Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 15/04/25 |
Μπατζανάκηδες στα πανεπιστήμια
Κύριε διευθυντά,
ΟΚ. («Καθημερινή», 8/4/2025) δεν μας εξέπληξε παρά το γεγονός ότι υπήρξε ιδιαίτερα πολυσχιδής και μακρόβιος. Η έκθεση έλεγχου, διαβάζουμε, έχει διαβαστεί στα αρμόδια όργανα και στην Εισαγγελία. Οσο για τον κ. Χ., τον συγγενή που τον «ανέδειξε» και τον κάλυπτε για 18 χρόνια, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα μείνει αλώβητος, πιθανώς εδραιωμένος στα ανωτέρα κλιμάκια της ιεραρχίας του τμήματος.
Ας ελπίσουμε ότι οι κύριοι Κ. και Χ. αποτελούν πληγή που πάει να κλείσει, όχι γιατί κάποια Κίρκη ανύψωσε το ηθικό ανάστημα του πανεπιστημιακού σώματος, αλλά γιατί τέτοιες περιπτώσεις γίνονται ολοένα πιο δύσκολο να κρατηθούν κάτω από το χαλί.
Αντίθετα, μεγαλώνει το κύμα των περιπτώσεων όπου η σχέση μεταξύ μπατζανάκηδων δεν είναι συγγένεια εξ αίματος ή αγχιστείας.
Πώς καθορίζονται οι ανάγκες ενός τμήματος ΑΕΙ σε διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό σε μια εποχή που η ίδια η αποστολή του τμήματος αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη;
Πώς μπορεί να αποφευχθεί η φωτογραφική προκήρυξη μιας νέας θέσης; Πόσο μακριά πετάμε το δίχτυ προς αλίευση υποψηφίων;
Πώς απαρτίζεται το καταλληλότερο σώμα εκλεκτόρων;
Πόσο πρέπει να μετρά η αυτοδυναμία του τμήματος για ένα τόσο σοβαρό και λεπτό θέμα για το οποίο η προσφυγή στους όπου γης ειδικότερους αποτελεί αδήριτη ανάγκη;
Εδώ γεννιέται πολύς χώρος για πανίσχυρα δίχτυα μπατζανάκηδων άλλου τύπου. Το πρόβλημα δεν έχει την απλότητα της περίπτωσης των κυρίων Κ. και Χ. Ας μη βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα ότι μπορεί να λυθεί με νόμους, διατάξεις και ιεραρχικές δομές ελέγχου. Μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν ξεκινήσει κανείς σωστά από την αρχή.
Κάπως έτσι έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στην Κρήτη όταν η Πολιτεία αποσύρθηκε διακριτικά και άφησε μια χούφτα ανθρώπους εγνωσμένης αξίας να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν είναι ότι άτομα ίσου αναστήματος δεν υπάρχουν σήμερα. Υπάρχουν, τους γνωρίζουμε, τους φέρνουμε αλλά δεν τους αφήνουμε να δουλέψουν (βλέπε «Καθημερινή» και «Βήμα» της 6/4/25).
Ολοι συμφωνούν στο ότι στην πλειονότητά τους οι πανεπιστημιακοί μας στέκονται σαν μονάδες, αλλά κάτι μπαίνει στη μέση και δεν τους αφήνει να αποδώσουν σαν σύνολα. Δεν μπορούμε να ξηλώσουμε και να ξαναστήσουμε τα τμήματα από την αρχή. Η λύση δεν θα έρθει με κρατικούς παρεμβατισμούς – τους έχουμε δοκιμάσει όλους. Η πίεση της αλλαγής θα έρθει απέξω και λέγεται ανταγωνισμός. Αυτοί που θέλουν να επιζήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα τον εναγκαλιστούν και θα τον προωθήσουν.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΟΥΡΟΣ
Κύριε διευθυντά,
ΟΚ. («Καθημερινή», 8/4/2025) δεν μας εξέπληξε παρά το γεγονός ότι υπήρξε ιδιαίτερα πολυσχιδής και μακρόβιος. Η έκθεση έλεγχου, διαβάζουμε, έχει διαβαστεί στα αρμόδια όργανα και στην Εισαγγελία. Οσο για τον κ. Χ., τον συγγενή που τον «ανέδειξε» και τον κάλυπτε για 18 χρόνια, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα μείνει αλώβητος, πιθανώς εδραιωμένος στα ανωτέρα κλιμάκια της ιεραρχίας του τμήματος.
