Και στην παρούσα ελληνοτουρκική κρίση που διανύει την τέταρτη μέρα οι επιτελείς του «Πενταγώνου» ποντάρουν πάρα πολλά στα τέσσερα ελληνικά υποβρύχια 214 - Παπαπανικολής αλλά και στο αναβαθμισμένο 209, το Ωκεανός. Τα συγκεκριμένα υποβρύχια με τις δυνατότητες που έχουν μπορούν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά σε μία κρίση στην ανοιχτή θάλασσα όπως είναι αυτή που επαναλαμβάνεται στην Ανατολική Μεσόγειο στα νότια του Καστελλόριζου. Χάρη στο λεγόμενο σύστημα αναερόβιας πρόωσης έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να μπορούν να παραμένουν σε κατάδυση για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα. Να είναι διαρκώς κάτω από το νερό και δεν απαιτείται να βγουν στην επιφάνεια. Υπό αυτά τα δεδομένα, εκτιμάται πως τουλάχιστον ένα ή και περισσότερα θα έχουν λάβει την εντολή να γίνουν η «σκιά» του Οruc Reis και των τουρκικών πολεμικών πλοίων που πλέουν κοντά του. Μπορούν δηλαδή ανά πάσα στιγμή να «σκανάρουν» κάθε κίνηση του τουρκικού σεισμογραφικού αλλά και να αντιληφθούν αν πραγματοποιεί έρευνες ή όχι...

 Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 15/10/20

ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗ

Απέδειξαν την αξία τους ως διαφοροποιητικοί παράγοντες υπεροχής στο πεδίο, κατά την πρόσφατη κρίση. Ακόμα ψάχνουν να τα βρουν οι σχετικές δυνάμεις των Τούρκων...

Με αυτή τη φράση στη Βουλή, μόλις προ ολίγων ημερών, ο υπουργός Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος εκθείαζε τα υποβρύχια τύπου Παπανικολής - 214 του Πολεμικού μας Ναυτικού που αποτέλεσαν τους «εφιάλτες» των Τούρκων. Τα «αόρατα» υποβρύχια - τα οποία έχουν τη δυνατότητα να μένουν για δεκάδες ημέρες κάτω από το νερό χωρίς να γίνονται αντιληπτά - από την περασμένη Δευτέρα που το Oruc Reis επέστρεψε στις προκλήσεις νότια του Καστελλόριζου, έχουν αναλάβει ξανά δράση. Και θεωρείται βέβαιο ότι και πάλι οι τουρκικές δυνάμεις θα επιχειρούν απεγνωσμένα να τα εντοπίσουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Οπως προεξοφλείται και στην παρούσα ελληνοτουρκική κρίση που διανύει την τέταρτη μέρα οι επιτελείς του «Πενταγώνου» ποντάρουν πάρα πολλά στα τέσσερα ελληνικά υποβρύχια 214 - Παπαπανικολής αλλά και στο αναβαθμισμένο 209, το Ωκεανός. Τα συγκεκριμένα υποβρύχια με τις δυνατότητες που έχουν μπορούν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά σε μία κρίση στην ανοιχτή θάλασσα όπως είναι αυτή που επαναλαμβάνεται στην Ανατολική Μεσόγειο στα νότια του Καστελλόριζου. Χάρη στο λεγόμενο σύστημα αναερόβιας πρόωσης έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να μπορούν να παραμένουν σε κατάδυση για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα. Να είναι διαρκώς κάτω από το νερό και δεν απαιτείται να βγουν στην επιφάνεια. Υπό αυτά τα δεδομένα, εκτιμάται πως τουλάχιστον ένα ή και περισσότερα θα έχουν λάβει την εντολή να γίνουν η «σκιά» του Οruc Reis και των τουρκικών πολεμικών πλοίων που πλέουν κοντά του. Μπορούν δηλαδή ανά πάσα στιγμή να «σκανάρουν» κάθε κίνηση του τουρκικού σεισμογραφικού αλλά και να αντιληφθούν αν πραγματοποιεί έρευνες ή όχι.

«Γκιορουνμέζ». Βέβαιο θεωρείται επίσης ότι και τα υπόλοιπα υποβρύχια 214 έχουν αναλάβει σημαντικές αποστολές με εντολές του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΝ και βρίσκονται σε καίρια σημεία στην ευρύτερη περιοχή. Αλλά βέβαια πού ακριβώς είναι το γνωρίζουν μόνοι οι… επιτελείς. Δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι στην προηγούμενη κρίση που κράτησε έναν μήνα οι τουρκικές δυνάμεις έψαχναν επί ημέρες τα «αόρατα» ελληνικά υποβρύχια. Με ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα, με κατασκοπευτικά αεροσκάφη CN-235, με πλοία επιφανείας αλλά τα υποβρύχιά μας δεν τα έβρισκαν πουθενά. Και είναι σίγουρο ότι εκείνες τις μέρες οι τούρκοι αξιωματικοί θα επαναλάμβαναν ξανά και ξανά την τουρκική λέξη «γκιορουνμέζ» δηλαδή αόρατα, αναφερόμενοι στην αδυναμία εντοπισμού των ελληνικών υποβρυχίων.

