Ο "ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟΣ" ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ, Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ "ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ", Η ΕΙΚΟΝΑ "ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ" ΜΕ ΣΥΡΙΖΑ...

Από το ημερολόγιό μου στο fb

προ έξι ετών

Οι τρεις λόγοι του Καραμανλή γιά το "όχι" 

στον Τσίπρα: Του Κ.Ι. Αγγελόπουλου

Ο κ. Κώστας Καραμανλής δεν έδειξε ενδιαφέρον για την προεδρία της δημοκρατίας. Και αυτό αναπόφευ­κτα πυροδότησε εσωτερικές «διερ­γασίες» και έντονες παρασκηνιακές συζητήσεις στο στρατόπεδο της ηττημένης ΝΔ. Ολα δείχνουν πλέον ότι η «περίπτωση Καραμαν­λή» περνάει από την προεδρική υποψηφιότητα στο επίκεντρο των «γαλάζιων» κομματικών προ­βληματισμών.

Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας είχε από καιρό κατά νου το ενδεχόμενο πρότασης για προεδρική υποψηφιότητα στον κ. Καραμανλή. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διατηρούσε καλή προσωπική σχέση με τον πρώην πρωθυπουρ­γό και ο τελευταίος συμπαθούσε τον «μικρό», τον οποίον, μάλιστα, θεωρούσε «ενδιαφέρουσα περί­πτωση» πριν ακόμα από το ξεκίνημα της εντυπω­σιακά ανοδικής πορείας του. Από την πλευρά του, ο κ. Τσίπρας θεωρούσε τον «καραμανλικό» κύκλο ως τον μόνο από το «γαλάζιο» στρατόπεδο με τον οποίο μπορούσε να βρίσκει επαφή για πολιτική συζήτηση. Επιπλέον, ο κ. Καραμανλής γνώριζε από το 2014 ότι ο κ. Τσίπρας τον σκεφτόταν ως τον καλύτερο υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατί­ας για την περίπτωση ενός στρατηγικού ανοίγμα­τος του ΣΥΡΙΖΑ προς τον «μεσαίο», κεντροδεξιό, αστικό χώρο, που απαξίωνε με τις πολιτικές συ­μπεριφορές του ο κ. Αντώνης Σαμαράς. 

Ο κ. Καραμανλής συζήτησε ιδιαιτέρως με τον κ. Τσίπρα μία φορά προεκλογικά και άλλη μία αργά το βράδυ των εκλογών για το θέμα της προεδρικής υποψηφιότητας. Στη συνέχεια, η απάντηση του ήταν «όχι» στην πρόταση του πρωθυπουργού.

Η εξήγηση

Στενοί συνεργάτες του κ. Καραμανλή εξηγούν τους λόγους αυτής της άρνησης του ως εξής:

1)  Πρώτον, ο πρώην πρωθυπουργός εκτιμά ότι οι αρμοδιότητες του Προέδρου κατά το~παρόν Σύνταγμα επιτρέπουν μια εν πολλοίς «διακοσμη­τική» προεδρία, που δεν τον ενδιαφέρει πολιτικά.

2)  Δεύτερον, η μετάβαση του στην προεδρία θα αποτελούσε ουσιαστικά πολιτική «αποστρα­τεία», ένα είδος «ενδοξης συνταξιοδότησης»

3)Και, τρίτον, ο κ. Καραμανλής εκτιμά ότι αποδοχή της πρότασης του κ. Τσίπρα θα τον εμφάνιζε απέναντι στη «γαλάζια» παράταξη εν­δεχομένως ως «συναλλασσόμενο» πολιτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Καραμανλής δεν είχε αντίρρηση για το συμβολικό άνοιγμα που επιχειρεί ο κ. Τσίπρας προς τον αστικό χώρο. Ο πρώην πρωθυπουργός ήταν και παραμένει, άλλωστε, θετικός προς καθε­τί που μπορεί να ενισχύει με διακομματικές επαφές αυτό που λέγεται «εθνική συνεννόηση». Αλλά δεν είναι διατεθειμένος να «παίξει» ο ίδιος σ' αυτό το συμβολικό επίπεδο τούτη την ώρα.

Ας σημειωθεί ότι ο κ. Καραμανλής ξεκαθαρίζει σήμερα στους συνομιλητές του ότι απορρίπτει μεν τις αντιπολιτευτικές «μεθόδους» του κ. Σα­μαρά, αλλά δεν παύει να θεωρεί πολιτικό αντί­παλο τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τονίζει, μάλιστα, ότι ο κ. Τσίπρας γνωρίζει από τον ίδιον ότι, αν βρεθούν στο μέλλον αντιμέτωποι στη Βουλή, η μόνη δια­φορά με το χθες θα είναι ότι η αντιπολίτευση από τον κ. Καραμανλή θα είναι «ισχυρή», αλλά θα ασκείται θεσμικά και με ουσιαστικό πολιτικό λόγο και όχι «αλά Σαμαρά».