Ας ελπίσουμε ότι οι κύριοι Κ. και Χ. αποτελούν πληγή που πάει να κλείσει, όχι γιατί κάποια Κίρκη ανύψωσε το ηθικό ανάστημα του πανεπιστημιακού σώματος, αλλά γιατί τέτοιες περιπτώσεις γίνονται ολοένα πιο δύσκολο να κρατηθούν κάτω από το χαλί.
Αντίθετα, μεγαλώνει το κύμα των περιπτώσεων όπου η σχέση μεταξύ μπατζανάκηδων δεν είναι συγγένεια εξ αίματος ή αγχιστείας.
Πώς καθορίζονται οι ανάγκες ενός τμήματος ΑΕΙ σε διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό σε μια εποχή που η ίδια η αποστολή του τμήματος αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη;
Πώς μπορεί να αποφευχθεί η φωτογραφική προκήρυξη μιας νέας θέσης; Πόσο μακριά πετάμε το δίχτυ προς αλίευση υποψηφίων;
Πώς απαρτίζεται το καταλληλότερο σώμα εκλεκτόρων;
Πόσο πρέπει να μετρά η αυτοδυναμία του τμήματος για ένα τόσο σοβαρό και λεπτό θέμα για το οποίο η προσφυγή στους όπου γης ειδικότερους αποτελεί αδήριτη ανάγκη;
Εδώ γεννιέται πολύς χώρος για πανίσχυρα δίχτυα μπατζανάκηδων άλλου τύπου. Το πρόβλημα δεν έχει την απλότητα της περίπτωσης των κυρίων Κ. και Χ. Ας μη βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα ότι μπορεί να λυθεί με νόμους, διατάξεις και ιεραρχικές δομές ελέγχου. Μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν ξεκινήσει κανείς σωστά από την αρχή.
Κάπως έτσι έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στην Κρήτη όταν η Πολιτεία αποσύρθηκε διακριτικά και άφησε μια χούφτα ανθρώπους εγνωσμένης αξίας να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν είναι ότι άτομα ίσου αναστήματος δεν υπάρχουν σήμερα. Υπάρχουν, τους γνωρίζουμε, τους φέρνουμε αλλά δεν τους αφήνουμε να δουλέψουν (βλέπε «Καθημερινή» και «Βήμα» της 6/4/25).
Ολοι συμφωνούν στο ότι στην πλειονότητά τους οι πανεπιστημιακοί μας στέκονται σαν μονάδες, αλλά κάτι μπαίνει στη μέση και δεν τους αφήνει να αποδώσουν σαν σύνολα. Δεν μπορούμε να ξηλώσουμε και να ξαναστήσουμε τα τμήματα από την αρχή. Η λύση δεν θα έρθει με κρατικούς παρεμβατισμούς – τους έχουμε δοκιμάσει όλους. Η πίεση της αλλαγής θα έρθει απέξω και λέγεται ανταγωνισμός. Αυτοί που θέλουν να επιζήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα τον εναγκαλιστούν και θα τον προωθήσουν.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΟΥΡΟΣ
Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης
Ορατές οι αλλαγές στον σταθμό Λαρίσης
Κύριε διευθυντά,
Είμαι τακτικός αλλά όχι καθημερινός επιβάτης στον σταθμό Λαρίσης, οπότε μπορώ να διακρίνω τις όποιες τυχόν αλλαγές με την απόσταση του χρόνου. Την περασμένη Δευτέρα είδα έναν άλλο σταθμό από ό,τι τις προηγούμενες φορές. Οι υπάλληλοι δεν ήταν αόρατοι, αλλά παρόντες παντού, πρόθυμοι να απαντήσουν χωρίς να βαρυγκομούν. Οι τουαλέτες ήταν καθαρές, με άτομο που τις φυλούσε αλλά και τις καθάριζε. Ναι, στοιχειώδη πράγματα θα μου πείτε, που όμως δεν υπήρχαν το προηγούμενο διάστημα. Μόνο ένα αίσθημα εγκατάλειψης για ένα μέσο που σε πείσμα της αδιαφορίας συνεχίζει να έχει επιβατικό κοινό. Μάλιστα υπήρξε ξαφνικό πρόβλημα ηλεκτροδότησης της γραμμής που σταδιακά λύθηκε. Ολοι μπήκαμε σε λίγα λεπτά σε άλλο τρένο με κατεύθυνση τον προορισμό μας.
