηση καταχωνιασμένη κάπου, αλλά όχι ξεχασμένη.
Οι οικίες του «Κάουφμαν» στην Αθήνα (Κυριακή 13/4/2025). Αφορμή το λεύκωμα «Το βιβλιοπωλείο Κάουφμαν» της Odile Brehier από το Λεξικοπωλείο.
Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό με πήγε πολύ πίσω, στη μικρή στριφτή ξύλινη σκάλα που σ’ αυτήν αναφέρονται όλοι σχεδόν οι συγγραφείς που χάρισαν τις μαρτυρίες τους, το πρώτο χειροκίνητο monte-charge που είδα, που κατέβαζε τις παραγγελίες στο ταμείο (το δεύτερο ήταν στη μονοκατοικία του αρχιτέκτονα Αλ. Δραγούμη στην πλατεία Λυκαβηττού).
Μονάχα ο Αντώνης Κυριαζάνος θυμήθηκε τη «μικρή ξύλινη καμπίνα καθώς ανεβοκατέβαινε με δύναμη από τον πρώτο όροφο στο ισόγειο».
Από τον Κάουφμαν αγόραζα τον Τintin, την Becassine, το La semaine de Suzette, τα μικρά βιβλιαράκια των biblioteque rose et verte και στη συνέχεια της Ideale Biblioteque. Tώρα αγοράζω τα λευκώματα της Becassine και του Τintin και τα κάνω δώρα σε φίλους (ανατυπώσεις βέβαια, τα αυθεντικά κοστίζουν) από την Odile στο Λεξικοπωλείο.
Ψαχουλεύοντας τα συρτάρια βρήκα τρία μικρά προστατευτικά εξώφυλλα που μου έδινε ο Κάουφμαν δώρο μαζί με το βιβλίο.
Τα δύο μοιάζουν όμοια κι όμως διαφέρουν. Το ένα γράφει librairie Kauffmann 28, rue du Stade Athenes, με πενταψήφιο τηλέφωνο 22-160 και το άλλο Librairie Kauffmann Athenes – Thessalonique. Το τρίτο λίγο μεγαλύτερο, έχει σαν εξώφυλλο ένα βυζαντινό μωσαϊκό (ναών) και c’ est offert par Librairie Kauffmann 28, rue du Stade και 11, rue de Bucarest. Τα τηλέφωνα είχαν γίνει εξαψήφια 222-160 και 624-252.
Προσφορά της collection «Que sais-je» Presse universitaites de France. Τυπωμένα στο Παρίσι. Μικροί Θησαυροί.
Λίγο πιο πάνω στην οδό Αμερικής, ο Παντελίδης και ο Σαμούχος. Εκεί περίπου όπου σήμερα βρίσκεται το βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ κοντά στη ΧΕΝ. Εδώ αλλάζουμε γλώσσα. «The tales of Beatrix Potter», o Petter Rabbit, o Benjamin Banny, η Jemima Puddle – Duck F. Warne & Co.
Οι δεκάδες τίτλοι των Little golden Books που από το 1942 και μέχρι σήμερα κυκλοφορούν ανελλιπώς. «Πόσα από αυτά τα μικρά χρυσά βιβλία έχεις διαβάσει;» γράφει στο οπισθόφυλλο.
Τα πρώτα μου έχουν χρονολογία έκδοσης 1951, τα τελευταία είναι τέλους της δεκαετίας του ’70 (αυτά ανήκουν στις κόρες μου). Αγόραζα και κάτι κόμικς με Ινδιάνους και καουμπόηδες.
Δεν θυμάμαι πώς τα λέγανε. Και μία σειρά από μικρά στενόμακρα βιβλιαράκια.
Αντε Νίκο Βατόπουλε, γράψε κάτι και για τους Παντελίδη - Σαμούχο. Περιμένω.
ΜΑΡΩ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗ ΑΔΑΜΗ
Η θεία Μάρω, ομότιμη καθηγήτρια ΕΜΠ
Ας μάθουμε επιτέλους «ποιος κάνει τι»
Κύριε διευθυντά,
Στα γράμματα των αναγνωστών, ο κ. Σπύρος Γιακουμάκης, για πολλοστή φορά, αναφέρεται δικαίως («Καθημερινή», 18/4/2025) στην έλλειψη σύγχρονου σιδηροδρόμου. Είναι όντως απορίας άξιον, εν έτει 2025, να είμαστε η μόνη χώρα της Ε.Ε. που στερείται ενός σοβαρού, ασφαλούς, ταχέως σιδηροδρομικού δικτύου.
ΚΤΕΛ, διόδια, πλοία, αυτοκίνητα, μονίμως γεμάτα σε κάθε μεγάλη –ή μικρή– έξοδο. Αστυνόμευση ελάχιστη σχετικά με τον όγκο οχημάτων, οπότε καθημερινά θρηνούμε πολλούς θανάτους και τραυματισμούς. Υπάρχουν νόμοι, όμως όλοι γνωρίζουμε πως ελάχιστες φορές τηρούνται. Υπεύθυνος ή αρμόδιος δεν βρίσκεται εύκολα τη στιγμή που εμπλέκονται όλοι οι φορείς. Το «μπαλάκι» θα υπάρχει όσο δεν είναι ξεκάθαρο το «ποιος κάνει τι». Είναι άλλωστε ένας από τους λόγους που η χώρα μας θεωρείται (και είναι;) από τις πιο διεφθαρμένες της Ευρώπης. Μήπως θα ήταν σκόπιμο η κυβέρνηση να το προσπαθήσει, δεδομένου ότι τα ποσοστά της κατέγραψαν σοβαρή κάμψη τελευταίως σχετικά με τα άλλα κόμματα; Παρόλο το πολιτικό κόστος που ενδέχεται να υποστεί, πολλοί το ελπίζουμε και το περιμένουμε.
ΕΙΡΗΝΗ ΡΑΦΑΗΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου