Η αντιπολίτευση είναι για κλάματα. Αντί να αντιστέκεται στην πραγματικότητα, μάλιστα στο όνομα του λαού, αντί να συμπεριφέρονται σαν ψεκασμένοι, θα ήταν χρήσιμο να σκέπτονταν ορθολογικά και να συνέβαλλαν ουσιαστικά στις αλλαγές του Πανεπιστημίου. Να δώσουν τη δική τους προοδευτική πινελιά, την οποία ισχυρίζονται ότι έχουν, πέραν της κουλτούρας της μολότοφ, της βίας και της αναξιοκρατίας που βασιλεύουν στα πανεπιστήμια. Και να συμβάλουν στη βελτίωση του σχολείου, στην κατεύθυνση της αναβάθμισής του σε αυτοδύναμη βαθμίδα γνώσης. Η πανδημία θα ήταν μια ευκαιρία με την Αριστερά να ξαναδεί, έπειτα από πολλές δεκαετίες, την εκπαίδευση ως ευκαιρία εκδημοκρατισμού της γνώσης και κοινωνικής ανόδου των παιδιών από τις λαϊκές τάξεις - που οι σημερινές πολιτικές της τα καταδικάζουν σε κομματικούς παπαγάλους ή σε ανυπεράσπιστους ημιμαθείς στην αγορά εργασίας....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 01/02/21

Εμπρός για το τρίτο κύμα

Τα μέτρα καραντίνας που λαμβάνονται για να μην εξαπλωθεί η πανδημία, πλήττουν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, που για κάποιους είναι εκδηλώσεις διεκδίκησης συνυφασμένες με τη δημοκρατία. Οι περιορισμοί είναι προσωρινοί. Στην Ελλάδα, γκρινιάζουν οι πολιτικοί χώροι που έχουν συνυφάνει τη δράση τους με τις κινητοποιήσεις, αλλά δεν θα περίμενε κανείς φοβερές αντιδράσεις αφενός επειδή ο ορθός λόγος τον οποίο επικαλούνται όλα τα ελληνικά κόμματα (πλην του κόμματος Βελόπουλου) λέει ότι κάθε συγκέντρωση μπορεί να λειτουργήσει ως αγωγός διάχυσης του ιού στην κοινότητα, αφετέρου επειδή τα πολιτικά διακυβεύματα είναι μικρά, ιδίως για κόμματα που επιδιώκουν την εναλλαγή στην εξουσία.

Η πρώτη δημόσια υπονόμευση ενός κοινωνικού συμβολαίου προστασίας της δημόσιας υγείας έγινε για ανούσιους και καθυστερημένους συμβολισμούς δήθεν αντιναζιστικής ισχύος την ημέρα που θα ανακοινωνόταν η απόφαση του δικαστηρίου στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Τα πλήθη που συμμετείχαν σε εκείνη τη μεγάλη διαδήλωση συγκεντρώθηκαν με καθυστέρηση. Τη Χρυσή Αυγή την εξάρθρωσαν η πολιτική βούληση της κυβέρνησης Σαμαρά και οι θεσμοί του συντεταγμένου κράτους, δεν την εξάρθρωσαν ούτε η Αριστερά ούτε τα κινήματα (σε ένα βαθμό, μάλιστα, ο αντισυστημισμός, στον οποίο και η Αριστερά επένδυε, είχε συμβάλει στην άνοδο και της αντισυστημικής ναζιστικής οργάνωσης). Επιπλέον, οι οργανωτές εκείνων των συγκεντρώσεων γνώριζαν ότι η δικαιοσύνη δεν επηρεάζεται από τα πλήθη, η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με συνθήκες λαϊκών δικαστηρίων. Το γεγονός ότι εκείνη η συγκέντρωση μπορεί να συνδυαστεί με την έξαρση της πανδημίας στην Ελλάδα ελάχιστους φρονημάτισε.

Με αποτέλεσμα, στην επέτειο του Πολυτεχνείου το ΚΚΕ να επιλέξει τη διαδήλωση ως συμβολισμό ισχύος - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ φέρθηκε σχεδόν συστημικά: επέλεξε να επιδοκιμάσει τους διαδηλωτές από μακριά, διαδήλωσε δηλαδή δι' αντιπροσώπων. Κάποια στιγμή, όμως, σύσσωμη η Αριστερά (δυστυχώς, το ΚΙΝΑΛ φέρεται σαν η ουρά της) έμελλε να συνυπάρξει στα πεζοδρόμια, στο όνομα της αντίθεσης στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης - για τις οποίες έχει εκλεγεί και οι οποίες, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι πλειοψηφικές, τις θέλει δηλαδή ο κόσμος.

