ζόρι που τραβάνε μερικοί μερικοί στη ΝουΔου από το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης αρνείται να ταυτιστεί με την καθαρόαιμη (και για πολλούς ακραία) Δεξιά, αλλά ακολουθεί μια πιο φιλελεύθερη κεντρώα πορεία. Προφανώς τα παλικάρια θα ήθελαν να τον βλέπουν να χαριεντίζεται με τους χρυσαυγίτες και τα άλλα φιντάνια του νεοφασιστικού χώρου, παρά, ας πούμε, να στηρίζει την υποψηφιότητα της Αννας Διαμαντοπούλου για τη Γενική Γραμματεία του ΟΟΣΑ. Εξού και τους έχει καθίσει το τρικυμισμένο του μυαλό, ότι ο Κυριάκος αντί να… αξιοποιήσει κάποιους από τη μεγάλη «δεξαμενή» της ακροδεξιάς Δεξιάς απλώνεται έξω από τον χώρο και διευρύνει την εκλογική του βάση....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ",, 15/10/20

Σε τεντωμένο σκοινί

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη φιλοσοφική σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι η κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι μόλις ένα βήμα πριν από την ανεξέλεγκτη κρίση. Ολα όσα λαμβάνουν χώρα στα ανοιχτά του Καστελλόριζου αλλά και στο υπόλοιπο Αιγαίο τις τελευταίες ώρες δείχνουν ότι από ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να προκύψει μια τεράστια κρίση, η οποία δεν είναι δυνατόν σήμερα, και με τα γνωστά εργαλεία, να αποτιμηθεί εκ των προτέρων. Τα «εργαλεία» είναι φτωχά και απαρχαιωμένα. Ωστόσο, με υποθέσεις εργασίας μπορεί να καταλήξει κανείς σε συμπεράσματα, τα περισσότερα από τα οποία συγκλίνουν στην άποψη ότι η κατάσταση είναι χειρότερη από κάθε άλλη φορά και πως εξαντλούνται και οι ελληνικές αντοχές, ακούγοντας τον τούρκο πρόεδρο να απειλεί, και να απειλεί, και να απειλεί. Κυρίως εξαντλούνται οι αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αρχίζει πια και αναρωτιέται ποια είναι η επόμενη σκηνή στο έργο και, κυρίως, ποια θα είναι η κατάληξη σε αυτή τη σκληρή διελκυστίνδα (δεν εξηγώ τι είναι αυτό, υποθέτω γνωρίζετε…). Και βάζει με το μυαλό της διάφορα…

Εμπόδια στον διάλογο

Επίσης δεν απαιτείται ιδιαίτερη γνώση των διπλωματικών χειρισμών ή της πραγματικότητας για να αντιληφθεί κανείς ότι αν έχουν περάσει 25 ημέρες από την ώρα που αναγγέλθηκε, μέσα σε στεναγμούς ανακούφισης σε διάφορες πρωτεύουσες, ο γύρος των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για να ξεκινήσει ο διάλογος των δύο χωρών, αυτό κάτι σημαίνει.
Και αυτό που σημαίνει είναι ότι η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να πάει σε έναν διάλογο ο οποίος είναι εντελώς ετεροβαρής. Ητοι, ο ένας θα απαιτεί και θα απαιτεί μονότονα σοβαρές παραχωρήσεις από τον άλλο, και ο δεύτερος θα αρνείται σταθερά με το απλό σκεπτικό ότι δεν έχει τίποτε να παραχωρήσει, διότι ό,τι παραχωρήσει θα είναι εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Τούτων δοθέντων, καταντάει παντελώς αστείο να αναμένει κανείς ότι θα ξεκινήσει ποτέ αυτός ο διάλογος. Ειδικά όταν η τουρκική πλευρά μοιάζει να είναι παγιδευμένη στη λογική των απειλών και της χρήσης βίας και να προβαίνει σε μονομερείς ενέργειες οι οποίες είναι χωρίς αντίκρισμα μεν επί της ουσίας, αλλά επιβαρύνουν έτι περαιτέρω το κλίμα στις σχέσεις των δύο χωρών.

Διότι - παράδειγμα τώρα δίνω - άντε και το «Oruc Reis» προβαίνει σε έρευνες ακόμη και στα 6,5 μίλια έξω από το Καστελλόριζο. Και άντε και εντοπίζει κοιτάσματα στην περιοχή, τα οποία δεν είναι μόνο πλούσια, αλλά βρίσκονται και σε τέτοιο βάθος που είναι και εκμεταλλεύσιμα. Υπάρχει περίπτωση να βρεθεί ανά τον κόσμο εταιρεία η οποία θα εγκαταστήσει γεωτρύπανο να τα εξορύξει; Αλήθεια, το πιστεύει κανείς αυτό; Ούτε ο πρόεδρος Ερντογάν, σας πληροφορώ...

Τελευταία (;) ευκαιρία

Σημαντικός παράγων της πολιτικής μας ζωής που γνωρίζει άριστα τα των Βρυξελλών, καθότι εκεί περνάει μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του, και τον λένε... Νίκο (περισσότερα δεν αποκαλύπτω) επιμένει πως ό,τι είναι να γίνει με τη γερμανική διαμεσολάβηση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά και την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην κρίση μεταξύ των δύο χωρών, πρέπει να γίνει τώρα. «Τώρα», που προεδρεύουσα χώρα της ΕΕ είναι η Γερμανία.