Τρία και μόνο χαρακτηριστικά των υποβρυχίων 214 φανερώνουν τη μεγάλη υπεροχή που προσφέρουν στο Πολεμικό Ναυτικό. Λόγω του συστήματος αναερόβιας πρόωσης τα ελληνικά υποβρύχια δεν απαιτείται να εκτελούν «αναπνευστήρα». Δεν απαιτείται να βγουν στην επιφάνεια. Εκτελούν τις αποστολές τους εντελώς σιωπηρά, καθώς έχουν πολύ χαμηλή εκπομπή θορύβου. Και ο θόρυβος θεωρείται ένας πολύ κρίσιμος παράγοντας στον υποβρυχιακό πόλεμο. Επίσης, μπορούν να επιχειρούν σε πολύ μεγάλα βάθη πάνω από 300 μέτρα.

Συνεχείς εκπαιδεύσεις. Σημειώνεται ότι το οπλοστάσιο του Πολεμικού Ναυτικού διαθέτει εκτός από τα 4 υποβρύχια 214 - Παπανικολής και το αναβαθμισμένο Ωκεανός άλλα 6 παλαιότερης τεχνολογίας. Θεωρούνται όμως κι αυτά πολύ σημαντικά εργαλεία σε επιχειρήσεις και παρατεταμένες κρίσεις όπως αυτή που είναι σε εξέλιξη. Το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΝ μάλιστα δίνουν πολύ μεγάλο βάρος στην εκπαίδευση και των υποβρυχίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από λίγες ημέρες, δηλαδή στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στις δύο ελληνοτουρκικές κρίσεις διεξήχθη η εθνική άσκηση μικρής κλίμακας της Διοίκησης Υποβρυχίων ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ στη θαλάσσια περιοχή του Μυρτώου πελάγους, με σκοπό, τι άλλο, τη διατήρηση και την επαύξηση της επιχειρησιακής ετοιμότητας. Στη συγκεκριμένη δε άσκηση δόθηκε έμφαση στις διαδικασίες και τεχνικές βολής τορπίλης. Εκτελέστηκε επιτυχής βολή τορπίλης γυμνασίων κατά στόχου επιφανείας από το υποβρύχιο «Αμφιτρίτη».




ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Προφανώς υπάρχουν όρια στην ελληνική ανοχή για όσα διαδραματίζονται - ξανά - δίπλα στο Καστελόριζο. Μπορεί για άλλους να τεθούν στα 6 μίλια, στα 12 ή σε κάθε σημείο μιας θαλάσσιας ζώνης που δεν είναι ακόμη οριοθετημένη. Είναι εξίσου σαφές ότι η νέα τουρκική πρόκληση δείχνει - και είναι - μεγαλύτερη από την αυγουστιάτικη επιχείρηση του Ερντογάν στα ίδια νερά. Ωστόσο, η κυβέρνηση οφείλει να κινηθεί και αυτή τη φορά στον ίδιο δρόμο, επενδύοντας στη δύναμη της διπλωματίας και του διεθνούς δικαίου. Αυτή ήταν, άλλωστε, που είχε οδηγήσει στην προηγούμενη αναδίπλωση του τούρκου προέδρου. Με την τακτική της η Αγκυρα δεν πρόκειται να αποκτήσει περισσότερους φίλους. Η Αθήνα, αντιθέτως, μπορεί να αυξήσει τους συμμάχους της, αν επιμείνει στο όπλο της διπλωματίας - που είναι και το ευρωπαϊκό όπλο.

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 15/10/20

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 15/10/20

ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ

Αν ο Ταγίπ Ερντογάν πετύχει τους μαξιμαλιστικούς στόχους του, θα είναι μια τεράστια ήττα, όχι της Ελλάδας, της Κύπρου και άλλων χωρών της περιοχής, αλλά του δυτικού συστήματος σταθερότητας και ειρήνης.

Σε όσους υψηλόβαθμους Αμερικανούς διπλωμάτες και αξιωματούχους και των δύο κομμάτων που ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική, επικαλούνται τον «κίνδυνο» να χαθεί η Τουρκία για τη Δύση και να εξελιχθεί σε ένα νέο Πακιστάν ή Ιράν, η απάντηση είναι ότι εδώ και πολύ καιρό δεν συμπεριφέρεται ως κομμάτι του ευρωατλαντικού παζλ, και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με συμμαχική ηπιότητα και η όποια κριτική που της ασκείται να περιορίζεται στο ρητορικό επίπεδο.

Οχι μετά την αγορά των ρωσικών S-400, μετά την εισβολή στη Συρία με στόχο την εξολόθρευση των Κούρδων, μετά την εμπλοκή στη Λιβύη με δυνάμεις και στρατιωτικό υλικό, μετά τη στάση της στις εχθροπραξίες στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Για να μην αναφέρω τις καταγγελίες περί συνδιαλλαγής με το Ισλαμικό Κράτος.