Δεν τις θέλουν, βεβαίως, τα συνδικάτα, κάποιες φοιτητικές παρατάξεις που θεωρούν φέουδο τους πανεπιστημιακούς χώρους και τα κόμματα της Αριστεράς. Και τι κάνουν; Διαδηλώσεις. Με στόχο να τις ανακόψουν - να ανακόψουν, δηλαδή, έναν από τους προγραμματικούς λόγους της τελευταίας εκλογικής ήττας τους.

Τι καταφέρνουν; Στο πεδίο για το οποίο διαδηλώνουν τίποτα, ούτε και έχουν ελπίδα με στρατηγικές έντασης να καταφέρουν τίποτα. Τι μπορεί να καταφέρουν; Να συμβάλουν στην έλευση ενός νέου τρίτου κύματος έξαρσης της πανδημίας.


Η αντιπολίτευση είναι για κλάματα. Αντί να αντιστέκεται στην πραγματικότητα, μάλιστα στο όνομα του λαού, αντί να συμπεριφέρονται σαν ψεκασμένοι, θα ήταν χρήσιμο να σκέπτονταν ορθολογικά και να συνέβαλλαν ουσιαστικά στις αλλαγές του Πανεπιστημίου. Να δώσουν τη δική τους προοδευτική πινελιά, την οποία ισχυρίζονται ότι έχουν, πέραν της κουλτούρας της μολότοφ, της βίας και της αναξιοκρατίας που βασιλεύουν στα πανεπιστήμια. Και να συμβάλουν στη βελτίωση του σχολείου, στην κατεύθυνση της αναβάθμισής του σε αυτοδύναμη βαθμίδα γνώσης.

Η πανδημία θα ήταν μια ευκαιρία με την Αριστερά να ξαναδεί, έπειτα από πολλές δεκαετίες, την εκπαίδευση ως ευκαιρία εκδημοκρατισμού της γνώσης και κοινωνικής ανόδου των παιδιών από τις λαϊκές τάξεις - που οι σημερινές πολιτικές της τα καταδικάζουν σε κομματικούς παπαγάλους ή σε ανυπεράσπιστους ημιμαθείς στην αγορά εργασίας.


Ενα υστερόγραφο

Από τα εκατοντάδες μηνύματα που έλαβα, ως σχόλια στο γράμμα προς τον κ. Τσίπρα, που δημοσιεύθηκε στα «ΝΕΑ» του Σαββάτου, επιλέγω να δημοσιεύσω το παρακάτω (το όνομα του αποστολέα στη διάθεση της εφημερίδας):

«Διαβάζοντας την είδηση για την αγωγή Τσίπρα κατά των δημοσιογράφων, στην οποία το μόνο σίγουρο είναι ότι θα εξευτελιστεί, όταν θα προσπαθεί να αποδείξει ότι η χρήση βίλας 150 τ.μ. στο Σούνιο με "μίσθωμα" 500 ευρώ είναι μίσθωση και ότι η δαπάνη των έργων για να κατοικήσει είναι 20.000 ευρώ σκεφτόμουν το εξής: Προφανώς, οι νομικοί παραστάτες του τον ενθάρρυναν στην γκάφα που έκανε, για δικούς τους λόγους: για να τύχουν ευμενούς υποδοχής από τα στίφη του αυριανισμού που έχουν βρει φωλιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι ώστε, στις ερχόμενες εκλογές, να τους θυμηθούν. (Οι σταλινικοί, ακόμη και οι πιο κυνικοί, δεν θα το έκαναν ποτέ. Είναι εκείνο το φοβερό ΠΑΣΟΚ της "Αυριανής" που έχει προικίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με ό,τι καλύτερο). Δεν βρέθηκε δηλαδή ούτε ένας φίλος του να του πει αυτά που του επισημαίνει ο αρθρογράφος;

Ας τον διαβάσει έστω τώρα, πριν κάνει κάποια επόμενη γκάφα: είναι πολλοί που θέλουν να γίνουν βουλευτές στον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε ειδικά αυτοί, κολακεύοντάς τον, θα τον παρασύρουν σε νέα λάθη. Ή ας τηλεφωνήσει σε κάποιον αντίπαλο. Οι αντίπαλοι θα του φερθούν πιο έντιμα. Και ας διαβάζει προσεκτικά "ΤΑ ΝΕΑ". Δεν θα χάσει!».

"ΤΑ ΝΕΑ", 01/02/21