«Αν παρέλθει άπρακτη η περίοδος της γερμανικής προεδρίας, δεν ξέρω καν τι θα συμβεί στη συνέχεια», μου ανέφερε. Επέμενα στον κύριο Νίκο, ο οποίος βιαζόταν κιόλας γιατί έχανε και το αεροπλάνο για Βρυξέλλες: «Γιατί τώρα και όχι σε έξι μήνες, ας πούμε; Μήπως θα καταργηθεί ο θεσμός της προεδρίας ή μήπως θα αναλάβει χώρα που βρίσκεται κοντά στις τουρκικές θέσεις;», ρώτησα όλος απορία (είναι αυτές οι απορίες που έχω εγώ και οι οποίες δεν με αφήνουν να ησυχάσω).

Η απάντησή του με ενέβαλε σε σοβαρές ανησυχίες: «Η επόμενη χώρα που αναλαμβάνει την προεδρία είναι η Πορτογαλία του Αντόνιο Κόστα. Αναρωτιέμαι ποιο είναι το κύρος της Πορτογαλίας, η οποία να μπορεί να παρέμβει ώστε να περιορίσει την τουρκική προκλητικότητα ή τις επιθετικές της ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο, όταν δεν μπορεί η Γερμανία με την καγκελάριο Μέρκελ».

Κι εγώ, να σου πω, το ίδιο αναρωτιέμαι, και ξεροκαταπίνω, διότι δεν υπάρχει ορατή απάντηση σε όλο αυτό...

«Διεθνής ταραξίας»

Ο πρόεδρος Κυριάκος, πάντως, πληροφορούμαι ότι κατά τη σημερινή Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα προσπαθήσει να πείσει τους εταίρους μας ότι δεν έχει κανένα νόημα να κρατάει η Ενωση αυτή την εφεκτική στάση έναντι της Τουρκίας, τη στιγμή που η χώρα αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης για όλη την περιοχή.

Η ελληνική πλευρά έχει έναν ακόμη λόγο να είναι αισιόδοξη ότι αυτή τη φορά θα εισακουστεί, διότι έχει ένα ακόμη χαρτί να τραβήξει: είναι η ενεργός ανάμειξη της Τουρκίας στη σύρραξη Αζέρων και Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και οι πληροφορίες ότι πλην του εξοπλισμού των αζερικών στρατευμάτων έχει μεταφέρει στην περιοχή και σύρους αντάρτες και τζιχαντιστές της επιρροής της.

«Διεθνής ταραξίας» είναι η Τουρκία, θα τονίσει η ελληνική πλευρά, και να δούμε αν οι άλλοι θα τείνουν ευήκοον ους…

Λύσσα

Βρε βρε, ζόρι που τραβάνε μερικοί μερικοί στη ΝουΔου από το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης αρνείται να ταυτιστεί με την καθαρόαιμη (και για πολλούς ακραία) Δεξιά, αλλά ακολουθεί μια πιο φιλελεύθερη κεντρώα πορεία. Προφανώς τα παλικάρια θα ήθελαν να τον βλέπουν να χαριεντίζεται με τους χρυσαυγίτες και τα άλλα φιντάνια του νεοφασιστικού χώρου, παρά, ας πούμε, να στηρίζει την υποψηφιότητα της Αννας Διαμαντοπούλου για τη Γενική Γραμματεία του ΟΟΣΑ. Εξού και τους έχει καθίσει το τρικυμισμένο του μυαλό, ότι ο Κυριάκος αντί να… αξιοποιήσει κάποιους από τη μεγάλη «δεξαμενή» της ακροδεξιάς Δεξιάς απλώνεται έξω από τον χώρο και διευρύνει την εκλογική του βάση.

Αποτέλεσμα είναι να λυσσάνε. Παραθέτω εν συνεχεία, ως έχει, πονεμένο άρθρο site το οποίο είχε ιδρύσει φίλος του Αντ. Σαμαρά, ο οποίος δεν βρίσκεται εν ζωή, και από το οποίο έχουν περάσει ο φίλος μου ο Φαήλος (Κρανιδιώτης) και διάφοροι δικοί του (του Φαήλου) φίλοι:

«Είναι ξεκάθαρο πλέον πως με την παλινόρθωση του σημιτισμού ο Μητσοτάκης πασχίζει να αλλάξει τη φυσιογνωμία της παράταξης προς ίδιον όφελος.

Είναι προφανές πως το παρεάκι του Μαξίμου επιδιώκει να βάλει στο περιθώριο τόσο τους καραμανλικούς όσο και τους σαμαρικούς γιατί αποτελούν εμπόδιo στα ξενόδουλα σχέδιά του.

Είναι ολοφάνερο πως η Νέα Δημοκρατία μετατρέπεται σε ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο - εκσυγχρονιστικό κόμμα, μακριά από την ιδεολογική κατεύθυνση του ιδρυτή της, χωρίς ίχνος κοινωνικών χαρακτηριστικών».

Το άρθρο - κλαίω (εμείς, από τα γέλια) έφερε τον τίτλο «Ερχεται κι ο Γιάννος παρέα με τον Τσουκάτο;»!

(Γιατί, έχει η ΝουΔου στελέχη σαν τον Γιάννο Παπαντωνίου και τον Θόδωρο Τσουκάτο; αντιστρέφω το ερώτημα. Ασε που, να τους παρακαλούσε ο Μητσοτάκης αυτούς τους δύο, τους ενημερώνω, δεν θα πήγαιναν).