Δεν θέλω να εξωραΐσω καμία κατάσταση με αυτές τις γραμμές. Τα προβλήματα με τα τρένα θα συνεχίσουν να υπάρχουν, η πληγή των Τεμπών δεν κλείνει, αλλά και η ειλικρινής προσπάθεια για να βελτιωθούν τα πράγματα πρέπει να επικροτείται.
Δεν ξέρω αν είναι τα συλλαλητήρια του Φεβρουαρίου ή ο νέος υπουργός, αλλά είναι από τις λίγες φορές που ένιωσα να με υπολογίζουν και όχι να με αγνοούν επιδεικτικά. Αυτό πρέπει να κάνει και η κυβέρνηση και στους υπόλοιπους τομείς. Να αδιαφορήσει για τις γκρίνιες από κάτι «ταλαίπωρα γεροντάκια» –αλήθεια αυτοί που κυβέρνησαν τι έκαναν για τα τρένα;– και να κοιτάξει τα προβλήματα της κυρίως κοινωνίας. Γι’ αυτό άλλωστε εξελέγη αλλά και θα κριθεί στο μέλλον.
Δ. ΜΑΚΡΙΔΗΣ
Ο Κώστας και οι «4 Τροχοί» στο Μεξικό
Κύριε διευθυντά,
Eχω την απαιτούμενη ηλικία ώστε να γνωρίζω το όνομα του προσφάτως αποβιώσαντος δημοσιογράφου και εκδότη Κώστα Καββαθά, ήδη από το 1968! Eγραφε τότε για αυτοκίνητα και ράλι, στο εβδομαδιαίο περιοδικό του Κωστή Μπαστιά «ΑΛΦΑ και Aλφα ρεπορτάζ». Πριν από 25 χρόνια, περίπου, βρέθηκα στο Μεξικό. Στο διαμερισματάκι όπου κατέλυσα οι προηγούμενοι ένοικοι (Eλληνες ναυτικοί, μάλλον) είχαν αφήσει 2-3 τεύχη του περιοδικού «4 Τροχοί» που έβγαζε τότε ο Καββαθάς. Τα φυλλομέτρησα και είδα ότι συνήθιζε να δημοσιεύει ταξιδιωτικές φωτογραφίες αναγνωστών. Σκέφτηκα ότι ήταν ωραία ιδέα και του έστειλα μια φωτογραφία με την πυραμίδα των Μάγιας στην Τσίτσεν Ιτζα. Ελπίζω να την δημοσίευσε. Εμαθα ότι δυστυχώς πέθανε και ότι η κηδεία του έγινε στα Βυτιναίικα Ηλείας. Αρα ήμασταν και κοντοχωριανοί. Στην ταβέρνα του Παναγιώτη όταν ξαναπάμε στα Βυτιναίικα, θα πιούμε ένα κρασάκι εις μνήμην...