Και όλα αυτά πριν πάμε στις πολλές άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος προκλήσεις, όπως είναι οι συνεχείς Navtex στα όρια των χωρικών υδάτων του Κατσελλόριζου, οι έρευνες εντός της κυπριακής ΑΟΖ, το άνοιγμα των Βαρωσίων παρά τη διεθνή κατακραυγή και τα ψηφίσματα των Ην. Εθνών, αλλά και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Η πλήρης ατιμωρησία της Τουρκίας πλήττει την αξιοπιστία της Δύσης.

Ο Ερντογάν έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Καταγγέλλει ακόμη και την κοινή στρατιωτική άσκηση ελληνικών και αμερικανικών δυνάμεων στη Θράκη, ενώ στρέφεται εναντίον του Τουρκοκύπριου ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί, επειδή ο τελευταίος τολμά να μην ευθυγραμμίζεται με τις ορέξεις του, και τον υπονομεύει ανοικτά για να χάσει τις εκλογές στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο.

Το καθεστώς Ερντογάν υβρίζει τους πάντες, από τον Μακρόν μέχρι τον Μπάιντεν και την Πελόσι, ουσιαστικά και τους Ρεπουμπλικανούς στο Κογκρέσο, γιατί και αυτοί του ασκούν δριμεία κριτική. Επενδύει αποκλειστικά και μόνο στην προσωπική σχέση –όποια κίνητρα και αν κρύβονται πίσω από αυτή– με τον Ντόναλντ Τραμπ.

Αλλά ακόμη και ο Τραμπ έχει όρια και προτεραιότητες. Οταν ο Ερντογάν φυλάκισε τον πάστορα Μπράνσον, εξοργίζοντας τους Ευαγγελιστές, σημαντικό τμήμα της εκλογικής πελατείας του Αμερικανού προέδρου, ο τελευταίος τον απείλησε ευθέως πως αν δεν τον απελευθέρωνε, θα του κατέστρεφε την οικονομία. Ο Τούρκος πρόεδρος συμμορφώθηκε…

Για να επανέλθουμε στα δικά μας, είναι προφανές ότι άλλες χώρες, όσο φιλικές και υποστηρικτικές και αν είναι προς την Ελλάδα, δεν πρόκειται να πολεμήσουν για αυτήν. Οι σύμμαχοι και εταίροι μπορούν, ωστόσο, να προκαλέσουν τόση ζημιά στην Τουρκία ώστε να την αναγκάσουν να σταματήσει την επιθετικότητα.

Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει, επιτέλους, να εξετασθεί σοβαρά η επιβολή κυρώσεων, αλλά αυστηρών και ουσιαστικών, που πραγματικά θα πλήττουν την τουρκική οικονομία, τόσο από την Ε.Ε. όσο και από τις ΗΠΑ.

Είναι γεγονός ότι τόσο ευθεία κριτική από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σπάνια έχει υπάρξει κατά της Τουρκίας. Είχε προηγηθεί η Γαλλία, ενώ και η Γερμανία αρχίζει και αυτή πλέον να ανεβάζει – αργά και καθυστερημένα, αλλά το κάνει– τους τόνους.

Οι πολύ σκληρές δηλώσεις από τους ισχυρούς παίκτες τους οποίους υπολογίζει ο Ερντογάν αποτελούν ένα πρώτο βήμα. Στέλνουν σαφή μηνύματα που είναι δύσκολο να αγνοήσει ο Τούρκος ηγεμόνας.

Η Αθήνα τείνει σταθερά χείρα φιλίας και συνεννόησης, προτείνοντας να οριοθετήσουμε τις θαλάσσιες ζώνες μας, να σταματήσει η ένταση, και να αποκομίσουμε και οι δύο τα οφέλη που θα προκύψουν.

Εάν ο Ερντογάν συνεχίσει τις προσχεδιασμένες προκλήσεις –δεν τις περιγράφουν έτσι οι «περίεργοι» Ελληνες ή Κύπριοι, αλλά οι Αμερικανοί και όχι μόνον αυτοί– το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι στοχευμένες κυρώσεις που θα πλήξουν την Τουρκία.

Ταυτόχρονα, η ετοιμότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εκ των πραγμάτων συμπληρώνει το παζλ του κόστους που καλείται να διαχειρισθεί ο Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος «απλωμένος» όπως είναι σήμερα σε τόσα μέτωπα, πρέπει να αντιληφθεί ότι σε περίπτωση σύγκρουσης η Τουρκία θα υποστεί σοβαρότατο πλήγμα.

Η Δύση πρέπει να τιμωρήσει τον Τούρκο ηγέτη. Εχει μετατρέψει τη χώρα του σε παρία και πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι άτρωτος. Πριν να είναι αργά.