Β. ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Ορατές οι αλλαγές στον σταθμό Λαρίσης
Κύριε διευθυντά,
Είμαι τακτικός αλλά όχι καθημερινός επιβάτης στον σταθμό Λαρίσης, οπότε μπορώ να διακρίνω τις όποιες τυχόν αλλαγές με την απόσταση του χρόνου. Την περασμένη Δευτέρα είδα έναν άλλο σταθμό από ό,τι τις προηγούμενες φορές. Οι υπάλληλοι δεν ήταν αόρατοι, αλλά παρόντες παντού, πρόθυμοι να απαντήσουν χωρίς να βαρυγκομούν. Οι τουαλέτες ήταν καθαρές, με άτομο που τις φυλούσε αλλά και τις καθάριζε. Ναι, στοιχειώδη πράγματα θα μου πείτε, που όμως δεν υπήρχαν το προηγούμενο διάστημα. Μόνο ένα αίσθημα εγκατάλειψης για ένα μέσο που σε πείσμα της αδιαφορίας συνεχίζει να έχει επιβατικό κοινό. Μάλιστα υπήρξε ξαφνικό πρόβλημα ηλεκτροδότησης της γραμμής που σταδιακά λύθηκε. Ολοι μπήκαμε σε λίγα λεπτά σε άλλο τρένο με κατεύθυνση τον προορισμό μας.
Δεν θέλω να εξωραΐσω καμία κατάσταση με αυτές τις γραμμές. Τα προβλήματα με τα τρένα θα συνεχίσουν να υπάρχουν, η πληγή των Τεμπών δεν κλείνει, αλλά και η ειλικρινής προσπάθεια για να βελτιωθούν τα πράγματα πρέπει να επικροτείται.
Δεν ξέρω αν είναι τα συλλαλητήρια του Φεβρουαρίου ή ο νέος υπουργός, αλλά είναι από τις λίγες φορές που ένιωσα να με υπολογίζουν και όχι να με αγνοούν επιδεικτικά. Αυτό πρέπει να κάνει και η κυβέρνηση και στους υπόλοιπους τομείς. Να αδιαφορήσει για τις γκρίνιες από κάτι «ταλαίπωρα γεροντάκια» –αλήθεια αυτοί που κυβέρνησαν τι έκαναν για τα τρένα;– και να κοιτάξει τα προβλήματα της κυρίως κοινωνίας. Γι’ αυτό άλλωστε εξελέγη αλλά και θα κριθεί στο μέλλον.
Δ. ΜΑΚΡΙΔΗΣ
Ο Κώστας και οι «4 Τροχοί» στο Μεξικό
Κύριε διευθυντά,
Eχω την απαιτούμενη ηλικία ώστε να γνωρίζω το όνομα του προσφάτως αποβιώσαντος δημοσιογράφου και εκδότη Κώστα Καββαθά, ήδη από το 1968! Eγραφε τότε για αυτοκίνητα και ράλι, στο εβδομαδιαίο περιοδικό του Κωστή Μπαστιά «ΑΛΦΑ και Aλφα ρεπορτάζ». Πριν από 25 χρόνια, περίπου, βρέθηκα στο Μεξικό. Στο διαμερισματάκι όπου κατέλυσα οι προηγούμενοι ένοικοι (Eλληνες ναυτικοί, μάλλον) είχαν αφήσει 2-3 τεύχη του περιοδικού «4 Τροχοί» που έβγαζε τότε ο Καββαθάς. Τα φυλλομέτρησα και είδα ότι συνήθιζε να δημοσιεύει ταξιδιωτικές φωτογραφίες αναγνωστών. Σκέφτηκα ότι ήταν ωραία ιδέα και του έστειλα μια φωτογραφία με την πυραμίδα των Μάγιας στην Τσίτσεν Ιτζα. Ελπίζω να την δημοσίευσε. Εμαθα ότι δυστυχώς πέθανε και ότι η κηδεία του έγινε στα Βυτιναίικα Ηλείας. Αρα ήμασταν και κοντοχωριανοί. Στην ταβέρνα του Παναγιώτη όταν ξαναπάμε στα Βυτιναίικα, θα πιούμε ένα κρασάκι εις μνήμην...
Β. ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτάλιον Ηλείας
Χάσαμε και την άνω τελεία(·). Στοπ.
Κύριε διευθυντά,
Είναι γενική διαπίστωση ότι η γλώσσα μας σήμερα δοκιμάζεται δεινότατα όχι μόνο από την καλπάζουσα εισροή σε αυτήν ξένων λέξεων και όρων και την επιτεινόμενη χρόνο με τον χρόνο λεξιπενία, αλλά και από την αμέλεια τήρησης των σαφών κανόνων που διέπουν τη θέση των σημείων στίξης (κόμματος, παρενθέσεως, διπλής παύλας) και προπάντων της άνω τελείας, της οποίας η άγνοια χρήσης τείνει, ατυχώς, να την εξοβελίσει από τον γραπτό λόγο, όπως στα έντυπα και ηλεκτρονικά κείμενα διαπιστώνουμε.
Ακόμη δοκιμάζεται, και τούτο είναι όχι λιγότερο επιζήμιο, από την εσφαλμένη συντακτική και γραμματική διατύπωση (γνωστή ως σολοικισμό και βαρβαρισμό, αντίστοιχα), στην οποία συχνά περιπίπτουν, ως μη ώφειλε, και πρόσωπα κατέχοντα υπεύθυνες θέσεις, καθιστάμενα κακό για τους άλλους παράδειγμα μίμησης.
Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί η συχνά ακουόμενη και γραφόμενη φράση «εστιάζουμε στα κόστη», στην οποία σημειώνεται και σολοικισμός και βαρβαρισμός, διότι το συγκεκριμένο ρήμα συντάσσεται με αιτιατική και όχι εμπρόθετο (π.χ. εστιάζω το ενδιαφέρον μου σε κάτι) και η λέξη «κόστος», ως έννοια αφηρημένη, δεν έχει πληθυντικό.
Θα ήταν πραγματικά ευχής έργον εάν όλοι μας, και πρώτοι οι όποιοι ταγοί μας, επιδεικνύαμε τη θαυμαστή γλωσσική ευαισθησία των αρχαίων μας προγόνων, όπως αυτή καταφαίνεται στο αναφερόμενο από τον Πλούταρχο ακόλουθο χαρακτηριστικό περιστατικό, το οποίο παραθέτουμε αυτολεξεί, καθώς χάρη στη σαφήνεια της διατυπώσεώς του γίνεται εύκολα αντιληπτό: «Αποστάντων Αθηναίων Δημήτριος ο Πολιορκητής ελών την πόλιν ήδη υπό της σιτοδείας κακώς έχουσαν ... επέδωκε δωρεάν σίτον αυτοίς· δημηγορών δε περί τούτων εβαρβάρισε· των δε καθημένων τινός, ως έδει το ρήμα λεχθήναι, παραφωνήσαντος, Ουκούν, έφη, και της επανορθώσεως ταύτης άλλους υμίν πεντακισχιλίους επιδίδωμι μεδίμνους».
Κ. Ε. ΦΡΑΓΚΟΜΙΧΑΛΟΣ
Δρόμοι και «αόρατες» διαγραμμίσεις
Κύριε διευθυντά,
Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει τι κάνει, «πόσες φορές το κάνει και πώς το κάνει» ο περιφερειάρχης Αττικής Νίκος Χαρδαλιάς. Αυτό που με ενδιαφέρει, για την ασφάλειά μου, είτε ως οδηγού είτε ως πεζού, είναι το τι δεν κάνει. Και αυτό που δεν κάνει είναι, ο ίδιος ή όργανα των αρμοδίων υπηρεσιών της Περιφέρειας να πάρουν σβάρνα τις λεωφόρους και τους δρόμους της αρμοδιότητάς τους και να δουν το χάλι που υπάρχει στις προβλεπόμενες από τον ΚΟΚ διαγραμμίσεις, που σε πολλούς από αυτούς είναι σχεδόν τελείως σβησμένες.
Η Περιφέρεια δεν είναι υποχρεωμένη για τη συντήρηση των διαγραμμίσεων, βάσει του άρθρου 10 του ΚΟΚ, ώστε χιλιάδες οδηγοί και πεζοί να τον εφαρμόζουν και να κινούνται με ασφάλεια;
Χάσαμε και την άνω τελεία(·). Στοπ.
Κύριε διευθυντά,
Είναι γενική διαπίστωση ότι η γλώσσα μας σήμερα δοκιμάζεται δεινότατα όχι μόνο από την καλπάζουσα εισροή σε αυτήν ξένων λέξεων και όρων και την επιτεινόμενη χρόνο με τον χρόνο λεξιπενία, αλλά και από την αμέλεια τήρησης των σαφών κανόνων που διέπουν τη θέση των σημείων στίξης (κόμματος, παρενθέσεως, διπλής παύλας) και προπάντων της άνω τελείας, της οποίας η άγνοια χρήσης τείνει, ατυχώς, να την εξοβελίσει από τον γραπτό λόγο, όπως στα έντυπα και ηλεκτρονικά κείμενα διαπιστώνουμε.
Ακόμη δοκιμάζεται, και τούτο είναι όχι λιγότερο επιζήμιο, από την εσφαλμένη συντακτική και γραμματική διατύπωση (γνωστή ως σολοικισμό και βαρβαρισμό, αντίστοιχα), στην οποία συχνά περιπίπτουν, ως μη ώφειλε, και πρόσωπα κατέχοντα υπεύθυνες θέσεις, καθιστάμενα κακό για τους άλλους παράδειγμα μίμησης.
Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί η συχνά ακουόμενη και γραφόμενη φράση «εστιάζουμε στα κόστη», στην οποία σημειώνεται και σολοικισμός και βαρβαρισμός, διότι το συγκεκριμένο ρήμα συντάσσεται με αιτιατική και όχι εμπρόθετο (π.χ. εστιάζω το ενδιαφέρον μου σε κάτι) και η λέξη «κόστος», ως έννοια αφηρημένη, δεν έχει πληθυντικό.
Θα ήταν πραγματικά ευχής έργον εάν όλοι μας, και πρώτοι οι όποιοι ταγοί μας, επιδεικνύαμε τη θαυμαστή γλωσσική ευαισθησία των αρχαίων μας προγόνων, όπως αυτή καταφαίνεται στο αναφερόμενο από τον Πλούταρχο ακόλουθο χαρακτηριστικό περιστατικό, το οποίο παραθέτουμε αυτολεξεί, καθώς χάρη στη σαφήνεια της διατυπώσεώς του γίνεται εύκολα αντιληπτό: «Αποστάντων Αθηναίων Δημήτριος ο Πολιορκητής ελών την πόλιν ήδη υπό της σιτοδείας κακώς έχουσαν ... επέδωκε δωρεάν σίτον αυτοίς· δημηγορών δε περί τούτων εβαρβάρισε· των δε καθημένων τινός, ως έδει το ρήμα λεχθήναι, παραφωνήσαντος, Ουκούν, έφη, και της επανορθώσεως ταύτης άλλους υμίν πεντακισχιλίους επιδίδωμι μεδίμνους».
Κ. Ε. ΦΡΑΓΚΟΜΙΧΑΛΟΣ
Δρόμοι και «αόρατες» διαγραμμίσεις
Κύριε διευθυντά,
Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει τι κάνει, «πόσες φορές το κάνει και πώς το κάνει» ο περιφερειάρχης Αττικής Νίκος Χαρδαλιάς. Αυτό που με ενδιαφέρει, για την ασφάλειά μου, είτε ως οδηγού είτε ως πεζού, είναι το τι δεν κάνει. Και αυτό που δεν κάνει είναι, ο ίδιος ή όργανα των αρμοδίων υπηρεσιών της Περιφέρειας να πάρουν σβάρνα τις λεωφόρους και τους δρόμους της αρμοδιότητάς τους και να δουν το χάλι που υπάρχει στις προβλεπόμενες από τον ΚΟΚ διαγραμμίσεις, που σε πολλούς από αυτούς είναι σχεδόν τελείως σβησμένες.
Η Περιφέρεια δεν είναι υποχρεωμένη για τη συντήρηση των διαγραμμίσεων, βάσει του άρθρου 10 του ΚΟΚ, ώστε χιλιάδες οδηγοί και πεζοί να τον εφαρμόζουν και να κινούνται με ασφάλεια;
ΜΑΤΘΑΙΟΣ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου